tag:blogger.com,1999:blog-36709076241031885872024-03-13T00:24:20.246-07:00Stories Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-32030567793819479952014-04-27T10:20:00.000-07:002014-04-27T10:29:26.146-07:003 μέρες- Μέρος 3ο(α)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b> </b><b><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWoJgHm0pE-MfEgmlcCwXjkv3N0fMU6bpP7-YGUC4cQy1MG7iz_RGguzLrzga3Dd3LsrN6QWNLlcVvIShRSt1wXxApwQkFhXq4U_rohCeV27IIcD_foH_z2Vyr4dRNsG5ZjMCH_TuN03TC/s640/1959415_10203248140589122_1793553482_n.jpg" height="480" width="640" /> </b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><u>ΣΑΒΒΑΤΟ</u></b></div>
<h2>
<span style="font-weight: normal;"></span></h2>
<div dir="ltr">
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div style="margin-bottom: 0.5cm;">
«Μια μέρα mon cheri, μια μέρα»<br />
Άνοιξε απότομα τα μάτια του. Κάποιος
ήταν ακριβώς από πάνω του. Περίμενε
μερικά δευτερόλεπτα παγωμένος και
ύστερα σήκωσε αργά το κεφάλι του από το
πάτωμα. Κοίταξε γύρω του το άδειο σαλόνι
κρατώντας την αναπνοή του.<i> </i><br />
<i>Μια
μέρα...</i><br />
Με κάποιο τρόπο ήξερε ότι η
φωνή που είχε ακούσει ήταν της γυναίκας
από το πάρκινγκ. Επίσης ήξερε ότι
αυτό ήταν αδύνατον, μιας και πότε δεν
της είχε μιλήσει.<br />
Το είχε ονειρευτεί. Μα πως ήταν δυνατόν
να τρομάξει έτσι με κάτι τόσο χαζό. Άπλα
το είχε ονειρευτεί πριν ακριβώς ξυπνήσει.
</div>
Αλλά την είχε ακούσει τόσο κοντά στο
αυτί του, είχε νιώσει τα ζεστά χνώτα στο
λαιμό του!
<br />
<br />
Στηρίχθηκε στα χεριά του και
σήκωσε το διαλυμένο κορμί του με τρομερή
προσπάθεια. Στο πόδι του ένιωσε κάτι
υγρό και κρύο. Χαμήλωσε το βλέμμα του μορφάζοντας αηδιασμένος. Η πατούσα του
ήταν βουτηγμένη σε μια ασπριδερή λίμνη
που έζεχνε αλκοόλ. Σκορπισμένα μέσα
υπήρχαν μισοχωνευμένα κομμάτια από
φιστίκια μαζί με άλλα συμπαγή κομμάτια
αγνώστου ταυτότητας.<br />
Κοίταξε γύρω του
ξανά και είδε ότι ήταν μόνος του στο
σαλόνι. Φυσικά και ήταν μόνος. Ένα όνειρο
ήταν προσπάθησε να πείσει τον εαυτό
του. Αλλά είχε νιώσει την ανάσα της στο
δέρμα του.<br />
<br />
<i>Μια μέρα...</i><br />
<br />
Το στομάχι του μούγκρισε απειλητικά
και πήγε προς το μπάνιο αφήνοντας βρομερά
κολλώδη ίχνη στο διάβα του.<br />
Εντυπωσίασε τον εαυτό του
βγάζοντας στην τουαλέτα την διπλάσια
ποσότητα από το ίδιο υγρό που αυτή τη
στιγμή διαβρωνε το αυθεντικό περσικό χάλι του
σαλονιού. Σύρθηκε σχεδόν στα τέσσερα και
μπήκε στην μπανιέρα .<br />
Άνοιξε το κρύο νερό και αποφάσισε ότι
δεν θα έβγαινε από την μπανιέρα αν δεν
ερχόταν στα ίσα του όπως συνήθιζε να
λέει ο Σταμάτης. Το παγωμένο νερό
επιτέθηκε κυριολεκτικά στις νευρικές
του απολήξεις και ούτε πέντε λεπτά
αργότερα τύλιξε μια πετσέτα γύρω από
το μέση του και βγήκε από το μπάνιο. Δεν
είχε συνέλθει εντελώς άλλα είχε ξεπεράσει
το στάδιο -πενήντα της εκατό πιθανότητα
να λιποθυμήσω στο επόμενο βήμα-. Την
στιγμή που άνοιξε την πόρτα του μπάνιου
τον τύλιξε η γλυκερή μυρωδιά του εμετού
του και έκανε το στομάχι να βγάλει ακόμα
ένα μουγκρητό, λιγότερο επιτακτικό
όμως από το προηγούμενο. Άφησε την
πετσέτα να πέσει από την μέση του και
την έσυρε στο πάτωμα σκουπίζοντας της
αηδιαστικές πατημασιές που είχαν ήδη
αρχίσει να ξεραίνονται. <br />
Έκλεισε την μύτη του και με
αρκετό κόπο έσυρε το βρόμικο χάλι ως
την μπαλκονόπορτα. Απενεργοποίησε τον συναγερμό βάζοντας νοητό τσεκ ότι η Βίκυ είχε γυρίσει/τον είχε βρει να κοιμάται μέσα στα ξερατά του/δεν είχε δώσει καμιά σημασία, και άνοιξε
διάπλατα και τα τέσσερα φύλλα. Έβγαλε
στο μπαλκόνι το χάλι και απόλαυσε το
πρωινό αεράκι που δρόσισε τον γυμνό
κορμί του.<br />
Παράτησε το χαλί στο μπαλκόνι και
άναψε τσιγάρο ατενίζοντας το υπερπέραν.
Το μυαλό του ήταν πούρες. Αδυνατούσε να
σκεφτεί οτιδήποτε. Το χαλί από εδώ και
πέρα ήταν δουλειά της Βίκυς ή της
καθαρίστριας ή του σκουπιδιάρη. Το ίδιο
του έκανε.<br />
Έφτιαξε ένα δυνατό καφέ και
κάθισε στο σαλόνι προσπαθώντας να
θυμηθεί την χθεσινή μέρα. Θυμόταν το
πάρτι, την Μια , το ποσοστό στο Εζερι,
τη φωτογράφιση, άλλα ήταν αδύνατο να
θυμηθεί την χρονική ακολουθία των
γεγονότων και περαιτέρω λεπτομέρειες. Ήταν σαν να κοιτούσε μέσα από ένα θόλο
τζάμι. Και έξω από αυτό είχε ομίχλη.
Πυκνή ομίχλη.<br />
Σνιφαρε μια χοντροκομμένη
γραμμή και ήπιε μονορούφι σχεδόν τον
καφέ του. Το τζάμι αρχίσει να ξεθολώνει
και η ομίχλη να διαλύεται. Ρούφηξε άλλη
μια και το τοπίο σχεδόν καθάρισε.<br />
<i>Μια μέρα. </i>
<br />
Στο μυαλό του έφερε την Μια. Έφερε στο μυαλό του τα αλαβάστρινα πόδια
της να ξεπροβάλλουν κάτω από την μακριά
μαύρη φούστα της καθώς ανέβαζε το ένα
πόδι της στη τουαλέτα. Την έφερε στο νου
του να κρατάει το εσώρουχο της στην άκρη
και αυτόν να μπαινόβγαινε μέσα της, την
μαύρη δαντέλα να τρίβεται ευχάριστα
στο πέος του και την Μια να την τράβα με
όλο και μεγαλύτερη δύναμη καθώς ο
οργασμός της κορυφωνόταν. <br />
<i>Μια μέρα.</i><br />
Στο μυαλό του έφερε την Βάνα να του
λέει για την φωτογράφιση, για το ποσοστό
του. Επίσης έφερε και στο μυαλό του το
χέρι του Άντυ να σκαλίζει ανάμεσα στα ζαρωμένα μπούτια της, άλλα έδιωξε
γρήγορα την σκέψη αυτή. Το στομάχι του
δεν ήταν ακόμα σε θέση να περάσει τέτοιες
δοκιμασίες.<br />
<br />
<i>Μια μέρα... </i><br />
<i>Μια μέρα </i>
<br />
<i>ΜΙΑ ΜΕΡΑ</i><br />
<br />
Όσο και αν προσπαθούσε ήταν αδύνατον
βγάλει αυτές τις δυο γαμημένες λέξεις
από το κεφάλι του. Ήταν δυο λέξεις μονό
άλλα στο μυαλό του ακουγόντουσαν τόσο
δυσοίωνες. Τελεσίδικες. Τερματικές.<i>
</i>Και του τις είχε ψιθυρίσει ενώ κοιμόταν, είχε σκύψει από πάνω του. Ακόμα χειρότερα,
ο νους του την έφερνε να αιωρείται από
πάνω του, όπως στα θρίλερ.<br />
«Μην λες βλακείες» είπε δυνατά στον
αέρα ,άλλα η φωνή του ακούστηκε τόσο
σπασμένη και αβέβαιη που αυτό τον
τρόμαξε ακόμα πιο πολύ.<br />
<i>Μια μέρα.</i>
<br />
Ήταν τρομοκρατημένος. Θα πάθαινε
κρίση πανικού η όπως σκατά το λένε αυτοί
οι περίεργοι αδύναμοι χαρακτήρες που
παθαίνουν τέτοια πράγματα. Ένιωθε την
ανάσα του να μικραίνει, τα πνευμονία
του συρρικνωνόντουσαν. Πότε δεν είχε
τρομάξει τόσο στη ζωή του, ακόμα και σαν
μικρο παιδάκι.<br />
<i>Μονό που σαν παιδάκι. δεν ρουφούσα
10 γραμμα καθαρή κολομβιανή κάθε μέρα.
ούτε σε τρεις μερες μέρες έπινα το
αλκοόλ που αντιστοιχεί σε ένα φυσιολογικού
άνθρωπο για μια ζωή</i> σκέφτηκε και μειδιασε. Φυσικά. Αυτό ήταν. Αυτό έφταιγε,
θα ρουφούσε ακόμα μια μεγάλη μυτιά και
όλα θα έστρωναν. Άπλα δεν έχει στρώσει
χαρακτήρα ακόμα, που έλεγε και ο Αντυ,
με δυο μυτιές δεν στρώνει κάνεις χαρακτήρα έλεγε. Το τρία είναι ο μαγικός αριθμός από
εκεί και πέρα στρώνεις χαρακτήρα. Έτρεμε
τόσο που η λευκή γραμμή που ήταν μπροστά
του και είχε κάνει τουλάχιστον δυο λεπτά
να την σπάσει και να την απλώσει, σε
κάποιο άλλο σύμπαν ή διάσταση μπορεί
να λεγόταν ευθεία άλλα στο δικό μας
σίγουρα όχι.
<br />
Σνιφαρε την γραμμή πηγαίνοντας
το καλαμάκι ζικ ζακ επάνω στο μεταλλικό
δίσκο. και ήταν τόσο μεγάλη που στο τέλος
ζαλίστηκε λίγο από το πέρα δώθε.<br />
Καθώς
η κοκαΐνη μούδιασε πρώτα τη μύτη του, το
πάνω χείλος του και ύστερα απλώθηκε στον
εγκέφαλο του την ένιωσε σαν αγκαλιά στοργικής
μητέρα που έδιωξε την μαυρίλα και τον φόβο
του. Όχι εντελώς άλλα ένα μεγάλο μέρος.<br />
«Ναι αυτό είναι. Αυτό είναι. Α στο
διάολο» μουρμούρισε και άρχισε να σπάει
ένα ακόμα βραχάκι. Σήμερα έπρεπε να
είναι μια καλή μέρα. Μια ήμερα χαράς και
γιορτής.<br />
«Χαρά και γιορτή. Ναι!» μουρμούρισε
ξανά λίγο ενθουσιασμένος καθώς του ήρθε
μια ιδέα. Μια καλή ιδέα. Κοίταξε απέναντι το μπαρ διπλά από το ηχοσυστημα και
τα παλιά του βινύλια. Πίσω από τη βιτρίνα
στο τελευταίο ράφι στεκόταν αρχοντικό
και μονάχο του ένα ξύλινο κουτί. Για το
συγκεκριμένο κουτί είχε πληρώσει το
υπέρογκο πόσο τον 72.000 ευρώ. Και μέσα
περιείχε ένα από το σαράντα μπουκάλια του
''Macallan 1926''. Και αν σήμερα δεν ήταν η
κατάλληλη μέρα, δεν ήξερε ποια άλλη θα
μπορούσε να είναι. Έτσι όπως ήταν γυμνός
εντελώς, ένιωθε ότι ήταν επίσης, κατάλληλα
ντυμένος για μια τέτοια εμπειρία.<br />
Άνοιξε την βιτρίνα και κατέβασε
ευλαβικά σχεδόν το ξύλινο παλιό κουτί.
Έσπασε το βουλοκέρι και το άνοιξε.
Πήρε μια βαθιά αναπνοή από τη μυρωδιά
του ξύλου που ήταν λες και είχε ποτίσει
από τα αρώματα του ουισκιου που φυλούσε
τόσα χρονιά. Έβγαλε το μπουκάλι από το
μοβ βελούδο και το άνοιξε προσεκτικά.
Την στιγμή που άνοιξε τον φελλό το βαρύ
άρωμα του παλαιωμένου ουσκιού πλημμύρισε
τον χώρο. Η διάθεση του ανέβαινε σταδιακά
όλο και περισσότερο. Στο μυαλό του είχε
αρχίσει ήδη να σκέφτεται ξανά την Μια
και πόσες ακόμα ''Μιες'' θα είχε την
δυνατότητα να γνωρίσει και να κατακτήσει
από εδώ και πέρα.
<br />
Άρχισε να συνειδητοποιεί ότι
σήμερα θα γινόταν μέτοχος σε ένα από τα
πιο ανερχόμενα και καλύτερα περιοδικά
σχεδόν παγκοσμίως. Έμενε η Ασία φυσικά,
άλλα η Ασία ήταν κοινό μυστικό ότι δεν
έχει μόδα. Άπλα ακολουθεί. Και όχι άπλα
μέτοχος και συντάκτης όπως ήταν η Βανα.
Μέτοχος και φωτογράφος. Χιλιάδες
προοπτικές ανοίγονταν μπροστά του. Το
όνομα του Αλέξη Χανού πλέον θα σταματούσε
να είναι άπλα ένα όνομα, διάολε θα
γινόταν ιδέα, νόημα. Θα άνοιγε το δικό
του κεφάλαιο στον κόσμο της κουλτούρας
και της μόδας. Και ίσως όχι απλά κεφάλαιο αλλά βιβλίο ολόκληρο.<br />
Η διάθεση του πλέον σχεδόν είχε
φτάσει στο επίπεδο που ήθελε, και
απογειώθηκε κυριολεκτικά όταν ήπιε την πρώτη γουλιά από το κεχριμπαρένιο
πότο που κρατούσε στο χέρι του. Σαν
λάτρης και συλλέκτης ουισκιων είχε
δοκιμάσει πολλά καλά και μερικά πάρα
πολύ καλά. Τίποτα όμως δεν συγκρινόταν
με αυτό που γευόταν εκείνη την στιγμή.
Είχε την βαριά γεύση του ξύλου που
εξαφανίστηκε σχεδόν μετά την πρώτη
επαφή με την γλώσσα και έδωσε την θέση της
σε ένα συνδυασμού από φράουλα με τζιντζερ
και αποξηραμένα φρούτα, αφήνοντας μια καπνιστή επιγευση . Η εφορία που του
προκάλεσε θα μπορούσε κάλλιστα να
συγκριθεί με την πρώτη του εμπειρία στον μαγικό κόσμο της κοκαΐνης.<br />
<br />
Είχε καταχωνιάσει τις δυο κωλολεξεις στην πιο απομακρυσμένη γωνιά
του μυαλού του και τώρα αισθανόταν άπλα
τελεία. Τις δυο τελευταίες μέρες άλλαζε τόσο γρήγορα και δραματικά διάθεση που σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν και διπολικός η κάτι τέτοιο. Γέλασε με την ιδέα.<br />
Απόλαυσε ακόμα ένα ποτήρι
από το εκλεκτό πότο και ανέβηκε στον
πάνω όροφο για να ντυθεί σφυρίζοντας
ένα ξέγνοιαστο σκοπό.<br />
Σταμάτησε απότομα το σφύριγμα
όταν πέρασε μπροστά από την κρεβατοκάμαρα
και έκανε μερικά βήματα πίσω. Στο κρεβάτι
κοιμόταν γυμνή η Βίκυ. Τα μαλλιά της
απλώνονταν σε μια χρυσή βεντάλια γύρω
από το κεφάλι της. Φορούσε μόνο ένα απλό
ροζ στρινγκ με ένα μεταξένιο φιογκάκι
σαν ουρίτσα. Στο δεξί μέρος του κώλου
της είχε μια δαγκωνιά που σίγουρα δεν
την είχε κάνει αυτός. Ο Αλέξης είχε πάνω
από δυο χρονιά. να κάνει σεξ στην γυναίκα
του χωρίς την μπλε βοήθεια, άλλα αυτή
την στιγμή έτσι όπως την έβλεπε ξαπλωμένη
μπρούμυτα φαινόταν τόσο αισθησιακή και
όμορφη που ένιωσε το πέος του να σκληραίνει
και ρίχνοντας μια μάτια κάτω το
επιβεβαίωσε.<br />
Πήγε στο κρεβάτι και κατέβασε
το εσώρουχο της μέχρι τα γόνατα. Η Βίκυ
έκανε ένα σιγανό «μμμμ» και έδωσε την
συγκατάθεση της ανοίγοντας τα ποδιά
της λίγο παραπάνω. Άρχισε να την χαϊδεύει απαλά στα ποδιά, ύστερα στους
μηρούς και τον κώλο, ακουμπώντας φευγαλέα
ανάμεσα στα ποδιά της. Όταν έβαλε για
πρώτη φορά το δάχτυλο του μέσα της αργά
και βασανιστικά σχεδόν, έμεινε έκπληκτος
με το πόσο υγρή ήταν.<br />
Η Βίκυ τελείωσε φωνάζοντας και
κάνοντας το κρεβάτι μούσκεμα ούτε 2
λεπτά αφού μπήκε μέσα της και ο Αλέξης
δεν άργησε να ακολουθήσει εκσπερματώνοντας
με τεράστια ποσότητα επάνω στον σφριγηλό
κώλο της.<br />
<br />
«Ήμουν σίγουρη» είπε η Βίκυ γυρνώντας
ανάσκελα.<br />
«Χμ;» είπε ο Αλέξης που ήδη σκεφτόταν
τι θα φορέσει.<br />
«Λέω ήμουν σίγουρη και περίμενα ένα
κάλο πήδημα σήμερα!»<br />
«Τι εννοείς»<br />
«Εννοώ ότι δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι
πιο διεγερτικό για σένα από αυτό που
έγινε χθες, και δεν εννοώ που γάμησες
την Γερμανίδα» είπε η Βίκυ και σκούπισε
με το σεντόνι την μέση και τα οπίσθια
της «Μιλάω για τη φωτογράφιση και
το ποσοστό. Μερικές φόρες αναρωτιέμαι
αν όταν την παίζεις σκέφτεσαι ότι είσαι
ο βασιλιάς του κόσμου!»<br />
Ο Αλέξης μορφασε απαξιωτικά και
σηκώθηκε από το κρεβάτι χωρίς να μιλήσει. Πηγή στην ντουλάπα και αποφάσισε να
φορέσει. το Bottega Veneta που είχε αγοράσει
τον προηγούμενο μηνά και τρωγόταν να
το φορέσει. χωρίς όμως ακόμα να είχε βρει
την κατάλληλη ευκαιρία. Ως σήμερα φυσικά.
Έβαλε το μπλε σκούρο κουστούμι, τα καφέ
LouisVuitton σκαρπίνια και τον παλιό δερμάτινο
χαρτοφύλακα που είχε
βάλει στοίχημα να τον κρατήσει μέχρι
να σχιστεί και πήγε στο σαλόνι . Την ώρα
που έστρωνε τα μαλλιά του στον ολόσωμο
καθρέφτη η Βίκυ βγήκε από την κουζίνα
με μια αχνιστή κούπα καφέ ακόμα φορώντας ξανά μόνο το ροζ εσώρουχο της και για πέντε
δευτερόλεπτα έμεινε κυριολεκτικά με
το στόμα ανοιχτό.<br />
«Εεεε βασικά, είσαι πολύ όμορφος Αλέξη»
είπε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ
της χωρίς να πάρει τα μάτια της από πάνω
του.<br />
« Το ξέρω» είπε ο Αλέξης. Της γύρισε
την πλάτη και βγήκε από το σπίτι.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">*Αυτό ήταν το 3<sup>ο</sup> μέρος
από το μυθιστόρημα 3 μέρες. Αγαπητέ αναγνώστη σε ευχαριστώ πολύ που το
διάβασες και ελπίζω να πέρασες όσο ωραία πέρασα εγώ γράφοντας το.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">** Το κείμενο είναι καθαρή μυθοπλασία</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><span lang="EL">*** Ένα θέλεις μπορείς να κανείς </span>like <span lang="EL">στην σελίδα μου για να δεις πότε θα βγει το επόμενο μέρος η να διαβάσεις κάποια άλλη ιστορία μου.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-16145093951486277722014-03-09T12:05:00.000-07:002014-03-09T12:20:34.619-07:003 μέρες - Μέρος 2ο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWoJgHm0pE-MfEgmlcCwXjkv3N0fMU6bpP7-YGUC4cQy1MG7iz_RGguzLrzga3Dd3LsrN6QWNLlcVvIShRSt1wXxApwQkFhXq4U_rohCeV27IIcD_foH_z2Vyr4dRNsG5ZjMCH_TuN03TC/s640/1959415_10203248140589122_1793553482_n.jpg" height="480" width="640" /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: medium;"><i>Have some sympathy and some taste</i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: medium;"><i>use all your well-learned politesse</i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"> Rolling stones</span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<i><span style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-size: medium;"> <b> </b></span><b> ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ</b></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ξύπνησε στις
έξι και μισή. Έξω μόλις είχε αρχίσει να χαράζει. Ως δια μαγείας δεν είχε
ξυπνήσει με πονοκέφαλο, αν και αισθανόταν το στομάχι του, λες και όλο το βράδυ
δεν κοιμόνταν στο κρεβάτι του άλλα σε μπαλαρίνα λούνα παρκ. Κοίταξε διπλά του
την Βίκυ που κοιμόταν γυμνή. Το πάπλωμα είχε κατεβεί, αποκαλύπτοντας το ένα της
στήθος. Η ρώγα της ήταν ερεθισμένη . Την άγγιξε με την άκρη των δαχτύλων του
και σκλήρυνε περισσότερο. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Η Βίκυ
συνέχισε να κοιμάται. Έσκυψε και δάγκωσε άπλα την ροζ θηλή της. Την άφησε από
τα δόντια του και πέρασε αργά την γλώσσα του από πάνω της, Η Βίκυ έβγαλε ένα
σιγανό αναστεναγμό. Τραβηχτικέ πίσω. Ξεσκεπάστηκε σιγά και πολύ προσεκτικά
σηκώθηκε από το κρεβάτι. Αν και τον ξεσήκωσε λιγάκι το γυμνό της στήθος, δεν
ήθελε να την ξυπνήσει για κανένα λόγο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Πήγε γυμνός
ως το μπάνιο και κοιτάχτηκε στο καθρέφτη. Έσφιξε τα μπράτσα του και τους
καλοσχηματισμένους </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">κοιλιακούς
του και χαμογέλασε ευχαριστημένος. Πήρε το πέος του στο χέρι του και το
ανέδειξε στην γυάλινη επιφάνεια μπροστά του. Το χαμόγελο του έγινε ακόμα πιο
πλατύ. Το λάτρευε το σώμα του και ειδικά το μεγάλο ίσιο και βαρβάτο πούλι του.
Δεν είχε γυμναστεί σχεδόν ποτέ αλλά οι μυείς στα χέρια, το στήθος του και οι
κοιλιακοί του ήταν σαν από αρχαίο ελληνικό άγαλμα. Η Βίκυ που καθημερινά έχυνε
τόνους ιδρώτα στο υπόγειο γυμναστήριο τους τον φθονούσε για αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Μια μέρα θα αλλάξει ο μεταβολισμός
σου και θα κανείς μια κοιλιά μέχρι τα γόνατα Αλεξάκη, δεν γίνεται με ...μμμ πως
να το πω;» το βλέμμα είχε σκληρύνει στην προσπάθεια να βρει την σωστή λέξη. «Με
τις καταχρήσεις που κανείς και με τις σαβούρες που τρως να είσαι έτσι μια ζωή.
Άπλα δεν γίνεται» του είχε πει ασθμαίνοντας μια εβδομάδα πριν, την ώρα που
ανέβαινε καταϊδρωμένη από το υπόγειο. Αυτός καθόταν στον καναπέ
καταβροχθίζοντας το πρώτο από τα τρία χάμπουργκερ που ήταν μπροστά του .<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Απόλαυε ένα
δεκάλεπτο υδρομασάζ στην τεράστια μπανιερά και ύστερα έκανε ένα κρύο ντους για
να ξυπνήσει. Έφτιαξε καφέ και παρακολούθησε την ανατολή σνιφάροντας δυο κλασσικές
πρωινές γραμμές. Γραμμές καλημέρα τις έλεγε μέσα του. Φόρεσε ένα απλό </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">μπλουτζίν και ένα
μαύρο απλό φανελάκι. Τα κατσάβραχα του Ολύμπου δεν ενδείκνυνταν για κουστούμι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Έκανε πάνω από
μια ώρα μέχρι να φτάσει στο αμάξι του. Του ΥΨΔ του μαίνονταν σαν τροπική καταιγίδα
στον εγκέφαλο του. Είχε πει τον ιερό μονόλογο πάνω από διακόσιες φόρες έως ότου
να καταφέρει να βγει από την πόρτα του σπιτιού και άλλες τόσες μέχρι να ξεκινήσει
το αμάξι. Κατάφερε να χαλαρώσει κάπως ρουφώντας άλλες 2 γιγάντιες γραμμές. Ήταν
όμως φυσικό. Μπροστά του ήταν μια από τις πιο σημαντικές μέρες τις καριέρας
του, αν όχι η πιο σημαντική.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Θερμοσίφωνας κλειστός!» φώναξε </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">γυρνώντας το κλειδί. Επιτέλους
το είχε κάνει σωστά. Η </span><span style="font-size: 13.5pt;">Boxer</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">πήρε
μπρος με ένα βρυχηθμό. Τερμάτισε το γκάζι και το αμάξι ξεκίνησε στριγγλίζοντας.
Αυτό σίγουρα θα ξυπνούσε την Βίκυ σκέφτηκε χαιρέκακα καθώς έβγαινε από την άυλη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><b>*</b><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Στις έντεκα και μισή ήταν στους πρόποδες
του Ολύμπου. Πάρκαρε διπλά σε ένα βαν του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> και ρούφηξε ακόμα μια γραμμή προτού βγει από το αμάξι.
Στην μικρή ταβέρνα πριν την αρχή του βουνού τον περίμεναν γύρω στα τριάντα άτομα.
Όλο το κρου του </span><span style="font-size: 13.5pt;">boss</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> συν τα άτομα
από το περιοδικό. Ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;">L</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">. κανονικά Αντώνης Λιάπης τους σήκωσε
το χέρι. Ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">ήταν μακρόν
ο πιο γλοιώδης άνθρωπος που είχε γνωρίσει ο Αλέξης στη ζωή του. Ήταν το δεξί χέρι
της κ.Βάνας και ο σίγουρα μοναδικός άνθρωπος εν ζωή που την είχε πηδήξει και
την πηδούσε. </span></span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Κανείς δεν ήξερε
τον λόγο που ήταν στην θέση που ήταν. Δεν είχε σχέση με την μόδα, δεν έγραφε
στο περιοδικό, δεν είχε κανένα γνωστό ταλέντο-έκτος βεβαία του ότι κατάφερνε
και κουτούπωνε την γριά βρικόλακα και ήταν άσχημος σαν βατράχι. Ένα βράδυ στο
Λ, την ώρα που ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">έγλυφε
σχολαστικά το αυτί της κ.Βάνας, </span></span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">ο Δημητρίου -ένας από τους πιο παλιούς συντάκτες του
περιοδικού, του είχε πει εκμυστηρευτεί σιγανά ότι είχε ακούσει πως είναι γιος
της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης σήκωσε και αυτός το χέρι του έστρωσε
τα γυαλιά ηλίου του και πήγε προς το μέρος τους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Κύριες και κύριοι να με συγχωρείτε
για την καθυστέρηση, αλλά κόλλησα στην κίνηση» είπε ο Αλέξης και έδειξε τον άδειο
δρόμο πίσω του. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Γελάκια ακούστηκαν
από το τραπέζι. Ναι, ο σπουδαίος καλλιτέχνης μπορούσε να αργήσει ένα μισάωρο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Κλασσικό Αλέξης Χανός» είπε ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">και σηκώθηκε από το τραπέζι. «Τι θα κάνουμε
με σένα φιλέ μου δεν ξέρω, έχει χάρη που σε αγαπώ!» συνέχισε και τον φίλησε σταυρωτά.
Ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">έλεγε
στους πάντες ότι ο ίδιος του και ο Αλέξης ήταν σαν αδέλφια. Αυτό είχε ξεκινήσει
φυσικά αφότου ο Αλέξης είχε κάνει την τρίτη φωτογράφιση στη σειρά, για το κορίτσι
του μηνά. Από τότε και μετά δεν υπήρχε μέρα που να μην τον πάρει τηλέφωνο για
να τον ενημερώσει που θα είναι το βράδυ και να του προτείνει να πάει. Ο Αλέξης από
την άλλη τον ανεχόταν μονό και μονό επειδή ήξερε τι επιρροή είχε στην Βάνα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Και γω σ'αγαπάω» είπε ο Αλέξης στα ελληνικά
χωρίς να τον κοιτάζει και ύστερα γύρισε στα άτομα στο τραπέζι. Η Μια φορούσε ένα
απλό άσπρο φουστάνι και μεγάλα κόκκινα γυαλιά. Τα σαρκώδη χείλη της αν και δεν ήταν
βαμμένα είχαν σχεδόν το ίδιο χρώμα με τα γυαλιά της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Λοιπόν; Ποιος είναι έτοιμος για αναρρίχηση;»
συνέχισε στα αγγλικά και φόρτωσε την τσάντα του στην πλάτη του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"><b> </b></span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><b>*</b><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Στις οκτώ το βράδυ
μπήκε φουριόζος στο μέγαρο του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> και πήγε κατευθείαν
στο γραφείο του. Τις τρεις ώρες που ήταν εκεί μέσα με τα στόρια κατεβασμένα μπορούσε
σχεδόν να νιώσει την αγωνιά όλων που περίμεναν απέξω. Ήταν λες και όλο το κτίριο
κρατούσε την αναπνοή του. Τις λάτρευε αυτέ τις καταστάσεις. Ήταν το επίκεντρο
της γης εκείνες τις τρεις ώρες. Όλοι περίμεναν αυτόν! Σκεφτόταν ότι κάπως έτσι πρέπει
να αισθάνονταν οι ροκ σταρ πριν βγουν στην σκηνή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Στις έντεκα τελικά
άνοιξε την πόρτα του. Κεφάλια βγήκαν από διάφορα γραφεία, βλέμματα σηκώθηκαν από
υπολογιστές. Στα χέρια του κρατούσε ένα μεγάλο </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">καφέ φάκελο με 15 φωτογραφίες μέσα. Αυτές οι φωτογραφίες
θα στελνόντουσαν σαν δείγμα στην </span><span style="font-size: 13.5pt;">Boss</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, για να δώσει το ΟΚ. Αν αυτές οι φωτογραφίες άρεσαν στην
εταιρία θα τους έδινε το πράσινο φως για να συνεχίσουν με τις υπόλοιπες. Αν όχι
</span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">η φωτογράφιση θα γινόταν
από άλλο καλλιτέχνη ίσως και σε άλλη χώρα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Χτύπησε την βαριά πόρτα του γραφείου
της κ.Βάνας και μπήκε στο γραφείο της. Αυτή καθόταν σαν άγαλμα- σαν μούμια θα μπορούσε
να σκεφτεί κάποιος κακεντρεχής, πίσω από το βαρύ χρυσό γραφείο της. Στα δεξιά
της στεκόταν όρθιος ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">. Και οι δυο
τον κοιτούσαν στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβουν και ερμηνεύσουν το ύφος του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αυτός χωρίς να μιλήσει, άφησε τις φωτογραφίες
και έγνεψε καταφατικά στην Βάνα. Στα ζαρωμένα χείλι της εμφανίστηκε ένα αμυδρό χαμόγελο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Θα σε δω στο Λ» είπε και του έκανε νόημα
με το χέρι της να φύγει. Ο Αλέξης γύρισε και βγήκε από το δωμάτιο σοβαρός. Όσοι
ήταν απέξω τον κοιτούσαν με αγωνιά. Αυτός χωρίς ξανά να δώσει κανένα σημάδι του
πως είχαν πάει τα πράγματα, κατευθύνθηκε στο ασανσέρ. Μόνο αφού βγήκε από το κτίριο
και έφτασε στο αμάξι του χαλάρωσε και ένα τεράστιο χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλι
του. Άφησε μια τεραστία ανάσα να βγει από μέσα του και αμέσως μετά έβγαλε μια πρωτόγονη
κραυγή χαράς.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ναι γαμώτο. ΝΑΙ» ξεφώνισε μέσα στο αμάξι.
«ΝΑΙ» ξαναείπε και άναψε τσιγάρο. Ρούφηξε μερικές μεγάλες τζούρες που τον γέμισαν
όχι μονό τα πνευμονία αλλά λες ολόκληρο και ύστερα έσπασε και ρούφηξε μια παχιά
γραμμή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά, τσιγάρα, μάτια
κλειστά, θερμοσίφωνας κλειστός!» είπε στον αέρα. Το είχε κάνει σωστά με την πρώτη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά, τσιγάρα, μάτια
κλειστά, θερμοσίφωνας κλειστός! Γαμοθερμοσίφωνας </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">κλειστός» ξανάπε. Στο πρόσωπο του είχε ένα τρελό
χαμόγελο. Δεν θυμόταν την τελευταία φορά που είχε αισθανθεί τόσο χαρούμενος, τόσο
πλήρης.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Οι φωτογραφίες
δεν ήταν άπλα καλές, δεν ήταν τελείες, ήταν αριστουργηματικές. Αν υπήρχε νόμπελ
φωτογραφίας έπρεπε να το δώσουν σε αυτόν. Στον Αλέξη Χανό. Στον καλύτερο γαμημένο
φωτογράφο της υφηλίου. Όταν εμφάνιζε τις φωτογραφίας, δεν μπορούσε να πιστέψει
στα μάτια του. Δεν ήταν μονό ότι το φως, το τοπίο, τα χρώματα ήταν τέλεια, η
Μια ήταν σαν άγγελος που είχε κατεβεί από τα ουράνια. Σαν καυλωμένος άγγελος,
αν υπάρχει κάτι τέτοιο δηλαδή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Όλα τα μοντέλα,
προσπαθούν να βγάλουν ένα ερωτισμό στον φακό,<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Πρέπει να θες να γαμήσεις τον φακό» συνήθιζε
να </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">τους λέει ο Αλέξης,
αλλά η Μια το είχε πάει ένα βήμα παραπέρα. Αυτή δεν ήταν</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 13.5pt;"> </span></span><i><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">σαν</span></i><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-size: 13.5pt;"> </span></i></span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">να ήθελε, ήθελε
κυριολεκτικά. Όχι τον φακό ακριβώς, αλλά τον φωτογράφο σίγουρα. Δεν υπήρχαν λόγια
για να περιγράψει κανείς τον αισθησιασμό και την τελειότητα της φωτογράφισης. Ο
ίδιος ο Αλέξης δεν είχε δει ποτέ κάτι ανάλογο στη ζωή του. Αν δεν έπαιρναν το
ΟΚ αυτές οι φωτογραφίες, θα έπρεπε η επιτροπή της </span><span style="font-size: 13.5pt;">Boss</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> να ήταν τυφλοί, η καθυστερημένοι το
ελάχιστο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">
Τα χέρια του έτρεμαν από τον ενθουσιασμό, καθώς άπλωνε μια ακόμα γραμμή
στο κινητό. Δεν γινόταν καλύτερα. Είχε κάνει μια από τις φωτογραφίσεις που κατά
την γνώμη του θα έμεναν στην ιστορία, και το σημαντικότερο αυτός θα πηδούσε σίγουρα
το μοντέλο τις συγκεκριμένης φωτογράφισης. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Δάκρυα χαράς μούσκεψαν την άσπρη σκόνη
στο κινητό του καθώς έσκυψε για να ρουφήξει. Δεν τον ένοιαξε καν. Έγλειψε την οθόνη,
την σκούπισε με την μπλούζα του και άρχισε να στρώνει μια καινούργια γραμμή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Σκούπισε τα μάτια του και έκανε να σκύψει
αλλά πάγωσε στην θέση του. Κάποιος τον παρακολουθούσε. Η πρώτη του σκέψη ήταν αστυνομία.
Κοίταξε γύρω του και πίσω του αλλά δεν είδε κανένα, παρόλα αυτά η αίσθηση έγινε
ακόμα πιο έντονη. Φύσηξε την σκόνη από το κινητό του και έβαλε το φιαλίδιο με προσεκτικές
κινήσεις μέσα στο εσώρουχο του. Το στερέωσε κάτω από τα αχαμνά του και έβγαλε
διακριτικά τα χέρια του από το παντελόνι του. Άρχισε να ιδρώνει. Όλη η καλή διάθεση
του είχε εξαφανιστεί. Κοίταξε στις σκιές του πάρκινγκ χωρίς όμως να μπορεί να
δει κανέναν. Ένιωθε να τον φωνάζουν αλλά είχε απόλυτη ησυχία. Κάποιος τον κοιτούσε
μέσα από τις σκιές, ήξερε ότι ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να τον εντοπίσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Και τότε συνειδητοποίησε ότι ακριβώς
το ίδιο συναίσθημα είχε νιώσει την προηγούμενη μέρα στο Εστραγκόν. Άνοιξε το
παράθυρο και έβγαλε το κεφάλι του έξω, κοίταξε πίσω και την είδε. Στεκόταν
διπλά σε ένα κόκκινο κατασκονισμένο αμάξι. Φορούσε ξανά το ίδιο μακρύ σακάκι
και την κοντή φούστα. Έκανε ένα βήμα μπροστά και το φως έκανε τα χλωμό της δέρμα
στα ακάλυπτα πόδια και στο στήθος της να λάμψουν σχεδόν. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Στο πρόσωπο της είχε
το ίδιο πανέμορφο πονηρό χαμόγελο όπως την προηγούμενη. Και όπως την προηγούμενη
είχε επίσης σηκωμένο το ένα χέρι της. Μονό που δεν τον χαιρετούσε του έκανε το σήμα
της νίκης. Στον δείκτη της γυάλιζε το μεγάλο δαχτυλίδι που είχε προσέξει και
χθες. Η λέξη πανέμορφη ωχριούσε μπροστά στην ομορφιά της. Ήταν σαν να χαρακτήριζες
την Αφροδίτη της μύλου, ωραίο άγαλμα. Παρόλα αυτά είχε κάτι λάθος, κάτι κάπως τρομακτικό,
κάτι που έκανε τις τρίχες στο σβέρκο του να ορθώνονται καθώς την κοιτούσε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αυτή συνέχιζε να έχει τα 2 δάχτυλα σηκωμένα,
και τότε κατάλαβε. Τότε κατάλαβε ότι και την προηγούμενη δεν τον χαιρετούσε άπλα
είχε 3 δάχτυλα σηκωμένα. Και σήμερα δυο. Ένα ανεξήγητο άγχος τον κατέκλυσε. Μια
αγωνιά σαν αυτή που μονό στους πιο ζωντανούς εφιάλτες μπορείς να αισθανθείς. Έβαλε
το κεφάλι του μέσα και άνοιξε την πόρτα. Βγήκε από το αμάξι του και πριν κάνει
το πρώτο βήμα, είδε ότι αυτή δεν ήταν πλέον εκεί. Έτρεξε προς το μέρος που την είχε
δει και κοίταξε τριγύρω. Δεν ήταν πουθενά. Δεν υπήρχε γύρω του τίποτα για να κρυφτεί
από πίσω. Ο τεράστιος χώρος του πάρκινγκ ήταν σχεδόν άδειος. Είχε χαθεί. Είχε απλά
χαθεί. Σαν κλανιά στον άνεμο σκέφτηκε και χασκογέλασε. Παρόλο που τον είχε
ταράξει απίστευτα το όλο σκηνικό, αισθάνθηκε ανακουφισμένος που αυτή δεν ήταν
πια εκεί.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Πήγε με αργά βήματα
μέχρι το αμάξι του, προσπαθώντας να καταλάβει τι στο διάολο του είχε συμβεί. Έβγαλε
το φιαλίδιο μέσα από το παντελόνι του και άπλωσε 2 γραμμές. Σνίφαρε την μια μετά
την άλλη και άρχισε να ξαναβρήκε λίγη από την αδικοχαμένη ευφορία που αισθανόταν
λίγα λεπτά πριν.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Άνοιξε το ντουλαπάκι στη θέση του συνοδηγού
και έβγαλε ένα διαφημιστικό μπουκαλάκι βότκα που πρέπει να βρισκόταν εκεί πάνω από
δυο χρόνια.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Α στο διάολο» μουρμούρισε και το κατέβασε
με μια γουλιά. Η ζέστη βότκα κατέβηκε σαν φωτιά στο άδειο στομάχι του, κάτι που
δεν το ενόχλησε καθόλου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Α στο διάολο» ξανάπε και κοίταξε πίσω
του από τον </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">καθρέφτη καθώς
έβγαινε από το πάρκινγκ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Μισή ώρα αργότερα έφτασε στο Λ. Από μέσα
ακουγόταν δυνατή μουσική, πράγμα ασυνήθιστο για το Λ. Ο γορίλας στην πόρτα, που
ο Αλέξης ποτέ δεν κατάφερνε να συγκρατήσει το όνομα του, του άνοιξε την πόρτα
και του κέρασε ένα φαφούτικο χαμόγελο. Πράγμα που όχι μόνο ήταν ασυνήθιστο, δεν
είχε γίνει ποτέ ξανά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Μπήκε μέσα στο μαγαζί και το δευτερόλεπτο που μπήκε η μουσική σταμάτησε.
Το μαγαζί ήταν φίσκα και όλοι γύρισαν προς το μέρος του. Έμεινε άναυδος. Κοιτούσε
τον κόσμο που καθόταν απλά χωρίς να σαλεύει, κοιτώντας τον.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Στον κύριο Αλέξη Χανό» ακούστηκε η φωνή
την Βάνας από τα ηχεία του μαγαζιού. Ο Αλέξης την έψαξε με τα μάτια και την εντόπισε
δίπλα στο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Dj</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">. Φορούσε ένα
μαύρο ριχτό φόρεμα, μαύρο τουρμπάνι και μαύρα γυαλιά. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Κρατούσε με στυλ, Αμερικάνας
τραγουδίστριας του 40, ένα μικρόφωνο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αλέξη </span><span style="font-size: 13.5pt;">darling</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, στην υγειά σου» είπε και σήκωσε ένα ποτήρι σαμπάνιας.
Όλοι μέσα στο μαγαζί σήκωσαν τα ποτήρια του και φωνάζοντας « Στην υγειά σου»
και «Μπράβο»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Η μουσική μπήκε δυνατά και άρχισαν όλοι
να ξαναχορεύουν. Ο Αλέξης ξεπέρασε γρήγορα το αρχικό σοκ, φόρεσε το πιο αστραφτερό
του χαμόγελο και προχώρησε μέσα στο μαγαζί. Κόσμος άρχισε να τον χτυπάει φιλικά
στην πλάτη, χέρια έψαχναν το δικό του για να τον συγχαρούν. Έδιωξε το σκηνικό
στο πάρκινγκ από το μυαλό του, όσο εύκολα διώχνεις ένα χνούδι από το παλτό σου.
Αυτή ήταν η δικιά του στιγμή και σκόπευε να την απολαύσει, ονειρευόταν αυτά τα
πράγματα και δεν θα άφηνε μια τρελή σε ένα πάρκινγκ να του το χαλάσει. Έσφιγγε χέρια
και δέχονταν ‘ταπεινά’ συγχαρητήρια καθώς προχωρούσε ανάμεσα στο μαγαζί.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αλέξη μου. Αγάπη μου! Η Βάνα θέλει να
σου μιλήσει» Τον έπιασε από την μέση ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">. «Αχ δεν έχω λόγια» συνέχισε και τον έσφιξε δυνατά, προχωρώντας
μαζί του μέσα στο κόσμο παίρνοντας και αυτός μέρος της δόξας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«</span><span style="font-size: 13.5pt;">Darling</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">» είπε η κ.Βάνα </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">και τον αγκάλιασε. Ο Αλέξης περίμενε υπομονετικά να ξεκολλήσει
</span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">το σκελετωμένο κορμί
της στο δικό του και πήρε μια βαθιά ανάσα να για να ηρεμήσει όταν γλίστρησε
την γλώσσα της στο μάγουλο του. Κάθισε δίπλα της και παρήγγειλε ένα διπλό </span><span style="font-size: 13.5pt;">Wild</span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;">Turkey</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">από </span></span><span style="font-size: 13.5pt;">to</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> μπαρ. Ο Αντί
κάθισε δίπλα τους και έβαλε το χέρι του επάνω στο πόδι της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Τα έμαθες λοιπόν;» τον ρώτησε αφήνοντας
τα γυαλιά της επάνω στο μπαρ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Όχι δεν έμαθα τίποτα, κανείς δεν φιλοτιμήθηκε
να με πάρει να μου πει» είπε ο Αλέξης δήθεν παρεξηγημένος<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Τι λες κάλε μου, μόνο εγώ σε πήρα
τρεις φορές»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αλήθεια;» είπε αυτός και το ΥΨΔ τον χτύπησε
σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Είχε χάσει το κινητό του; Άρχισε να ψάχνετε και το ακούμπησε
στην εσωτερική τσέπη από το σακάκι του. Αναστέναξε ανακουφισμένος. Κινητό κλειδιά λεφτά τσιγάρα, μάτια κλειστά, θερμοσίφωνας
κλειστός </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">σκέφτηκε στα γρήγορα.
Και πάλι το είχε κάνει με την πρώτη. Ευτυχώς γιατί δεν είχε καμιά όρεξη να του χαλάσει
την υπέροχη βραδιά μια απρόσμενη κρίση ΥΨΔ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αλέξη </span><span style="font-size: 13.5pt;">darling</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">είσαι εδώ;» του έπιασε το χέρι η Βάνα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ναι ναι εδώ είμαι». είπε και χωρίς να
το θέλει το βλέμμα του κατέβηκε στα πόδια της. Ο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> της είχε σηκώσει λίγο την μακριά φούστα της
και είχε χώσει το χέρι του από κάτω, αποκαλύπτοντας ένα μέρος από το μπούτι της
. Το δέρμα της ήταν μαραμένο και χαλαρό, λες και προσπαθούσε να γλιστρήσει από
το πόδι της και να φτάσει στο πάτωμα. Ο Αλέξης πήρε το βλέμμα του από το αποκρουστικό
θέαμα και την κοίταξε στα μάτια. Αυτή του χαμογέλασε πονηρά για ένα δευτερόλεπτο
και ύστερα πήρε το συνηθισμένο βαρύ ύφος της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Λοιπόν, έστειλα τις φωτογραφίες, και φυσικά
ενθουσιάστηκαν.» του είπε αργά. «Αλήθεια;» είπε ο Αλέξης όλο έκπληξη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ω έλα τώρα Αλέξη, η μετριοφροσύνη είναι
για τους μέτριους, το λέει και η λέξη. Η υπεροψία είναι για μας. Την αξίζουμε» είπε
και ήπιε την τελευταία γουλιά από το μαρτίνι της<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Τελοσπαντων. Η φωτογράφιση θα εκδοθεί
φυσικά. Και το επόμενο τεύχος του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">...» σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος του. Τα βαθουλωμένα
μάτια της άστραφταν από ενθουσιασμό «Θα εκδοθεί και στην Αμερική!».<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αυτό ήταν κάτι που ο Αλέξης όντως δεν
το περίμενε, τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα. Έμεινε με το στόμα ανοιχτό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Και τέλος, αυτό που ήθελα να σου πω, είναι
ότι θέλω να μπει το όνομα σου δίπλα στο δικό μου»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Τι;» είπε ο Αλέξης γουρλώνοντας τα ματιά<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Το 20% του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> σου ανήκει. Αν
φυσικά είσαι έτοιμος για μια ευθύνη σαν αυτή» είπε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης άνοιξε το στόμα του να πει κάτι
αλλά ήταν αδύνατον να αρθρώσει έστω και μια λέξη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Δεν είναι ανάγκη να μου απαντήσεις τώρα,
μπορώ να περιμένω. Ως αύριο» είπε και αμέσως μετά έβγαλε ένα μουγκρητό σαν βήχα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης χωρίς ξανά να θέλει κοίταξε
κάτω και είδε ότι το χέρι του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span style="font-size: 13.5pt;"> <span lang="EL">τώρα
ήταν ανάμεσα στα πόδια της και χάιδευε μια περιοχή που θα έπρεπε να έχει
λησμονήσει κάθε άγγιγμα εδώ και δεκαετίες. Μια περιοχή που κανένας άντρας δεν
θα έπρεπε να ακουμπήσει αν ήθελε να ξαναδεί το πούλι του να κάτσει το ταβάνι
και όχι το πάτωμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Εεε δεν ξέρω τι να πω. Ευχαριστώ Βάνα»
είπε ο Αλέξης κατεβάζοντας μια μεγάλη γουλιά από το ουίσκι του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Αύριο.
Τώρα πήγαινε να χαρείς την δόξα σου. Σε περιμένουν άλλωστε» είπε και του έδειξε
στα δεξιά του. Η Μια ήταν εκεί μαζί με τους υπόλοιπους Γερμανούς. Κουνιόταν στο
ρυθμό της μουσικής με και γελούσε με κάτι που της έλεγε ένας από τους μακιγιέρ.
Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν και αυτή τον χαιρέτισε με περίσσιο ενθουσιασμό σηκώνοντας
και τα δυο της χέρια ψηλά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Α και Αλέξη. Από αύριο να περιμένεις
δημοσιογράφους και το πρόσωπο σου παντού. Άρχισαν ήδη τα τηλέφωνα και φρόντισα
να μαθευτεί ότι εσύ είσαι ο λόγος που το </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> πάει στην Αμερική. Πήγαινε τώρα» είπε και τον έσπρωξε
απαλά. Ο Αλέξης χωρίς ούτε ο ίδιος του να το περιμένει, γύρισε, αγκάλιασε την
Βάνα και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αχ </span><span style="font-size: 13.5pt;">darling</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, θα κανείς τον </span><span style="font-size: 13.5pt;">Andy</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> να ζηλέψει» είπε αυτή και του χάιδεψε
απαλά το μάγουλο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης πέρασε ξανά μέσα από τον κόσμο
και πήγε στην τουαλέτα. Χρειαζόταν οπωσδήποτε μερικές γραμμές για να επεξεργαστεί
όλα τα νέα. Μερικές μεγάλες γραμμές. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αφού χαιρέτισε και δέχτηκε συγχαρητήρια από τρία άτομα τα
οποία έβλεπε πρώτη φόρα στη ζωή του έμεινε μόνος του στην μεγάλη ντυμένη με
μαύρο μάρμαρο τουαλέτα. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και έστρωσε πίσω τα πυκνά μαύρα
μαλλιά του. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Μέτοχος στο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">; Δεν το φανταζόταν
ούτε στα πιο τρελά του όνειρα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αφεντικό στο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">» ψιθύρισε στο είδωλο
του. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη άλλα ρουφώντας την πρώτη γραμμή, μια απαίσια
σκέψη τον χτύπησε σαν γροθιά. Δεν είχε να το μοιραστεί με κανένα. </span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">
Ναι, του άρεσε που πλέον θα μπορούσε να λέει ότι δεν ήταν απλά
φωτογράφος του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, άλλα του
ανήκε. Φανταζόταν ήδη τον εαυτό του όταν τον ρωτούσαν τι δουλειά έκανε, να τους
λέει ότι δεν δουλεύει στο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, ότι ΕΧΕΙ το
</span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, άλλα πέραν αυτού
ήθελε να το μοιραστεί με κάποιον δικό του. Με κάποιον που να έχει πραγματικά σημασία..
Στην Βίκυ δεν τον ένοιαζε καν να το πει, ίσως μόνο για να της το τρίψει στα μούτρα,
άλλα τίποτα παραπάνω. Ποσό θα ήθελε να το λεγε στον Σταμάτη. Και κυρίως πόσο θα
ήθελε να το έλεγε στην Άννα. Να δει εκείνη την γνήσια χαρά στα μάτια της, την αληθινή
περηφάνια που θα αισθανόταν για αυτόν.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ετοίμασε μια ακόμα μεγαλύτερη γραμμή
για να αισθανθεί καλύτερα. Έπρεπε να αισθανθεί καλύτερα. Τι στο διάολο είχε πάθει;
Δεν γινόταν κάθε μέρα κάποιος συνεταίρος στο </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">. Ρούφηξε την γραμμή και δάκρυσε από το τσούξιμο
στην μύτη του. Έφτιαξε μια φόρα ακόμα τα μαλλιά του και έστρωσε το σακάκι του.
Ναι σήμερα ήταν η μέρα του. Και δεν θα την χαλούσε με τέτοιες σκέψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Σήμερα είναι η μέρα σου» ψιθύρισε
στον καθρέφτη και αποφάσισε ότι ήταν καλή ιδέα για μια ακόμα γραμμή. Άρχισε να σπάει
τα βραχάκια όταν η πόρτα της τουαλέτας άνοιξε. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να κρυφτεί.
Το Λ ήταν δικό τους μέρος. Ούτε καν γύρισε να κοιτάξει ποιος μπήκε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Γεια σου Αλέξη» του είπε μια γλυκιά φωνή
στα αγγλικά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Μια!»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αυτή έκλεισε την πόρτα και πλησίασε
προς το μέρος του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Εμμ εδώ είναι οι αντρικές τουαλέτες» είπε
αυτός χαμογελώντας χαζά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Το ξέρω είπε αυτή» και του ανταπέδωσε
το χαμόγελο. Φορούσε μαύρο σατέν μακρύ φόρεμα και τα μαλλιά της ήταν πιασμένα
πάνω από το αυτί της σε ένα περίτεχνο κότσο, στερεωμένα με ένα όμορφο ασημένιο
κοκαλάκι. Τα μάγουλα της ήταν αναψοκοκκινισμένα. Τα γαλάζια μάτια της έλαμπαν.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Α οκ» είπε ο Αλέξης «Θέλεις;» της πρόσφερε
το κομμένο καλαμάκι που κρατούσε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Γιατί όχι» είπε αυτή και το πήρε από το
χέρι του. Ρούφηξε την γραμμή και για μερικά δευτερόλεπτα κάθισε σκυμμένη πάνω από
το κινητό. Ύστερα ξαφνικά πήγε το κεφάλι της πίσω και γέλασε δυνατά<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ουόου» είπε και ξαναγέλασε. Το καθαρό
ειλικρινές γέλιο της ήταν κολλητικό. Ο Αλέξης βρήκε και αυτός τον εαυτό του να γελάει
μαζί της. Η θετική ενέργεια που είχε η κοπέλα ήταν σαν την γλυκιά ζέστη που βγάζει
το τζάκι όταν βάζεις τα χέρια σου μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ω θεέ μου!» είπε αυτή ξύνοντας τη μύτη
της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ωραίο ε;»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Απίστευτο» είπε η Μια και κοιτάχτηκε
στο καθρέφτη. Ύστερα γύρισε προς το μέρος του και τύλιξε τα χέρια της γύρω από
το λαιμό του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Λοιπόν;» είπε και έφερε το πρόσωπο
της κοντά στο δικό του. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης πέρασε και αυτός τα χέρια του
γύρω από την μέση της ο στητός κώλος της ήταν τόσο ψηλά που ο Αλέξης αισθάνθηκε
λίγο άβολα που τον ακουμπούσε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Λοιπόν τι;» είπε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Έλα» είπε αυτή και τον οδήγησε σε μια
άδεια τουαλέτα. Ο Αλέξης είχε ήδη ξεχάσει μέσα σε δευτερόλεπτα, κάθε άσχημη σκέψη.
Για δεύτερη φόρα μέσα στην βραδιά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Η Μια κόλλησε το κορμί της επάνω στο δικό
της και άρχισε να τον φίλα. Αυτός δάγκωσε απαλά τα χείλι της και ήταν σαν να δάγκωνε
με μια παχιά ώριμη φέτα από ροδάκινο. Φίλησε τον ιδρωμένο λαιμό της και έπιασε
το σφριγηλό στήθος της που γέμιζε ακριβώς την χούφτα του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Σε θέλω μέσα μου » είπε αυτή βαριαναστενάζοντας.
Έβαλε τα χέρια της στον τοίχο και ο Αλέξης σήκωσε το μακρύ μαύρο φουστάνι της. </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Κάτω από αυτό φορούσε
κάλτσες που τελείωναν στους μηρούς της σε δαντέλα. Το διάφανες μαύρο στρινγκ
έκανε τρομερή αντίθεση με το λευκό δέρμα στο υπέροχο κώλο της. Ο Αλέξης
κατέβασε το φερμουάρ του και ελευθέρωσε το πρησμένο μόριο του που φάνταζε
τεράστιο σε σχέση με το μικροκαμωμένο σώμα της. Αυτή το έπιασε με το χέρι της
και το έβαλε ανάμεσα στα μπούτια της. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Τα έκλεισε και άρχισε να κουνιέται αργά
μπρος πίσω. Ήταν τόσο υγρή που το πέος του μπήκε μονό του μέσα της. Αυτή βόγκηξε
και έσπρωξε την μέση της μέχρι που μπήκε όλος μέσα της. Την πήρε μέσα στις τουαλέτες
τρεις φορές πρώτου λαχανιασμένοι συμφωνήσουν ότι μάλλον έπρεπε να βγουν έξω γιατί
πιθανότατα θα τους έψαχναν. Πρώτου βγει από την τουαλέτα του έδωσε ένα
παθιασμένο υγρό φιλί στο στόμα και του ψιθύρισε στο αυτή ότι έχει να τελειώσει
πάνω από τέσσερα χρόνια.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης αφού έμεινε μόνος του στη τουαλέτα
προσπάθησε για τουλάχιστον πέντε λεπτά </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">να βολέψει το σκληρό πέος του στο παντελόνι του που δεν έλεγε
να πέσει με τίποτα. Σνιφαρε ακόμα μια γραμμή και βγήκε και αυτός από την
τουαλέτα με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Η υπερβολικά δυνατή μουσική τον έβγαλε
από την νιρβάνα του και έπιασε πολλά αδιάκριτα βλέμματα να πέφτουν επάνω του.
Σε λιγότερο από δέκα λεπτά θα ήξερε μέχρι και ο γείτονας της Μια στην Γερμανία
τι είχε γίνει στις τουαλέτες. Το περίμενε και δεν τον πείραζε καθόλου. Το ακριβώς
αντίθετο. Του άρεσε. Παραπάνω πρεστίζ για τον Αλέξη Χανό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Κατευθύνθηκε στο μπαρ προσπαθώντας να αποφύγει
άτομα που δεν ήθελε να δει και παράλληλα ψάχνοντας άτομα με τα οποία θα μπορούσε
να περάσει το υπόλοιπο βραδύ. Αυτό που δεν περίμενε να δει ήταν η Βίκυ που καθόταν
με τρία ακόμα μοντέλα σε ένα σταντ δίπλα στο μπαρ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Πήρε το ποτό του και πήγε προς το μέρος
τους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Καλώς τον» του είπε Βίκυ και το έδωσε
ένα φιλί στο στόμα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Καλησπέρα κορίτσια» είπε αυτός στις τέσσερις
γυναίκες.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Αλέξη συγχαρητήρια μωρό μου» άπλωσε
το χέρι της η Άννα, η πιο στενή φίλη της Βίκυς. Αν μπρούσκες φυσικά να
θεωρήσεις φίλη ένα άτομα που η γυναίκα του αναφερόταν ως 'το σκυλί' όταν αυτή
δεν ήταν μπροστά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ευχαριστώ Άννα»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Να δω ποτέ θα φωτογραφίσεις έμενα» είπε
και λύγισε το υπέροχο κορμί της σαν να ποζάρει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Σύντομα, πολύ σύντομα» είπε ο Αλέξης
και σκέφτηκε ότι πολύ σύντομα επίσης θα του αρέσει να της πετάξει τα μάτια έξω.
Θα ήθελε πολύ να δει την αντίδραση της Βίκυς όταν το μάθαινε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Καλά Αλέξη, δεν κάλεσες της γυναίκα
σου στο πάρτι σου. Θα έπρεπε να παρεξηγηθώ» του είπε με νάζι η Βίκυ τραβώντας
του τη μπλούζα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Δεν είχα ιδέα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.
Και εγώ τώρα το έμαθα» είπε ο Αλέξης και πήγε να την αγκαλιάσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου, ακόμα
βρωμάς τον ιδρώτα της» του είπε σιγανά στο αυτί<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ε;» έκανε ο Αλέξης και μάζεψε τα χέρια
του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Τι ε; Την πήδηξες;» είπε η Βίκυ κοιτώντας
τον βαριεστημένα.«Σιγά μη δεν την πηδούσες»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Η Αλέξης την κοίταξε αυτάρεσκα και δεν
είπε τίποτα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ω μεγάλε καλλιτέχνη και πλέον αφεντικό
του </span><span style="font-size: 13.5pt;">Egerie</span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">, την πήδηξες
και αυτήν! Ω τι υπερμέγιστος γαμιάς που είσαι!» σύριξε στο αυτί του. Αν και
ήταν κοινό μυστικό ότι ο Αλέξης και η Βίκυ κάναν σεξ πιο συχνά με άλλους παρά
μεταξύ τους, οι δυο τους διατηρούσαν την εικόνα του αγαπημένου ζευγαριού πάντα
όταν βρίσκονταν μπροστά σε κόσμο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ο Αλέξης συνέχισε να την κοιτά, προσπαθώντας
να την ψυχολογήσει. Δεν ήξερε αν την πείραζε αυτό με την Μια ή αν ζήλευε για το
περιοδικό ή και τα δυο ή το πιθανότερο για τίποτα από τα δυο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Ελπίζω να έβαλες προφυλακτικό, σου το
ορκίζομαι αν με ξανακολλήσεις τίποτα θα σου το κόψω από την βάση την ώρα που κοιμάσαι.
Και τώρα άντε σε καμιά άλλη παρέα γιατί μιλούσαμε» συνέχισε να του μιλάει στο αυτί
του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">«Εντάξει μωρό μου θα τα πούμε σπίτι» </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">είπε δυνατά ο </span><span style="font-size: 13.5pt;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Αλέξης και έγινε καπνός.
Δεν είχε καμιά όρεξη να περάσει ούτε ένα λεπτό ακόμα με την Βίκυ, ειδικά την συγκεκριμένη
βραδιά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Μια ώρα αργότερα συνειδητοποίησε ότι
δεν ήθελε γενικά να περάσει με κανέναν από εκεί μέσα την υπόλοιπη βραδιά του. Βαρέθηκε
πολύ γρήγορα να ακούει συγχαρητήρια και φιλοφρονήσεις, όχι πως βαριόταν γενικά
να ακούει συγχαρητήρια και φιλοφρονήσεις, απλά βαριόταν και δεν είχαν σχεδόν
καμιά σημασία για αυτόν να τα ακούει από άτομα που θεωρούσε χαμηλότερα στην
τροφική/κοινωνική αλυσίδα. Και εκείνη την στιγμή μέσα στο μαγαζί ήταν κυρίως τέτοια
άτομα. Φωτογράφοι, μοντέλα, συντάκτες που τους θεωρούσε κατώτερους ήδη απ ατό πρώτο
εξάμηνο που δούλευε στο περιοδικό. Το μοναδικό άτομο που ίσως να θεωρούσε ίσο
με αυτόν ήταν η Μια άλλα την έχει ήδη κατακτήσει, με παραπάνω από ένα τρόπο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Ήπιε στα γρήγορα το ποτό του και βγήκε
διακριτικά από το μαγαζί χωρίς να χαιρετίσει κανένα. Πήγε στο αμάξι του προσπαθώντας
να σκεφτεί που θα ήθελε να πάει και προς μεγάλη του έκπληξη συνειδητοποίησε ότι
ήθελε να πάει σπίτι του. Αύριο τον περίμενε μεγάλη μέρα και ήθελε να είναι ξεκούραστος.
Φυσικά με τον ενθουσιασμό που ένιωθε και την ποσότητα της κόκας που είχε στον οργανισμό
του ο ύπνος φαινόταν κάτι πολύ μακρινό άλλα ήταν σίγουρος ότι ένα αν όχι δυο υπνοστεντόν
θα έκαναν την δουλειά τους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;">Τελικά χρειάστηκαν τρία άλλα στις δυο
και μισή έπεσε αναίσθητος στο πάτωμα του σαλονιού. Δευτερόλεπτα πριν λιποθυμήσει
,την ώρα που τρέκλιζε παραζαλισμένος από τα χάπια και προσπαθούσε να φτάσει
στον καναπέ, στο μυαλό του έφερε την γυναίκα από το πάρκινγκ να του χαμόγελα σηκώνοντας
δυο δάχτυλα. Και για ακόμα μια φόρα ανατρίχιασε σαν να τον χτυπούσε από κάπου κρύος
αέρας, μονό που αυτή τη φόρα δεν πρόλαβε να δει αν ήταν η μπαλκονόπορτα ανοιχτή.
Έπεσε λιπόθυμος κάτω, με τον εμετό του να λερώνει το πανάκριβο χαλί.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"> <i> Κώστας Γαβράς</i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">*Αυτό ήταν το 2<sup>ο</sup> μέρος από το μυθιστόρημα 3 μέρες. Αγαπητέ αναγνώστη σε ευχαριστώ πολύ που το διάβασες και ελπίζω να πέρασες όσο ωραία πέρασα εγώ γράφοντας το.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">** Το κείμενο είναι καθαρή μυθοπλασία<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-size: 13.5pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: 'Josefin Sans'; font-size: 15px; line-height: 21px; margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><span lang="EL">*** Ένα θέλεις μπορείς να κανείς </span>like <span lang="EL">στην σελίδα μου για να δεις πότε θα βγει το επόμενο μέρος η να διαβάσεις κάποια άλλη ιστορία μου.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-58754968836238620112014-02-20T05:13:00.002-08:002014-04-27T02:32:57.513-07:003 μέρες - Μέρος 1ο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWoJgHm0pE-MfEgmlcCwXjkv3N0fMU6bpP7-YGUC4cQy1MG7iz_RGguzLrzga3Dd3LsrN6QWNLlcVvIShRSt1wXxApwQkFhXq4U_rohCeV27IIcD_foH_z2Vyr4dRNsG5ZjMCH_TuN03TC/s1600/1959415_10203248140589122_1793553482_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWoJgHm0pE-MfEgmlcCwXjkv3N0fMU6bpP7-YGUC4cQy1MG7iz_RGguzLrzga3Dd3LsrN6QWNLlcVvIShRSt1wXxApwQkFhXq4U_rohCeV27IIcD_foH_z2Vyr4dRNsG5ZjMCH_TuN03TC/s1600/1959415_10203248140589122_1793553482_n.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Let me please introduce
myself,</span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<i><span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">I'm a man of wealth and
taste.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EN"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EN"> <i>Rolling</i></span><i><span lang="EN"> </span></i><i><span lang="EN">stones</span></i><i><span lang="EL"><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<b><span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
ΠΕΜΠΤΗ<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span lang="EL"><br />
<br />
<br />
</span></b><span lang="EL">«Αλέξη. Ξύπνα» ψιθύρισε η Βίκυ στο αυτί του. Με το ένα
της χέρι τον σκουντούσε απαλά στον ώμο και με το άλλο του μάλαζε βίαια το πέος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Άνοιξε τα μάτια του αργά
και χασμουρήθηκε. Το κεφάλι του πονούσε διαολεμένα. Αισθανόταν τη γλώσσα του
κολλημένη σαν ξερό ψάρι στον ουρανίσκο του. Το είχε παρακάνει χθες με το
ουίσκι. Ξανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ω ξύπνησε», είπε η Βίκυ
ειρωνικά και συνέχιζε να τρίβει το μαλακό πέος του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πφφφ», ξεφύσιξε και
πετάχτηκε με χάρη από το κρεβάτι. Την παρατήρησε καθώς έβγαινε ολόγυμνη από το
δωμάτιο. Τα πυκνά κάστανα μαλλιά της έφταναν σχεδόν μέχρι τον μικρό πεταχτό
καλοσχηματισμένο κώλο της. Τα σφριγηλά στήθη της με τις ροζ ερεθισμένες
ρωγίτσες κουνιόντουσαν παιχνιδιάρικα με κάθε βήμα της. Θέαμα που θα έκανε τους
περισσότερους άντρες να πανικοβάλλονται που έφευγε από την κρεβατοκάμαρα. Ο
Αλέξης έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης και έκλεισε ξανά τα μάτια του. Η
ανακούφιση δεν κράτησε πολύ. Την στιγμή που τον ξαναέπαιρνε ο ύπνος, η Βίκυ
πήδηξε στο κρεβάτι και σύρθηκε πάνω του. Το απαλό ζεστό κορμί της τον ερέθισε
λιγάκι. Ίσως σήμερα κατάφερνε να υποκριθεί ότι στο κρεβάτι μαζί του ήταν κάποια
άλλη. Ίσως να μην χρειαζόταν να πάρει δυο-τρία χάπια για να εκτελέσει τα
συζυγικά του χρέη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έλα κάνε αααα», είπε
αυτή και έβαλε το χέρι της στο στόμα του, προσπαθώντας να σπρώξει κάτι μέσα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης άνοιξε απότομα
τα μάτια του και ανακάθισε. Πήρε την παλάμη της στο χέρι του και την άνοιξε.
Μέσα είχε δυο μπλε χάπια. Την κοίταξε έκπληκτος<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι με κοιτάς έτσι;
Νομίζεις ότι δεν το είχα καταλάβει; Πλάκα μου κάνεις Αλεξάκη. Κάθε φορά που
είναι να το κάνουμε τρέχεις στην τουαλέτα και ακούω το πλαστικό του πλυντηρίου-
τη μυστική σου κρυψώνα πονηρέ και μετά από ακριβώς σαράντα λεπτά σου κάνει κούκου.
Επειδή είμαι μοντέλο δεν είμαι και ηλίθια. Επίσης αν ποτέ γίνει καμία στραβή,
ξέρεις ότι θα σε χώσουν μέσα για τα καλά ε; Πόσα γραμμάρια έχεις μαζί με τα
χάπια; Τριακόσια-τετρακόσια;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κάπου εκεί», απάντησε ο
Αλέξης εμβρόντητος. «Καλά και δεν σε πειράζει;» συνέχισε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η κόκα ή τα βιάγγρα;
Γιατί για την κόκα χέστηκα εσένα θα βάλουν μέσα. Όσο για τα χάπια, μωρό μου τα
αισθήματα είναι αμοιβαία», είπε και γύρισε την παλάμη της αφήνοντας τα χάπια να
πέσουν στην δίκη του. Τέλειωνε τώρα όμως γιατί στις δέκα έχω φωτογράφιση και
ξέρεις ότι δεν μπορώ να πάω εκνευρισμένη, φαίνεται άσχημα στο φακό»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης κατέβασε τα δύο χάπια με μια γουλιά νερό. Άφησε το ποτήρι ξανά στο κομοδίνο και άνοιξε το
συρτάρι που ήταν από κάτω. Έβγαλε το φιαλίδιο του και ρούφηξε από μέσα χωρίς
καν να μπει στον κόπο να απλώσει τη σκόνη. Κατευθείαν από την πηγή κυρίες και
κύριοι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Γύρισε στη Βίκυ που του χαμογελούσε
σαρδόνια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χμμ έχουμε δηλαδή σαράντα λεπτά μέχρι να ξυπνήσει ο μεγάλος εραστής», είπε και τον ξάπλωσε στο κρεβάτι..
Σηκώθηκε όρθια και κάθισε με ανοιχτά τα πόδια επάνω ακριβώς από το κεφάλι του.Ο
Αλέξης άρχισε να την γλείφει και έτσι από το πουθενά όπως πάντα του ήρθε η
ανάγκη για τον πρώτο ιερό μονόλογο της ημέρας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span lang="EL">Κινητό, κλειδιά, λεφτά,
τσιγάρα </span></i><span lang="EL">σκέφτηκε και κοίταξε
πίσω από το λεπτό μπούτι της Βίκυς στο κομοδίνο. Τα πράγματα του ήταν εκεί στην
σειρά και όμορφα. <i>Μάτια κλειστά, μάτια...μάτια κλειστά. Θερμοσίφωνας
κλειστός</i>. Έφερε στο μυαλό του την ηλεκτρική κουζίνα με τα μάτια σβηστά και
τον ηλεκτρολογικό πίνακα. Εντάξει το είχε κάνει σωστά. Η πρώτη φορά της ημέρας
ήταν και η πιο εύκολη σχεδόν πάντα σκέφτηκε καθώς προσπαθούσε να μαζέψει σάλιο
στο ξερό στόμα του. Η Βίκυ από πάνω του είχε άρχισε να βογκάει απαλά και να
κουνάει την μέση της μπρός πίσω. Το μισούσε το αποστειρωμένο μουνί της. Ήταν
τόσο τέλειο, άτριχο-με λέιζερ φυσικά, και άοσμο. Στα τέσσερα χρόνια γάμου τους
ποτέ μα ποτέ δεν είχε μυρίσει την ελάχιστη μυρωδιά δεν είχε δει ποτέ την
ελάχιστη ατέλεια. Πολλές φόρες είχε πιάσει τον εαυτό του να εύχεται να μύριζε
έστω και άσχημα. Ήταν σαν να γλείφει πλαστική κούκλα.Σε κάτι τέτοιες περίεργες
καταστάσεις πάντα συνειδητοποιούσε ότι του έλειπε η Άννα. Δεν πρόλαβε καν να
σκεφτεί το όνομα της και ξανάρχισε<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span lang="EL">Κινητό, κλειδιά, λεφτά,
τσιγάρα, μάτια κλειστά</span></i><span lang="EL">, θερμοσίφωνας κλειστός
ψιθύρισε ενώ συνέχιζε να γλείφει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Βίκυ λες και τον
άκουσε, ίσως δηλαδή και να τον άκουσε , πίεσε το κορμί της ακόμα πιο δυνατά στο
στόμα του και άρχισε να πηγαίνει μπρος πίσω ακόμα πιο γρήγορα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν ξέρω τι κάνεις,
άλλο δεν το κάνεις καλά σήμερα. Αδύνατο να τελειώσω», φώναξε ξαφνικά μετά από
λίγο και κατέβηκε από πάνω του. Ο Αλέξης πήρε μια βαθιά ανάσα, εισπνέοντας επιτέλους
ελευθέρα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξη αν δεν τελειώσω,
θα είμαι τσιτωμένη και θα φαίνεται στο φακό, και θα φταις εσύ. Χριστέ μου τι
έχεις πάθει σήμερα». Του φώναξε σηκώνοντας τα χέρι της ψηλά με μια έκφραση
απόγνωσης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτός την κοιτούσε χωρίς
να μιλάει. Η αλήθεια ήταν ότι δεν του καιγόταν καρφάκι αν ήταν τσιτωμένη
σήμερα, αύριο ή για πάντα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ω τι έχουμε εδώ,
πέρασαν κιόλας σαράντα λεπτά;», είπε και έπιασε το πέος του, που τώρα στεκόταν όρθιο
και πρησμένο. Το έβαλε στο μικρό στόμα της και όσο για να το υγράνει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πηδά με». Τον διέταξε
και στήθηκε στα τέσσερα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης πήγε από πίσω
της και πριν μπει μέσα της κοίταξε τον τέλειο σαν αχλάδι κώλο της, την
κυρτωμένη αψεγάδιαστη πλάτη της και τα γυμνωμένα λεύκα μπούτια της. Του άρεσε
να την πηδάει έτσι χωρίς να την κοιτάζει. Μπήκε στον στενό κόλπο της με δύναμη,
θέλοντας να την πονέσει σχεδόν. Αυτή βόγκηξε δυνατά ευχαριστημένη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ξέρω ότι σου αρέσει να
με πηδάς έτσι. Χωρίς να σκέφτεσαι ότι είμαι εγώ. Ποια σκέφτεσαι όμως Αλέξη;» Του
είπε χωρίς να γυρίσει το κεφάλι της λες και είχε διαβάσει τις σκέψεις του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ήταν γεγονός ότι ο γάμος
του τα τρία τελευταία χρόνια είχε γίνει ένα σόου ειρωνείας, κυνισμού και
αδιαφορίας άλλο σήμερα είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Το γιατί δεν χώριζαν ήταν ένας
λόγος άγνωστος στο σύμπαν. Εντάξει αυτός δεν θα την χώριζε για τον ίδιο λόγο
που την παντρεύτηκε. Ήθελε δίπλα του την τέλεια γυναίκα, εμφανισιακά πάντα.
Ήθελε την γυναίκα που όλοι θα ζήλευαν, όλοι θα κοιτούσαν και όλοι θα τον
χτυπούσαν στον ώμο χαμογελώντας, κουνώντας το κεφάλι με ένα πονηρό χαμόγελο
επιβεβαίωσης «Εισ' ωραίος, ξέρεις εσύ τι διάλεξες». Ήθελε αυτή τη γυναίκα, την
είχε και θα την κρατούσε με όποια θυσία και αν χρειαζόταν να κάνει. Και είχε
κάνει. Και έκανε. Αυτή όμως γιατί; Δεν ήταν τόσο ωραίος, ήταν ωραίος, αλλά όχι
όσο αυτή. Ήταν πετυχημένος. Αλλά ήταν και αυτή. Κάποιος μπορεί να σκεφτόταν ότι
τον παντρεύτηκε επειδή αυτός ήταν διάσημος φωτογράφος, αυτή μοντέλο κλπ κλπ
αλλά όχι αυτή ήταν ήδη γνωστή όταν παντρεύτηκαν. Εντάξει αυτός 'τη βοήθησε' να
κάνει το όνομα που είχε τώρα αλλά και πάλι θα μπορούσε να τον χωρίσει πλέον.
Όσο για το αν ήταν από έρωτα... Αν τον είχε ερωτευτεί ποτέ, αυτό δεν είχε
κρατήσει για πάνω από τέσσερις-πέντε μήνες. Ο δικός του για ακόμα λιγότερο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τελειώνω!» φώναξε η
Βίκυ αγκομαχώντας, βγάζοντας τον από τις σκέψεις του. Άρχισε να σπρώχνει ακόμα
πιο γρήγορα δίνοντας της ελαφριά μπατσάκια. Ελαφριά. Αν της έκανε καμία μελάνια
μπορεί κυριολεκτικά να τον σκότωνε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξη τελειώνω», ούρλιαξε
και άρχισε να τρέμει ολόκληρη. Ο Αλέξης πίεσε τον εαυτό του να τελειώσει και
τελείωσαν μαζί, αυτή βογκώντας άγρια και Αλέξης μορφάζοντας σχεδόν
βαριεστημένα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Όσο η Βίκυ έπαιρνε
βαθιές λαχανιασμένες αναπνοές, αυτός παρατηρούσε λίγο αηδιασμένος το σπέρμα του
να ρέει από τα οπίσθια της στο πάπλωμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πάλι καλά!» είπε και
του έριξε ένα αστραφτερό χαμόγελο. Έπιασε το κινητό της και σηκώθηκε βιαστικά
από το κρεβάτι. Ο Αλέξης χύθηκε στο κρεβάτι με το πέος ακόμα ορθωμένος όπως θα
ήταν και για τα επόμενα είκοσι λεπτά τουλάχιστον.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Τρία τέταρτα αργότερα άκουσε την εξώπορτα να
κλείνει. Ρούφηξε μια γραμμή αυτή την φορά απλωμένη στο κινητό του και σπασμένη
σωστά με μια πιστωτική κάρτα. Είπε τον ιερό μονόλογο μια φορά ακόμα χωρίς
ιδιαίτερη δυσκολία και σηκώθηκε από το κρεβάτι να φτιάξει καφέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δεν ήταν ότι η Βίκυ
έκανε κακό σεξ. Όχι έκανε-κάναν αρκετά καλό σεξ. Όσο της άρεσε να τελειώνει
άλλο τόσο της άρεσε να βλέπει τον Αλέξη να τελειώνει. Είχε περάσει ώρες
ατελείωτες γλύφοντας τον. Όχι η διαφορά τους με την Άννα ήταν ότι την Άννα την
δεν την ένοιαζε να το ευχαριστηθεί η ιδία της, ή ο Αλέξης, δηλαδή την ένοιαζε,
αλλά κυρίως την ένοιαζε να το ευχαριστηθούν μαζί! Αυτή ήταν μια έννοια που
αδυνατούσε να κατανοήσει η Βίκυ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μέχρι που κάποια στιγμή
είχε προσπαθήσει να της το εξηγήσει<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χύνω εγώ, χύνεις εσύ.
Ποιο είναι το πρόβλημά σου;» του είχε απαντήσει ξερά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Άναψε τσιγάρο και έφερε
την αχνιστή κούπα καφέ κάτω από μύτη του απολαμβάνοντας την πλούσια μυρωδιά του
εσπρέσο. Αναλογίστηκε το πρόγραμμά του. Δεν είχε να κάνει σχεδόν τίποτα σήμερα
εκτός φυσικά από το μεσημεριανό με όλο το κρού του Hugo Boss. Τον άγχωνε
λιγάκι. Εντάξει παραπάνω από λιγάκι. Πρώτη φορά θα φωτογράφιζε για ένα τόσο
μεγάλο οίκο. Άλλο Diesel, άλλο Fornarina και άλλο Hugo φίλε μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά,
τσιγάρα, μάτια κλειστά, θερμοσίφωνας, θερμοσίφωνας κλειστός.» Δύσκολες μέρες θα
ακολουθούσαν. Πάντα όταν αγχωνόταν το ΥΨΔ του έφευγε εκτός ελέγχου. Ρούφηξε
λίγο καφέ ακόμα και σηκώθηκε να δει τι θα φορέσει για το μεσημέρι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> </span> <span lang="EL"> </span>*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Έφτασε στο 'Victoria' στις δυο και μισή.
Μισή ώρα αργοπορημένος. Όπως πάντα. Δεν ήταν ότι ήθελε να αργεί αλλά όταν
περνάς δέκα λεπτά στην πόρτα λέγοντας ξανά και ξανά τον ιερό μονόλογο,
κοιτώντας τον κατεβασμένο διακόπτη του θερμοσίφωνα προσπαθώντας να πείσεις τον
εγκέφαλο σου ότι τα μάτια σου λένε αλήθεια ότι ναι, αφού ο διακόπτης είναι
κατεβασμένος ο γαμημένος θερμοσίφωνας
ήταν όντως κλειστός και αλλά είκοσι λεπτά στο αμάξι βλέποντας ξανά και
ξανά τα τσιγάρα σου και τα κλείδα σου και το κινητό σου αυτά παθαίνεις.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ρούφηξε μια γερή μυτιά στο ασανσέρ του
ξενοδοχείου και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη για τυχόν υπολείμματα στην μύτη του.
Πήρε το επαγγελματικό του ύφος και βγήκε. Το 'Εστραγκόν' ήταν στον τελευταίο
όροφο του ξενοδοχείου και ήταν το μοναδικό αξιοπρεπές βετζετέριαν εστιατόριο σε
όλη τη Θεσσαλονίκη. Η θέα ήταν υπέροχη. Το φαγητό όχι και τόσο. Ο ίδιος του
ήταν φανατικός κρεατοφάγος αλλά τα περισσότερα άτομα του κύκλου του ήταν
χορτοφάγοι. Σκατά στα μούτρα τους. Οι περισσότεροι δήλωναν χορτοφάγοι έτσι
επειδή ήταν μόδα, ήταν τρεντ. Και ο ίδιος ο Αλέξης είχε φυσικά προσπαθήσει να
γίνει ένας από αυτούς. Δεν άντεξε ούτε μια εβδομάδα. Αν δεν ήταν ο υπερμέγιστος
φωτόγραφερ Αλέξης Χανός, θα τον κοιτούσαν με αηδία τα μοντέλα και οι μόδιστροι
και γενικά όλοι. Αλλά τώρα το αντιμετώπιζαν σαν την ανεξήγητη ιδιοτροπία του,
που επιτρεπόταν να έχει σαν καλλιτέχνης. Είχε γίνει 'his thing' όπως πάντα
έλεγε η κ.Βάνα. Αυτό και η σκοτεινή αισθητική των φωτογραφιών του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μπήκε στο πολυτελές
εστιατόριο που ήταν σχεδόν γεμάτο με όλη την αφρόκρεμα της Θεσσαλονίκης. Διάσημοι
δικηγόροι, πλαστικοί χειρούργοι, τηλεπερσόνες και άλλες επιφανείς παρουσίες.
Άνθρωποι και χαρακτήρες που δεν είχε φανταστεί πριν από λίγα χρόνια ότι υπήρχαν
πέρα από τις ταινίες. Και φυσικά όλοι τους γαμημένοι χορτοφάγοι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Από πολύ μακριά ξεχώρισε
την κ.Βάνα. Όχι την ιδία αλλά το καπέλο της. Σήμερα φορούσε ένα τεράστιο μοβ
πράγμα στο κεφάλι της και από κάτω ριχτάρια και πανιά σαν ιθαγενής από την
Αφρική ή κάτι τέτοιο. Αυτό ήταν 'her thing'. Όλοι τους είχαν ένα 'thing'. Αν
δεν είχες δεν ήσουν διάσημος. Τέλος. Τον είδε και αυτή και του έκανε νόημα να
έρθει στο τραπέζι γρήγορα, παίζοντας το θυμωμένη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σας παρουσιάζω τον
Αλέξη Χανό, κυρίες και κύριοι», είπε με άπταιστα αγγλικά στα άτομα που
καθόντουσαν στο τραπέζι. Αυτοί χαιρέτισαν με εγκάρδια χαμογέλα, κουνήματα του
κεφαλιού και μικρές υποκλίσεις αναγνώρισης. Εκείνη του έδωσε ένα υγρό φιλί στο
μάγουλο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Χαιρέτισε και κάθισε
δίπλα στην κ.Βάνα. Σκούπισε το μάγουλο του διακριτικά. Στο τραπέζι καθόντουσαν
επτά άτομα. Δυο μακιγιέρ που τους ήξερε, ένας ακόμα άγνωστος , που κρίνοντας
από το άψογο καρέ του ήταν ο hair stylist και τέσσερα μοντέλα, δυο άντρες και
δυο γυναίκες που τους ήξερε πολύ καλά. Και κόντεψε να του πέσει το σαγόνι όταν
κατάλαβε ότι το ένα από τα δυο μοντέλα ήταν η Mia Seals. Ναι η γαμημένη Mia Seals
καθόταν στο ίδιο τραπέζι με αυτόν. Ήταν πιο εντυπωσιακή- αν ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο, από κοντά . Τα κατάξανθα μαλλιά
της ήταν πιασμένα σε μια κοτσίδα στο πλάι. Το πρόσωπό της ήταν λες και είχε
ζωντανό φίλτρο photoshop. Ήταν πανέμορφη και ο Αλέξης απλά δεν μπορούσε να
πάρει τα μάτια του από πάνω της. Αυτή το κατάλαβε και του έσκασε ένα γοητευτικό
διακριτικό χαμόγελο. <i>Κινητό, κλειδιά...,</i>άρχισε να σκέφτεται...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> «Θα πάρετε κάτι κύριε;» διέκοψε τον ιερό
μονόλογο του ο σερβιτόρος και ο Αλέξης τον διολόστειλε από μέσα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ένα μπέργκερ λαχανικών
με πικάντικο γουακαμόλε», είπε ο Αλέξης ξεφυσώντας. «Ίσως και να είναι το
μοναδικό πράγμα που τρώγεται εδώ μέσα», ψιθύρισε αρκετά δυνατά μόλις έφυγε ο
σερβιτόρος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα άτομα στο τραπέζι
του, τον κοίταξαν χωρίς να καταλαβαίνουν τι λέει και η κ.Βάνα δεν έχασε
ευκαιρία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο Αλέξης τρώει κρέας», δήλωσε
στα αγγλικά κοιτώντας τον Αλέξη δήθεν απογοητευμένη. Οι υπόλοιποι τον κοίταξαν,
άλλοι γουρλώνοντας τα μάτια και άλλοι χαμογελώντας<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι να κάνεις;
Καλλιτέχνες», συνέχισε η κ.Βάνα σηκώνοντας τα ισχνά της χέρια ψηλά, κάνοντας τα
βραχιόλια της να κροταλίζουν. Όλοι γέλασαν κοιτώντας τον Αλέξη, με εκείνο το
κατανοητικό βλέμμα που έλεγε ότι εντάξει, μπορεί ένας καλλιτέχνης του μεγέθους
του να έχει και ένα κουσούρι. Αυτός απόλαυσε τα δευτερόλεπτα, που όλη η προσοχή
ήταν στραμμένη επάνω του. Ζούσε για κάτι τέτοιες στιγμές.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Το γεύμα κυλούσε πολύ καλύτερα από ότι είχε
φανταστεί. Όλοι τους, αν και Γερμανοί μιλούσαν άψογα αγγλικά και ήταν τρομερά
συνεργάσιμοι και ευχάριστοι. Ειδικά η Μία, παρόλο που ήταν ένα από τα πιο
πολυσυζητημένα και ακριβοπληρωμένα μοντέλα φέτος, ήταν ευγενική, εύστροφη και
ανεξήγητα σχεδόν, συνεργάσιμη. Τους είπε ότι η πρώτη φωτογράφιση θα γινόταν
μερικές ώρες έξω από την Θεσσαλονίκη, στους πρόποδες του Ολύμπου, οπού για να
φτάσουν στο μέρος που ήθελε,θα χρειαζόταν σε κάποιες φάσεις να σκαρφαλώσουν σαν
τα κατσίκια και η δεύτερη, αφού θα είχε βραδιάσει, σε μια φάρμα έξω από την
πόλη. Αυτοί απλά συμφώνησαν χωρίς να φέρουν την παραμικρή αντίρρηση. <i>Να με
πάρει ο διάολος</i> σκέφτηκε, αν ήταν όλα τα μοντέλα έτσι, η δουλειά του θα
ήταν σκέτη ευλογία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Στον Όλυμπο, αχ darling
τι ωραία ιδέα. Εξαίσια. Ποιο καλύτερο μέρος για να φωτογραφίσεις τέτοιες θεές
και θεούς βεβαίως» Είπε η κ.Βάνα με στόμφο κοιτώντας τα μοντέλα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Είστε πολύ ευγενική,
κυρία Βάνα» είπε η Μία χαμογελώντας ντροπαλά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αγάπη μου, έχω πολλές
αρετές αλλά η ευγένεια, δεν είναι μια από αυτές σε διαβεβαιώ» είπε η Βάνα και
το εννοούσε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο Αλέξης γνώριζε την κ.Βάνα τέσσερα χρόνια
τώρα, και δεν μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο. Ουκ ολίγα μοντέλα, μόδιστροι,
μακιγιέρ και φωτογράφοι είχαν βγει από το γραφείο της με μάτια κατακόκκινα και
πρησμένα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Αλλά η κ.Βάνα μπορούσε να προσβάλει και να
λέει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Δεν ήταν και λίγο να
είσαι ο ιδιοκτήτης του μοναδικού ελληνικού περιοδικού μόδας και lifestyle που
εκδιδόταν πέρα από την Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και
προσεχώς-ειδικά αν η φωτογράφηση αυτή πήγαινε όπως ήθελαν-και στις Ηνωμένες
Πολιτείες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο Αλέξης έτρεφε μια απεριόριστη εκτίμηση και
σεβασμό στο πρόσωπο της. Ήταν αυτή που τον είχε ανακαλύψει σε μια εποχή που
πίστευε ότι αν έκανε ακόμα μια φωτογράφιση για βαφτίσια, μπορεί να έπνιγε το
γαμημένο μωρό στην κολυμπήθρα για να το κάνει να σταματήσει να ουρλιάζει. Μια εποχή
που παραδόξως σκεπτόταν με νοσταλγία μερικές νηφάλιες ή υπερβολικά μεθυσμένες
στιγμές. Εκείνες τις στιγμές κυρίως του έλειπαν η Άννα και ο Σταμάτης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Πέραν όμως της εκτίμησης και του σεβασμού,
έτρεφε μια πολύ καλά κρυμμένη αντιπάθεια και σιχαμάρα. Το πρώτο για πολλούς και
διάφορους λογούς και το δεύτερο κυρίως για τα αηδιαστικά υγρά φίλια που είχε το
συνήθειο να του δίνει. Η κ.Βάνα ήταν μια γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας,
σίγουρα όμως πάνω από εκατόν πενήντα χρόνων. Το πρόσωπό της ήταν σαν κακοκαιρισμένης
μούμιας. Άσχημο και στεγνό. Το έντονα βαμμένο δέρμα της, λεπτό σαν περγαμηνή.
Το χειρότερο όμως ήταν τα ρυτιδιασμένα ζαρωμένα χείλη της με τις πολλαπλές
ξεραμένες στρώσεις κραγιόν. Όταν τον φιλούσε γλιστρούσε και την κρύα μαλακή
γλώσσα της στο μάγουλο του κάνοντας τον να θέλει να ξεράσει ή να ουρλιάξει από
τα νεύρα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Όσο περνούσε η ώρα η Μία γινόταν όλο και
περισσότερο θερμή απέναντι του. Και γελούσε με ό,τι έλεγε σχεδόν. Το γέλιο της
ήταν αβίαστο, δυνατό και κελαριστό σαν γάργαρο νερό. Ο Αλέξης μισόφαγε το
μπέργκερ του και έσπρωξε το πιάτο του επιδεκτικά. Κάτι που έκανε ξανά όλους στο
τραπέζι να τον κοιτάξουν χαμογελώντας με κατανόηση.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Με συγχωρείτε, επιστέφω
αμέσως», είπε και σηκώθηκε. Έστρωσε το σακάκι του και με αργά αεράτα βήματα,
κατευθύνθηκε προς τις τουαλέτες. Ήξερε ότι αρκετοί από το τραπέζι και όχι μόνο,
τον κοιτούσαν. Είχε κλέψει τις εντυπώσεις για ακόμα μια φορά. Αν και τον
τελευταίο καιρό γινόταν όλο και πιο εύκολο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Πάντα έχει γοητευτικό χαρακτήρα, απλά όσο
πιο διάσημος γινόταν, τόσο πιο εύκολο του ήταν. Δεν του άρεσε πολύ αυτό. Του
άρεσε το παιχνίδι, του άρεσε η πρόκληση. Ο Αλέξης ήξερε πως να σαγηνέψει να
αγκιστρώσει και να κρατήσει το 'θύμα' του, άντρα ή γυναίκα. Ήταν κάτι που έκανε
από μικρός. Το σχέδιο ήταν απλό και ίσχυε για κάθε ηλικία, περίσταση και φύλο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Πρώτα από όλα πρέπει να χτίσεις ένα υπόβαθρο,
ένα παρασκήνιο. Αληθινό ή μη. Πάντα προτιμώντας το αληθινό. Στα επτά σου
μετράει ναι έχεις όλη τη συλλογή από τις τάπες, ή τηλεκατευθυνόμενο με βενζίνη,
στα είκοσι να έχεις διαβάσει ό,τι είχε γράψει ο Μπουκόφσκι. Μέχρι και τα
ανέκδοτα ποιήματα του και στα τριάντα δύο, να είσαι ένας από του πιο
επιτυχημένους Έλληνες φωτογράφους. Οτιδήποτε σε κάνει να ξεχωρίζεις από τη
μάζα. Το δεύτερο βήμα είναι αυτές οι πληροφορίες να μαθευτούν, αλλά όχι από
σένα. Κάνεις δεν γουστάρει ένα ψώνιο. Κάτι που επίσης ισχύει σε οποιαδήποτε
ηλικία. Άρα φροντίζεις με οποιονδήποτε τρόπο να μαθευτούν αυτά που θες. Ο πιο
εύκολος τρόπος διάδοσης, καλοθελητές: κοινωνικοί σχολιαστές, κοινώς
κουτσομπόληδες που τους πείθεις ότι αυτό που θα τους πεις δεν το ξέρει κάνεις
εκτός από αυτούς. Η συγκεκριμένη παστά ανθρώπων παθαίνει παροξυσμό
κουτσομπολιού με το που ακούν τη μαγική φράση «Το ξέρεις μόνο εσύ». Μάλλον
πηγαίνει αντίθετα με τον ακρογωνιαίο λίθο τις ύπαρξης τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Αφού χτίσεις το background, είσαι έτοιμος
για να γίνεις γνωστός, ποθητός και διάσημος. Διαλέγεις άτομα που είναι ψηλά
στην τροφική αλυσίδα και τους πλησιάζεις. Το background σε βοηθά σ'αυτό. Κάνεις
τον άλλο να αισθάνεται όμορφα, με κομπλιμέντα, δώρα και τέτοια. Και αφού εσύ με
το background σου είσαι κάποιος, αυτά έχουν σημασία. Ω ναι άλλο να σου πει ο
δεν-με-ξέρει-ούτε-η-μάνα-μου Βαγγέλης ότι τα τακούνια σου κολακεύουν το πόδι
σου και άλλο να στο πει ο Αλέξης Χανός.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Από εδώ και πέρα τα πράγματα είναι
παιχνιδάκι. Τώρα απλά μένει να κρατήσεις τον άλλο. Και αυτό το κάνεις
εξαιρετικά εύκολα. Δεν του δίνεις όσα θέλει και ζητά. Ψυχολογικά, σωματικά,
υλικά. Του τα δίνεις που και που. Εκεί που έχει απελπιστεί και πιστεύει ότι σε
έχασε, του πετάς ένα, 'φίλε μου κάνεις τον καλύτερο καφέ που έχω πιει' ή κάτι
ανάλογο και -ΝΑΙ- τον έχεις να σε προσκυνεί σα θεό ξανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Βυθισμένος στις σκέψεις του, μπήκε στις
υπερπολυτελείς τουαλέτες . Μύριζαν αποστείρωση και καθαριότητα και μέσα γινόταν
το πανδαιμόνιο. Το κλασσικό 'φεστιβάλ βουλωμένης μύτης'.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Χώθηκε σε μια άδεια τουαλέτα και κατέβασε το φερμουάρ του. Όση ώρα ουρούσε σκεπτόταν ευχαριστημένος την τεράστια πιθανότητα
που υπήρχε να πηδήξει την Μία. Δεν τον εξίταρε τόσο η ομορφιά της, αλλά το ποιά
ήταν. Το πόσο διάσημη ήταν. Και φυσικά το πόσο γρήγορα θα μαθευόταν. Ω ναι ο
Αλέξης Χανός θα πρόσθετε ένα ακόμα διαμάντι στην συλλογή του και τι διαμάντι,
το Κάλιναν το ίδιο. Έκλεισε το παντελόνι του και έβγαλε το κινητό του από την
τσέπη. «Κινητό, κλειδιά λεφτά, τσιγάρα, μάτια κλειστά, θερμοσίφωνας κλειστός», είπε
πολύ γρήγορα και εύκολα. Ευχαριστημένος με τον εαυτό του άπλωσε τρεις παχιές
γραμμές στην οθόνη και τις ρούφηξε με θόρυβο, την μια μετά την άλλη, μπαίνοντας
έτσι δυναμικά στο φεστιβάλ. Από μια άλλη τουαλέτα ακούστηκε να γελάκι που
συνοδεύτηκε από το κλασικό πνιχτό βήχα της κόκας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Βγήκε από την τουαλέτα και χαιρέτησε του δυο
κύριους που έπλεναν τα χέρια τους. Ο ένας ήταν ο Σωτηρίου- μεγαλογιατρός, τον
άλλο δεν τον ήξερε. Έπλυνε σχολαστικά τα χέρια του αρκετές φορές και βγήκε από
την τουαλέτα. «Είσαι πολύ τυχερός Αλέξανδρε που το ΥΨΔ σου περιορίζεται μόνο
λεκτικά. Οι περισσότεροι από του ασθενείς πλένουν έως και 50 φόρες τα χέρια
τους ή αναβοσβήνουν άλλες τόσες φόρες τις λάμπες πριν φύγουν από το σπίτι τους»
θυμήθηκε τον γιατρό του να λέει. Τυχερός από την μια μεριά. Μπορεί να μην
ανοιγόκλεινε τα φώτα, αλλά υπήρχαν φόρες που είχε κάτσει και μια ολόκληρη ώρα
μπροστά στην πόρτα λέγοντας τον ιερό μονόλογο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Επέστρεψε στο τραπέζι έχοντας μια αίσθηση ότι
από λεπτό σε λεπτό θα πετάξει. Αισθανόταν διαολεμένα ωραία, αυτή η τελευταία
φουρνιά κόκας που είχε αγοράσει ήταν σκέτος δυναμίτης, γι' αυτό είχε πάρει και
σχεδόν μισό κιλό.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Λες και έλειπε δέκα ώρες, με το που κάθισε
στο τραπέζι άρχισαν όλοι τους να τον πυροβολάνε με ερωτήσεις. Ο στυλίστας ήθελε
να ξέρει πόσα πράγματα θα μπορούσαν να κουβαλήσουν, οι μακιγιέρ ήθελαν να
μάθουν μέχρι που θα μπορούσαν να πάνε τα βανάκια με τα καμαρίνια, τα μοντέλα αν
θα έχει πολύ κρύο, ήταν λες και τους είχε τσιμπήσει μύγα. Τους καθησύχασε ότι όλα
θα πήγαιναν καλά και ότι το συνεργείο από το περιοδικό θα βοηθούσε στα πάντα.
Φυσικά και θα βοηθούσε στα πάντα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Η φωτογράφηση ήταν μεν για την ανοιξιάτικη
κολεξιόν της Boss αλλά η συμφωνία ήταν ότι το é</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> θα εξέδιδε την φωτογράφιση την ιδία
μέρα με την Boss και η Βάνα είχε σκοπό να επιστρατεύσει ακόμα και τις αλλοδαπές
καθαρίστριες προκειμένου να πάνε όλα καλά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Όση ώρα ο Αλέξης μιλούσε είχε την αίσθηση ότι
κάποιος τον κοιτάζει. Ένιωθε ανεξήγητα πολύ την ματιά κάποιου επάνω του. Σήκωσε
το κεφάλι του και κοίταξε τριγύρω. Το γκαρσόνι τον κοιτούσε και μόλις έπεσε το
βλέμμα επάνω του, έσπευσε να έρθει στο
τραπέζι..Ο Αλέξης του έκανε νόημα με το χέρι ότι δεν ήθελε αυτόν. Επίσης 2
κοπέλες στο μπαρ του εστιατορίου ήταν καρφωμένες πάνω του αλλά ούτε αυτό ήταν.
Η αίσθηση γινόταν ακόμα πιο έντονη και αγχωτική με κάθε δευτερόλεπτο που
περνούσε, ήταν σαν να τον φώναζε κάποιος, χωρίς όμως να ακούει καμία φωνή.
Άρχισε να ιδρώνει, η καρδιά του άρχισε να βροντοχτυπά στο στήθος του. Και τότε
την είδε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Στεκόταν όρθια σχεδόν δίπλα στην είσοδο και
τον κοιτούσε. Η ομορφιά της του έκοψε την ανάσα. Δεν είχε καμία σχέση με την
ομορφιά των μοντέλων. Δεν είχε καμία σχέση γενικά με ό,τι είχε δει στη ζωή του.
Τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα και μακριά, το λευκό δέρμα της ήταν λες και είχε
βγει από ποίημα του μεσαίωνα. Αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν τα μάτια της. Ήταν
τεράστια , σχιστά και μαύρα, όχι απλά μαύρα, σκέφτηκε ο Αλέξης, δεν είχαν απλά
μαύρο χρώμα ή κορακίσιο ή κατάμαυρο. Είχαν το μαύρο του κενού σκέφτηκε και
ανατρίχιασε ανεπαίσθητα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Φορούσε ένα κοστούμι που θα μπορούσε κανείς
να το χαρακτηρίσει από εκκεντρικό μέχρι πρόστυχο. Μαύρο σακάκι με ένα τεράστιο
άνοιγμα μέσα από το οποίο δέσποζαν δυο στήθη. Η πρώτη σκέψη του Αλέξη είναι ότι
θα έδινε τα πάντα για να βουτήξει ανάμεσα τους. Και από κάτω μια φούστα τόσο
κοντή που άφηνε σχεδόν ακάλυπτο όλο το μεγαλείο τον καλλίγραμμων ατελείωτων
ποδιών της. Όλη την εικόνα συμπλήρωνε ένα υπέροχο ζευγάρι γοβάκια με τεράστιο
τακούνι στο οποίο φαινόταν ο ιδιόκτητης να ισορροπεί σαν να φορά αθλητικά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο Αλέξης ξεροκάταπιε και συνέχισε να την
κοιτά. Την έβλεπε σίγουρα πρώτη φόρα. Δεν ξεχνάς τέτοια παρουσία ούτε στο
τελευταίο στάδιο του αλτσχάιμερ. Αυτή έμοιαζε όμως να τον κοιτά σαν να τον
ήξερε. Και επιπλέον είχε το χέρι της σηκωμένο και τον χαιρετούσε, αν και κάπως
περίεργα. Στα δάχτυλα της ξεχώριζε ένα ασημένιο δαχτυλίδι παράδοξα μεγάλο για
τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξη darling. Αλέξη» άκουσε
μια φωνή από το υπερπέραν. Γύρισε αργά το κεφάλι του. «Αλέξη, είσαι εδώ;» Μπροστά
του κοιτούσε την κ.Βάνα που είχε απλωμένα τα χέρια της κάνοντάς την να μοιάζει
τρομακτικά πολύ με ζόμπι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι, ναι εδώ είμαι», είπε
ο Αλέξης και ήπιε μια γουλιά νερό. Γύρισε το κεφάλι του προς την είσοδο, αλλά
εκείνη δεν ήταν πλέον εκεί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λέω darling, φεύγω.
Καλή επιτυχία αύριο, αν και δεν την χρειάζεσαι», του είπε την τελευταία φράση
στα ελληνικά έχοντας τα χέρια της ακόμα στον αέρα. Ο Αλέξης έκανε πέτρα την
καρδιά του και πήγε προς το μέρος της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αυτή είναι γυναίκα», του
ψιθύρισε στο αυτί και έγνεψε προς το μέρος της Μία. Πριν απαντήσει οτιδήποτε ο
Αλέξης, του έδωσε ένα γλιτσερό φιλί στο μάγουλο και σηκώθηκε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καλό απόγευμα σε όλους»,
είπε στο τραπέζι. Έχωσε ένα χαρτονόμισμα που φάνηκε πράσινο, στην τσέπη του
πουκαμίσου του νεαρού σερβιτόρου και έφυγε με τα πανιά που φορούσε για ρούχα να
ανεμίζουν πίσω της .<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span lang="EL">Αυτή είναι γυναίκα; Τι σκατά εννοούσε, ξανά η γριά κάργια</span></i><span lang="EL"> σκέφτηκε ο Αλέξης, τρίβοντας γέρα το μάγουλό του με μια χαρτοπετσέτα. <i>Αυτή
είναι γυναίκα</i>. Ένιωσε να ανεβάζει πίεση από τα νεύρα του και το χέρι του
άρχισε να τρέμει ανεξέλεγκτα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Με τεράστια προσπάθεια
βρήκε την αυτοκυριαρχία του τόσο όσο να χαιρετίσει ευγενικά το γερμανικό κρου
και την Μία και να φτάσει στο αμάξι του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι σκατά εννοούσε η
καριόλα ότι αυτή είναι γυναίκα. Η Βίκυ ήταν αυτή, η Βίκυ ήταν αυτή που ήταν Η
γυναίκα.»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έβγαλε το φιαλίδιο από
το σακάκι και προσπάθησε να απλώσει μια γραμμή στο κινητό του. Το μόνο που
κατάφερε ήταν να κάνει τον καβάλο του παντελονιού να φαίνεται σαν να είχε φάει
απρόσεκτα κουραμπιέδες. Το τρέμουλο του έχει γίνει εντελώς ανεξέλεγκτο και το
γυάλινο μπουκαλάκι έφυγε από το χέρι του. Έπεσε στο πατάκι αφήνοντας ένα μικρό
άσπρο σύννεφο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α γαμήσου. Α ΓΑΜΗΣΟΥ» ούρλιαξε
ο Αλέξης και άρχισε να χτυπά τα χέρια του στο τιμόνι.«Αυτή είναι γυναίκα! Α
ΓΑΜΗΣΟΥ, ΠΑΛΙΟΠΟΥΤΑΝΑ» συνέχισε να γκαρίζει μέσα στο αμάξι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Αυτή είναι γυναίκα. Αυτή ήταν η φράση που
είχε σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής στη ζωή του Αλέξη. Μιας εποχής που ο
ακόμα πίστευε ότι δεν υπάρχει ένα μέρος στην κόλαση που περιμένει αυτόν και
μόνο αυτόν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή ήταν η φράση που
είχε κάνει τον Αλέξη να αποφασίσει να κάνει ένα από τα πιο επίπονα πράγματα στη
ζωή του. Να χωρίσει την Άννα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <b> *</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ένα εικοσάλεπτο αργότερα βρισκόταν στην
άκρη του λιμανιού σε μια εξέδρα απομακρυσμένη από τον υπόλοιπο ντόκο. Εδώ
ερχόταν κάθε φόρα που ήθελε να καθαρίσει το κεφάλι του ή απλά να κάτσει μονός
του. Την είχαν ανακαλύψει στο γυμνάσιο με τον Σταμάτη, σε μια από τις αποστολές
εύρεσης 'καβάτζας' που κάνανε πολύ συχνά τότε. Έβγαιναν στην Θεσσαλονίκη και την
όργωναν κυριολεκτικά ψάχνοντας μέρη που θα μπορούσαν να καπνίσουν χόρτο με
ασφάλεια ανάλογα με την περιοχή που θα ήταν το βραδινό τους στέκι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Έβαλε το μπουκάλι Wild turkey
παραμάσχαλα, σήκωσε τα μπατζάκια και κάθισε στο παλιό θαλασσοδαρμένο ξύλο.
Πέρασε ένα μισάωρο λέγοντας τον μονόλογο, αλλά δεν τον πείραξε, ήξερε ότι θα
του συμβεί. Έλεγε τον μονόλογο και μόνο που σκεφτόταν το όνομα της, τώρα δεν θα
συνέβαινε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θερμοσίφωνας κλειστός,
μάτια κλειστά» έφτυσε τις λέξεις αποκαμωμένος. Το είχε κάνει σωστά επιτέλους.
Άνοιξε το μπουκάλι και ήπιε μια γερή γουλιά. Η γεμάτη γεύση του μπέρμπον του
έκαψε ευχάριστα το λαρύγγι. Άναψε ένα τσιγάρο, κοίταξε τη θάλασσα και χάθηκε
στις σκέψεις του. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είχε γνωρίσει την Άννα οκτώ χρόνια πριν, το
καλοκαίρι του 2006. Ήταν το τελευταίο τους καλοκαίρι σαν φοιτητές και με τον
Σταμάτη είχαν βάλει στόχο, συγκεκριμένα όχι απλά είχαν βάλει στόχο, είχαν
υποσχεθεί ο ένας στον άλλο , είχαν δώσει και χέρια για αυτό, να περάσουν ένα
καλοκαίρι που θα το θυμόντουσαν για όλη τους τη ζωή. Και το είχαν καταφέρει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν εξαιρούσες δηλαδή τις
στιγμές που ήταν αναίσθητοι ή ημιλιπόθυμοι από το αλκοόλ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είχαν γεμίσει το πορτμπαγκάζ του αρχαίου
Nissan του Αλέξη με κονσέρβες, ρετσίνες, σπιτικό ούζο - μια ευγενική χορηγία
του κ.Παντελή και τις σκηνές τους και είχαν ξεκινήσει από την Θεσσαλονίκη με
σκοπό ως το τέλος το καλοκαιριού να φτάσουν στην Κρήτη. Κατάφεραν μέχρι τις
αρχές Αυγούστου να φτάσουν στην Ελαφόνησο, λίγο κάτω από την Πελοπόννησο. Όπου και σταμάτησαν. Πώς γινόταν και
να μην σταματήσουν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Η ιδέα να πάρουν το καραβάκι και να πάνε στην
Ελαφόνησο είχε συλληφθεί μέσα σε μια απίστευτη στιγμή μαστούρας την προηγούμενη
νύχτα καθώς κοιτούσαν από το λιμανάκι της Μονεμβασιάς, τα φώτα του νησιού απέναντί τους. Τους
φαινόταν μαγικό το νησάκι εκείνη την στιγμή. Την επόμενη μέρα πήραν το καραβάκι
και ούτε δέκα λεπτά αργότερα ήταν εκεί. Η απογοήτευση ήταν τεράστια. Ο μέσος όρος
των κατοίκων αλλά και των τουριστών ήταν τρεις δεκαετίες πάνω από το επιθυμητό.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Αποφάσισαν να πιουν ένα καφέ σε ένα μικρό
πέτρινο καφενείο μιας που το επόμενο καραβάκι έφευγε τέσσερις ώρες μετά. Ο Αλέξης
άρχισε να τραβάει φωτογραφίες 2 γατιά που λιαζόντουσαν, με την παλιά ψηφιακή
Cannon του και ο Σταμάτης κοιτούσε το υπερπέραν κατεβάζοντας τόνους νερό, σε
μια προσπάθεια να συνέλθει από την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αυτές οι γάτες νεαρέ,
είναι διάσημες», είπε ένας παππούς που καθόταν παραδίπλα και έπινε καφέ μοναχός
του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλήθεια;», είπε ο
Σταμάτης ,«Πώς έτσι;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Να δες εκεί», είπε και
του έδειξε με το ζαρωμένο σκληρό δάχτυλο του, στην απέναντι μεριά του δρόμου
ένα σταντ με καρτ ποστάλ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πλάκα μου κάνεις, είπε
και εστίασε σε μια φωτογραφία με δυο γάτες που κάθονταν πλάι πλάι σε ένα
περβάζι. Κοίταξε ξανά τις γάτες και ξανά το καρτ ποστάλ. Είχε δει αυτό το καρτ
ποστάλ τουλάχιστον 1000 φόρες εκείνο το καλοκαίρι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κοίτα να δεις ρε φίλε»,
μουρμούρισε και σηκώθηκε.«Σταμάτης κύριε» είπε και άπλωσε το χέρι του στον
ηλικιωμένο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δημήτρης γιε μου», απάντησε
ο ηλικιωμένος και έσφιξαν τα χέρια<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Και από εκεί είναι ο
Αλέξης», έδειξε με το χέρι του ο Σταμάτης, έναν Αλέξη που του έριξε ένα
θανατηφόρο βλέμμα και χαιρέτισε ψιθυρίζοντας ένα ‘χάρηκα πολύ’. Δεν ήταν ότι
έχει πρόβλημα με τον ηλικιωμένο απλά δεν του άρεσε να μιλά με οποιονδήποτε ξένο
βρισκόταν μπροστά του. Αυτό ήταν μια κακιά συνήθεια του Σταμάτη που τον
εκνεύριζε αφόρητα. Δεν ήταν ότι απλά μιλούσε με τους πάντες,είχε μια ιδιαίτερη
αδυναμία σε οποιονδήποτε περίεργο. Περίεργο για τα δεδομένα του Αλέξη. Ανά
καιρούς και καταστάσεις είχε πιάσει την κουβέντα, όχι απλά κουβέντα, κανονικό
διάλογο με άστεγους, ηρωινομανείς, ανάπηρους σε πεζοδρόμια, ζητιάνους σε
φανάρια, και άλλους πολλούς. Ούτε δυο μέρες πριν είχαν περάσει ένα τρίωρο ντάλα
μεσημέρι με ένα γυφτάκι σε ένα παγκάκι. Ο Σταμάτης του είχε αγοράσει σάντουιτς
και κόκα κόλα και του είχε πιάσει το κουβεντολόι συζητώντας ένας θεός ξέρει τι.
Ο Αλέξης είχε κάτσει στο παραδίπλα παγκάκι βράζοντας από τον θυμό του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ούτε ένα τέταρτο αργότερα ο Σταμάτης
παρήγγειλε τσίπουρα και μεζέ, ο Αλέξης αρνήθηκε να συμμετάσχει όσο πιο ευγενικά
γινόταν. Κάτι που μετάνιωσε μετά από λίγα λεπτά. Για τον Σταμάτη και τον πατέρα
του τον κύριο Παντελή τα ‘τσιπουρακια και ο μεζές’ ήταν κάτι σχεδόν ιερό. Η
βάση για μια καλή φιλία, το γιατρικό για κάθε
πρόβλημα που σε απασχολούσε. Γιατί άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που ο
Σταμάτης πήγαινε και έπινε με τον πατέρα του Αλέξη τσίπουρα στον μπάρμπα Τέλη..
Ο μυρωδάτος καπνιστός τσίρος έκανε το στομάχι του να γουργουρίσει αγωνιωδώς και
όταν στη δεύτερη γύρα το γκαρσόν τους έφερε γαύρο μαρινάτο, που σχεδόν
μπορούσες να μυρίσεις πόσο υπέροχα αλμυρός ήταν, ο Αλέξης κυριολεκτικά σκούπισε
ένα σάλιο με την ανάστροφη της παλάμης του. Αλλά ο κόσμος να χαλούσε δεν θα
πήγαινε, ήταν θέμα εγωισμού. Και εκτός αυτού θα ήταν σαν να έδινε την ευλογία του, το πράσινο φως για
μελλοντικές συζητήσεις με τον κοινωνικό πάτο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Μια ατελείωτη ώρα αργότερα ο Σταμάτης
επέστρεψε στο τραπέζι. Ήξερε ότι ο Αλέξης είχε εκνευριστεί αλλά ποτέ δεν το
συζητούσαν και πάντα ξεχνιόταν στα επόμενα 30-40 δευτερόλεπτα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ι bring news my lord», είπε
ο Σταμάτης και έκανε μια βαθιά γελοία υπόκλιση.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Για πες», είπε ο Αλέξης
που ήδη είχε ξεχάσει τον θυμό του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο μπάρμπα Μήτσος με
ενημέρωσε ότι στην άλλη άκρη του νησιού έχει κάμπινγκ»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα είναι κλεισμένο από
τα ΚΑΠΗ, αν κρίνω», είπε ο Αλέξης και έδειξε γύρω του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σιωπή, ανόητε» είπε με
βασιλικό στόμφο ο Σταμάτης διακόπτοντάς τον. «Θρέψου» συνέχισε και του πέταξε
ένα μεγαλούτσικο φιλέτο γαύρου. Ο Αλέξης το έπιασε στον αέρα και έσκασε στα
γέλια. Το κατάπιε αμάσητο και ήταν ακόμα καλύτερο από αυτό που είχε φανταστεί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο μπάρμπα Μήτσος που
λες», πήρε ξανά το κανονικό του ύφος, «είπε ότι υπάρχει κάμπινγκ στην άλλη άκρη
του νησιού και ότι εκεί πάνε παλικάρια σαν του λογού μας και κορίτσα νεαρά και
έμορφα, γοργόνες σωστές γιόκα μου», είπε την τελευτά φράση κάνοντας την φωνή
του να ακούγετε γέρικη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι μου λες!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ω ναι φίλε μου!»Είπε
και τίναξε το κεφάλι του βγάζοντας μια καστανή μπούκλα που έπεφτε μέσα στα
μάτια του. «Φαντάζομαι νεαρή γοργόνα θα μοιάζει στον μπάρμπα Μήτσο και η μάνα
μου αλλά αξίζει να το τσεκάρουμε, ούτε δέκα λεπτά δεν πρέπει να είναι με το
αμάξι, αν κατάλαβα καλά»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το αν κατάλαβα καλά του
Σταμάτη ήταν, το βγάζω καθαρά από το μυαλό μου γιατί για ακόμα μια φόρα όταν
μου εξηγούσαν πώς να πάω κάπου είχα τον εγκέφαλο μου στο off. Δεν υπήρχε
άνθρωπος με χειρότερο προσανατολισμό από τον Σταμάτη και εκτός τούτου με το που
άκουγε άνθρωπο να δίνει οδηγίες έπαιρνε μια φάτσα σαν να του εξηγούσε ο άλλος
τον εικοστό νόμο πυρηνικής μικροβιολογομοριακής φυσικής ή κάτι τέτοιο . Ήταν
άξιο απορίας πως είχε γίνει ανθυποπλοίαρχος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κοιτά όσο μακριά και αν
είναι, το νησί είναι μια στάλα. Πιστεύω προλαβαίνουμε να πάμε να το δούμε και
αν δεν μας αρέσει να προλάβουμε και το καραβάκι για πίσω. Έχουμε σχεδόν 3 ώρες»
είπε ο Αλέξης τακτοποιώντας την φωτογραφική του μέσα στην τσάντα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Παραδόξως ακριβώς δέκα λεπτά αργότερα
παίρνοντας ένα κακοτράχαλο δρόμο, τον μοναδικό δρόμο δηλαδή που πήγαινε προς τη
νότια πλευρά του νησιού φτάσαν στην κατασκήνωση. Από έξω δεν τους γέμισε το
μάτι, αλλά άλλαξαν γρήγορα γνώμη μόλις μπήκαν μέσα. Μετά την είσοδο ο δρόμο έκανε
μια μεγάλη κατηφόρα που σε έβγαζε σε ένα
υπέροχο πευκοδάσος. Η μυρωδιά της ρετσίνης ήταν μεθυστική και ένα απαλό αεράκι
έκανε τα πεύκα να θροΐζουν αρμόνικα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωραία ε;» είπε ο Αλέξης
κοιτώντας γύρω του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άψογα» αποκρίθηκε ο
Σταμάτης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στο κάμπινγκ είχε αρκετή
ησυχία και οι σκηνές ήταν αρκετά απομακρυσμένες η μια από την άλλη κάτι που
έλεγε ότι δεν είχε και πολύ κόσμο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σαν πολύ άδειο όμως μου
φαίνεται», είπε ο Σταμάτης λιγάκι απογοητευμένος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κοίτα, μεσημέρι πάει
σχεδόν, όλοι στην παραλία θα είναι λογικά, πάμε να δούμε»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι λογικά», φάνηκε να
παίρνει ξανά τα πάνω του ο Σταμάτης .<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Προχώρησαν λίγο ακόμα
μες στα πεύκα ακολουθώντας τον ήχο του κύματος για να βρουν το δρόμο τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωωωωω» κάνανε και οι
δυο μαζί με το που αντίκρισαν την παραλία. Είχαν πάει σε τουλάχιστον άλλες
πέντε-έξι πανέμορφες παραλίες κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους άλλα αυτή
έπαιρνε σίγουρα το βραβείο. Η παραλία ήταν ένας κολπίσκος που ξεχώριζε ένα
μικρό κομμάτι θάλασσα από το πέλαγος. Ήταν σχεδόν σα λίμνη. Τα κρυστάλλινα
γαλάζια νερά σάλευαν ήρεμα αντικατοπτρίζοντας τον ήλιο μαγικά. Άλλα αυτό που
τους έκανε να αφήσουν το επιφώνημα θαυμασμού δεν είχε καμιά σχέση με το τοπίο.
Στην παραλία ήταν περίπου διακόσια άτομα χωρισμένα σε μικρές παρέες, άλλες στην
θάλασσα, άλλες στην αμμουδιά και άλλες στο μικρό ξύλινο μπιτς μπαρ. Και από τα διακόσια αυτά άτομα ένα 60% τουλάχιστον ήταν γυναίκες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τζακ ποτ φίλε μου. Τζακ
ποτ», είπε ο Σταμάτης αφήνοντας τον σάκο του να πέσει στο χώμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πάω στην είσοδο να τους
πω ότι λέμε να μείνουμε τελικά», μουρμούρισε ο Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ούτε τρεις μέρες
αργότερα, καθόντουσαν με τα μαγιό τους στο μπαρ και ο ήλιος είχε αρχίσει μόλις
να δύει. Είχαν ανοίξει τις πρώτες μπύρες της ημέρας ή μάλλον της βραδιάς, γιατί
αν θεωρούσες ότι η μέρα άρχιζε το πρωί θα ήταν οι τέταρτες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι γυναίκα», είπε ο
Σταμάτης ενώνοντας τις παλάμες του μπροστά στο στόμα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ποια;» είπε ο Αλέξης
χωρίς να πάρει τα μάτια του από το δρομάκι που ένωνε το κάμπινγκ με την
παραλία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η Πηνελόπη ρε», τον
σκούντηξε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης γύρισε το
κεφάλι του και είδε την κοπέλα που κοιτούσε ο φίλος του. Ήταν ένα ψηλόλιγνο
λεπτεπίλεπτο κορίτσι με μαυρισμένο δέρμα και ξασπρισμένα από τον ήλιο καστανά
μαλλιά. Την είχαν γνωρίσει αυτήν και την παρέα της το πρώτο βράδυ. Και ήταν
κατά σειρά η τετάρτη κοπέλα που ερωτευόταν ο φίλος του μέσα σε τρεις μέρες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α ναι. Η Πηνελόπη!
Ωραίο όνομα ε;» είπε ο Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωραίο, ναι πολύ ωραίο…
όνομα» είπε ο Σταμάτης σέρνοντας τις λέξεις. «Πάρα πολύ ωραίο», συνέχισε και
ξανασκούντηξε τον Αλέξη που γύρισε ξανά για να δει αυτή τη φορά ότι κοπέλα είχε σταματήσει να μιλάει με την φίλη
της και τώρα ξεπλενόταν κάτω από το ντους. Εάν η Πηνελόπη είχε ένα μεγάλο
προτέρημα ήταν ο κώλος της. Είχε μια μικρή λεπτή μεσουλα που συνεχιζόταν σε δυο
τέλεια φαρδιές καμπύλες. Και τα μικροσκοπικό μαγιό που φορούσε επιδείκνυε τα
κάλη της ακόμα περισσότερο, όπως αποδείκνυε φυσικά και το γεμάτο ευλαβική
προσήλωση βλέμμα του Σταμάτη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης του έσκασε ένα
χαμόγελο και ξαναγύρισε στο δρομάκι. Δεν είχε φανεί όλη μέρα σήμερα και ο
Αλέξης είχε αρχίσει να ανησυχεί ότι μπορεί να είχαν φύγει. Αν και ήταν σίγουρος
ότι του είχε πει ότι θα κάτσουν μέχρι το τέλος της εβδομάδας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα έρθει το βράδυ, δεν
έχουν φύγει», είπε ο Σταμάτης λες και είχε διαβάσει τις σκέψεις του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χμμ;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι μμμ; Κοντεύεις να
πάθεις αυχενικό όλη μέρα, αντί να ρωτήσεις τον αγαπημένο σου φίλο μήπως ξέρει
τίποτα»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πλακά κάνεις; Ξέρεις
που είναι και με έχεις αφήσει να βασανίζομαι όλη μέρα;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αχα!» Αναφώνησε ο
Σταμάτης και πετάχτηκε από το σκαμπό του.«Το ήξερα!» συνέχισε και σήκωσε τον
αντίχειρα του μέσα στη μούρη του Αλέξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ήξερες τι;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ότι έχεις δαγκώσει την
λαμαρίνα, ότι έχεις πεταλούδες στο στομάχι σου, ότι την έχεις καψουρευτει! Ότι
είσαι ερωτευμεεενος»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σέρλοκ, εγώ στο είπα
χθες το βράδυ»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι το ξέρω, άπλα ήθελα
να το κάνω πιο δραματικό», είπε ο Σταμάτης και τράβηξε τα χείλη του πίσω σε ένα
ανόητο χαμόγελο χιμπατζή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μίλα λοιπόν που είναι»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χθες σε κάποια φάση που
κατουρούσες ή έκανες εμετό στην παραλία, ή και τα δυο τελοσπάντων μου είπε ότι
θα έκαναν το γύρω του νησιού με το καραβάκι»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α! Και θα ξαναγυρίσουν
ε;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι, ναι» είπε ο
Σταμάτης που πάλι είχε απορροφηθεί από τη μαγεία του κώλου της Πηνελόπης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης ξεφύσησε
ανακουφισμένος. Έβγαλε το λεμόνι από το στόμιο της μπύρας τους, το πέταξε με
ένα μορφασμό αηδίας κάτω και ήπιε τη μισή με μια γουλιά. Αρά θα την ξαναέβλεπε
απόψε. Έχει γνωρίσει την Άννα το πρώτο βράδυ που κατασκήνωσαν και έκτοτε είχε
την εντύπωση ότι την σκεφτόταν ακόμα και την ώρα που κοιμόταν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αν τις πουλήσεις θέλω
λεφτά, η μήπως κάνεις άλμπουμ για προσωπική χρήση; Να αρχίσω να ανησυχώ;» Αυτή
ήταν η πρώτη φράση που του είχε πει. Του Αλέξη του άρεσε να βγάζει φωτογραφίες
στην παραλία, άλλα πάντα ήταν διακριτικός και δεν έβγαζε πότε ένα άτομο πολλές
φόρες ακόμα και αν ήταν κάποια που του άρεσε. Στην προκείμενη δεν μπορούσε να
σταματήσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Δεν
έφταιγε ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη ή είχε τρομερά καλλίγραμμο σώμα ή κάτι
τέτοιο. Όχι. Δεν ήταν τόσο όμορφη. Είχε ξανθά μαλλιά μέχρι το λαιμό και μεγάλη
φράντζα στο πλάι. Τα μάτια της ήταν γαλάζια άλλα αυτό που τα έκανε όμορφα ήταν
η ειλικρίνεια που ακτινοβολούσαν. Αυτό που τον έκανε να μην μπορεί να
σταματήσει να την βγάζει φωτογραφίες, ήταν η σεξουαλικότητα που είχε.
Προσπαθούσε να δει αν μπορούσε να την αποτυπώσει στο φακό. Έχει ένα πολύ
συγκεκριμένο τρόπο που κουνούσε το αφράτο κορμί της, της άνηκε απόλυτα κάθε
σημείο του, από τα εξαιρετικά και διόλου ευκαταφρόνητα σε μέγεθος στήθη της έως
κάθε σπιθαμή του σταρένιου δέρματος της ή έτσι τουλάχιστον φαινόταν στον Αλέξη
που εκείνη την στιγμή προσπαθούσε
απεγνωσμένα να βρει κάτι έξυπνο να πει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άννα!» συνέχισε αυτή
και άπλωσε το μικρό χεράκι της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χανός. Αλέξης Χανός» είπε
αυτός χαμογελώντας και άρχισε να βρίσκει την αυτοκυριαρχία του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν το πιστεύω, ο
διάσημος φωτογράφος;» συνέχισε αυτή νεύοντας προς την φωτογραφική που κρατούσε
στα χεριά του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο καλύτερος φωτογράφος
βρεφών που κυκλοφορεί εκεί έξω μαντάμ», είπε ο Αλέξης κάνοντας μια μικρή
υπόκλιση και συνέχισε «Με έξι επίσημα βαφτίσια στο ιστορικό του»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι μου λέτε»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εντάξει τα τέσσερα ήταν από
την ξαδέρφη μου άλλα και πάλι μετράει ε;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Από μια ξαδέρφη σου»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν θα το πιστέψεις
άλλα ναι τρία χρόνια και έχει κάνει τέσσερα παιδιά. Πριν βγει το ένα έχει μείνει έγκυος
στο άλλο άσε!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αχα! Μήπως θα μπορούσα
να δω τι στο καλό όμως τραβάς όλη μέρα» είπε η Άννα και πήγε διπλά του
ακουμπώντας το μαλακό κορμί της επάνω του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εννοείτε» είπε ο Αλέξης
και ξεροκάταπιε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα έμοιαζε κατά ένα
περίεργο τρόπο με τον Σταμάτη, την συμπαθούσε πριν καν το καταλάβεις. Ήταν και
δυο του τρομερά ανοιχτοί και ειλικρινείς άνθρωποι που άπλα σε κέρδιζαν χωρίς να
κάνουν καμιά προσπάθεια. Η μεγάλη διάφορα όμως που υπήρχε ανάμεσα στον Σταμάτη
και την Άννα, ήταν ότι στην δεύτερη ήθελε να της πετάξει κυριολεκτικά τα μάτια
έξω. Από εκείνη την πρώτη στιγμή που τον άγγιξε και κάθε άλλη στιγμή που ήταν
μαζί και ήταν σχεδόν όλη μέρα μαζί τις προηγούμενες δυο μέρες ο Αλέξης
σκεφτόταν αυτό το πράγμα. Προς το παρόν όμως ήταν μέρα Νο3 και δεν είχε
καταφέρει ακόμα να την φιλήσει. Δεν ήταν ότι είχε προσπαθήσει και δεν του είχε
ανταποδώσει, άπλα κάθε φορά κάτι τύχαινε. Τη μια ήταν τόσο σουρωμένος που
κοιμήθηκε στα πόδια της, μια δεν έλεγαν να τους αφήσουν μονούς οπού και να
πήγαιναν και άλλη μια τελευταία, το προηγούμενο βράδυ που ο Σταμάτης είχε την
τρομερή ιδέα να παίξουν μπουγέλο με τις μπύρες τους, την ώρα ΑΚΡΙΒΩΣ που θα την
φιλούσε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Φίλε δεν πρέπει να μου
ξεφύγει η Αριάδνη»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η Πηνελόπη εννοείς»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Ναι αυτή» είπε ο
Σταμάτης σηκώνοντας το σφηνάκι τους στον αέρα. «</span>Viva La Mexico<span lang="EL">»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«</span><span lang="EN">Viva</span><span lang="EL">»,είπε και o Αλέξης. Τσούγκρισαν και κατέβασαν την
παγωμένη Τεκίλα. Ο Αλέξης ένιωσε τις τρίχες τι πλάτης του να σηκώνονται από την
έντονη γεύση και παράλληλε άλλα δυο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ξέρεις ότι θα
δυσκολευτείς λιγάκι, δεδομένου ότι την πρώτη μέρα επήδησες τας κολλητάς της»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έλα μωρ…» πήγε να πει
άλλα σταμάτησε απότομα.«Συναγερμός καπετάνιε μου. Οκτώ η ώρα»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι;» μόρφασε ο Αλέξης
παραξενεμένος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Συναγερμός. οκτώ η ώρα»
μούγκρισε ο Σταμάτης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι;» επανέλαβε ο
Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η Άννα πίσω στα δεξιά
σου ρε φίλε!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης πήρε μια βαθιά
κοφτή αναπνοή. <i>Κινητό, κλειδιά, λεφτά ά</i>ρχισε να σκέφτεται.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά,
τσιγάρα» ψιθύρισε ο Σταμάτης . Ήξερε ότι ο φίλος του κάθε φορά που άγχονταν
πάθαινε αυτό το πράγμα . ‘Το κόλλημα’ το έλεγε.«Πάμε μαζί» συνέχισε. «Κινητό ,
κλειδιά λεφτά, τσιγάρα, έλα τα έχουμε όλα», του είπε δείχνοντας τα πράγματα του
επάνω στο μπαρ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όσο για τα μάτια και
τον θερμοσίφωνα αν δεν τα χεις κλείσει εδώ και δυο μήνες, πιθανότατα έχει καεί
όλη η Θεσσαλονίκη μέχρι τώρα. Θα το είχαμε μάθει» είπε και τον χτύπησε ελαφριά
στην πλάτη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης του χαμογέλασε
κουνώντας το κεφάλι<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι μάλλον» είπε και
από μέσα του σκέφτηκε ποσό πολύ αγαπούσε τον Σταμάτη. Κάτι φυσικά που πότε δεν
θα έλεγαν ο ένας στον άλλο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σας αγόρια» είπε η
Άννα μόλις έφτασε στο μπαρ. Φορούσε ένα γαλάζιο πουά μαγιό που την έκανε να
δείχνει ακόμα πιο γλυκιά. Τα μάγουλα της ήταν κατακόκκινα από τον ήλιο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωχ η Άννα. Αλέξη την θυμάσαι;»
χαχάνισε ο Σταμάτης και της πρόσφερε την μπύρα του. Αυτή την πήρε και ήπιε μια
μικρή γουλιά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης της χαιρέτισε
με ένα τεράστιο χαμόγελο. Το διπλάσιο από αυτό που ήθελε να φανεί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χριστέ μου καίγομαι.
Ό,τι και να κάνετε, όσο και αν σας πληρώσουν μην κάνετε πότε το γύρω του
νησιού. Μπορεί να είναι μικρό άλλα είναι θανατηφόρο. Έχει μια βαρκούλα που πάει
πιο αργά από τον θάνατο και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον την οδηγά ο εν λόγω
κύριος. Σοβαρά όταν κατεβήκαμε είδα στο κινητό μου αν είναι ακόμα 2006. Και
θεούλη μου κατακάηκα», είπε η Άννα βάζοντας το κρύο μπουκάλι της μπύρας στο
μάγουλο της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα κάτσεις», ρώτησε ο
Σταμάτης δείχνοντας το άδειο σκαμπό δίπλα τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μμμ όχι, ήρθα να σου
κλέψω τον φίλο σου» είπε και έπιασε το χέρι του Αλέξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όλος δικός σου. Να τον
κρατήσεις κιόλας. Επιστροφές μετά την απομάκρυνση από το ταμείο δεν γίνονται να
ξέρεις.», φώναξε ο Σταμάτης καθώς το ζευγάρι απομακρυνόταν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Που πάμε», είπε μετά
από λίγο ο Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα δεις ανυπόμονε», είπε
η Άννα καθώς προσπαθούσε να αποφύγει διάφορα θαμνόβια και ξερόκλαδα στο έδαφος.
Προχωρούσαν προς την μεριά της κατασκήνωσης που δεν φωτιζόταν με λάμπες και
είχε αρχίσει να νυχτώνει για τα καλά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Νταραμ!» έκανε η Άννα
και του παρουσίασε μια αρκετά μεγάλη σκηνή σε μια θέση που είχε μάλλον χρόνια
να χρησιμοποιηθεί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι είναι αυτό;» είπε ο
Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σκηνή! Εσένα για τι σου
μοιάζει; Είναι μια έξτρα που κουβαλούσε ο Τάσος και η Στέλλα για ένα ζευγάρι
φιλών τους που τελικά δεν θα έρθουν»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι εννοώ»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα του χαμογέλασε
και τον ξαναπήρε από το χέρι. Άνοιξε το φερμουάρ και μπήκαν μέσα. Ένα μικρό
φορητό λαμπάκι φώτιζε ελάχιστα την ευρύχωρη σκηνή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ήθελα να σε δω λίγο
μονό σου, και είναι γεγονός πλέον, ότι αυτό δεν γίνεται όταν υπάρχει γνωστός
μας σε ακτίνα τουλάχιστον ενός χιλιόμετρου», είπε και ακούμπησε στο στρώμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αουτς!» φώναξε ξαφνικά
και τινάχτηκε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι έγινε» είπε ο
Αλέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τίποτα. Απλά ακούμπησε
η πλάτη μου στη σκηνή!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αν είσαι τόσο κόκκινη
σήμερα, αύριο θα είσαι σαν ροστ μπιφ κυρία μου», είπε ο Αλέξης δείχνοντας τους
ώμους της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι γαμώτο το ξέρω, θες
να μου βάλεις λίγη κρεμά;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι εννοείτε θέλω» είπε
ο Αλέξης που η λέξη θέλω δεν κάλυπτε ούτε κατά διάνοια το μέγεθος της επιθυμίας
του να την αγγίξει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα έψαξε την τσάντα
της και έβγαλε ένα μπλε σωληνάριο, του το έδωσε και γύρισε πλάτη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης έβαλε στα
δάχτυλα του, τα έτριψε μεταξύ τους και ακούμπησε απαλά την παλάμη του στον ώμο
της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα έβγαλε μια βαθιά ανάσα και άφησε τους ώμους της να
πέσουν. Το δέρμα της ήταν τόσο καυτό που η κρεμά παρόλο που ήταν σε θερμοκρασία
περιβάλλοντος φαινόταν κρύα στην παλάμη του Αλέξη. Συνέχισε να τρίβει σιγά και
απαλά την κοκκινισμένη πλάτη της,
απολαμβάνοντας την αίσθηση του δέρματος της. Αυτή έλυσε τον κόμπο από το
μαγιό της και το άφησε να πέσει στο στρώμα. Ο Αλέξης ξεροκατάπιε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έβαλε κι άλλη κρέμα στην
παλάμη του και συνέχισε να την τρίβει απαλά. Η Άννα άρχισε να γυρίζει σιγά προς
το μέρος του. Ο Αλέξης σήκωσε τα χέρια του από πάνω της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι συνέχισε», είπε
αυτή με βραχνή φωνή και γύρισε προς το μέρος του εντελώς. Στις χούφτες του
ήρθαν τα μεγάλα γαλακτερά υπέροχα στήθη της, δροσερά ακόμα από το βρεγμένο
μαγιό της. Οι ρώγες της αντέδρασαν κατευθείαν στην επαφή με το ζεστό δέρμα του
και σκλήρυναν κάτω από τις παλάμες του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή τον κοίταξε με
μισόκλειστα μάτια και τον πόθο ζωγραφισμένο σε αυτά χωρίς κανένα ίχνος ντροπής
η προσπάθειας να τον κρύψει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης χάιδεψε και
ζούληξε μαλακά τα ζουμερά της στήθη κάνοντας την βγάλει ένα απαλό αναστεναγμό.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα σαρκώδη χείλη της
ήταν σκασμένα με ένα περίεργο τρόπο που τα έκανε ακόμα πιο επιθυμητά. Ο Αλέξης
έκανε αυτό που επιτέλους ονειρευόταν εδώ και 3 μέρες. Ακούμπησε τα χείλη του
στα δικά της. Η αίσθηση ήταν θεϊκή, τα χείλη της ήταν μαλακά και η καυτή της
ανάσα τον έκανε να ζαλίζεται σχεδόν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Της κατέβασε το μαγιό
και αυτή ξανά χωρίς καμιά ντροπή άνοιξε σιγά σιγά τα πόδια της κάνοντας αυτή
την φορά τον Αλέξη να βγάλει ένα αναστεναγμό. Χωρίς να περιμένει δευτερόλεπτο
βούτηξε κυριολεκτικά ανάμεσα τους. Εκείνη την πρώτη φορά που την έγλειψε
ερωτεύτηκε την μυρωδιά και την γεύση της. Ήταν γλυκιά χυμώδης γεύση σαν κάποιο
εξωτικό φρούτο που όμοιο του δεν είχε ξαναφαει πότε και είχε ένα αναίσθητο
άρωμα καθαρού σεντονιού μαζί μια ελαφριά αλμύρα από την θάλασσα. Σταμάτησε να
την γλύφει γιατί φοβήθηκε ότι αν συνέχιζε να την ακούει να βογκάει θα τελείωνε
έτσι χωρίς καν να τον αγγίξει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Όταν μπήκε μέσα της ήταν υγρή και τρομερά
ζέστη! Ο Αλέξης ένιωσε μια χαρά που μονό σαν παιδί την είχε ξανααισθανθεί,
απόλυτη. Όπως όταν είχε αντικρίσει το πρώτο του ποδήλατο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Συνέχισε να μπαινοβγαίνει αργά μέσα της χωρίς
να ξέρει ποιο μέρος από το αφράτο κορμί της ήθελε να πιάνει πιο πολύ. Μια
χούφτωνε το ένα λαχταριστό στήθος της αφήνοντας τον άλλο να πάλλεται και να
πηγαίνει πάνω κάτω μαζί με την κίνηση τους, μια τα χάιδευε και τα δυο μαζί και
άλλες στιγμές την έπιανε από τον τροφαντό κώλο της και με το στόμα του θήλαζε
της σκληρές σκούρες ρώγες της. Τέλειωσε
αγκομαχώντας ούτε τρία λεπτά αργότερα. Το πιο περίεργο είναι ότι η Άννα είχε
τελειώσει ήδη 2 φόρες βογκώντας τόσο ωραία που ο Αλέξης σκέφτηκε ότι θα
μπορούσε να τελειώνει μονό ακούγοντας την…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br />
Και έγινε ουκ ολίγες φόρες μέσα στα
επόμενα τρεισήμισι χρόνια που ήταν μαζί. Αυτό που είχαν δεν ήταν ένα
καλοκαιρινό ειδύλλιο που έμελλε να ξεφτίσει μέσα σε μερικούς μήνες. Όχι. Ήταν
ένας έρωτας μεγάλος και δυνατός σαν ρομαντικής νουβέλας της γαλλικής μποέμ
εποχής. Ο Αλέξης το Σεπτέμβριο τέλειωσε τις σπουδές στου στο οικονομικό άλλα
αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη φωτογραφία. Ο κ. Παντελής παρόλο που
ήθελε ο γιόκας του να αναλάβει την 'επιχείρηση'
όπως του άρεσε να λέει το μαγαζάκι με τα μπαχαρικά που είχε, δεν
προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη και επίσης έδωσε- ένας θεός ήξερε πως είχε
καταφέρει να τα μαζέψει, και τρεις χιλιάδες ευρώ για να επιπλώσει το σπίτι που
Αλέξης του ανακοίνωσε ότι θα νοικιάσει με την Άννα. Η Άννα αρχές κιόλας Οκτωβρίου
μετακόμισε από την Αθηνά στην Θεσσαλονίκη για
να συγκατοικήσουν. Μια απόφαση που την είχαν πάρει ήδη πριν τελειώσουν
οι καλοκαιρινές τους διακοπές.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br />
Τα σχεδόν τέσσερα χρόνια που έμεινε με
την Άννα στο ίδιο σπίτι ήταν με διάφορα η πιο ωραία περίοδος της ζωής του
Αλέξη. Τέσσερα χρόνια γεμάτα αγάπη, φροντίδα, γέλιο, κατανόηση και πολύ, πάρα
πολύ σεξ. Δεν μπορούσε να χορτάσει το κορμί της όσες φόρες και με όποιο τρόπο
και αν την έπαιρνε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ως και το ΥΨΔ του είχε υποχωρήσει σε τεράστιο
βαθμό, μέχρι που περνούσαν μέρες ολόκληρες χωρίς να πει τον ιερό μονόλογο. Η
Άννα αντιμετώπιζε το ΥΨΔ του, όπως ακριβώς ο Σταμάτης, ούτε είχε πρόβλημα, ούτε
την ενοχλούσε, ούτε φυσικά τον λυπόταν. Τις πιο πολλές φόρες ή τον κορόιδευε ή
το έλεγε μαζί του για να τελειώνει. Και τα δυο βοηθούσαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Τέλος σε αυτά τα τέσσερα χρόνια τα
επαγγελματικά της κοπέλας του και του κολλητού του πήγαν από το καλό στο
καλύτερο. Η Άννα είχε καταφέρει να πάρει την μετάθεση της στην Θεσσαλονίκη και
δίδασκε σε στο 5ο δημοτικό σχολείο. Εκεί που είχαν πάει μικρά ο Αλέξης και ο
Σταμάτης. Και ο Σταμάτης ο ίδιος είχε πάρει τον βαθμό του ανθυποπλοίαρχου.
Ταξίδευε με τα καραβιά οχτάμηνα και εννιάμηνα βγάζοντας λεφτά με το τσουβάλι και
φέρνοντας πανάκριβα δώρα που σε έκαναν να αισθάνεσαι άβολα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Τα δικά του δεν πήγαιναν άσχημα. Καθόλου
άσχημα. Είχε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο μια με δυο βαφτίσεις και τουλάχιστον
μια φορά το μηνά κάποιο γάμο. Μονό που δεν είχε καθόλου αυτό στο μυαλό του όταν
αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. Αν ήξερε ότι τα πράγματα θα έρθουν
έτσι καλύτερα να είχε πάρει την 'επιχείρηση'. Αυτό που μισούσε πιο πολύ έκτος
από τα δαιμονισμένα μωρά ήταν το γεγονός ότι ήταν 'ο φωτογράφος'. Ένα αναγκαίο
κακό που όλοι αντεχόντουσαν με το ζόρι. Και ο τρόπος που αναφέρονταν όταν
μιλούσαν για αυτόν ' ο φωτογράφος' όπως το 'οι αιμορροΐδες ή ο 'γύφτος που
θέλει να σου πλύνει το τζάμι στο φανάρι' αυτό ήταν που τον τρέλαινε. Ήταν καλός
στη δουλειά του, ήταν πάρα πολύ καλός για την ακρίβεια άλλα δεν έπαιρνε καμιά
χαρά από αυτό. Κυρίως επειδή δεν μπορούσε να αναδειχτεί μέσα από αυτό. Δεν
μπορούσε να το χρησιμοποιήσει σαν συν του. Ναι είχε ένα άλφα κύρος το να λες
ότι είσαι φωτογράφος άλλα όταν σε ρωτούσαν που και ήσουν αναγκασμένος να πεις
σε γάμους και βαφτίσια, καλύτερα να μην το είχες πει πότε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br />
Όλα άλλαξαν όμως εκείνο το βράδυ της Κυριακής.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τριγυρνούσαν σούπερ
σουρωμένοι και μαστουρωμένοι στην Θεσσαλονίκη. Έπιναν από τις τέσσερις το
μεσημέρι, λόγο ενός από τα περίφημα αποχαιρετιστήρια πάρτη του Σταμάτη. Την
επόμενη μέρα πετούσε για Σιγκαπούρη από όπου θα μπάρκαρε σε ένα τεράστιο
φορτηγό καράβι για επτά μήνες. Θα ήταν σίγουρα λιπόθυμοι εκείνη την ώρα αν ο
Σταμάτης δεν είχε προμηθευτεί εδικά για εκείνη την μέρα ενα γραμμάριο κοκαΐνης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"><br />
Σε κάποια στιγμή έφτασαν μπροστά στο μέγαρο του é</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> . Ήταν ένα διατηρητέο τεράστιο κτήριο πού σου έκοβε την ανάσα με το βάρος
του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br />
«Εδώ θέλω να δουλέψει το αγόρι μου», είπε η Άννα παρουσιάζοντας το κτίριο
μπροστά της. «Ουόου» έκανε αμέσως μετά και πιάστηκε από την κολόνα που ήταν
δίπλα της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άνετα», συμφώνησε ο
Σταμάτης. «Στην υγεία του...» σήκωσε το μπουκάλι με το ρούμι και πήγε μπροστά
παραπατώντας σε μια προσπάθεια να εστιάσει και να διαβάσει τα τεραστία χρυσά
γράμματα στην είσοδο <b><o:p></o:p></b></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Στην υγεία του
Εγκεριέ.» αναφώνησε στο τέλος.</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Εζερί καλέ!» τον
διόρθωσε η Άννα.</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«</span><span lang="EL">Εζερί</span><span lang="EL">; Όπως</span> <span lang="EL">Εζερί</span><span lang="EL">, γιατί η ζωή είναι γυναίκα;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> «Α-χα» έγνεψε καταφατικά η Άννα. «Από μικρή
μου άρεσε το όνομα αυτού του περιοδικού. Σημαίνει μούσα ε κάτι τέτοιο!»</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Σώπα ρε. Άσε που είχα την εντύπωση ότι είναι ξένο
περιοδικό. Πολύ κυριλέ ε; Δεν είχα ιδέα ότι είναι ελληνικό»</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι ελληνικόοοο είναι»,
είπε και Άννα και ξαναπιάστηκε από την κολόνα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αδελφέ μπορώ ήδη να σε
φανταστώ να δουλεύεις εδώ. Να παρκάρεις μπροστά την διθέσια Μερτσέντες και να
βγαίνεις με ύφος . Ψοφάς για κάτι τέτοια.» είπε ο Σταμάτης γυρίζοντας προς τον
Αλέξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πάτε καλά ρε;», είπε ο
Αλέξης και άναψε τσιγάρο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γιατί; Εγώ πιστεύω ότι
θα μπορούσες», είπε η Άννα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πολύ αστείο Αννούλα», είπε
ο Αλέξης που είχε αρχίσει λιγάκι να εκνευρίζεται. Το τελευταίο καιρό μονό που
σκεφτόταν τη δουλειά του τα νευρά του τεντωνόντουσαν επικίνδυνα. Μερικές φόρες
νόμιζε ότι άκουγε μωρά να κλαίνε από το πουθενά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν κάνω πλάκα. Στο
κάτω κάτω τι θα έχανες αν άφηνες ένα βιογραφικό;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ένα βιογραφικό; Και τι
πορτφολιο θα τους άφηνα. Τα πιο κλαμένα μωρά τις δεκαετίας; Θα γελούσε και ο
κάθε πικραμένος με τις φωτογραφίες μου. Σοβαρά ρε παιδιά τώρα τι φωτογραφίες θα
τους άφηνα;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν ξέρω εσύ είσαι ο
καλλιτέχνης» είπε η Άννα και του έσκασε
ένα χαζό χαμόγελο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αλέξη της χαμογέλασε και την έπιασε από την μέση βλέποντας τη να ξαναγέρνει
επικίνδυνα</span><span lang="EL">.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πάντως η Άννα έχει
δίκιο δεν έχεις να χάσεις τίποτα αφήνοντας ένα βιογραφικό. Φίλε μέχρι και εγώ
που είμαι είμαι η επιτομή της ασχετοσύνης με αυτά με αυτά, καταλαβαίνω ότι
είσαι πολύ μπροστά στη φωτογραφία. Είσαι με μια φωτογραφική στο χέρι από τότε
που γεννηθήκαμε.» Είπε ο συνήγορος του διαβόλου . Πάντα όταν ήθελαν να τον
πείσουν για κάτι συνεργάζονταν έτσι. Αν και λόγω τον ταξιδιών του δεν βλέπανε
πάρα πολύ τον Σταμάτη αυτός και η Άννα
είχαν αποκτήσει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση στα χρόνια που είχαν περάσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α και τώρα που το
σκέφτομαι έχεις ένα σωρό τέλειες φωτογραφίες. Θυμάσαι εκείνες με τα άγρια άλογα
που είχες βγάλει σε εκείνο το χωριό στη Δράμα; Εκείνες ήταν τέλειες» πετάχτηκε
η Άννα ξανά.«Τέλειες σου λέω» μούγκρισε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τώρα μου λες τι σχέση
έχουν τα άλογα με την μόδα;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έλα ρε Αλέξη αφού
καταλαβαίνεις τι εννοώ.», του απάντησε και τον αγκάλιασε σφιχτά από την μέση.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αποκλείεται, δεν υπαρχή
περίπτωση» είπε ο Αλέξης που ήδη είχε αρχίσει να το σκέφτεται πιο σοβαρά<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Βιο-γρα-φι-κο στο
Ε-ζε-ρί» άρχισε να τραγουδά ρυθμικά η
Άννα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Βιο-γρα-φι-κο στο
Ε-ζε-ρί» επανέλαβε και ο Σταμάτης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΟΧΙ» είπε αυτός γελώντας κάτω από τα μουστάκια του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε παρακαλώ κάντο σαν
τελευταία χάρη στον αδελφό σου» είπε ο Σταμάτης κάνοντας την φωνή του σαν
ετοιμοθάνατου « Αύριο φεύγω» είπε και έβηξε ψεύτικα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε λίγους μήνες θα
είσαι πίσω ξανά, πλακά μού κάνεις;» είπε ο Αλέξης γελώντας<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ξέρεις τι κίνδυνους
έχουν οι θάλασσες νεαρέ; Φουρτούνες, κύκλωνες, πειρατές. Καρχαρίες» είπε
τονίζοντας την τελευταία λέξη και γουρλώνοντας όσο περισσότερο μπορούσε τα
μάτια του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα και Αλέξης
έσκασαν στα γέλια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εντάξει, εντάξει. Θα το
κάνω λοιπόν για σένα αγαπητέ μου μονάκριβε φίλε και για σένα αγαπημένη μου
γαλόπουλα, ε βασιλοπούλα»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι! Σφηνάκια!» γκάριξε
ο Σταμάτης και έβγαλε τα 3 τσαλακωμένα ποτήρια που τα κουβαλούσε στην τσέπη του
όλο το βράδυ. Τα γέμισε και τους τα μοίρασε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μην στεναχώριεστε ξέρω
ποιο είναι ποιανού. Τα θυμάμαι» είπε και τους κοίταξε «Άσε που η γονόρροια δεν
κολλάει με το σάλιο, ή έτσι νομίζω τουλάχιστον» είπε πιο σιγα μέσα απ' το
ποτήρι του. Κατέβασαν και οι τρεις τα ποτά τους και έσκασαν ξανά στα γέλια. Ο
Αλέξης πέρασε το ένα χέρι του πάνω από την Άννα και το άλλο πάνω από τον
Σταμάτη και άρχισαν να προχωράνε γελώντας ακόμα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή ήταν η τελευταία
φορά που βρεθήκαν όλοι μαζί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Την Δεύτερα έδωσε το βιογραφικό του, μια
μικρή συνέντευξη και μερικά σετ
φωτογραφιών- ένα από αυτά ήταν και τα άγρια άλογα. Και ως δια μαγείας την
Τετάρτη δούλευε για το Ε</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> . Τις πρώτες δυο εβδομάδες με το που ξυπνούσε κοιτούσε την
κάρτα </span> <span lang="EL">με το όνομα του από το
περιοδικό, για να σιγουρευτεί ότι δεν ήταν όνειρο.<b> </b></span> <span lang="EL">Για ένα μηνά στην αρχή δούλευε με ένα νεαρό
υπερκινητικό συντάκτη που είχε μια στήλη για ανερχόμενα μικρά μαγαζιά ρούχων σε
Αθήνα και Θεσσαλονίκη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EN"> </span><span lang="EN"> </span><span lang="EN"> </span><span lang="EL">Υπήρχαν διάφορα πράγματα που τον παραξένεψαν τον
πρώτο καιρό στη δουλειά του. Πρώτο και κύριο τα ναρκωτικά. Όλοι από τον πιο
σημαντικό μέχρι την τελευταία τρύπα χρησιμοποίησαν ανεξήγητα μεγάλες ποσότητες
κοκαΐνης. Και άλλων διεγερτικών άλλα κυρίως κοκαΐνης και καφέ. Τόνους καφέ. Ένα
άλλο ήταν ο τρόπος που μιλούσαν. Μισά αγγλικά μισά ελληνικά. Σαν να έβλεπε
παλιά ελληνική κωμωδία. Και τέλος ο τρόπος που αντιμετώπιζαν τους πάντες που
δεν είχαν σχέση με τον χώρο τους. Σαν να ήταν σε κατώτερη βαθμίδα από τους
ιδίους σαν μην να άνηκαν στην Ελίτ που άνηκαν αυτοί. Ο Αλέξης δεν άργησε να
υιοθετήσει και να ενστερνιστεί με χαρά όλα τα παραπάνω. Η Άννα διασκέδαζε με
την χαρά και τον ενθουσιασμό του Αλέξη όσο αυτός σχεδόν. Γελούσα ασταμάτητα
κάθε φορά πού πετούσε στο άσχετο μια αγγλική λέξη και απολάμβανε με το παραπάνω
τα βραδιά που μέναν μέσα ρουφώντας γραμμές την μια μετά την άλλη και κάνοντας
κολασμένο σεξ για ώρες. Το μοναδικό πράγμα που την ξένιζε λιγάκι ήταν η
συμπεριφορά του Αλέξη απέναντι σε γνωστούς και φίλους τους. Σαν να τους
υποτιμούσε κάπως.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αλέξης πετούσε στα
σύννεφα. Δεν ήταν άπλα ότι δούλευε στο Ε</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> και όλα πήγαιναν πρίμα Ήταν ότι μπορούσε
πλέον να λέει ότι είναι φωτογράφος με το κεφάλι ψηλά. Και όταν τον ρωτούσαν που
δουλεύει να το πετάει σαν βόμβα –ΜΠΑΜ- στο Ε</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> Στο γαμημένο Ε</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> . Στην δουλειά του έχαιρε αναγνώρισης και ήδη από τον δεύτερο μήνα πολλοί
συντάκτες του ζητούσαν να φωτογραφίσει κάτι για αυτούς και στο αντίθετο φύλο
δεν είχε περάσει απαρατήρητος βεβαίως. Φυσικά ο ίδιος του απολάμβανε το φλερτ
άλλα επειδή δεν είχε καμιά όρεξη να κάνει οτιδήποτε με καμιά μιας και είχε μονό
μάτια για την Άννα, έκανε γνωστό ότι ήταν πολύ ερωτευμένος με μια υπεροχή και
πανέμορφη κοπέλα. Πολύ λίγες μέρες αργότερα χωρίς να το θέλει είχε δημιουργήσει
μια αύρα μυστήριου γύρω από την υπέροχη αυτή Άννα που κανένας δεν είχε δει
ακόμα. </span> <span lang="EL">Πίστευε ότι τα πράγματα
δεν μπορούσαν να πάνε καλύτερα όταν προς μεγάλη εκλέξει όλων τον τρίτο μήνα τον
κάλεσε η ίδια η κ.Βάνα στο γραφείο της για να του προτείνει να κάνει την
φωτογράφηση για το κορίτσι του μήνα. Το κορίτσι του μήνα ήταν-έτσι το έλεγαν
όσοι δούλευαν για το περιοδικό, ήταν ένα ένθετο που λεγόταν Seasons, μέσα στο
περιοδικό και ουσιαστικά ήταν και το πιο σημαντικό μέρος του περιοδικού. Ένα
μοντέλο- που μετά την φωτογράφηση αυτή γινόταν περιζήτητο, πόζαρε με ρούχα και
εσώρουχα διαφημίζοντας μαγαζιά και επωνύμους οίκους που πύρωναν αδρά για μια
σελίδα στο </span>S<span lang="EL">easons. </span> <span lang="EL">«Α και Αλέξη, το βράδυ κάνω ένα μικρό παρτάκι στο Λ, εάν θες έλα και φέρε
και την μυστηριώδη κοπέλα σου» του είπε καθώς έβγαινε από την πόρτα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης έγνεψε
καταφατικά και κρατηθεί για να μην ουρλιάξει η πιθανότατα, κατουρηθεί από την
χαρά του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στη διαδρομή για το
σπίτι έβγαλε ό,τι είχε και δεν είχε στο λογαριασμό του και πήρε για τον εαυτό
του ένα καινούριο σπορ κοστούμι και για την Άννα ένα ασημένιο βραχιόλι Donna
Karan, το όποιο ήξερε ότι δεν θα το εκτιμούσε τόσο όσο αυτός, άλλα ήθελε να της
αγοράσει ένα ακριβό δώρο όπως και να'χε. Όσην ώρα περίμενε στο σπίτι την Άννα
να γυρίσει από το σχολείο είχε τόση υπερένταση που έκανε όλο το σπίτι τα
μπαλκόνια, ακόμα και τα κάγκελα του μπαλκονιού. Όταν τελικά γύρισε η Άννα το
γιόρτασαν με ένα μαραθώνιο σεξ, ξεκουραστήκαν μια ωρίτσα και στις 10 παρά ήταν
έξω από το Λ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καλέ έχω άγχος. Πως
είμαι;», είπε η Άννα και του έπιασε το χέρι πριν μπουν μέσα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης σταμάτησε και
την κοίταξε από πάνω ως κάτω. Φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα, είχε πιάσει τα
μαλλιά της ψηλά και στο χέρι της φορούσε το καινούργιο βραχιόλι που της είχε
πάρει. Έλαμπε ολόκληρη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Είσαι πανέμορφη!» της
είπε ειλικρινά. «Εγώ δεν ξέρω πως είμαι» μουρμούρισε και έστρωσε το σακάκι του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σαν το Τζέιμς Μποντ.
Αλήθεια» του είπε η Άννα και τον κοίταξε σοβαρά στα μάτια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτός της έδωσε ένα φιλί
στον αέρα για να μην της βγάλει το κραγιόν και άνοιξε την εξώπορτα του
μαγαζιού. Έδωσαν την πρόσκληση στον θηριώδη πορτιέρη και μπήκαν. Πότε δεν
περίμενε ότι βραδιά θα εξελισσόταν τόσο άσχημα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Μέσα στο μαγαζί
αναγνώρισε, διάφορα μοντέλα, συντάκτες από το περιοδικό μακιγιέρ και μόδιστρους
χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα μάτια του. Η Άννα του ψιθύριζε </span> <span lang="EL">συνεχώς με μικρά επιφωνήματα ενθουσιασμού,
διάφορους που αναγνώριζε. Ο Αλέξης είδε ότι στο μπαρ καθόταν η κ.Βανα. Πήρε την
Άννα από το χέρι και πήγαν προς το μέρος της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρία Βάνα» χαιρέτισε ο
Αλέξης μόλις έφτασαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξη darling καλώς
ήρθες. Τι κουστούμι. Τι κουστούμι! πολύ classy» είπε και του έφτιαξε το γιακά
του. Η ίδια της φορούσε μια πολύχρωμη εσάρπα και μουσταρδί παντελόνι με κοντό
ρεβέρ. Στα μάτια της φορούσε κίτρινα γυαλιά νυκτός, σαν αυτά που είχε δει ο
Αλέξης να φοράνε οι σταρ του Χόλυγουντ.«Και η κυρία;» είπε και έδειξε την Άννα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρία Βάνα από δω η
Άννα η κοπέλα μου»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Άννα πήρε το πιο
επίσημο ύφος της και ένα ευγενικό χαμόγελο και άπλωσε το χέρι της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Για μερικά δευτερόλεπτα
η Βάνα δεν κουνήθηκε καθόλου. Ύστερα κατέβασε αργά τα γυαλιά της και την
κοίταξε αδιάκριτα από πάνω έως κάτω σταματώντας επιδεκτικά το βλέμμα της στα
παχάκια που είχε στη μέση της. Για μερικά ακόμα δευτερόλεπτα που φάνηκαν αιώνες
στον Αλέξη δεν έκανε τίποτα και ύστερα άπλωσε το κοκκαλιάρικο φακιδιασμενο χέρι
τις ίσα για να ακουμπήσει αυτό της Άννας και μετά το τράβηξε γρήγορα πίσω, σαν
να φοβόταν ότι μπορεί να κολλήσει κάτι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χάρηκα πολύ» είπε η
Άννα χαμογελώντας αμήχανα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μμμ» είπε η κ.Βανα και
γύρισε στην παρέα της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Παναγιά μου αυτό ήταν
άβολο», είπε η Άννα μόλις απομακρύνθηκαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Ναι είναι λίγο παράξενη
μερικές φόρες», είπε ο Αλέξης προσπαθώντας να ακουστεί πολύ πιο άνετος από ότι
ήταν. </span> <span lang="EL">Ύστερα από λίγο άρχισε
να παρατηρεί βλέμματα και δάχτυλα που έδειχναν αυτούς, σιγανά συγκαλυμμένα
γελάκια πίσω από ποτήρια. Όχι αυτούς, αυτήν. Την Άννα. Κοίταξε τα μοντέλα γύρω
του και κοίταξε ξανά την Άννα. Και τότε κατάλαβε. Τότε είδε τι έβλεπαν. Αν δεν
είχε δουλέψει στο é</span>g<span lang="EL">é</span>rie<span lang="EL"> αυτούς τους τρεις μήνες ίσως να μην το έβλεπε
ποτέ. Άλλα τώρα μπορούσε να το δει,και πρώτη φορά είδε την Άννα αντικειμενικά.
Το φόρεμα της δεν ήταν από κάποιο πανάκριβο ατελιέ, ίσως να κόστιζε και λιγότερο
από εκατό ευρώ </span> <span lang="EL">και φαινόταν φθηνό σε σχέση με αυτά που φορούσαν οι άλλες.. Τα μαλλιά της
δεν ήταν περιποιημένα από κομμωτήριο τα είχε φτιάξει μόνη της. Και το
σημαντικότερο από όλα. Τα παχάκια της, αυτά τα παχάκια που ο Αλέξης λάτρευε στη
μέση της και στα μπούτια της, γύρω τους ο κόσμος τα κοιτούσε σαν καρκινικά
εξογκώματα. Όλο το βράδυ τους χαιρέτισαν ελάχιστα άτομα και ακόμα λιγότερα
άτομα κάθισαν μαζί του για πάνω από τρία λεπτά. Άτομα με τα οποία το ίδιο πρωί ο
Αλέξης είχε πιει καφέ και είχε μιλήσει με τις ώρες άλλες φόρες, χαιρετούσαν και
έφευγαν λες και το ζευγάρι βρωμούσε. Πολύ αργότερα θα καταλάβαινε ότι αυτό που
ενοχλούσε πιο πολύ δεν ήταν ούτε το φόρεμα ούτε τα μαλλιά άλλα ούτε και τα κιλά
της Άννας . Αυτό που τους φαινόταν αδιανόητο και αποτρόπαιο ήταν ότι η Άννα δεν
έκανε καμιά προσπάθεια να συγκαλύψει, να κρύψει η να καμουφλάρει τις ατέλειες
της. Ότι δεν την ένοιαζε καν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Παράξενος κόσμος», είπε
εκείνο το βράδυ η Άννα πριν κοιμηθούν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης δεν μπορούσε
ούτε να φανταστεί ποσό πολύ θα επηρέαζε στη
δουλεία του η εμφάνιση της Άννας. Πολλοί συμπεριφέρονταν σαν να είχαν
ανακαλύψει κάποιο σιχαμένο και αποτρόπαιο μυστικό του και άλλοι σαν να τους
είχε κοροϊδέψει. Και φυσικά η πηγή όλων αυτών ήταν η Βάνα. Την είχε
απογοητεύσει. Αυτή είχε δει κάτι σε αυτόν, είχε μιλήσει στους δικούς της για
αυτόν, είχε σκοπό να τον προωθήσει και αυτός είχε κουβαλήσει μια δευτεράντζα μια
busclass στο πάρτι της. Ήταν σαν να την έφτυνε στα μούτρα. Πως μπορούσε να τον
προωθήσει με τέτοιο image. Καλύτερα να ήταν μόνος του η γκέι παρά να είχε
εμφανιστεί με την παχουλή κινούμενη αδιαφορία. Ναι την είχε απογοητεύει γιατί
αυτή είχε βγάλει το συμπέρασμα ότι η μυστηριώδης κοπέλα ίσως να ήταν κάποιο
άγνωστο μοντέλο που αυτή θα ξετρύπωνε και θα είχε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Ω
ναι την είχε απογοητεύσει και του το έδειχνε καθαρά. Σχεδόν δεν του μιλούσε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης επίσης δε
μπορούσε να φανταστεί ότι όλο αυτό θα
μπορούσε να επηρεάσει την σχέση του με την Άννα. Άλλα έκανε λάθος και εδώ. Κάθε
μέρα απομακρυνόταν όλο και περισσότερο χωρίς ούτε ο ίδιος να μπορεί να
καταλάβει πως το έκανε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η φωτογράφιση έγινε δυο
εβδομάδες μετά το πάρτι. Το μοντέλο ήταν η Βίκυ Μαζαράκη Ο Αλέξης έβαλε όλο του
το είναι σε εκείνη την φωτογράφιση και σε συνδυασμό με την εκπληκτική ομορφιά
της Βίκυς η φωτογράφιση δεν βγήκε άπλα καλή. Βγήκε απίστευτη. Το ίδιο βράδυ
μετά την φωτογράφιση πήγαν για ποτά στο Λ.Η τρομερή δουλειά του Αλέξη, του είχε
κερδίσει ξανά ένα μέρος από το χαμένο κύρος του. Μέχρι και η κ.Βάνα είχε
μαλακώσει. Κάποια στιγμή του έκανε νόημα να πλησιάσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όμορφη δουλειά σήμερα
Αλέξη», είπε τις λέξεις αργά ανακατεύοντας το μαρτίνι της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ευχαριστώ πολύ κ. Βάνα,
έβαλα τα δυνατά μου»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι» είπε αυτή και
δάγκωσε την μια ελιά από την οδοντογλυφίδα. Την κατάπιε κάνοντας τις ζάρες το
λαιμό της να συσπαστούν ανατριχιαστικά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">« Πολύ θα μου άρεσε να
έκανες και την επομένη φωτογράφιση»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλήθεια; Και μένα», αναφώνησε
όλο χαρά<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άλλα...»,είπε η Βάνα
και ήπιε μια γουλιά από το ποτό της αφήνοντας ένα μεγάλο κόκκινο σημάδι στο
ποτήρι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άλλα τι;» ρώτησε ο
Αλέξης και ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Βάνα έσκυψε προς το
μέρος του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αυτή είναι γυναίκα», του
ψιθύρισε στο αυτί και το γυάλινο βλέμμα της καρφώθηκε κάπου πίσω του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης γύρισε το
κεφάλι του και είδε την Βίκυ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Γύρισε σπίτι
αηδιασμένος. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε στο καναπέ. Δεν μπορούσε καν να
αντικρύσει την Άννα. Ήξερε τι ήθελε η
γριά βρικόλακας και αυτός είχε ήδη συμφωνήσει μέσα του.<b><o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μια εβδομάδα μετά χώρισε
με την Άννα και τρεις μήνες αργότερα παντρεύτηκε με την Βίκυ. Όλα τα έξοδα του
γάμου ήταν πληρωμένα από την κ.Βάνα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πέταξε στη θάλασσα το
τσιγάρο που είχε ήδη σβήσει στο χέρι του εδώ και ώρα, και κατέβασε την
τελευταία γουλιά από το ουίσκι. Σκούπισε με τον αντίχειρα του τα μουσκεμένα
μάγουλα του και ρούφηξε την μύτη του. Ακόμα την θυμόταν εκείνη την στιγμή πριν
από 4 χρόνια σαν να την έβλεπε μπροστά του. Άναψε το τελευταίο τσιγάρο,
τσαλάκωσε το πακέτο και το άφησε δίπλα στο άδειο μπουκάλι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Έχε πάει στο σπίτι και είχε χτυπήσει το
θυροτηλέφωνο. Της είχε πει να κατέβει κάτω. Φορούσε ένα μπλε δικό του φανελάκι
και ένα άσπρο κοντό σορτσάκι. Δεν τον ρώτησε γιατί, δεν του είπε τίποτα όταν της είπε
ότι ήθελε να μείνει μόνος του. Άπλα στεκόταν εκεί και τον κοιτούσε με τα δάκρυα
στα μεγάλα μάτια της που είχαν γουρλώσει σαν από πληγωμένο κουτάβι, να τρέχουν
ποτάμι. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα είχε σκεφτεί να σταματήσει το παρανοϊκό
πράγμα που έκανε, πως ήταν δυνατόν χώριζε την κοπέλα που λάτρευε για να κάνει
το αφεντικό του να τον συμπαθήσει; Άλλα ο εγωισμός η ματαιοδοξία και κυρίως η
ανάγκη του για αναγνώριση κέρδισαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ρούφηξε τις τελευταίες τζούρες από το
τσιγάρο του και το πέταξε και αυτό στη θάλασσα. Κοίταξε το φεγγάρι που μόλις
είχε άρχισε να εμφανίζεται στον ουρανό. Ένα μικρό διάφανο ημικύκλιο σχεδόν σαν
ερωτηματικό. Σηκώθηκε με δυσκολία και πήγε παραπατώντας μέχρι το αμάξι. Μπήκε
μέσα και ξεκίνησε για το σπίτι του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αργότερα την στιγμή που
τον έπαιρνε ο ύπνος στο παραζαλισμένο μυαλό του έφερε την εικόνα την όμορφης
μαυρομάλλας από το εστιατόριο. Για κάποιο άγνωστο λόγο ανατρίχιασε όλο του το
κορμί σαν να τον είχε περάσει ένα κρύο ρεύμα αέρα. Σήκωσε με προσπάθεια το
κεφάλι του και κοίταξε πάνω από το κοιμισμένο κορμί της Βίκυς την
μπαλκονόπορτα. Ήταν κλειστή. Έγειρε πάλι πίσω και βυθίστηκε σε ένα ύπνο χωρίς
όνειρα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">*Αυτό ήταν το 1<sup>ο</sup>
μέρος από το μυθιστόρημα 3 μέρες. Αγαπητέ αναγνώστη σε ευχαριστώ πολύ που το διάβασες
και ελπίζω να πέρασες όσο ωραία πέρασα εγώ γράφοντας το. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">** Το κείμενο είναι καθαρή
μυθοπλασία<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">*** Ένα θέλεις μπορείς να
κανείς </span>like <span lang="EL">στην σελίδα
μου για να δεις πότε θα βγει το επόμενο μέρος η να διαβάσεις κάποια άλλη ιστορία
μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 13.5pt;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"><br />
</span><span lang="EN"> </span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.4pt 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-75914659732999952602014-01-28T10:33:00.002-08:002014-02-19T07:59:13.148-08:003 μέρες. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά, τσιγαρ...,Α
γαμήσου» φώναξε. Το πακέτο έχει πάει πάλι κάτω από το </span>iphone<span lang="EL"> του. Αν υπήρχε ένας
λόγος που του έλειπε το αρχαίο του </span>Nissan<span lang="EL"> ήταν αυτός. Είχε ένα τεράστιο μέρος, κολυμπήθρα σωστή,
δίπλα στον λεβιέ ταχυτήτων για να βάζει τα πράγματα του στην σειρά και να τα
βλέπει και να τα μετραει όπως ήθελε. Το κινητό πρώτα, τα κλειδιά δίπλα, τα
τσιγάρα και τέλος το πορτοφόλι. Το εκαν δπλα στο άλλο όμορφα και στη σειρά.
Έβγαλε το πακέτο κάτω από το κινητό και το στρίμωξε δίπλα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά τσιγάρα, μάτια
κλειστά, θερμοσίφωνας κλειστός...θερμοσίφωνας κλειστός, θερμοσ, τον έκλεισα ;
Τον έκλεισα! » διαβεβαίωσε τον υετό του δυνατά. Χαμογέλασε στο πορτοκαλί ήλιο
πού μόλις είχε αρχίσει να ανατέλλει στον ορίζοντα και έβγαλε το μικρό γυάλινο
φιαλίδιο από την μέσα τσέπη του σακακιού του. Ένα μήνυμα χτύπησε στον κινητό
του. Δάγκωσε το φιαλίδιο και πήρε το κινητό στα χέρια του.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">''Παντελής'' έγραφε στην οθόνη. Του
φαινόταν πολύ περίεργο που είχε αποθηκεύσει τον πατέρα του με το όνομα του,
αλλά δεν μπορούσε να τον βάλει ''μπαμπά''. Το ''πατέρας'' ήταν ακόμα πιο
περίεργο, το ''</span>dad<span lang="EL">'' γελοίο εντελώς.
Ξεφυσιξε εκνευρισμένος και άνοιξε το μήνυμα. Ήξερε τι θα έγραφε. Τέσσερα χρονιά
πριν μετά τον καυγά στον γάμο, ήταν σχεδόν σίγουρος ότι τον είχε
''ξεφορτωθεί''. </span> <span lang="EL">Αλλά όχι ο
πατέρας του δεν ήταν άνθρωπος που μπορούσε να κρατήσει κακία σε κανένα για πολύ
καιρό. Ούτε 2 μήνες μετά είχε αρχίσει ξανά τα τηλέφωνα. Όταν κατάλαβε ότι δεν
πρόκειται να παίρνει απάντηση, σε ούτε ένα από τα είκοσι τηλέφωνα αγόρασε
κινητό για να στέλνει μνήματα. Πάλι δεν έπαιρνε απάντηση αλλά τουλάχιστον έλεγε
αυτό που ήθελε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αλέξης ήξερε τι θα έλεγε το μήνυμα.
Το κλασσικό μήνυμα του πρωινού της Κυριακής. Το κλασσικό μήνυμα για τα γαμημένα
τσιπουρακια που δεν είχαν πιει πότε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EL">Με τον
εκνευρισμό του να μεγαλώνει όλο και περισσότερο, κατέβασε ταχύτητα και έσυρε το
δάχτυλο του στην οθόνη. </span>Ανοιξε
το μυνημα . <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Gia soy mikre, o mpampas eimai. Abrio to mesimeri ua ime sto
barba Teli gia tsipurakia. Ela na fame ke kanena meze na mu pis ta nea soy
» <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Α γαμησου εσύ και ο Τελης και τα
γαμημένα τσιπουρακια σου» φώναξε και το φιαλίδιο έπεσε </span> <span lang="EL">από το στόμα του
ανάμεσα στο ποδιά του. Δεν είχε ιδέα γιατί ήταν τόσο νευριασμένος. Γιατί δεν
Προυσέ ο καλόγερος απλά να νευριάσει μαζί του να παρεξηγηθεί κάτι ρε πουστη μου
και να τον αφήσει στην ησυχία του; Όλη
αυτή η γαμημένη καλοσύνη του τον έκανε να αισθάνεται ακόμα μεγαλύτερες τύψεις
που του φερόταν έτσι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Α γαμησου» ξαναφώναξε στον αέρα.
Κάρφωσε πέμπτη και η μηχανή της </span>Boxer<span lang="EL"> βρυχήθηκε κάπως με αγνεία στον ήρεμο δρόμο του Χορτιάτη.
Πήρε το φιαλίδιο και άδειασε σχεδόν όλο το περιχυμένο του επάνω στην οθόνη του
κινητού. Κοίτα μπαμπά, μαγικά σκέφτηκε με ένα κάπως ανόητο αίσθημα εκδίκησης. Είχε
ακόμα κομματάκια άσπαστα αλλά τέτοια ώρα τέτοια λογία. Έβαλε το κινητό κάτω από
την μύτη του και ρούφηξε με όλη του την δύναμη. Το άσπρο βουναλάκι εξαφανίστηκε
σχεδόν. Πήγε να ρουφήξει και το υπόλοιπα όταν με την άκρη του ματιού του είδε
το κόκκινο φανάρι.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Τα φρένα στρίγκλισαν άγρια και ο το
αμάξι παραλίγο να ξεφύγει από την παρία του αλλά τελικά κατάφερε και σταμάτησε
1 εκατοστό πριν την διάβαση. Μια γριά και δυο νεαροί τον κοίταξαν τρομαγμένοι,
και αφού σιγουρευτήκαν ότι δεν θα ξεκινήσει πέρασαν τον δρόμο τρέχοντας. </span> <span lang="EL">Μάρσαρε δυνατά πριν
διασχίσουν τον δρόμο εισπράττοντας ένα διπλό κωλοδαχτυλο από τους νεαρούς.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Έβαλε πρώτη και ετοιμάστηκε να
ξεκινήσει αλλά σταμάτησε απότομα . στο απέναντι πεζοδρόμιο στεκόταν αυτή. Άψογη
και πανέμορφη με το μαύρο της κουστούμι και την κοντή, όχι κοντή, ανύπαρκτη
σχεδόν φούστα της. Σε οποιαδήποτε άλλη γυναίκα ίσως να φαινοντουσαν πρόστυχα
αλλά σε αυτή ήταν απλά κυριλέ και άψογα. Τα μακριά της ποδιά σε μαγνήτιζαν. Την
έβλεπε τις τρεις τελευταίες μέρες για δευτερόλεπτα. Τη Πέμπτη την είχε δει στο
εστιατόριο που έτρωγε και νόμιζε ότι τον είχε χαιρετίσει. Αλλά όχι την επόμενη
μέρα είχε καταλάβει τι του έχει κάνει με το χέρι της. Την Παρασκευή την είχε
δει στην Τσιμισκη στην απέναντι μεριά του δρόμου και πάλι είχε σηκώσει χέρι της
σαν να του κάνει το σήμα της νίκης. Εκεί κατάλαβε. Δεν του έκανε το σήμα της
νίκης του έχει σηκώσει 2 δάχτυλα. Και την προηγούμενη τρία. Και σήμερα το μεσημέρι
καθώς έφευγε από το γραφείο την είχε δει
στο παρκινγκ να του δείχνει 1 δάχτυλο. Και τώρα ήταν απέναντι και έχει σηκωμένο
το χέρι της κάνοντας του το σήμα του 'όλα καλά' αλλά αυτός ήξερε. Δεν του έκανε
όλα καλά αλλά τον αριθμό 0. Είχε σηκωμένο το χέρι της και τον κοιτούσε με
εκείνο το απίστευτο πονηρό και κάπως αόριστα τρομακτικό χαμόγελο της. Σκέφτηκε
να της κατεβεί και να της μιλήσει να την ρωτήσει τι στο διάολο ήθελε, αλλά δεν
ήταν σε θέση να μιλήσει σε οποιανδήποτε. Έχει καταναλώσει τουλάχιστον ενάμιση
μπουκάλι </span> Lagavulin<span lang="EL"> 18 ετών και
πάνω από 8-10 γραμμάρια κοκαΐνη.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Τερέτισε το γκάζι και η </span>Porche<span lang="EL">, επιτάχυνε
μουγκρίζοντας. Τι σκατα εννόησε 3,2,1,0 αυτή η καργ, πήγε να σκεφτεί αλλά το
μετάνιωσε δεν ήθελε να την πει καργιολα, δεν ήθελε να την βρίσει, χωρίς να
ξέρει για ποιον ακριβώς λόγο. Σαν να φοβόταν να σκεφτεί η να μιλήσει άσχημα για
αυτή. Κάπως πίστευε ότι θα το μάθαινε η θα το καταλάβαινε αν το έκανε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Μα τι μαλακιές σκάφτεσαι» είπε στον
υετό του και επιτάχυνε κιαλλο. Συνειδητοποίησε ότι ακόμα στα χέρια του κρατούσε
το κινητό με το μυνημα του πατέρα του ακόμα στην οθόνη. Ο εκνευρισμός του
επέστεψε θεριεμένος.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α γαμησου» είπε και πέταξε το κινητό
του στο πίσω κάθισμα για να το μετανιώσει το επόμενο δευτερόλεπτο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Μπορείς να το κανείς ,μπορείς να
αντέξεις ακόμα τρία λεπτά να φτάσεις στο σπίτι σκέφτηκε.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Κινητό πίσω στο κάθισμα, κλειδιά,
λεφτά ...» ούτε καν. Δεν υπήρχε περίπτωση να ηρεμήσει το υψδ του με το κινητό
του σε σημείο που δεν μπορούσε να το δει η να το αγγίξει. Ήξερε ναι ότι ήταν
πίσω αλλά πίστευε ότι θα τρελαινόταν αν δεν το έπαιρνε</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον
δρόμο, έβαλε το χέρι του στο πίσω κάθισμα, άρχισε να ψάχνει ψηλαφιστά </span> <span lang="EL">και άρχισε τον ιερό
μονόλογο.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κινητό, κινητό ΚΙΝΙΤΟ γαμωτο» είπε
και γύρισε να δει που σκατα είχε πέσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Την στιγμή που τα δάχτυλα του άγγιξαν
την κρύα επιφάνια του κινητού, ένα αίσθημα ηρεμίας και εφορίας κατέκλισε την
ψύχη του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά, τσιγάρα» είπε
και έσκυψε να στουμπώσει ξανά το κινητό δίπλα στα τσιγάρα «μάτια κλειστά,
θερμο...»<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EL">Ένα εκκωφαντικό ''γκτουπ'' και ύστερα άρχισε να πεταει.
Για μερικά δευτερόλεπτα δεν είχε συνιδοτοιησει </span> <span lang="EL">τι είχε συμβεί, όταν ξαφνικά το αμάξι έπεσα
ξανά στο έδαφος και άρχισε να τουμπάρει στον γκρεμό. Η θέση του οδηγού έσπασε
και πήγε απότομα μπροστά σπάζοντας και τα δυο ποδιά του ,από τα γόνατα και
κάτω. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος αλλά δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτό που ακολουθησε
το αμάξι συνέχισε να ντεραπάρει η θέση έφυγε εντελώς και άρχισε να κτυπάει στην
καμπίνα του αμαξιού. Το δεξί χέρι του Αλέξη πιάστηκε κάπου και στο επόμενο
ντεραπάρισμα η παλάμη του αποκόπηκε </span> <span lang="EL">από το υπόλοιπο χέρι. Το ουρλιαχτό που έβγαλε του τρύπησε
τα ιδία του τα αυτιά και ένιωσε το λαρύγγι του σχάζετε. Κάποια στιγμή το αμάξι
σταμάτησε.... Ένα τεράστιο κλαδί από ελατό ήταν καρφωμένο σαν λόγχη στον
αριστερό του ώμο και ένα μεγάλο μαύρο σιδερό έβγαινε από το στομάχι του.
Περιέργως ακόμα ήταν ζωντανός και είχε πλήρη αίσθηση το τι του συμβαίνει. Ο
πόνος που αισθανόταν δεν μπορεί να περιγραφεί με καμία λέξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Κοίταξε γύρω του και ένα μειδίαμα
εμφανίστηκε στο στραπατσαρισμένο πρόσωπο του με αυτό που είδε. Το κινητό του,
τα κλειδιά του, το πορτοφόλι και τα τσιγάρα του ήταν ακόμα σφηνωμένα δίπλα στον
λεβιέ. Η είρωνα χρηστέ μου, σκέφτηκε.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πήρε το κινητό του και άρχισε να
πληκτρολογεί. Ήξερε ότι θα πέθαινε αλλά θα έπαιρνε στο νοσοκομιο πρώτα, μπορεί
και να σωζόταν. Έβηξε και κόντεψε να πνίγει με το αίμα που βγήκε από το στόμα
του. Το στομάχι του καιγόταν από τον πόνο, και αίμα υπήρχε παντού. Θεέ μου ποσό
αίμα. σκέφτηκε κάπως αργά. Παρόλο που έξω ξημέρωνε, αυτός άρχισε να τα βλέπει όλα
πιο σκοτεινά . Έπαιρνε επίπονες μικρές ανάσες . Θα έπαιρνε το νοσοκομείο αλλά έπρεπε
πρώτα να ολοκληρώσει αυτό που είχε αρχίσει. Ποτέ στη ζωή του δεν είχε αφήσει
τον ιερό μονόλογο στην μέση, όχι πως δεν ήθελε, θα έδινε τα πάντα για να το έκανε
έστω και μια φορά αλλά δεν άγονταν απλά ήταν αδύνατο. Μέχρι και με τα χάπια που
έπαιρνε εκείνη την περίοδο πάλι δεν είχε καταφέρει να μην το κάνει. Θα έπαιρνε
το νοσοκομείο αλλά πρώτα ...<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά, τσιγάρα, μάτια
κλειστά, θερμοσίφωνας κλειστός!» ψιθύρισε βήχοντας κιαλλο αίμα. Όχι δεν είχε γίνει
σωστά. «Κινητό. ΚΙΝΙΤΟ εδώ, κλειδιά εδώ, λεφτά, λεφτά; Εδώ» είπε και κοίταξε το
δερμάτινο πορτοφόλι του. Χρηστέ μου γιατί σκέφτηκε. Γιατί σε μένα. Σήκωσε το κινητό
του να πάρει τηλέφωνο. Γαμωτο αιμορραγούσε σαν το σκυλί στην άκρη του δρόμου, ψοφούσε,
ένιωθε την ανάσα του να τελειώνει και αυτός ακόμα σκεφτόταν το αν έκλεισε τα γαμημένα
μάτια της κουζίνας. Όχι θα τα κατάφερνε. Για πρώτη φορά θα έκανε κάτι άλλο πριν
τελειώσει τον ιερό μονόλογο. Θα έπαιρνε αυτό το τηλέφωνο, μπορεί και να ζούσε τελικά.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κινητό, κλειδιά, λεφτά τσιγάρα, μάτια
κλειστά» ξανάρχισε« μάτια κλειστά ναι! Τα έκλεισα, μάτια...» είπε με την τελευταία
ανάσα του και όλα μαύρισαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μάτια κλειστά, Θερμοσίφωνας κλειστός.
Η όχι; Τον έκλεισες Αλέξη; Τον έκλεισες;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κοίταξε γύρω του. Βρισκόταν σε να δωμάτιο
με ακριβή βαριά ξύλινη διακόσμηση. Στους τοίχους είχε τεράστιες γεμάτες βιβλιοθήκες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τον έκλεισες λοιπόν;» Κοίταξε μπροστά
του. Πίσω από ένα τεράστιο ξύλινο γραφείο καθόταν αυτή. Τον κοιτούσε με τα πελώρια
πανέμορφα κατάμαυρα μάτια της. Τα κορακίσια μαύρα μαλλιά της ήταν πιασμένα αλογοουρά.
Στο χείλη της ήταν ζωγραφισμένο εκείνο το πονηρό χαμόγελο της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Παρόλο που δεν ήξερε που βρισκόταν και
τι συνέβαινε ο πάντα κυριλέ Αλέξης προσπάθησε να ευπρεπιστεί μπροστά σε μια τέτοια
παρουσία. Έστρωσε με μια γρήγορη κίνηση τα μαλλιά του και κοίταξε κάτω να στήσει
το σακάκι του και το παντελόνι του. Γούρλωσε τα μάτια του στο θέαμα .τα ρούχα
του ήταν ματωμένα κουρέλια και μια τρύπα σε μέγεθος μπάλας του τένις έχασκε
στην κοιλιά του. Σήκωσε τα μάτια του και την κοίταξε τρομαγμένος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«</span>Bonjour mon ch<span lang="EL" style="background-color: #fafafa;">é</span>ri<span lang="EL">» είπε και το χαμόγελο της πλάτυνε περισσότερο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-57853768137360830572013-12-21T07:52:00.001-08:002014-01-20T06:40:07.603-08:00 Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq8PoB6_4N9xorg3PxBfbhrw9ytCa7EyDinsiLQslyZpJsgUCWl2TcusBj11Y7bKbnLVl9uBk5WT4x7mRyEqx45z0GGxwz9pfmYmGuzQvp11tbXD3V4LUKUO5e3qG5HDQUzV3uv6-uS65y/s1600/mx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq8PoB6_4N9xorg3PxBfbhrw9ytCa7EyDinsiLQslyZpJsgUCWl2TcusBj11Y7bKbnLVl9uBk5WT4x7mRyEqx45z0GGxwz9pfmYmGuzQvp11tbXD3V4LUKUO5e3qG5HDQUzV3uv6-uS65y/s400/mx.jpg" height="227" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">And he comes up the stairs like he always does,</span></i></span><br />
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">And he never turns on the light,</span><br style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">And she's wide awake, scared to death,</span><br style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">She smells his lust and she smells his sweat</span><br style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">Curled in a ball she holds her breath</span></span></i><br />
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;"><i> Motorhead.</i></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><i><br /></i></span>
</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> «Σκατά!» ψιθύρισε στον παγωμένο αέρα και τα χνώτα του σχημάτισαν ένα μικρό σύννεφο που εξαφανίστηκε μεμιάς.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τσαλάκωσε το άδειο πακέτο Παλ μαλ και το πέταξε στο γρασίδι παραδίπλα. Ένα στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του στη σκέψη ότι αυτός θα το μάζευε την επόμενη το πρωί. Αυτή τη βδομάδα έκανε τον καθαριστή. Καλύτερα από τον νυχτοφύλακα που έκανε την προηγούμενη. Αλλά αυτό ήταν το 'συμβόλαιο' του με τον κ.Παπαδόπουλο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο κ.Αντρέας Παπαδόπουλος ήταν ζωντανό παράδειγμα ότι υπάρχει καλοσύνη στον κόσμο. Τον έβλεπε να κοιμάται για 3 βδομάδες κάτω από ένα εξαερισμό, έξω από το εμπορικό. Ένα βραδύ τον πλησίασε και η συζήτηση είχε ως εξής.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πες μου είσαι χαραμοφάης η άτυχος;» τον είχε ρωτήσει.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άτυχος κύριε» του είχε απαντήσει.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αφού τον είχε κοιτάξει καλά καλά με την σκληρή έκφραση που είχε πάντα του είχε πει</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θες δουλειά»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θέλω»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωραία! Αύριο έλα στο γραφείο μου να μιλήσουμε.Ρώτα για τον κ.Παπαδόπουλο»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Την επομένη τον βρήκε στο γραφείο του διευθυντή και ιδιοκτήτη ολόκληρου το εμπορικού κέντρου στο τελευταίο όροφο. Ούτε 10 λεπτά μετά έβγαινε από το γραφείο του εργαζόμενος.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν με νοιάζει ποια είναι η ιστορία σου η ποιος είσαι εσύ, ο μισθός σου θα είναι 685 ευρώ το μήνα Και θα κάνεις τα πάντα Ξέρεις να κάνεις τα πάντα; Ωραία θα σου δώσω 500 ευρώ να νοικιάσεις ένα διαμέρισμα και να πάρεις ρούχα. Θα στα αφαιρέσω από τον μισθό σου κάθε μήνα σιγά σιγά. Αύριο δουλεύεις στις 8. Τώρα πάνε να βρεις κάπου να μείνεις Αν με πουλήσεις ή δημιουργήσεις πρόβλημα θα ευχηθεί να μην είχες γεννηθεί. Κλείσε καλά την πόρτα πίσω σου. Καλημέρα.»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Από τότε τον είχε συναντήσει ελάχιστες φορές και είχαν ανταλλάξει ελάχιστες τυπικές κουβέντες.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έψαξε τις τσέπες της φόρμας του και βρήκε 2 γόπες όχι μεγαλύτερες από 3 δάχτυλα η καθεμιά. Συνήθειο από τον Έβρο. Ποτέ να μην πετά τσιγάρο που δεν έχει φτάσει στο φίλτρο, μερικές φορές που δεν έχει κάψει και το φίλτρο μέχρι τη μέση. 'Στις φυλακές τα τσιγάρα δεν μεγαλώνουν στα δέντρα' του είχε πει ο Σταύρου. Ο συγκάτοικος του στο κελί.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Άναψε την πρώτη γόπα και άρχισε να παρατηρεί τους τελευταίους πελάτες που έβγαιναν από το εμπορικό. Δύο κοπέλες τυλιγμένες με κασκόλ μέχρι τα αυτιά πέρασαν χαχανίζοντας δίπλα του χωρίς καν να παρατηρήσουν ότι ήταν εκεί. Καλό αυτό. Ήθελε να περνά απαρατήρητος.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Αφού κάπνισε και τη δεύτερη γόπα την έσβησε κάτω από την βαριά τρύπια αρβύλα του και μπήκε στο εμπορικό. Τα πιο πολλά μαγαζιά είχαν μισοκατεβάσει τα ρολά του και οι υπάλληλοι ετοιμαζόντουσαν να κλείσουν. Όλο το εμπορικό έλαμπε και αναβόσβηνε από τα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, τους φωτισμένους άγιους Βασίληδες και τα υπερμεγέθη δέντρα. Ήταν λες και φέτος είχαν βάλει οι καταστηματάρχες σιωπηλό στοίχημα, ποιος θα βάλει το μεγαλύτερο και πιο στολισμένο δέντρο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Κατέβηκε στον κάτω όροφο. Στον όροφο του προσωπικού. Στο 'σανατόριο' όπως το έλεγαν μεταξύ τους αυτοί ου δούλευαν στο εμπορικό, καθαριστές, υδραυλικοί νυχτοφύλακες και οι υπόλοιποι του πάτου της τροφικής η μάλλον επαγγελματικής αλυσίδας. Ο κάτω όροφος ήταν λες και δεν τον έπιαναν ο χρόνος και οι εποχές. Χειμώνα, καλοκαίρι, Χριστούγεννα η Πάσχα ήταν το ίδιο καταθλιπτικό, γρι υπόγειο που έμοιαζε πάντα βρόμικο και εγκαταλελειμμένο. Μπήκε στο μικρό δωμάτιο που χρησιμοποιούταν για αποθήκη, γραφείο και αποδυτήριο να πάρει το μπουφάν του. Ένα μικρό κατσιασμένο πλαστικό δεντράκι με 4 κόκκινα λαμπάκια και ένα ακόμα σπασμένο που τρεμόπαιζε, ήταν σε μια γωνία του μεγάλου σιδερένιου γραφείου που έπιανε το μισό δωμάτιο σχεδόν. Στον καναπέ δίπλα καθόταν εκείνη.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Φορούσε ροζ φουστανάκι με μαύρο καλσόν. Τα κατάξανθα μακριά μαλλιά της ήταν πιασμένα αλογοουρά που έπεφτε μπροστά στο στήθος της και έφτανε σχεδόν μέχρι την μέση της. Τα σαρκώδη ρόδινα χείλη της κατακόκκινα και σαγηνευτικά. Τα καταγάλανα μάτια της παγωμένα σαν νεκρά όπως πάντα, τον κάρφωσαν. Το βλέμμα του έπεσε ανάμεσα στα πόδια της που κρατούσε ένα πολύχρωμο τεράστιο στρογγυλό γλειφιτζούρι ακόμα στο περιτύλιγμα του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σου Λίζα»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή συνέχισε να τον κοίτα χωρίς να μιλά.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι ωραίο γλειφιτζούρι που έχεις εκεί»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Είναι τα γενέθλια μου σήμερα, γίνομαι 9 χρονών» είπε η Λίζα με παγωμένη αδιαφορία.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α! Χρόνια πολλά. Να τα εκατοστίσεις» Είπε μηχανικά αυτός. <i>Μπορώ να σκύψω να της δώσω ένα φιλί στο μάγουλο</i> σκέφτηκε. <i>Ένα μόνο στο μάγουλο, δεν είναι δα και τίποτα, γενέθλια έχει το κορίτσι</i>. Κοίταξε τα κατακόκκινα χείλη της και ξεροκατάπιε. Ένα φιλί μόνο, να ακουμπήσει το στόμα μου το απαλό μάγουλο της. Η καρδιά του άρχισε να χτύπα πιο γρήγορα. Ενώ ίδρωνε τα χέρια του είχαν παγώσει. ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ σκέφτηκε και κούνησε το κεφάλι του πέρα δώθε. Αυτή συνέχισε να τον κοιτά στα μάτια.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έκανε ένα βήμα πήρε το μπουφάν του από την κρεμάστρα και το φόρεσε.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καληνύχτα Λίζα. Χρόνια πολλά» τραύλισε και γύρισε να φύγει.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καληνύχτα κ.Αντώνη» ψιθύρισε με την λεπτή φωνούλα της πίσω του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο παγωμένος βαρδάρης που χτύπησε το ιδρωμένο μέτωπό του, τον συνέφερε κάπως. Περπάτησε κατά μήκος της θάλασσας. Ο Θερμαϊκός βρομούσε, ψοφίμι. Του θύμισε ένα πεθαμένο παχύ αρουραίο που είχε βρει σε ένα ντουλάπι χρόνια πριν, στο πατρικό του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είκοσι λεπτά αργότερα έφτασε στο σπίτι του. Ξεκλείδωσε και μπήκε στο μικρό σκοτεινό και διαολεμένα υγρό διαμέρισμα του. Χωρίς να βγάλει τα άρβυλα του και το μπουφάν του πήρε από το κρεβάτι το βαρύ πάπλωμα και 2 χοντρές σκοροφαγωμένες κουβέρτες, κουκουλώθηκε και κάθισε στη παλιά πολυθρόνα που είχε βρει πριν μερικές μέρες, δίπλα στα σκουπίδια. Την είχε καθαρίσει ξανά και ξανά αλλά δεν έπαβε να έχει μια ανεπαίσθητη μυρωδιά μούχλας. Το διαμέρισμα του είχε σχεδόν την ίδια θερμοκρασία με έξω. Όχι πως του έλεγε και τίποτα η 'ψύχρα' της Θεσσαλονίκης μετά από 12 χρόνια σε ένα κελί στον Έβρο. Εκεί μάλιστα κύριε, εκεί το κρύο σου τρυπούσε τα κόκαλα, ψαχούλευε μέσα σου και ήταν λες και έψαχνε την ίδια την ψύχη σου.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Σηκώθηκε τυλιγμένος με τις κουβέρτες και άναψε τον θερμοσίφωνα, Το άξιζε ένα ζεστό μπάνιο μετά από τόσες μέρες που έκανε με παγωμένο. Τα οικονομικά του ίσα που του έβγαζαν το νοίκι, το φαγητό και τα τσιγάρα. Το ζεστό μπάνιο ήταν υπερπολυτέλεια. Αλλά σήμερα θα κακομάθαινε τον εαυτό του. Πρόωρο δώρο Χριστουγέννων σκέφτηκε και μειδίασε. Κούρνιασε ξανά στην πολυθρόνα κάτω από τις κουβέρτες και άναψε τσιγάρο. Άρχισε σιγά σιγά να ζεσταίνεται και να χαλαρώνει. Η σκέψη του πήγε μόνη της στην Λίζα. Σκέφτηκε τα χειλάκια της και τα πόδια της με το κοντό φουστανάκι, το χέρι του πήγε μέσα από το παντελόνι του...</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι, ΟΧΙ!!» φώναξε στον αέρα. Πέταξε τις κουβέρτες από πάνω του και σηκώθηκε όρθιος. Πήγε για κανα δεκάλεπτο πέρα δώθε σαν αγρίμι σε κλουβί στο μικρό διαμέρισμα και όταν έκρινε ότι το νερό είχε ζεσταθεί, έβγαλε τα ρούχα του σε χρόνο ρεκόρ και μπήκε στο ντους. Το ζεστό νερό έκανε όλο του το κορμί να ανατριχιάσει. <i>Θεέ μου τι απόλαυση </i>σκέφτηκε. Σκέφτηκε ότι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν το ζεστό μπάνιο σαν δεδομένο. Τους ζήλευε λιγάκι. Άρχισε να τρίβει το γεροδεμένο κορμί του με το σφουγγάρι και όταν έφτασε στα γεννητικά του όργανα, η σκέψη σαν άτακτο παιδί πήδηξε και πήγε πάλι στη Λίζα. Κοίταξε το πέος του που τώρα ήταν σε πλήρη στύση.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι γαμώτο μου όχι!» μονολόγησε και βάρεσε το πέος του με την παλάμη του. Αυτό σαν από αντίδραση λες, έγινε ακόμα πιο σκληρό. Μέσα του μια φωνούλα του έλεγε ότι μπορούσε να αυνανιστεί με την Λίζα στο μυαλό του, δεν ήταν κακό δεν θα έκανε και κανένα έγκλημα.... «Όχι!» ξανάπε. Όταν βγήκε από την φυλακή ήταν σχεδόν σίγουρος ότι η αρρώστια του είχε περάσει.ενάμιση χρόνο τώρα έξω τα πήγαινε τόσο καλά. Αλλά μετά είχε έρθει αυτή. Η Λίζα. Και από την μέρα που την είχε γνωρίσει τέσσερις μήνες πριν, η αρρώστια είχε γυρίσει πιο δυνατή από ποτέ. Κάθε μέρα θέριευε μέσα του σαν φωτιά σε ξερόχορτα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Άφησε το ζεστό νερό να τρέχει και βγήκε από το μπάνιο. Πήγε μέχρι την κουζίνα. Τα γυμνά του πόδια μούδιασαν από το παγωμένο πάτωμα αλλά ο ανδρισμός του έστεκε ορθωμένος να όλμος. Πήγε στο νεροχύτη και πήρε το συρμάτινο σφουγγαράκι. Επέστρεψε στο μπάνιο με αργές, αβέβαιες, νωχελικές σχεδόν κινήσεις. Πλέον η ζεστή ντουζιέρα δεν φάνταζε τόσο θελκτική. Παρόλα αυτά μπήκε από κάτω και γύρισε το νερό στο παγωμένο. Η τιμωρία έπρεπε να είναι ολοκληρωμένη και σκληρή.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Κράτησε με το ένα χέρι του το σκληρό πέος του και με το άλλο το συρμάτινο σφουγγαράκι, που τώρα οι σιδερένιες ίνες του έμοιαζαν πολύ πιο κοφτερές. Άρχισε να τρίβει. Στην αρχή το μέλος του αντιστάθηκε και έμεινε όρθιο. Αλλά όταν οι πρώτες σταγόνες αίμα βγήκαν άρχισε να μικραίνει και να ζαρώνει. Άρχισε να τρίβει με ακόμα περισσότερη δύναμη και το πέος του λες και ένιωσε την απειλή μάζεψε τόσο που έγινε όσο το μικρό του δαχτυλάκι. Ο Αντώνης όμως δεν έχει σκοπό να σταματήσει. Δεν μπορούσε να νικήσει ξανά η αρρώστια. Το γράπωσε ξανά και άρχισε να σέρνει το σύρμα με όλη του την δύναμη. Κομματάκια δέρμα άρχισαν να μένουν επάνω στο σφουγγάρι. Το νερό από κάτω του είχε γίνει κατακόκκινο. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα ματιά του. Το πρόσωπο του είχε παραμορφωθεί από την αγωνιά και τον πόνο, αλλά συνέχιζε να τρίβει και να τρίβει. Όταν όλες οι σκέψεις για την Λίζα, διάβολε, όταν όλες οι σκέψεις του σταμάτησαν να υπάρχουν και να μην υπάρχει τίποτα στο μυαλό του πάρα μια τεράστια κενή σφαίρα απερίγραπτου πόνου τότε μόνο σταμάτησε. Το μικρό συρρικνωμένο πέος του έμοιαζε λες και το είχες περάσει από μηχανή του κιμά. Άσπρα κενά σημεία αποκαλυπτόντουσαν κάτω από την ξεσκισμένη σάρκα μόλις το ξέπλενε το αίμα που έρεε ποτάμι από τις πληγές.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Με μηχανικές κινήσεις πήρε ένα μπουκαλάκι betadin από τον καθρέφτη δίπλα του και ξέπλυνε όλη την περιοχή. Αφού περίμενε μερικά λεπτά να κοπάσει η αιμορραγία πήρε μια μεγάλη καθαρή πετσέτα και τύλιξε το μόριο του. Βγήκε από το μπάνιο και πάτησε στο κρύο πάτωμα ξανά. Ταλαντευτικέ μπρός πίσω και παραλίγο να πέσει. Μέσα στο κενό του κεφαλιού του σκέφτηκε ότι πρέπει να έχασε πάρα πολύ αίμα. Ντύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Δεν ήξερε αν έφταιγε η ποσότητα αίματος που είχε χάσει ή η μικρή νίκη του απέναντι στην αρρώστια αλλά μια γλυκιά αίσθηση σαν μαστούρα τον είχε τυλίξει. Παρόλο τον φρικτό πόνο στα σκέλια του κοιμήθηκε σε λιγότερο από 5 λεπτά.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;">She knows there's something awful wrong</span><br />
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;">That she's far too young to see</span><br />
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;">And she knows she can't tell anyone</span><br />
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;">She's so full of guilt and shame,</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">And if she tells she'll be all alone</span> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">Motorhead</span> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Έξι και μισή ακριβώς άνοιξε τα μάτια του. Ένα ακόμα συνήθειο της φυλακής. Η πετσέτα ήταν ένα ματωμένο κουβάρι. Κάτω από τον σκληρό φωτισμό φθορίου στο μπάνιο το θέαμα ανάμεσα στο πόδια του ήταν τρομακτικό. Το πέος του ήταν μπλε μοβ πρησμένο και παλλόταν σχεδόν από τον πόνο. Αλλά θα περνούσε. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που λάμβανε τέτοια... δραστικά μέτρα όταν η αρρώστια χειροτέρευε. Το κόλπο τώρα ήταν να είναι αρκετά προσεκτικός για να αποφύγει πιθανές μολύνσεις και άλλα τινά. Προσπάθησε να αναβάλει το φρικτό μαρτύριο του κατουρήματος αλλά δεν τα κατάφερε για πάνω από μισή ώρα. Έκανε ακόμα μια πλύση με betadin και τύλιξε το μόριο του με καθαρές γάζες. Ντύθηκε και ετοιμάστηκε για την δουλειά. Προβλεπόταν δύσκολη μέρα. Προπαραμονή Χριστουγέννων σήμερα στο εμπορικό θα γινόταν χαμός. Και ακόμα χειρότερα θα ήταν αύριο. Δεν θα προλάβαινε να φτάσει με την σφουγγαρίστρα έως τέλος ενός διαδρόμου πριν χρειαστεί να γυρίσει ξανά στην αρχή του να καθαρίσει. Και το ψιλόβροχο που έριχνε έξω δεν θα βοηθούσε και πολύ.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Στη διαδρομή για την δουλειά σταμάτησε σε ένα φαρμακείο και αγόρασε ένα πακέτο mesulid. Ένα κάθε 12 ώρες έλεγαν οι οδηγίες αλλά ο πόνος σε κάθε βήμα που έκανε δεν του άφηνε και πολλές επιλογές Μόλις βγήκε από το μαγαζί άνοιξε το πακέτο και κατέβασε 2 μαζί. Μέχρι να φτάσει στο εμπορικό, ο πόνος είχε μειωθεί αρκετά αλλά είχε μετανιώσει που πήρε τα πήρε μαζί. Το στομάχι του είχε αρχίσει να κάνει περίεργους θορύβους και αισθανόταν τα πόδια του χαλαρά και ασταθή.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Το εμπορικό ήταν άδειο ακόμα, τα μαγαζιά σιγά σιγά άνοιγαν τα ρολά τους. Κατέβηκε στον σανατόριο να αλλάξει. Φόρεσε την φόρμα εργασίας πήρε την μεγάλη σφουγγαρίστρα και τον κουβά με τα ροδάκια και ανέβηκε να αρχίσει. Όπως το είχε φανταστεί ούτε δυο ώρες μετά το εμπορικό ήταν πνιγμένο στον κόσμο. Έξω η βροχή είχε δυναμώσει κι'άλλο και ο ίδιος του και ο Αράι ο νεαρός αλλοδαπός καθαριστής που δεν καταλάβαινε γρι ελληνικά, έδιναν κυριολεκτική μάχη για να κρατάν το εμπορικό σε μια 'εμφανίσιμη' κατάσταση. Όλη μέρα γινόταν πανζουρλισμός. Οικογένειες με φωνακλάδικα μώρα, μητέρες με μικρά παιδιά που ούρλιαζαν έξω από καταστήματα με παιχνίδια απαιτώντας τα δώρα τους έκαναν η κατάσταση ακόμα χειρότερη. Ίσως υπό άλλες συνθήκες ο Αντώνης να είχε πρόβλημα με τόσες 'νεαρές' παρουσίες γύρω του, αλλά σήμερα όχι. Εκτός του ότι πνιγόταν κυριολεκτικά στη δουλειά, χθες είχε καταφέρει μια μικρή νίκη, και θα κρατούσε για λίγο αυτό. Έτσι έλπιζε τουλάχιστον.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Στις 9κ30 το βραδύ που το εμπορικό άρχισε να κλείνει και να φεύγουν και οι τελευταίοι αργοπορημένοι πελάτες, ένιωθε ότι θα λιποθυμήσει από την εξάντληση. Η περιοχή ανάμεσα στα σκέλια του είχε πάρει φωτιά και πήρε ένα ακόμα χάπι αφού πάλεψε για λίγο με την ιδέα να πάρει δύο. Κατέβηκε στο σανατόριο και αφού άφησε τη σφουγγαρίστρα του στον αποθήκη με τα εργαλεία και τα καθαριστικά πήγε στο γραφείο του προσωπικού. Χύθηκε στο παλιό καναπέ και άρχισε να φλερτάρει με την ιδέα να κοιμηθεί εκεί, όταν μπήκε η Ειρήνη. Η μητέρα τις Λίζας. Χωρίς την Λίζα. Τα περισσότερα βράδια την έφερνε μαζί της για να μην μείνει μόνη της στο σπίτι αφού και ο πατριός της δούλευε νύχτα. Η μικρή κοιμόταν συνήθως στον καναπέ που καθόταν τώρα ο Αντώνης.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σου Αντώνη» τον χαιρέτησε η Ειρήνη με ένα κουρασμένο χαμόγελο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σου Ειρη...Ω θεέ μου!»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν είναι τίποτα, κουτούλησα χθες στην πόρτα» είπε αυτή κοιτώντας από την άλλη μεριά. Στο πρόσωπο της, στο αριστερό μάτι της δέσποζε μια τεράστια μελανιά και το πάνω χείλος της ήταν πρησμένο και μοβ. Η υπερβολική ποσότητα μέικ απ αντί να τα καλύπτει, έκανε τα σημάδια ακόμα πιο έντονα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ειρήνη μπορώ να βοηθήσω;» είπε ο Αντώνης και σηκώθηκε από τον καναπέ. Τα πόδια του με το ζόρι τον κράτησαν.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι μπορείς. Να με αφήσεις μόνη μου σε παρακαλώ»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μα Ειρήνη...»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Να με αφήσεις μόνη μου» είπε ξανά και η φωνή της έσπασε. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε τρέχοντας έξω. Αυτός σκέφτηκε να την ακολουθήσει αλλά δεν ήξερε τι να της πει. Τι να κάνει. Ίσως μάλιστα να έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Μερικοί άνθρωποι ξεπερνάν καλύτερα τα προβλήματα τους όταν δεν μιλάν για αυτά. Έλπιζε η Ειρήνη να είναι ένας από αυτούς του ανθρώπους.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και άρρωστος και βίαιος. Σκέφτηκε ο Αντώνης καθώς πήγαινε στην έξοδο του εμπορικού. Βίαιος σίγουρα σκέφτηκε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ειρήνη ερχόταν στην δουλειά με παράσημα. Άρρωστος όμως...Ήταν κατά 90%. Ίσως και 99%. Είχαν συναντηθεί μερικές φορές με τον Μανόλη. Έτσι τον λέγαν. Ήξερε ότι είχε και αυτός την αρρώστια, το είχε πρωτουποψιαστεί όταν γνώρισε την Λίζα. Όταν είδε εκείνο το νεκρό βλέμμα στα μάτια της. Το ήξερε αυτό το βλέμμα το είχε ξαναδεί. Ήταν το ίδιο ακριβώς βλέμμα που είχε η Μαριαλένα ένας λόγος που τον έκανε να είναι ακόμα πιο σίγουρος. Είχαν κοιταχθεί με τον Μανόλη στα μάτια και είχαν δώσει χέρια όταν γνωρίστηκαν. Ήταν όπως στις ταινίες με τα τέρατα, που αναγνωρίζουν πάντα ένα του είδους τους, όσο ίδια εμφάνιση και να έχει με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό ήταν και οι δυο τους. Τέρατα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βγήκε από το εμπορικό στάθηκε δίπλα στην έξοδο και άναψε τσιγάρο. Έριχνε χιονόνερο. Κοίταξε δεξιά του. Κάτω από το υπόστεγο καθόταν η Λίζα. Φορούσε άσπρο σκούφο και χοντρό άσπρο μπουφάν. Τα μαγούλα της ήταν κατακόκκινα και ήταν λες και είχε βγει από παραμύθι. Το μπουφάν της ήταν αδιάφορα ανοιχτό και έκανε την εικόνα της κάπως λάθος. Κάθισε δίπλα της, όχι εντελώς δίπλα της και συνέχισε να καπνίζει. Μέχρι να τελειώσει το τσιγάρο του δεν είπαν τίποτα. Πέταξε το τσιγάρο του σε μια λιμνούλα με νερό που είχε αρχίσει να παγώνει και γύρισε προς το κορίτσι.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λίζα θα σε ρωτήσω κάτι και να ξέρεις ότι και αν μου πεις θα μείνει μεταξύ μας. Εντάξει;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εντάξει» ψιθύρισε αυτή και ρούφηξε την μύτη της.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο Μπαμπάς σου»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν είναι μπαμπάς μου» τον διέκοψε και η φωνή ήταν σκληρή και παγωμένη όταν το είπε.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εντάξει ο Μανόλης» συνέχισε ο Αντώνης. «Σε πειράζει; Σε ενοχλεί;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή δεν απάντησε. Συνέχισε να κοιτά μπροστά.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λίζα δεν θα το πω σε κανένα. Θα είναι το μυστικό μας»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή συνέχισε να κοιτά μπροστά. Τα γαλάζια μάτια της είχαν γίνει δυο σχισμές μίσους.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε ακουμπά ποτέ σε μέρη που δεν θέλεις;» Είπε και σκέφτηκε να την πιάσει από τον ώμο. Αλλά το μετάνιωσε.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει σηκώθηκε αργά, του γύρισε την πλάτη και μπήκε στο εμπορικό. Κάθισε και την κοιτούσε καθώς απομακρυνόταν. Περπατούσε αργά σαν ζόμπι. Δεν είχε τίποτα από τη ζωντάνια που είχαν σήμερα όλη μέρα τα παιδάκια που τσίριζαν και χοροπηδούσαν. Ο Αντώνης είχε πάρει την απάντησή που γύρευε και ας μην είχε ανοίξει το στόμα της η Λίζα. Ναι άρρωστος και βίαιος σκέφτηκε ο Αντώνης. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να τον βρει και να τον απειλήσει ίσως. Αλλά δεν πίστευε ότι θα έκανε και τόσο καλό, ίσως μάλλον να έκανε τα πράγματα χειρότερα. Και έκτος αυτού ήξερε ότι πιθανότατα θα έμπλεκε πολύ άσχημα. Από αυτά που του είχε πει η Ειρήνη μερικές φορές που την συνόδευε μέχρι το σπίτι τις όταν σχολούσαν μαζί νωρίς τα ξημερώματα, είχε καταλάβει ότι ο Μανόλης ήταν μικρομαφιόζος που μαζί με τον αδελφό του που μπαινόβγαινε στην φυλακή και με μερικούς ακόμα νοματαίους. πουλούσαν προστασία με παρακμιακά κωλόμπαρα Στο κάτω κάτω ποιος ήταν αυτός και τι του ήταν αυτές οι δυο. Δυο άγνωστες. Αλλά ο Αντώνης έτσι ήταν από παιδί. Η τεράστια σωματική του διάπλαση και μια περίεργη συμπάθεια που έτρεφε για όλους τους αδύναμους και πληγωμένους τον είχαν μπλέξει σε άπειρους καυγάδες. Από νταήδες που ενοχλούσαν τα μικρόσωμα παιδάκια στο σχολείο. Έως μαχαιροβγάλτες που απειλούσαν διαφόρους αδύναμους στην φυλακή. <i>Ο ανώμαλος με την χρυσή καρδιά </i>τον κορόιδευε ο Σταυρός ο συγκάτοικος του στο κελί.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ανώμαλος ναι. Ο Αντώνης δεν ήταν καμιά διάνοια, ίσα ίσα. «Λίγο αργός είναι» έλεγαν οι δάσκαλοι στους γονείς του, αλλά είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις από όταν ήταν έφηβος ακόμα. Ήταν καλοκαίρι 2ας λυκείου, είκοσι χρόνια πριν, είχαν πάει με του γονείς του διακοπές στην Πάρο. Στη παραλία δίπλα του ήταν ένα κορίτσι ούτε 10 χρόνων που έπαιζε με τον αδελφό της .Ο Αντώνης της παρατηρούσε, παρατηρούσε το στερνό της που μόλις είχαν αρχίσει να σχηματίζονται τα στήθη της, κοιτούσε τον κοκαλιάρικο πισινό της και χωρίς καν να το καταλάβει είχε μια στύση τόσο σκληρή που τον πονούσε σχεδόν το πέος του. Το σοκ ήταν τεράστιο, αηδίασε με τον εαυτό του και για πολύ καιρό προσπάθησε να μην το ξανασκεφτεί. Του άρεσαν οι γυναίκες αλλά όταν ικανοποιούσε τον εαυτό του, αντί να σκέφτεται πληθωρικές γυναίκες με δαντελωτά εσώρουχα η τις συμμαθήτριες του, η σκέψη του μόνη της πήγαινε σε εκείνο το κοκαλιάρικο κορίτσι στην Πάρο. Μόλις γινόταν αυτό σταματούσε να αυνανίζεται, σηκωνόταν από το κρεβάτι αηδιασμένος με τον εαυτό του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την Μαριαλένα, απέφευγε όποιο μέρος βρησκόντουσαν μικρά παιδιά, απέφευγε κάθε κοινωνική επαφή με μικρότερα παιδιά, μέχρι και στο σουπερμάρκετ που έπιασε δουλειά μετά το λύκειο σαν ταμίας, όταν ερχόντουσαν παιδάκια να αγοράσουν γαριδάκια η μαστίχες αυτός του μιλούσε απότομα για να μην ξανάρθουν. Έκανε και δύο-τρείς σχέσεις με κορίτσια της ηλικίας του. Καλές σχέσεις όλες του με καλά κορίτσια. Αλλά η αρρώστια μεγάλωνε. Στα 21 του πια όταν αυνανιζόταν, φανταζόταν μικρά κορίτσια να τα κοιτάζει γυμνά και να τα χαϊδεύει και στα 23 όσο και αν είχε προσπαθήσει να μην το βάλει ποτέ ούτε καν στην φαντασία του, άρχισε να σκέφτεται να συνουσιάζεται με αυτά τα μικρά κορίτσια .Τότε είχε αρχίσει να τιμωρεί τον εαυτό του με το συρμάτινο σφουγγάρι. Τα τελευταία 2 χρόνια πριν μπει στην φυλακή ήταν τα χειρότερα της ζωής του. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί του συνέβαινε αυτό. Απελπιζόταν μέρα με τη μέρα και κλεινόταν όλο και πιο πολύ στον εαυτό του. Άρχισε να φοβάται κάθε κοινωνική επαφή, φοβόταν ότι ο καθένας θα μπορούσε να καταλάβει τι είχε στο βρώμικο ανώμαλο μυαλό του. Οι γονείς του πίστευαν ότι ο Αντώνης έπασχε από κατάθλιψη και τον πίεζαν να πάει σε ένα ψυχολόγο κάτι που Αντώνης αρνούταν κατηγορηματικά. Ήταν σίγουρος ότι ο γιατρός θα τον καταλάβαινε. Θα τον έπαιρνε χαμπάρι προτού μπει στο ιατρείο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ώσπου τελικά ήρθε η μοιραία Κυριακή. Ο πατέρας του είχε πάει για ψάρεμα στην Καβαλά και αυτός ήταν μόνος με την μητέρα του σπίτι. Η κυρία Βασιλείου είχε γλιστρήσει στο μπάνιο και έχει σπάσει το αριστερό της πόδι. Παρόλα αυτά ούτε αυτό ήταν ικανό να την εμποδίσει να φτιάξει το κυριακάτικο γεύμα. Εκείνη την μέρα την θυμάται ακόμα σαν να ήταν χτες παρόλο που έχουν περάσει 15 χρόνια. Ήταν Κυριακή 13 Αυγούστου του 1999. Μόλις είχε ξυπνήσει και έπινε τον καφέ του στον κήπο στο τραπεζάκι κάτω από την μεγάλη κλαίουσα, όταν τον φώναξε η μητέρα του από την κουζίνα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αντώνη! Αντώνη έλα εδώ αγόρι μου που σε θέλω.» Καθόταν σε ένα ψηλό σκαμπό πάνω από τον νεροχύτη και έπλενε ένα κοτόπουλο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πες μου μαμά»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πετάξου απέναντι αγόρι μου στη Βούλα να σου δώσει το μεγάλο το ταψί»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ποιο ταψί;» Είπε ο Αντώνης ενοχλημένος. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να πάει στο δίπλα σπίτι να πάρει το ταψί. Με αυτό που είχε πρόβλημα ήταν ότι η κυρία Βούλα είχε μια 8 χρονη κόρη και ο Αντώνης πάλευε αυτές τις μέρες να μην τιμωρήσει ξανά τον εαυτό του με το σύρμα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Το μεγάλο το κόκκινο, ξέρει αυτή»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ρε μαμά μόλις ξύπνησα » πήγε να παραπονεθεί.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μητέρα του άφησε το κοτόπουλο και γύρισε στο σκαμπό. Πήρε εκείνο το βλέμμα που έλεγε ''δεν ντρέπεσαι λίγο, η μανά σου έχει σπασμένο πόδι και μαγειρεύει και εσύ βαριέσαι να πας κλπ κλπ''</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καλά καλά θα πάω» είπε ο Αντώνης κατευθείαν.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άντε το αγόρι μου μπράβο. Και θα σου κάνω τις πατάτες ξεροψημένες που σου αρέσουν. Έλα εδώ να σου δώσω ένα φιλί»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης πήγε με βαριά βήματα σαν να μην ήθελε προς το μέρος της. Αυτή τον έπιασε με τα βρεγμένα χέρια της και του έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άιντε πάνε γρήγορα, έχω ανάψει το φούρνο»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βγήκε στο δρόμο και άρχισε να κατευθύνετε προς το σπίτι των γειτόνων. Η ζεστή ήταν ανυπόφορη. Η άσφαλτος ενέδιδε κύματα θερμότητας. Ευχήθηκε να μην συναντήσει καθόλου την μικρή Μαριαλένα. Η ευχή του δεν εισακούστηκε. Η πόρτα άνοιξε και ένα κεφαλάκι εμφανίστηκε από πίσω.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σου Μαριαλένα» είπε αυτός βλαστημώντας την τύχη του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γεια σας κύριε Αντώνη» είπε αυτή με την τσιριχτή πάντα ενθουσιώδη φωνή της. Ο Αντώνης την είχε παρατηρήσει μερικές φορές που έπαιζε με τις φιλές τις στην γειτονιά και είχε σκεφτεί ότι δεν είχε δει πιο ενεργητικό κοριτσάκι.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η μητέρα σου είναι εδώ;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι πήγαν να πάρουν εφημερίδα με τον μπαμπά!» είπε και άνοιξε εντελώς την πόρτα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης ξεροκατάπιε μόλις την είδε ολόκληρη. Φορούσε άσπρο ραντάκι και από κάτω ένα βρακάκι με φρου φρου.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μήπως μπορείς να μου δώσεις το κόκκινο ταψί της μαμάς μου;» Είπε αυτός χωρίς να μπορεί να πάρει τα μάτια του από τα γυμνά μπουτάκια της μικρής.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Το κόκκινο ταψί της μαμάς μου» επανέλαβε αυτός.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εεε δεν ξέρω»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καλά να έρθω εγώ να το πάρω;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι έλα» είπε η μικρή και πήγε προς τη κουζίνα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης μπήκε στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα πίσω του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Άρχισε να παρατηρεί τον παιδικό τουρλωτό πισινό της μικρής και ένιωσε το στόμα του να γεμίζει σάλια. Ανάμεσα στα πόδια του ένιωσε μια όλο και δυνατότερη ζέστη.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εδώ» είπε η Μαριαλένα και κάθισε μπροστά στο φούρνο. Έβαλε το δάχτυλο της στο στόμα και άρχισε να μασουλά το νύχι της.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης έσκυψε να ανοίξει το συρτάρι κάτω από τον φούρνο και το πρόσωπο του ήρθε ελάχιστα εκατοστά από την κοιλίτσα του κοριτσιού. Μύρισε την παιδική μυρωδιά της. Άπλωσε το χέρι του και άγγιξε το γυμνό μπούτι της. Αυτή δεν κουνήθηκε καν. Πιθανότατα δεν το κατάλαβε καν. Όταν είσαι 8 χρονών δεν βρίσκεις καμιά διάφορα ανάμεσα στο μπούτι ή στον ώμο. Ο ιδρώτας άρχισε να κυλά ποτάμι στο μέτωπο του Αντώνη. Με δυσκολία ανάσανε.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και τότε συνειδητοποίησε όλη την κατάσταση. Ήταν μόνος του σε ένα σπίτι με ένα μισόγυμνο κοριτσάκι. Θα μπορούσε να την χαϊδέψει λιγάκι μόνο λιγάκι και κανείς δεν θα το μάθαινε. Έπιασε και το άλλο μπούτι της μικρής. Αυτή τον κοίταξε απορημένη και το έσκασε ένα φαφούτικο χαμόγελο. Ο Αντώνης είχε παραληρήσει από πόθο. Στο μυαλό δεν είχε καμιά σκέψη. Έβαλε το δάχτυλο του μέσα από το εσώρουχο της Μαριαλένας</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε!» είπε αυτή και τραβήχτηκε κατά πίσω.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κάτσε λίγο, περίμενε»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι;»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έλα λίγο εδώ! Έλα που σου λέω.» είπε αυτός με φωνή βαριά και την άρπαξε. Άρχισε να τη χαϊδεύει παντού.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άσε μου» τσίριξε το κορίτσι.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σσσ μην φωνάζεις, δεν είναι τίποτα σσσ» είπε και τις έκλεισε το στόμα με την τεράστια παλάμη του που έπιανε σχεδόν όλο το πρόσωπο της. Άρχισε να στριφογυρίζει μανιασμένα αλλά ο Αντώνης την ακινητοποίησε υπερβολικά εύκολα. Με μερικές γρήγορες κινήσεις τις έσκισε όλα τα ρούχα. Αυτή πάλευε να ξεφύγει και κάπου αόριστα ο Αντώνης σκέφτηκε ένα αδύνατο γατάκι που είχε καταφέρει να τσακώσει όταν ήταν μικρός. Κατέβασε γρήγορα το παντελόνι του. Η στύση του ήταν πρωτοφανής.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σσσ σταμάτα δεν είναι τίποτα» μούγκρισε. Την γύρισε ανάσκελα. της άνοιξε τα λεπτά ποδαράκια της. Άρχισε να τρίβεται επάνω της. Ήταν έτοιμος να μπει μέσα της όταν συνειδητοποίησε ότι το κορίτσι δεν κουνιόταν πλέον. Κοίταξε το πρόσωπο της που είχε πάρει μια απαίσια απόχρωση του μπλε.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και τότε σαν να τον χτύπησε μια γροθιά στην κοιλία. Ξύπνησε από το καυλωμένο κόσμο του. Έβγαλε το χέρι του από το πρόσωπο της μικρής και το κεφαλάκι της έπεσε άψυχο μπροστά.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θεέ μου τι έκανα!» ψιθύρισε. Το πρόσωπο του είχε γίνει μια μάσκα φρίκης. Άρχισε να ταρακουνά το μικρό κορμάκι.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Της έκλεισε την μύτη και φύσηξε αέρα στο στόμα της. Το στέρνο της φούσκωσε αλλά αυτή παρέμενε ακίνητη. άρχισε να της πατά το στήθος και να της δίνει αναπνοές από το στόμα όπως είχε δει στις ταινίες. Και όπως ακριβώς στις ταινίες αυτή ξαφνικά άρχισε να βήχει, να τραντάζεται ολόκληρη από το βήχα και ύστερα άνοιξε τα μάτια της.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Συγγνώμη μικρούλα, συγγνώμη» είπε και άρχισε να κλαίει. Το κοριτσάκι δεν είπε τίποτα έβαλε το αντίχειρα της στο στόμα και διπλώθηκε σε εμβρυακή στάση και έτσι έμεινε ακίνητη, βήχοντας που και που.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Συγγνώμη, συγγνώμη! Είπε και άπλωσε το χέρι του, αλλά το ξαναμάζεψε απότομα πίσω. Δεν έπρεπε να την ξαναγγίξει. Δεν έπρεπε να ξαναγγίξει κανένα παιδί ξανά στη ζωή του. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Έριξε μια τελευταία ματιά στο ζαρωμένο κορίτσι και αφού βεβαιώθηκε ότι ανέπνεε κανονικά, σηκώθηκε φόρεσε το σορτσάκι του και βγήκε από το σπίτι. Άρχισε να τρέχει και να κλαίει. Έτρεχε και έκλαιγε μέχρι που έφτασε λαχανιασμένος και με μάτια πρησμένα εκεί που ήθελε. Μπροστά του κοιτούσε το αστυνομικό τμήμα Σερρών. Μπήκε μέσα και στον πρώτο ένστολο που βρήκε φώναξε λαχανιασμένα</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Πήγα να βιάσω ένα μικρό κορίτσι την Μαριαλένα, σχεδόν την σκότωσα, πρέπει να με βάλετε στη φυλακή!»</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Παρόλο που στο δικαστήριο παρακάλεσε για την μέγιστη ποινή έφαγε 13 χρόνια. Έλπιζε σε ισόβια αλλά με απογοήτευση έμαθε ότι στην Ελλάδα τα ισόβια είναι μέχρι 25 χρόνια και ελάχιστες φορές κάποιος τρώει τόσα πολλά. Τελικά η ποινή ήταν 12 χρόνια για απόπειρα δολοφονίας συν ένα χρόνο ακόμα για αποπλάνηση ανηλίκου. Στο δικαστήριο είδε στιγμιαία την μικρή Μαριαλένα, δεν είχε καμιά σχέση με το κορίτσι που έμενε στο διπλανό σπίτι. Ήταν σαν να είχε φύγει η ψυχή από μέσα της . Ένα άδειο τσόφλι. Και είχε αυτό το βλέμμα, αυτό το ίδιο κενό αδιάφορο βλέμμα που είχε η Λίζα.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είχε ακούσει ότι στις φύλακες σκοτώνουν τους παιδεραστές. Δεν φοβόταν να πεθάνει, κάπου μέσα το έλπιζε . Δεν έγινε ποτέ όμως. Ένας μύθος ήταν όλο αυτό. Τα πρώτα 2 χρόνια απλά οι συγκρατούμενοι του δεν του έδιναν σημασία, τον απέφευγαν οι πιο πολλοί. Αλλά και αυτό σταμάτησε. Λίγο καιρό μετά ήταν απλά ένας κρατούμενος σαν όλους τους άλλους. Έμεινε 13 χρόνια μέσα, μακριά από παιδιά και ανήλικους. Όταν βγήκε, μια ηλιόλουστη μέρα του Σεπτεμβρίου είχε την κρυφή ελπίδα ότι η αρρώστια είχε φύγει. Και όντως τους πρώτους μήνες ήταν έτσι. Αλλά μετά γνώρισε αυτήν, την Λίζα. Και η αρρώστια είχε έρθει.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν είχε φύγει ποτέ» είπε σιγανά καθώς έκλεινε τα μάτια και τον έπαιρνε ο ύπνος στο παγωμένο διαμέρισμα του.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">Don't let daddy kiss me,</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 21.328125px;">Don't let daddy kiss me...</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span style="background-color: white; color: #676767; line-height: 21.328125px;">Motorhead</span> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«24 Δεκέμβριου» μουρμούρισε καθώς έσβηνε
με ένα μεγάλο κόκκινο Χ τον αριθμό από το ημερολόγιο πάνω από το κρεβάτι του.
Μια ακόμα συνήθεια από τον 'Εβρο. Πριν ακόμα σηκωθεί από το κρεβάτι κατέβασε ένα
</span>mesulid<span lang="EL"> με μια γουλιά νερό.
Ο πόνος στο πέος του ήταν ανυπόφορος και υποψιαζόταν ότι ίσως να έχει μολυνθεί.
Εξέτασε το πετσοκομμένο μόριο του στο μπάνιο χωρίς να βρει η τουλάχιστον να μπορεί
να καταλάβει κάποια πιθανή ένδειξη μόλυνσης. Ήταν όσο κόκκινο και πρησμένο ήταν
την προηγούμενη. Έκανε μια την καθιερωμένη πλύση με </span>betadin<span lang="EL"> , δάκρυσε από τον πόνο
την ώρα που ουρούσε και το τύλιξε με καθαρές γάζες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στις 9 πάρα 10 ήταν στο Εμπορικό. Ο κόσμος
είχε αρχίσει ήδη να μαζεύεται, Σήμερα θα γινόταν πανικός, αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε.
Ο ουρανός ήταν κάτασπρος και μάλλον το πήγαινε για χιόνι. Θα του άρεσε αυτό. Πάντα
του άρεσε το χιόνι. Είχε μια ηρεμία, που του ζέσταινε την καρδία.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">« Σε θέλει ο Παπαδόπουλος στο γραφείο
του» τον ενημέρωσε ο σεκιουριτας στην είσοδο. Ο τόνος της φωνής του είχε με νότα
χαιρεκακίας. Η μπορεί και να του φάνηκε του Αντώνη. Όπως και να είχε, η καρδία
του ανέβασε παλμούς και το στομάχι του έγινε κόμπος. Στο στόμα του του ήρθε μια
γεύση από σάπιο φρούτο. Αν και δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι κακό που θα μπορούσε
να είχε κάνει. Στην δουλειά του δεν είχε αργήσει πότε, και πότε δεν είχε παραμελήσει
κανένα από τα καθήκοντα του. Αλλά ένας άνθρωπος που έχει κάνει 12 χρόνια φυλακή
έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί όταν τον φωνάζει το αφεντικό του στο γραφείο. Ειδικά
αν το αφεντικό του δεν ξέρει ότι έχει κάνει φυλακή. Αν και κάτι του έλεγε ότι
το ήξερε από την πρώτη στιγμή. Ο κύριος Παπαδόπουλος δεν φαινόταν για άνθρωπος
που του ξεφεύγουν τέτοια πράγματα. Η δεν έχει τους τρόπους του να τα μαθαίνει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Καθώς ανέβαινε τις σκάλες η ανησυχία
του όλο και μεγάλωνε. Η ιδέα του να μείνει ξανά στους δρόμους δεν του έμοιαζε καθόλου
ελκυστική. Ήξερε ότι από θαύμα είχε βρει αυτή την δουλειά και ότι να ξανάβρισκε
δουλειά θα ήταν σαν να κερδίζει το Λόττο 2 φορές ο ίδιος άνθρωπος.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Σε παρακαλώ Χρηστέ μου ευχήθηκε σιωπηλά
πριν χτυπήσει την βαριά πόρτα του διευθυντή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι!» ακούστηκε μια φωνή από μέσα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο τεράστιο
πολυτελές γραφείο με αργά βήματα και τα μάτια στο πάτωμα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Α Βασιλείου. Κάθισε» είπε ο Παπαδόπουλος.
Το σκληρό του πρόσωπο ήταν σχεδόν κρυμμένο πίσω από στοίβες με χαρτιά </span> <span lang="EL">και φακέλους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης κάθισε σιγά σιγά και περίμενε
να τελειώσει το αφεντικό του κάτι που έκανε στο υπολογιστή. Στα χέρια του έσφιγγε
και ξέσφιγγε τον φθηνό μάλλινο σκούφο του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Α στο διάολο» φώναξε ο Παπαδόπουλος πατώντας
εκνευρισμένος κάπου τελευταία πλήκτρα. Ύστερα έσπρωξε το πληκτρολόγιο από
μπροστά του με μια έκφραση αηδίας</span> <span lang="EL">και γύρισε στον Αντώνη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τα μισώ τα Χριστούγεννα. Όλα τα σκατά
αυτές τις μέρες συμβαίνουν. Όλα σου λέω, γαμώ την ειρωνεία μου γαμώ. Έχω 2 μαγαζιά
που σήμερα, το πιστεύεις σήμερα, τους κάνουν έξωση λόγο οφειλών στο νοίκι. Και
μου το είπε ο δικηγόρος μου σήμερα. ΣΗΜΕΡΑ. Και εγώ μου λες τώρα τι πρέπει να κάνω,
να τους πετάξω στο δρόμο Χριστουγεννιάτικα; Σκατοφάρα αυτοί οι δικηγόροι,
άπονοι σαν τον διάολο. Δεν με νοιάζει τι δεν έχουν πληρώσει, εγώ Χριστούγεννα μαγαζί
δεν κλείνω»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης </span> <span lang="EL">κοιτούσε έκπληκτος το
αφεντικό του χωρίς να έχει να πει κάτι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι σου λέω και σένα τώρα, άνθρωπε μου
πρωινιάτικα. θα μου πεις»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι κύριε» μουρμούρισε ο Αντώνης.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Με συγχωρείς δεν σε ανέβασα εδώ για
να μου κάνεις τον ψυχολόγο, αυτόν τον πληρώνω 100 ευρώ κάθε τέταρτη απόγευμα.</span> Ιδέα
της γυναίκας μου για τα νεαρά μου λέει. Βοήθησε. Πάω εκεί και μια ολόκληρη ώρα ωρύομε
για ότι μου τη δίνει στη δουλειά. Πριν μου πει οτιδήποτε σηκώνομαι και φεύγω. Δεν νομίζω να έχω ακούσει ακόμα την φωνή του Πρέπει να με μισεί ο μπαμπέσης. ΧΑ»
είπε και γέλασε δυνατά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης χαμογέλασε και αυτός. Τον συμπαθούσε
τον Παπαδόπουλο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έχεις πιει καφέ;»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μάλιστα κυρ» πήγε να πει ο Αντώνης αλλά
πρώτου τελειώσει τη φράση του ο Παπαδόπουλος είχε σηκώσει ένα ακουστικό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σάντρα φέρε ένα καφέ στον άνθρωπο! Σκέτο;»
γύρισε στον Αντώνη ο οποίος έγνεψε καταφατικά.«Σκέτο ναι, και φέρε και κέικ, από
εκείνο με την σοκολάτα» φώναξε πριν κλείσει το τηλέφωνο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ούτε 2 λεπτά μετά μια πανέμορφη, ψιλή ξανθιά
κοπέλα που φώναζε από χιλιόμετρα ότι δεν ήταν ελληνίδα μπήκε μέσα. Άφησε ένα δίσκο
με αχνιστούς καφέδες </span> <span lang="EL">και ένα μεγάλο
πιάτο με κομμάτια κέικ. Χαμογέλασε στον Αντώνη που κοιτούσε όχι και πολύ διακριτικά
τα καλλίγραμμα πόδια της, έριξε ένα βλέμμα στο αφεντικό της που ο Αντώνης δεν κατάφερε
να ερμηνεύσει και βγήκε από το γραφείο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η γυναίκα μου νομίζει ότι την κουτουπώνω.
Και σε ρώτα τώρα εγώ αν την κουτούπωνα θα την έφερνα εδώ, δεν θα την άφηνα στον
δρόμο να κάνει πιάτσα; Στο λέω να το θυμάσαι. Οι άνθρωποι του δρόμου, αν ξέρεις
να ξεχωρίσεις τη σαπίλα φυσικά κάνουν τους καλύτερους εργαζόμενους.»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Με έπιασε η πολυλογία όμως τώρα και καθυστερώ
και εσένα από την δουλειά σου και εμένα, και σήμερα θα έχουμε δουλειά. Βασικά εγώ,
γιατί εσύ..» Είπε και του έκλεισε το μάτι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εσύ φιλέ μου θα λουφάρεις αρχοντικά» συνέχισε
και του έδειξε στο καναπέ στα δεξιά του γραφείου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Επάνω στον καναπέ, μέσα σε μια λεπτή διαφανή
σακούλα από αυτές που βάζουν στα κουστούμια ήταν μια άγιο βασιλιατικη στολή. Η Αντώνης
κοίταξε τον Παπαδόπουλο με μια έκφραση απορίας .<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι με κοιτάς. Χριστούγεννα είναι και
Χριστούγεννα χωρίς άγιο Βασίλη γίνονται; Σήμερα κλείνουν τα σχολεία, θα είναι
τίγκα στα πιτσιρίκια και τα πιτσιρίκια τρελαίνονται με κάτι τέτοια .Κάθε χρόνο
έβαζα τον Αλεξόπουλο να το κάνει ξέρεις τον βραδινό καθαριστή, αυτόν μωρέ που τον
φωνάζουν Ρόκυ. Αλλά μου αρρώστησε ο άτιμος φέτος. με πνευμονία είναι στο νοσοκομείο.
Και έσπαγα το κεφάλι μου χθες ποιον θα βάλω, και μπαμ, μου ήρθες εσύ στο μυαλό.
Τα πιτσιρίκια τρελαίνονται να είναι ο Άγιος Βασίλης τεράστιος. Μη ρωτάς γιατί δεν
έχω ιδέα»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης παρόλο που είχε γλιτώσει την
απόλυση που φανταζόταν, τώρα σχεδόν ευχόταν να </span><span lang="EL">είχε γίνει έτσι. Στο άκουσμα μονό τις λέξης πιτσιρίκια
ο κόμπος στο στομάχι του είχε γίνει φίδια που στριφογύριζαν και δάγκωναν. Και
αν τελικά ο Παπαδόπουλος ήξερε ότι είχε κάνει φυλακή, σίγουρα δεν ήξερε τον λόγο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λοιπόν άκου να δεις πως έχει το πράμα.
Φόρας την στολή, και όλη μέρα θα κάθεσαι μπροστά στο Αλεξιάδη ξέρεις με τα παπούτσια,
έχουν στήσει ένα έλκηθρο , ε λοιπόν εκεί θα κάθεσαι όλη μέρα, θα έρχονται τα μικρά
, θα κάθονται μαζί σου εκεί στο έλκηθρο, και θα βγάζουν φωτογραφίες. Θα τους κάνεις
και <i>Οχοχοχο</i> και θα χαίρονται αυτά. Τι έπαθες εσύ, έχεις γίνει άσπρος σαν το πανί»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και ήταν αλήθεια ο Αντώνης είχε γίνει κάτασπρος.
Τα χέρια του έτρεμαν και με δυσκολία συγκρατούσε τον καφέ και το κέικ στο στομάχι
του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εγώ κύριε Παπαδόπουλε δεν μπορώ» Με δυσκολία
άρθρωνε τις λέξεις<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χάχα, έλα τώρα δεν είναι πυρηνική φυσική.
Ο Αλεξόπουλος το γούσταρε, το περίμενε πως και πως. Καλά θα σε τρελάνουν τα μικρά
αλλά μην στενοχωριέσαι για μια μέρα είναι. Άδεια σχεδόν μετά αποδοχών »<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν γίνεται κύριε, δεν μπορώ»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το πρόσωπο του Παπαδόπουλου σκοτείνιασε
και σκλήρυνε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν θέλω να ακούω βλακείες»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν μπορώ να το κάνω» είπε ο Αντώνης υψώνοντας
την φωνή του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα μπορέσεις μια χαρά. Όταν σε προσέλαβα
σε ρώτησα ένα πράγμα. Σε ρώτησα αν μπορείς να κάνεις τα πάντα. Και εσύ τι μου είπες;»
Τώρα η φωνή του αφεντικού, έκοβε σαν ξυράφι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης ζάρωσε στη καρεκλά του και άρχισε
να σφίγγει τον σκούφο του ακόμα πιο δυνατά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε ρωτάω τι μου είπες!»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ότι μπορώ» απάντησε ξεψυχισμένα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ωραία πάρε τώρα την στολή και άντε τράβα
να κάνεις μερικά παιδάκια χαρούμενα»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Εγώ...»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τώρα» φώναξε ο Παπαδόπουλος και χτύπησε
το χέρι του σε μια στοίβα χαρτιά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μάλιστα κύριε» Είπε ο Αντώνης και σηκώθηκε
από την καρεκλά. Πήγε πάνω από το καναπέ και άπλωσε σιγά σιγά το χέρι του να πιάσει
την στολή, το έκανε τόσο αργά λες και φοβόταν ότι θα τον κάψει η θα τον δαγκώσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άντε άνθρωπε μου» είπε ο Παπαδόπουλος
από πίσω του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Μισή ώρα αργότερα ο Αντώνης βρισκόταν
στο μικρό </span> <span lang="EL">γραφείου του προσωπικού.
Καθόταν στον καναπέ φορώντας την άσπρο κόκκινη στολή. Η άσπρη μακριά γενειάδα
τον τσιμπούσε στον λαιμό και μερικές ξέμπαρκες κλωστές από τον σκούφο του έμπαιναν
στα μάτια. Αλλά δεν έδινε καμία σημασία. Το </span> <span lang="EL">μυαλό του είχε θολώσει από την αγωνιά. Ιδρώτας</span> <span lang="EL">έσταζε ρυάκι στις μασχάλες
του. Τι περίεργη που ήταν η ζωή μερικές φορές Σε δοκίμαζε βάζοντας σε να αντιμετωπίσεις
τους χειρότερους εφιάλτες σου. </span></span><br />
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> «Πιτσιρίκια πιτσιρίκια πιτσιρίκια» αυτή η λέξη στροβιλιζόταν
στον μυαλό του ξανά και ξανά. Ξαφνικά έβγαλε ένα απότομο ρέψιμο και ότι είχε μέσα
στο στομάχι του ανέβηκε απότομα στον οισοφάγο του. Έτρεξε στο μπάνιο του προσωπικού
και έβγαλε τον καφέ μαζί με τον μισοχωνευμενο κέικ. Αισθάνθηκε λίγο καλύτερα. Καθάρισε
λίγο την άσπρη γενειάδα του και έπλυνε το πρόσωπο του αρκετές φορές. Κοιτάχτηκε
στο καθρέπτη για αρκετή ώρα περνώντας βαθιές αναπνοές. Ε λοιπόν αυτό ήταν μια δοκιμασία.
Και θα την ξεπερνούσε. Αν τα κατάφερνε αυτό και αν θα ήταν νίκη στην αρρώστια. Θα ήταν νίκη με κεφάλαιο Ν. Ατσάλωσε την θέληση του και πήρε ακόμα μερικές βαθιές
αναπνοές. Ε ναι λοιπόν θα έδινε μάχη σήμερα και θα νικούσε.'Επρεπε να κρατήσει αυτή τη δουλειά πάση θυσία Πριν βγει από το μπάνιο
έβαλε το χέρι του μέσα από το παντελόνι και έτριψε το πέος του μερικές αφόρητα επίπονες φορές ερεθίζοντας τις ανοιχτές πληγές. Έτσι για να είναι σίγουρος ρε παιδί μου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα πρώτα παιδάκια άρχισαν να ανεβαίνουν
στο έλκηθρο σιγά και ντροπαλά. Υστέρα από λίγο όμως όσο τα έβλεπαν τα άλλα τόσο
πιο πολλά ήθελαν να ανέβουν. Στις 5 το απόγευμα είχε μια μικρή ούρα από πεντάχρονα
που ήθελαν να κάτσουν στο έλκηθρο η στην αγκαλιά του αγίου Βασίλη και να βγουν φωτογραφία.
Κρατούσε τα χέρια του μακριά από τα παιδιά και όταν δεν καθόταν στα γόνατα του πήγαινε
όσο πιο μακριά τους γινόταν μέσα στην μικρή θέση του έλκηθρου. Η αλήθεια ήταν ότι
ο Αντώνης έκτος από λίγες περιπτώσεις που ένιωθε το σακατεμένο πέος του να σκληραίνει
όταν όμορφα κοριτσάκια τρίβονταν στα πόδια του προσπαθώντας να βολευτούν για να
βγουν φωτογραφία, τα πήγαινε πολύ καλά. Αρκετά καλά δηλαδή δεδομένου τον περιστάσεων.
Για 3 βασικούς λόγους. 1- ήταν αποφασισμένος να νικήσει σήμερα την αρρώστια 2-
Τα παιδάκια ήταν πολύ μικρής ηλικίας και οι δίκες τους προτιμήσεις ήταν από 7 τουλάχιστον
και πάνω και τέλος το ξεσκισμένο πέος του απέρριπτε πολύ γρήγορα κάθε προσπάθεια
για στύση λόγο του αφόρητου πόνου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Αλλά φυσικά δεν μπορούσε να κρατήσει η
τύχη του πάρα πολύ. Γύρω στις 7 το απόγευμα, δύο ώρες μονό πριν σχολάσει ήρθε εκείνη.
Πήγαινε πίσω από την μανά της που σφουγγάριζε </span> <span lang="EL">το διάδρομο. Φορούσε μπλε φορεματάκι που έκανε
τα μάτια της να μοιάζουν εξωπραγματικά. Τα νεκρά μάτια της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Α καλέ ο Αντώνης είναι» διάβασε πιο πολύ
τα χείλη της Ειρήνης πάρα την άκουσε να λέει όταν τον είδε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άιντε τράβα να βγεις μια φωτογραφεία»
είπε και έσπρωξε ελαφριά την κόρη της. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη της και στηρίχτηκε
στο κοντάρι της σφουγγαρίστρας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Λίζα πήγε με αργά βήματα προς το έλκηθρο.
Στο Αντώνη φάνηκε μια αιωνιότητα»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EL">Ανέβηκε στο έλκηθρο και κάθισε επάνω στα πόδια του. Ο Αντώνης
ένιωσε μια ηλεκτρική κένωση να περνά τον εγκέφαλο του και όλο το σώμα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Ειρήνη σήκωσε το κινητό της και έβγαλε
μια φωτογραφία. Την κοίταξε και έκανε ένα πφφφφ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Πιο κει πάνε λίγο πιο κει, και χαμογελάστε
λίγο» τους φώναξε. Ο μικρό κωλαράκι της σύρθηκε επάνω στο πόδι του. Πάρα τον αφόρητο
πόνο το πέος του έγινε θεοσκληρο. «Χαμογελάστε βρε λιγάκι». Ξαναφώναξε η μητέρα
της </span> <span lang="EL">Ο Αντώνης και
η Λίζα χαμογέλασαν δίνοντας κυριολεκτικά νέα έννοια στο ψεύτικο χαμόγελο . Ο Αντώνης
μέσα στον πυρετό του δεν άντεξε. Πολύ διακριτικά έβαλε το χέρι του ανάμεσα στο πόδια
της μικρής και σχεδόν ακούμπησε το μέρος που ήθελε να ακουμπήσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Λίζα δεν κουνήθηκε καν. Αυτός συνέχισε
για ένα δευτερόλεπτο ακόμα όταν σαν από άλλο κόσμο ακούστηκε η Ειρήνη πάλι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Άντε μπράβο αυτή βγήκε καλύτερη. Έλα Ελισάβετ
πάμε, να ανέβουν κι'άλλα</span> <span lang="EL">παιδάκια» Η Λίζα
κατέβηκε από το έλκηθρο και πήγε κοντά στην μητέρα της χωρίς να κοίταξε ούτε
μια φορά τον Αντώνη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η επόμενη μισή ώρα ήταν κόλαση. Κάθε παιδάκι
που τον ακουμπούσε έκανε το πέος του ακόμα πιο σκληρό και τον πόνο του ακόμα
πιο έντονο. Και όσο περνούσε η ώρα τα πράγματα γινόντουσαν ακόμα χειρότερα. Γύρω
στις 8 πάρα δεν άντεξε έπιασε από τις μασχάλες ένα κοκκινομάλλικο κοριτσάκι και
το κατέβασε από το έλκηθρο. Χαμογέλασε βεβιασμένη στους γονείς που περίμεναν
στην σειρά και άρχισε να τρέχει για το σανατόριο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Μπήκε φουριόζος στην τουαλέτα και άρχισε
να παίρνει βαθιές αναπνοές. Μπορεί να το ξαναβοηθουσαν όπως και πριν. Έκανε κάτω
την γενειάδα του και άνοιξε την βρύση στο παγωμένο, όταν άκουσε το καζανάκι από
πίσω του. </span> <span lang="EL">Γύρισε και η πόρτα
της τουαλέτας άνοιξε. Και φυσικά επειδή ενός κακού μύρια έποντε... από μέσα βγήκε η Λίζα. Όμορφη σαν άγγελος, η άγγελος ζόμπι αν υπάρχει κάτι τέτοιο και τον κοίταξε στα μάτια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το μυαλό του θόλωσε εντελώς. Με μια μεγάλη
δρασκελιά έφτασε δίπλα της και έσκυψε στο πάτωμα. Χωρίς να περιμένει στιγμή έβαλε
το χέρι του κάτω από την φούστα της. Αυτή δεν κουνήθηκε εκατοστό. Μονό τον κοιτούσε
με τα θολά πανέμορφα ματάκια της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ξέρω τι θέλει να κάνεις» είπε<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης συνέχισε να πασπατεύει κάτω από
το φουστανάκι της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μπορείς να το κάνεις αν θες. Να το βάλεις.
Είπε και του έδειξε το καβάλο του, με το μικρό κάτασπρο χέρι της.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σχεδόν δεν πονάει πια, όχι σαν την αρχή.
Αλλά τώρα είπε ότι θα με κάνει από πίσω την επόμενη φορά. Από πίσω μικρή, ωραία
δεν θα είναι» είπε κάνοντας την φωνή της μπάσα και βαριά. «Θα πονάει ξανά μάλλον» συνέχισε να
μονολογεί.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης κοκάλωσε. Ο πόνος και η έλλειψη
κάθε ελπίδας και ζωής στον τρόπο που είπε την τελευταία φράση της, ήταν
σαν όχι σαν σιδερένιο σύρμα στο πέος του αλλά σαν σιδερένιο σύρμα στην ιδία του
την ψύχη. </span> <span lang="EL">Όλο του το είναι
πόνεσε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Έβγαλε απότομα το χέρι του και το μάζεψε
αηδιασμένος με τον εαυτό του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο μπαμπάς σου;» τη ρώτησε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ» τσίριξε αυτή
και ύστερα το πρόσωπο της έγινε ξανά μια γυάλινη μάσκα. Όπως πάντα με αργά βήματα
πήγε μέχρι τις βρύση έπλυνε τα χέρια της και βγήκε από την τουαλέτα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Συγνώμη Λίζα. Δεν θα το ξανακάνω. Συγνώμη.
Δεν θα το ξανακάνω πότε.» ψιθύρισε πίσω της. Και για πρώτη φορά στην ζωή του το
εννοούσε . Αν και το είχε πει και το είχε υποσχεθεί στο εαυτό του χιλιάδες φορές, σήμερα ήταν η μοναδική φορά που το εννόησε. Όχι απλά το εννοούσε, τα λόγια του ήταν
σαν να σφράγιζαν ένα αόρατο χαρτί. Πρώτη φορά συνειδητοποιούσε το μέγεθος την πράξης
του. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κάθε πρόστυχη σκέψη είχε φύγει από το μυαλό
του κάθε άρρωστη επιθυμία είχε εξαφανιστεί λες από μέσα του, εκεί που πριν από λίγα
λεπτά δεν μπορούσε να δει καλά καλά μπροστά του από το ξάναμμα. Τώρα ένιωθε ένα
ατελείωτο μίσος για τον μικρομαφιοζο πατριό της Λίζας, για τον άνθρωπο που βιάζοντας
ασταμάτητα μάλλον, ένα 9χρονο κορίτσι, το είχε καταντήσει έτσι. Ένιωθε μίσος
για αυτόν και μια αβάσταχτη συμπόνια για την Λίζα. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Τουλάχιστον όχι την συγκεκριμένη στιγμή. Ίσως να ζητήσει συγγνώμη από την Λίζα,
ίσως. Αν και δεν πίστευε ότι θα έκανε και τρομερή διαφορά. Αλλά κάτι θα ήταν. Αυτό
όμως που έπρεπε να κάνει τώρα ήταν να πάει πίσω να συνεχίσει να κάνει την δουλειά
του, γιατί αυτή ήταν η ώρα που έφευγε ο Παπαδόπουλος από το γραφείο του και μετά
από το πρωινό σκηνικό δεν ήθελε ούτε να φανταστεί την περίπτωση να περνά ο διευθυντής
από εκεί που ήταν το έλκηθρο και να μην το βρίσκει στην θέση του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έτρεξε σχεδόν μέχρι το έλκηθρο για να
βρει μια αρκετά μεγάλη ούρα από παιδάκια και γονείς που κοιτούσαν τριγύρω για τον
άγιο Βασίλη που είχε εξαφανιστεί. Παρόλο το άσχημο σκηνικό και την αηδία που ένιωθε
για τον εαυτό του-αν και δεν ήταν κάτι που ένιωθε πρώτη φορά, μάλλον το ένιωθε σχεδόν
μονίμως, ήταν καλά. Κάπως καλά. Δεν ένιωθε την αρρώστια καθόλου σχεδόν όσα παιδιά
και αν ανέβηκα επάνω στα πόδια του. Μέχρι που ανέβηκαν και δυο αρκετά όμορφα κορίτσια
στην 'κατάλληλη' ηλικία και αυτός δεν ένιωσε τίποτα. Σχεδόν τίποτα δηλαδή. Έκανε
μόνο Οχοχοχοχο, και τώρα ήταν λες και το αισθανόταν λίγο, λες και είχε ελαφρύνει
λίγο η ψυχή του. Ήταν σαν να τον είχε λυτρώσει η Λίζα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ώρα πέρασε με τα παιδάκια να έχουν ενθουσιαστεί
με τον Άγιο Βασίλη τόσο που τα τραβούσαν σχεδόν οι γονείς τους από πάνω του και
αυτός ένιωθε κάτι που δεν θυμόταν ποσά χρόνια είχε να το αισθανθεί. Τόσα που είχε
ξεχάσει πως είναι. Ένιωθε χαρά. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν στις 9 και 30
λίγο πριν κλείσει το εμπορικό ένα παιδάκι έκλαιγε και ωρυόταν για να μην κατεβεί
από την αγκαλιά του Αι Βασίλη, και εκείνη την στιγμή πέρασε ο Παπαδόπουλος. 'Χρόνια
πολλά' του είπε από μακριά με ένα ευχαριστημένο χαμόγελο στο σκληρό πρόσωπο
του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τελικά με τα χίλια ζόρια στις 10 πάρα,
έφυγε και το τελευταίο παιδάκι. Ο Αντώνης ήταν εξουθενωμένος, είχε ανεβάσει πυρετό,
και σκέφτηκε ότι σίγουρα είχε μολυνθεί εκεί κάτω και τον πονούσαν όλα τα κόκαλα
του. Αλλά ήταν καλά. Μετά από χρόνια, δεκαετίες ίσως αισθανόταν καλά. Όλος ο κόσμος
έμοιαζε πιο φωτεινός λες. Βγήκε να κάνει ένα τσιγάρο έξω από το εμπορικό και καθώς
κάπνιζε και κοιτούσε μέσα τα στολισμένα μαγαζιά ένιωσε μια ζεστασιά στην ψυχή
του που είχε να την αισθανθεί από μικρό παιδί. Αυτό το ωραίο συναίσθημα που αισθάνεσαι
όταν είσαι μικρός και κλείνουν τα σχολεία, αυτή η αίσθηση να πατάς με γυμνά πόδια
στο παχύ χάλι και να βλέπεις το χιόνι να πέφτει έξω. Τα δώρα κάτω από το δέντρο
που θα ανοίξεις σε μερικές μέρες...Άπλωσε το χέρι του και αισθάνθηκε τις νιφάδες
του χιονιού να λιώνουν στην ζεστή παλάμη του. Το συναίσθημα τον είχε κατακλύσει.
Δεν πίστευε ότι η αρρώστια είχε εξαφανιστεί απλά αισθανόταν ότι η Λίζα της είχε
δώσει μια γερή γροθιά στέλνοντας την στα πιο βαθιά μέρη του εγκεφάλου του. <i>Αλλά
πότε δεν ξέρεις σκέφτηκε μπορεί και να με γιάτρεψε.</i> </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Πρώτο πράγμα που θα έκανε
για το μικρό κορίτσι ήταν να πάει κάτω στο δωμάτιο που μάλλον τώρα αυτή θα καθόταν
στον καναπέ ατενίζοντας το κενό και θα της ζητούσε γονατιστός συγγνώμη. Ύστερα μπορούσε
να της πάρει ένα ωραίο ακριβό δώρο με τα λεφτά που μάζευε άδω και μήνες για να πάρει
εκείνο το ζευγάρι μπότες. </span> <span lang="EL">Γιατί οι δίκες
του ήταν τόσο τρύπιες που μερικές φορές όταν ειδικά έβρεχε νόμιζε ότι θα του πέσουν
τα δάχτυλα από το κρύο. Δεν πείραζε οι μπότες μπορούσαν να περιμένουν , άσε που
μέχρι να καταφέρει να ξαναμαζέψει λεφτά θα είχε έρθει η άνοιξη. Ναι και έπρεπε
να κάνει κάτι για τον πατέρα της, μπορούσε να τον φοβίσει ότι θα πάει στην αστυνομία.
Ίσως να το έλεγε στην Ειρήνη την μητέρα της και να κάνανε κάτι μαζί. Το κοριτσάκι
έπρεπε να σωθεί. Έπρεπε αυτός να το σώσει. Αλλά ηρέμησε άρχισε με το συγγνώμη είπε
στον εαυτό του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Κατέβηκε στο σανατόριο και πήγε στο δωμάτιο
με μια συγγνώμη στα χείλη του. Αλλά η Λίζα δεν ήταν εκεί. Πήγε στις τουαλέτες αλλά
</span> <span lang="EL">ούτε εκεί ήταν. Πήγε
στον πάνω όροφο και σε ένα διάδρομο είδε τον Αραι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μήπως είδες την Λίζα»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε» είπε αυτός<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τη Λίζα, την κόρη της Ειρήνης την είδες
»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε;» Ο νεαρός αλλοδαπός ήταν φανερό ότι
δεν είχε καταλάβει κουβέντα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν πειράζει » είπε ο Αντώνης και τον
χτύπησε στον ώμο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ανέβηκε στον 2ο όροφο και από μακριά είδε
την Ειρήνη. Έτρεξε προς το μέρος της<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ειρήνη» είπε και την έπιασε από τον ώμο<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή γύρισε απότομα και έβγαλε μια μικρή
κραυγή<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αχ μωρέ Αντώνη με κοψοχολιασες. δεν
σε κατάλαβα στην αρχή»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Για λίγο ο Αντώνης δεν κατάλαβε αλλά μετά
συνειδητοποίησε ότι φορούσε ακόμα την στολή του αγίου Βασίλη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΧΑ συγγνώμη» είπε και κατέβασε την γενειάδα
στον λαιμό του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η Λίζα που είναι» συνέχισε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Ήρθε και την πήρε ο Μανόλης, έχω και πρωινή
βάρδια εγώ. Θα κοιμηθώ λίγο στο σανατόριο </span><span lang="EL">σήμερα και θα ξυπνήσω για δουλειά πάλι, Έχουν πάρει όλοι άδεια
και έχουμε μείνει λίγοι και καλοί. Αλλά θα πληρώσει διπλό ο Παπαδόπουλος αύριο.
Καλός άνθρωπος ρε παιδί μου»<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης ούτε που την άκουγε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ο <span lang="EL">Μανόλης</span>»
<span lang="EL">είπε</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι βρε ο Μανόλης, ο άντρας μου. Πάλι
καλά δεν λες. Θα την ανάγκαζα να περάσει τα Χριστούγεννα της στο άδειο εμπορικό.
Αν και το τρελοκόριτσο μου έκανε ολόκληρη σκηνή . Δεν έχει πει πότε όχι σε τίποτα,
ξέρεις πως είναι, αλλά σήμερα λύσσιαξε να μην πάει με τον Μανόλη σπίτι. Όχι μαμά
και Όχι μαμά. Η Λίζα το πιστεύεις;»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Και έτσι εκείνη την στιγμή ο Αντώνης ήξερε
τι έπρεπε να κάνει. </span> <span lang="EL">Ήξερε πως να σώσει
την μικρή. Γύρισε την πλάτη στη Ειρήνη και άρχισε να τρέχει. Πήγε στο σανατόριο
στο σωμάτιο που αφήναν τις σφουγγαρίστρες και τα εργαλεία και άρχισε να ψάχνει.
Σε ένα ράφι το βρήκε. Στα χέρια του σήκωσε ένα τεράστιο κόκκινο σιδερένιο κάβουρα
και τον ζύγισε </span> <span lang="EL">πηγαίνοντας
τον δεξιά αριστερά. Τον έχωσε μέσα στον κόκκινο σάκο του Αγίου Βασίλη και άρχισε
να τρέχει ξανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Σε ούτε 20 λεπτά ήταν έξω από την παλιά
μονοκατοικία της Ειρήνης. Από την γιαγιά μου την κληρονόμησα </span> <span lang="EL">και αυτή από την μητέρα
της του είχε πει μια μέρα πριν μήνες όταν τις είχε συνοδέψει πρώτη φορά μέχρι
το σπίτι τους. Άνοιξε την σιδερένια μικρή καγκελόπορτα και έτρεξε μέχρι την εξώπορτα
που ήταν στολισμένη με ένα μεγάλο άγιο Βασίλη που αναβόσβηνε. Χτύπησε την πόρτα
δυνατά αφού έψαξε για το κουδούνι το όποιο δεν βρήκε . Το σπίτι φαινόταν σκοτεινό,
αλλά ξαναχτύπησε. Και όταν δεν άνοιξε κανείς χτύπησε ξανά και ξανά, ώσπου κάποια
στιγμή άκουσε θόρυβο από μέσα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τώρα» ακούστηκε μια φωνή<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η πόρτα άνοιξε. Αυτός φορούσε άσπρο λερωμένο
φανελάκι και κόκκινο μποξερακι που έκρυβε πολύ κακά την στύση του. Τα πυκνά μαύρα
μαλλιά του ήταν ανακατεμένα. Το μέτωπο του ιδρωμένο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Που είναι;» φώναξε ο Αντώνης.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Που είναι ποιος;» ρώτησε νευριασμένος
ο Μανόλης« και ποιος διάολος είσαι εσύ; και δε σου έχουν πει ότι ο άγιος Βασίλης
έρχεται από την καμινάδα» συνέχισε και κακάρισε με το αστείο του.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η Λίζα που είναι;»<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η φάτσα του Μανόλη σοβάρεψε απότομα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ποιος είσαι ρε πούστη εσύ;» είπε και
του τράβηξε την γενειάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης τον παραμέρισε , σπρώχνοντας
τον εύκολα με το ένα χέρι του και μπήκε στο σπίτι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Που πας ρε αρχίδι;» τον άκουσε από πίσω
του καθώς ανέβαινε τις σκάλες. Πριν πατήσει τον πόδι του στο τελευταίο σκαλί. ο
Μανώλης τον έπιασε από τους ώμους και τον έσπρωξε με δύναμη προς τα πίσω. Ο Αντώνης
προσπάθησε να κρατηθεί από τα κάγκελα δίπλα του αλλά δεν τα κατάφερε. Έχασε την
ισορροπία του και άρχισαν να κουτρουβαλανε αγκαλιά σχεδόν στις στενή σκάλα.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Όταν έφτασαν στο πάτωμα ο Αντώνης με ένα
γρήγορο σάλτο βρέθηκε από πάνω του. Έσφιξε τη γροθιά του και έρισε μια δυνατή πλάγια
μπουνιά στο σαγόνι του Μανόλη, ο οποίος βόγκηξε από τον πόνο και αμέσως μετά άρχισε
να σαλεύει υστερικά κάτω από το βάρος του Αντώνη προσπαθώντας να ξεφύγει.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Για το δικό σου κάλο, ελπίζω να είναι
καλά» είπε ο Αντώνης και σηκώθηκε από πάνω του. Πήρε τον σάκο του Αι Βασίλη που
του είχε πέσει δίπλα στις σκάλες την ώρα που κουτρουβαλούσαν και ανέβηκε στον πάνω
όροφο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αχ θα σε γαμήσω καριόλη » άκουσε τον Μανόλη
να φωνάζει από τον κάτω όροφο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Η τρίτη πόρτα που άνοιξε ήταν το παιδικό.
</span> <span lang="EL">Η Λίζα καθόταν στο
κρεβάτι, ολόγυμνη. Με τα χέρια τις αγκάλιαζε </span> <span lang="EL">τα λεπτά πόδια της. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα
σε μια όμορφη κοτσίδα. Κοιτούσε το ταβάνι, λες και έβλεπε πέρα από αυτό, τα αστέρια
η το διάστημα η κάτι τέτοιο. Ο Αντώνης πήρε το πάπλωμα από το πάτωμα και σκέπασε
απαλά την Λίζα. Αυτή ξάπλωσε σιγά πίσω και ανέβασε το πάπλωμα πάνω απ το πρόσωπο
της.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λίζα είσαι καλά;» ρώτησε ο Αντώνης καταλαβαίνοντας
αμέσως το βλακώδες της ερώτησης του. «Λίζα;» ξανάπε. Αλλά αυτή δεν κουνήθηκε, είχε
σκεπαστεί ολόκληρη με το πάπλωμα και φαινόταν μόνο η κορυφή τον χρυσών μαλλιών
της. «Λίζα;» αυτή ανέβασε κι'άλλο το πάπλωμα και χάθηκε εντελώς κάτω από αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Καριολη!» άκουσε μια φωνή από πίσω
του. Γύρισε απότομα και το τελευταίο δευτερόλεπτο κατάφερε να αποφύγει το υπερμέγεθες
στρατιωτικό μαχαίρι που κρατούσε ο Μανόλης.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα σε γαμήσω» φώναξε ξανά και
προσπάθησε ξανά να καρφώσει τον Αντώνη σχεδόν με επιτυχία αυτή τη φορά. Η πολύ καλά
ακονισμένη λεπίδα του μαχαιριού έσκισε ένα κομμάτι ύφασμα από την κόκκινη στολή
λίγο πιο κάτω από το στήθος του Αντώνη μαζί με λίγο δέρμα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι» είπε ήρεμα ο Αντώνης. «Είσαι άρρωστος
και οι μέρες που γαμούσες τελείωσαν» συνέχισε και έχωσε το χέρι του στο σάκο
του. Έβγαλε τον τεράστιο σιδερένιο κάβουρα από μέσα και άφησε το σάκο να πέσει
στο πάτωμα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Άρρωστος; Τι λες ρε αρχίδι;» Είπε ο Μανόλης και όρμισε μπροστά </span> <span lang="EL">με το μαχαίρι
προτεταμένο σαν επαγγελματίας ξιφομάχος. </span> <span lang="EL">Αυτή τη φορά </span> <span lang="EL">ο Αντώνης έκανε ένα βήμα στα δεξιά αποφεύγοντας τον. Μόλις
βρέθηκε από πίσω του σήκωσε με τρομερή ταχύτητα τον κάβουρα και τον κατέβασε με
δύναμη που μόνο οι δικοί του μυείς θα επέτρεπαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του
Μανόλη. Ένα ανατριχιαστικό </span>υπόκωφο <i>γντουπ</i> ακούστηκε και ο Μανόλης
σωριάστηκε σαν μαριονέτα στο πάτωμα. Αίμα μαζί με ένα κιτρινωπό υγρό σαν ζελέ άρχισε
να τρέχει στο καφέ χάλι από την άσχημη τρύπα στο κρανίο του. Τα πόδια του τρεμούλιασαν σπασμωδικά για λίγα δευτερόλεπτα και μετά έμεινε εντελώς ακίνητος</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης άφησε τον κάβουρα να πέσει από
τα χέρια του και γύρισε προς τον κρεβάτι.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λίζα συγγνώμη. Λίζα... ευχαριστώ. Μη φοβάσαι
πια δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς» είπε στο σκεπασμένο όγκο στο κρεβάτι. Καμία
κίνηση από κάτω.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης </span> <span lang="EL">έψαξε την τσέπη του
και έβγαλε το κινητό του. Πάτησε 3 αριθμούς και περίμενε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Λέγομαι Αντώνης Βασιλείου, βρίσκομαι
στην οδό Γεωργιαφέντη 12. Είναι μια μονοκατοικία και έχω σκοτώσει ένα άνθρωπο» είπε
στη γυναίκα που το σήκωσε και έκλεισε το τηλέφωνο πρώτου προλάβει να του απαντήσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έβαλε τα γόνατα του στο πάτωμα και κάθισε
δίπλα στο κρεβάτι χωρίς να μιλαει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Κυριολεκτικά άμεση δράση σκέφτηκε όταν
ούτε 2 λεπτά μετά άκουσε την πόρτα του σπιτιού να σπάει.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ψηλά τα χέρια» του φώναξε με τρεμάμενη
φωνή ένας νεαρός αστυνομικός που κρατούσε το όπλο του στραβά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Ο Αντώνης σήκωσε τα χέρια του στον αέρα.
Στο μυαλό του κυριαρχούσε μια πρωτοφανής ηρεμία. Όλα ήταν καλά. </span> <span lang="EL">Ούτε πέντε λεπτά αργότερα
αυτός ήταν στο πάτωμα </span> <span lang="EL">με την μούρη διαβολεμένα
κοντά στα χυμένα μυαλά του Μανόλη και τα χέρια αλυσοδεμένα γερά πίσω από την πλάτη
του. Το δωμάτιο τίγκα στους αστυνομικούς. <i>Πάρτε τον στο τμήμα</i> είπε κάποιος. Την
ώρα που πήγαν να τον σηκώσουν, το πάπλωμα άρχισε να κουνιέται και να κατεβαίνει.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Υπάρχει κάποιος εκεί!» ούρλιαζε ένας αστυνομικός
και όλοι μαζί σήκωσαν τα όπλα σημαδεύοντας το κρεβάτι. Αυτός που κρατούσε τον Αντώνη
τον άφησε να πέσει απότομα ξανά στο πάτωμα. Η μύτη του ακούμπησε μια ματωμένη τούφα από τα μαλλιά του Μανόλη. Το πάπλωμα κατέβηκε λίγο ακόμα και
το ξανθό κεφαλάκι της Λίζας εμφανίστηκε<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«Γαμώτο ένα κορίτσι είναι!» είπε η ίδια
φωνή που είχε πει να τον πάρουν στο </span> <span lang="EL">τμήμα. «Καλά γαμώ την σταυρό σας κανείς δεν είδε αν υπάρχουν
αλλά άτομα στο σπίτι. Η έστω στο δωμάτιο» συνέχισε να ουρλιάζει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αλλά ο Αντώνης δεν άκουγε σχεδόν τίποτα.
Απέναντι του η Λίζα τον κοιτούσε στα μάτια. Τα μάτια της για πρώτη φορά από τότε
που την είχε δει ο Αντώνης ήταν ζωντανά και φωτεινά, ένα γλυκό χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο
στα χειλάκια της. Μέχρι που τον έβγαλαν σηκωτό από τον δωμάτιο, άνθρωποι μιλούσαν
στην Λίζα αλλά δεν τους έδινε σημασία, απλά τον κοιτούσε και του χαμογελούσε....<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Τέσσερα χρόνια αργότερα, αυτό το χαμόγελο είχε
στο νου του όταν</span> <span lang="EL">στις βρώμικες
τουαλέτες στις φυλακές της Χαλκιδικής ο Αντώνης κειτόταν μέσα σε μια λίμνη αίματος.
Του δικού του αίματος. «Αυτό είναι για τον αδελφό μου καριόλη» του είχε πει ένας
μικρόσωμος άντρας με μαύρα πυκνά μαλλιά πριν του μπήξει ένα μακρύ χειροποίητο στιλέτο
στα πλευρά. Καθώς ξεψυχούσε και ένιωθε κυριολεκτικά την ζωή του να φεύγει από μέσα
του, δεν λυπόταν ούτε φοβόταν. Ήταν ήρεμος, ελεύθερος από την αρρώστια.</span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EL">Τέλος<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <span lang="EL"> </span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>Κώστας Γαβράς</i><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">21/12/2013</span><br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> </span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">*Αγαπητέ αναγνώστη, ελπίζω να πέρασες διαβάζοντας την ιστορία μου όσο καλά πέρασα εγώ γράφοντάς την. Θα μου έδινε χαρά και δύναμη να συνεχίσω να γράφω και να δημοσιεύω αν άφηνες το σχόλιο σου η έκανες like στην σελίδα μου. Εις το επανιδείν λοιπόν.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">** Τ<span style="background-color: white; line-height: 21px;">ο κείμενο είναι καθαρή μυθοπλασία</span></span><br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-7160874448303912592013-07-22T04:51:00.000-07:002013-07-24T15:12:48.953-07:00 Aμαξοστοιχία 410<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg49kwsVyqXcVYRO3aYZM2DIYNcxNFODIehW2yVcTxvlJBLqB1Yxip2UJcLpGIr1XyjVBy5Zoi1xwanyT5eO-TaYf8TWEAlVSQweYafRqs3y0aegXcm-n1r83AKTGIwtvrNUKUccDALIM1a/s1600/Bloodstains.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg49kwsVyqXcVYRO3aYZM2DIYNcxNFODIehW2yVcTxvlJBLqB1Yxip2UJcLpGIr1XyjVBy5Zoi1xwanyT5eO-TaYf8TWEAlVSQweYafRqs3y0aegXcm-n1r83AKTGIwtvrNUKUccDALIM1a/s400/Bloodstains.jpg" height="400" width="400" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;">The KKK took my baby away...<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Cambria, serif;"> Ramones.</span></i><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b style="text-align: center;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> <u> A<span lang="EL">μαξοστοιχία
410</span></u></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">‘</span>K<span lang="EL">ωλοζέστη!’</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Άνοιξα το παγωμένο νερό μου, και κατέβασα 2
ροζ </span>Luvox <span lang="EL">με
τρεις μεγάλες γουλιές. Το στομάχι μου διαμαρτυρήθηκε. Είχα άλλωστε να φάω οτιδήποτε
από την προηγούμενη. Τελευταία δεν έτρωγα και πολλά, και ο καύσωνας δεν
βοηθούσε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Η ζέστη
στην Αθήνα τον Αύγουστο είναι ανυπόφορη. Κοίταξα το πράσινο λεωφορείο μπροστά
μου. Άκουσα την μηχανή να δουλεύει στο ρελαντί. Είχα 10 λεπτά ακόμα ( πάντα σε
περίπτωση που δεν θα είχαμε καθυστέρηση) . Ευχήθηκα να είναι αναμμένος ο κλιματισμός
και μπήκα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ήταν αναμμένος.
Θεέ τι ανακούφιση. Αλλά απ’την άλλη, για κάτι τέτοιες μαλακίες σχεδόν πάντα ακούει
ο Θεός . ‘Μόνο όταν πραγματικά τον χρειάζεσαι κάνει τον κούφο και κοιτά αλλού’ σκέφτηκα
καθώς βυθιζόμουν στο κάθισμα μου. Το κρύο βελουτέ ύφασμα έκανε το δέρμα μου να
ανατριχιάσει αλλά το καλοδέχτηκα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Ίσως
η ξαφνική ανακούφιση από την ζεστή - είχα κυριολεκτικά βράσει όλη μέρα στους δρόμους
της πρωτεύουσας, ίσως τα </span>Luvox
<span lang="EL">(‘δεν προκαλούν υπνηλία’ αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος ) με έριξαν
σε έναν χωρίς όνειρα λήθαργο σε λιγότερο από 5 λεπτά. Ξύπνησα 4 περίπου ώρες
αργότερα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο
λόγος που ξύπνησα ήταν κατά κάποιο τρόπο και ο λόγος που έπαιρνα αυτά τα γαμημένα
ροζ χάπια εδώ και 3 χρόνια.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Άνοιξα
τα μάτια μου και ανακάθισα τρομαγμένος. Κοίταξα πίσω μου. Τρεις σειρές πιο πίσω
δυο κατάξανθα παιδιά, όρθια πάνω στα καθίσματα διαπληκτιζόντουσαν έντονα για
την κατοχή ενός πλαστικού κόκκινου δεινόσαυρου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Φέρτο!» ούρλιαξε το κορίτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Είναι δικό μου!» το αγόρι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όχι»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΝΑΙ!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΟΧΙ»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«ΝΑΙ!!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο κύριος που καθόταν παραδίπλα έστρωσε μηχανικά τον γιακά του, ανακάθισε στην θέση
του και έριξε στα δυο παιδιά ένα άγριο βλέμμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ήταν στο δικό μου παγωτό χαζή!» τσίριξε το
αγοράκι. Πολλά από τα δοντάκια του έλειπαν, και ακούστηκε πιο πολύ σαν «Ήταν
θτο δικό μου παγωτό χαδή».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα πανομοιότυπα χαρακτηριστικά τους δεν άφηναν
περιθώριο αμφιβολίας για την συγγένεια τους. Το κορίτσι πρέπει να ήταν γύρω στα
4, το αγόρι τουλάχιστον ένα χρόνο μικρότερο και πολύ πιο μικρόσωμο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Καλά μην μου το δίνεις, χέστηκα!» είπε με
στόμφο η μικρή και άρπαξε το χέρι του αδελφού της. Το κράτησε σφικτά με τα δυο
της χεριά. Έμπηξε τα δόντια της στα δάχτυλα του αδελφού της και του άνοιξε την παλάμη,
κατοχυρώνοντας έτσι το πολύτιμο τρόπαιο της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το αγοράκι άρχισε να τσιρίζει. Πολλοί από τους
επιβάτες ακόμα και αυτοί από τις μπροστά θέσεις, γύρισαν τα κεφάλια τους. Εγώ
είχα παγώσει. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν μπορεί! Όχι στον ίδιο άνθρωπο δυο φόρες,
δεν γίνεται!» Τα χεριά μου είχαν ιδρώσει παρά τον δυνατό κλιματισμό.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">«</span>M<span lang="EL">α σας παρακαλώ, τι πράγματα είναι αυτά;» είπε μια παχουλή γυναίκα που
καθόταν μπροστά από τον τύπο με τον πουκάμισο. Αυτό πήγαινε στην ξανθιά, αρκετά
όμορφη γυναίκα που καθόταν πίσω από τα παιδιά . Στην αγκαλιά της είχε ένα στρουμπουλό
μωρό. Θα στοιχημάτιζα ότι ήταν η μητέρα τους. Το κορίτσι ήταν σαν μικρογραφία
της.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Χάρη κάνε ησυχία αγόρι μου, γιατί φωνάζετε;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Με δαγκωθε, μαμά με δάγκωθε» όρθωσε το επιχείρημα
του ο Χάρης.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ψέματα!» αντέκρουσε με σιγουριά η αδερφή του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλήθειαααα, μαμά πονάει!» άρχισε να κλαίει γοερά
ο μικρός.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρία μου αν είναι δυνατόν!» φώναξε αγανακτισμένος
κάποιος που καθόταν πίσω από την μητέρα των παιδιών. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Άννα! Χάρη!» σηκώθηκε η μητέρα τους από το
πίσω κάθισμα. Τους έπιασε από τα χεριά και έσκυψε ανάμεσα τους. Ένα μεγάλο
μέρος από το όμορφο στρογγυλό στήθος της
αποκαλύφθηκε. Αν και τέλος καλοκαιριού ήταν κάτασπρο. Τα 3 παιδιά μάλλον δεν άφηναν
και πολύ ελεύθερο χρόνο για μπάνια στην κύρια Μαμά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αν δεν κάνετε ησυχία ο αστυνόμος-οδηγός θα
σας κατεβάσει εδώ!» έδειξε έξω από το παράθυρο με το δάχτυλο της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έξω είχε πια σκοτεινιάσει και μάλλον η ιδέα να
τους αφήσει στην ερημιά ο οδηγός- αστυνόμος δεν φάνηκε και πολύ σπουδαία σε κανένα
από τα δυο αδέρφια. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Κάθισαν
στα καθίσματα τους και κοίταξαν με γουρλωμένα τα γαλάζια μάτια τους το σκοτάδι
έξω από το παράθυρο. Ο Χάρης αρκέστηκε σε μια τελευταία μπουνιά στο μπούτι της αδελφής
του. Η Άννα φανερά τρομοκρατημένη από την επικείμενη τιμωρία δεν ανταπέδωσε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">‘Γιατί να μην υπήρχε και σε εκείνο το βαγόνι
ένα οδηγός αστυνόμος…’ σκέφτηκα μαλάζονταν τα μηνίγγια μου. Η κάρδια μου κόντευε
να πεταχτεί από το στήθος μου και δεν μπορούσα να νιώσω τα πόδια μου. ‘Κάπως
έτσι πρέπει να αισθάνονται οι παράλυτοι’ σκέφτηκα ασυναίσθητα. Έβγαλα από την
τσάντα μου 2 ακόμα </span>Luvox<span lang="EL"> και τα κατάπια με το υπόλοιπο νερό που τώρα ήταν ζεστό σα κάτουρο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έκλεισα τα μάτια μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είχαν περάσει
σχεδόν 3 χρόνια. Ήταν 22 Δεκεμβρίου. Τελευταίος χρόνος ως φοιτητής του Χημικού
στην Λάρισα. Αν και μονό 3 χρόνια, όταν
σκέφτομαι τον τότε Τάσο -Τάσος Μίχας , αυτός είμαι εγώ, είναι σαν να σκέφτομαι
ένα άλλο άνθρωπο. Κάποιον που ήξερα. Ναι, φαντάζομαι ότι κάποιες εμπειρίες
είναι αρκετές για να σε κάνουν να γίνεις ένας ‘άλλος άνθρωπος’. Να γίνεις
κάποιος που στους εφιάλτες του ακούει ένα αλβανικό μοιρολόι και κάποιες φόρες
να το ακούς σαν ψίθυρο ακόμα και με τα μάτια ανοιχτά. Να γίνεις κάποιος που χρειάζεται
4, μερικές φόρες 6, ακόμα και 8 χάπια την ημέρα, για να μην καταρρεύσει από κρίσεις
πανικού ή άγχους ή και ‘γω δεν ξέρω τι σκατά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Ήταν
παραμονή Χριστουγέννων του 2006 και μάλλον η ‘ζεστασιά’ είχε ευαισθητοποιήσει
τους ανθρώπους του ΟΣΕ. Είχαν προσθέσει μια ακόμα έκτακτη, και μάλιστα </span>express <span lang="EL">γραμμή για Αλεξανδρούπολη
-αυτό σήμαινε ότι δεν θα σταματούσε σε κάθε χωριουδάκι, ξεχασμένο από τον θεό,
και θα κάναμε 8-9 ώρες και όχι 2 χρόνια. Για όλους αυτούς που είχαν μείνει πίσω
για δουλειά , υποχρεώσεις ή κάποιο τελευταίο εργαστήριο, όπως εγώ. Θα μπορούσα
φυσικά να περιμένω και να πάρω το 604 στις 4 το επόμενο μεσημέρι, αλλά αλήθεια
δεν ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα σαν τη καλαμιά στον κάμπο <st1:metricconverter productid="500 χιλιόμετρα" w:st="on">500 χιλιόμετρα</st1:metricconverter> μακριά
από όλους τους φίλους μου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ήταν
μια μικρή, υπερβολικά μικρή αμαξοστοιχία με 3 βαγόνια και ένα αυτό της μηχανής.
Θα ξεκινούσε 12:20 το βραδύ και το πρωί στις 9:30 θα έφτανε στην Αλεξανδρούπολη.
Μάλιστα ήταν τοσο έκτακτη η γραμμή που μας είχαν ελέγξει τα εισιτήρια πριν μπούμε
στο τρένο, δεν θα υπήρχε ελεγκτής.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ήταν
3 βαγόνια από εκείνα τα φρικτά, καταθλιπτικά παλιά πορτοκαλοκόκκινα. Από εκείνα
που κατεβαίνοντας, ένιωθες τόσο βρώμικος που ήθελες να κάψεις τα ρούχα σου και
να κάνεις μπάνιο με χλωρίνη. Αλλά ποσώς με ενδιέφερε. Και από ότι φαινόταν δεν δυσαρεστούσε
και αρκετούς ακόμα, μιας και καμία εκατοστή
άτομα περίμεναν να ανοίξουν οι πόρτες της μικρής αμαξοστοιχίας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Μπήκα
στο τελευταίο βαγόνι, πιστεύοντας ότι θα έχει τον λιγότερο</span>o<span lang="EL"> κόσμο. Και δεν έπεσα
έξω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Μέσα
στο βαγόνι ήμασταν καμία εικοσαριά άτομα. Μεταξύ αυτών ένα ζευγάρι καλοντυμένων,
κοτσονάτων ηλικιωμένων, δυο κοπέλες και δυο αγόρια όλοι με ράστα και ρούχα που έμοιαζαν
να τα είχαν ράψει μονοί τους . Ήταν ζωσμένοι με εκείνες τις τεράστιες βαλίτσες
που δένουν στη μέση και στο στήθος και πάντα με έκαναν να απορώ γιατί μονοί τύποι
σαν αυτούς έχουν τέτοιες και επίσης τι διάολο έχουν εκεί μέσα. Ήταν ακόμα ένα νεαρό
ζευγάρι αλλοδαπών με ένα μικρό κοριτσάκι που κοιμόταν μακάριο στην αγκαλιά της μάνας
του, δυο τύποι με πανάκριβα σακάκια και χαρτοφύλακες που έμοιαζαν εκτός τόπου
και χρόνου μέσα στο άθλιο βαγόνι . Ακόμα μια παρέα από 3 μεταλλάδες με όλα τα χαρακτηριστικά
αξεσουάρ, καρφιά, μακριά δερμάτινα, ανάποδους σταυρούς και κάνα τόνο μαύρο μολυβί
κάτω από τα μάτια. Αυτούς δεν έμοιαζε να τους έχει ζεστάνει καθόλου το κλίμα
των Χριστουγέννων. Δυο κοντοκουρεμένοι υπερβολικά φουσκωτοί τριαντάρηδες με
στρατιωτικά παντελόνια και χακί λουκάνικα/ βαλίτσες. Και τέλος η αφεντιά μου. Ανέβηκα
της σκάλες πίσω από τον πιο φουσκωτό, που παρά το τσουχτερό κρύο φορούσε κολλητό
ισοθερμικό μπλουζάκι .Κάτω από αυτό διαγράφονταν καθαρά οι τεράστιοι τεντωμένοι
μυείς του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στην πίσω μέρος της μπλούζας του είχε το πάντα
δημοφιλές και χαρμόσυνο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">‘Τούρκος κάλος, μονό νεκρός’ και με μικρότερα γράμματα
‘3<sup>ο</sup> σώμα Λόχου Ορεινών Καταδρομών Δράμας’ .</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ένα καθόλου διακριτικό ‘πφφφφ’ μου βγήκε μόλις
το διάβασα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτός σταμάτησε στις σκάλες, γύρισε και μου ρίξε
ένα απειλητικό βλέμμα, σηκώνοντας το αριστερό μέρος του πάνω χείλους του, αλά
Ράμπο. Κόντεψαν να με πάρουν τα γέλια αλλά συγκρατήθηκα παρατηρώντας ότι το
στήθος του ήταν πιο μεγάλο και φουσκωμένο από της κοπέλας μου, και το χέρι του
ήταν σαν το πόδι μου, η μάλλον σαν τα δυο μου πόδια μαζί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL"> Κάθισα
2 θέσεις από το τέλος του βαγονιού, απέναντι από το ζευγάρι των ηλικιωμένων. Η θερμοκρασία
μέσα είχε ελάχιστη διαφορά από έξω, έσφιξα το κασκόλ μου, βολεύτηκα στην θέση
μου, έβγαλα το </span>Salem<span lang="EL">’</span>s lot
<span lang="EL">του κ. Κίνγκ και άρχισα να διαβάζω. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ένα
από τα ‘βίτσια’ μου είναι να διαβάζω έξω από το σπίτι. Όπου έχει φασαρία. Μου
είναι αδύνατο να συγκεντρωθώ αν έχει ησυχία. Γιαυτό αν και μεγάλος βιβλιοφάγος,
στο σπίτι μου έχω διαβάσει ελάχιστα βιβλία. Διαβάζω σε πάρκα, παγκάκια, πλατείες,
λεωφορεία, οπουδήποτε με φασαρία και κόσμο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Είχα απορροφηθεί
όπως πάντα στο βιβλίο μου παρά τον θόρυβο από τις ραγές και τις δυνατές συζητήσεις των επιβατών, όταν συνειδητοποίησα
ότι εδώ και αρκετή ώρα κάτι με ενοχλούσε. Ένας ήχος που μέσα στην συγκέντρωση
μου δεν μπορούσα να καταλάβω από πού ερχόταν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Έβαλα
τον δείκτη μου στην σελίδα που είχα μείνει και έκλεισα το βιβλίο μου. Κούνησα λίγο
τον κεφάλι μου για να βγω από τον κόσμο των λάγνων βρικολάκων, και των διψασμένων
για ανθρωπινή σάρκα τεράτων και να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Μεγάλη ειρωνεία,
όπως θα ανακάλυπτα αργότερα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
Το κοριτσάκι του ζευγαριού, τώρα
είχε ξυπνήσει και καθόταν όρθιο ανάμεσα στα πόδια του πατέρα του, ο οποίος φαινόταν
να είναι στην ηλικία μου( αν φυσικά αφαιρούσες τους μαύρους κύκλους κάτω από τα
μάτια του και τις πρόωρες ρυτίδες, μια ευγενική χορηγία της όμορφης χωράς μας,
όπως είμαι σίγουρος του την είχαν περιγράψει), είχε κολλήσει το πρόσωπο της στο
τζαμί και ξεφώνιζε ξανά και ξανά κάτι που ακουγόταν σαν ‘Αγι’ ‘ Αγι’ ‘Αγι’ , χτυπώντας
το τζαμί με το χέρι της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
Παρόλο το μικροσκοπικό της μέγεθος και την ομολογούμενος γλυκύτατη φατσούλα
της, ο ήχος που παρήγαγε ήταν άκρως ενοχλητικός. Και πρέπει να γινόταν αρκετή
ώρα μιας και ο ηλικιωμένος κύριος φανερά
εκνευρισμένος σηκώθηκε και πήγε επάνω
από την μητέρα του παιδιού.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σας παρακαλώ μαντάμ, η γυναίκα μου έχει και τη πίεσή της!» είπε δείχνοντας το κορίτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η νεαρή γυναίκα δεν φάνηκε να καταλαβαίνει την
γλώσσα, αλλά κατάλαβε το νόημα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πήρε την κόρη της στην αγκαλιά της και άρχισε
να την κανακεύει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ησυχία ήταν σαν βαθιά ανάσα μετά από μακροβούτι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο ηλικιωμένος κύριος κάθισε ξανά στην θέση του
απέναντι μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλβανοί είναι!» ψιθύρισε στην γυναίκα του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξανδρε σε παρακαλώ!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι αγάπη μου;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ξέρεις πολύ καλά την άποψη μου για τους ξένους
ανθρώπους»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Μα…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Αλέξανδρε θα μαλώσουμε»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Απλά ήθελα να πω ότι οι άνθρωποι είναι από
την Αλβανία, γλυκιά μου»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Απλά ήθελες να πεις…» είπε η ηλικιωμένη κύρια
και γύρισε το κεφάλι της, με την υπερβολικά περιποιημένη κόμη , από την άλλη
μεριά, κοιτώντας έξω. « Τουλάχιστον σταμάτησε το παιδί να τσιρίζει» συνέχισε
και του χάιδεψε το χέρι, κοιτώντας ακόμα όμως από την άλλη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Είδες;» είπε με περηφάνια αυτός και τεντώθηκε
δίνοντας της ένα φιλί στο μάγουλο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Χαμογέλασα με την τρυφερότητα του ζευγαριού
και άνοιξα ξανά το βιβλίο μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Δεν πρόλαβα
να διαβάσω ούτε πέντε σελίδες, όταν ξαφνικά η μικρή ξανάρχισε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή τη φορά έπιασε ένα παιδικό τραγούδι, τσιρίζοντας
διαπεραστικά κάθε φωνήεν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρία μου κάντο να σταματήσει!» ακουστικέ μια
φωνή από τα μπροστινά καθίσματα. Και ύστερα από λίγο,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρία μου σας παρακαλώ!» η ίδια φωνή. Ήταν ένας
από τους δυο κουστουμάτους.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">‘Αν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ
στο βουνό’ μουρμούρισα και άνοιξα την τσάντα μου. Με τρόμο σχεδόν, ανακάλυψα
ότι δεν είχα τα ακουστικά από το </span>iPod<span lang="EL"> μου μαζί. Έψαξα απελπισμένος μια ακόμα φορά σε κάθε τσεπάκι της τσάντας
μου και την έκλεισα απογοητευμένος.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Το ρεσιτάλ
της μικρής συνεχιζόταν δυνατότερα αλλά οι γονείς της κάθονταν απαθείς. Ούτε που
ήθελα να φανταστώ πόσα τέτοια ρεσιτάλ είχαν ακούσει στα 2; 3; χρόνια που είχαν
το κορίτσι τους, για να μην του δίνουν καν σημασία. Για μια ακόμα φορά η σκέψη
‘Θεέ μου δεν θα κάνω ποτέ παιδιά, πέρασε από το μυαλό μου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Παναγία μου, Αλέξανδρε δεν μπορώ άλλο. Τρείς
ώρες τώρα δεν έχει σταματήσει και έχω και την πίεσή μου…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι άλλο να κάνω Αμαλία μου, αφού δεν καταλαβαίνουν
Ελληνικά» είπε ο κ.Αλέξανδρος και κοίταξε την μικρή καλά καλά , λες και αυτό θα
την έκανε να σταματήσει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Η ώρα
περνούσε και η μικρή το μόνο που έκανε ήταν να αλλάξει σε ένα άλλο κομμάτι, που
ίσως να τα ήταν το ‘Άγια νύχτα’ και αν
ήταν δυνατόν, σε ακόμα μεγαλύτερη ένταση από πριν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Θα το κάνεις να σκάσει το γαμημένο;» </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο φουσκωτός είχε σηκωθεί όρθιος και το μέτωπο
του γυάλιζε κατακόκκινο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η φωνή του ήταν τόσο άγρια και μπάσα που όλοι
στο βαγόνι σταμάτησαν να μιλούν, μέχρι και ο ήχος από τις ράγες έμοιασε να χαμηλώνει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε, Σώτο χαλάρωσε» τον έπιασε από το μπράτσο ο
λιγότερο φουσκωτός. Όλοι στο βαγόνι κοιτούσαν άφωνοι τους δυο λοκατζήδες.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μόνη που δεν έμοιασε να ενοχλείτε ήταν η μικρή,
που τώρα είχε κολλήσει τα μικρά της χειλάκια στο τζαμί και του έδινε ρουφηχτά φιλιά
φωνάζοντας ‘Μαμι’ ‘Μαμι’</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν μπορώ άλλο, δεν θα με τρελάνει εμένα ένα τρίχρονο!»
φώναξε ένας από τους δυο κουστουμάτους και σηκώθηκε όρθιος. Πήγε φουριόζος
μέχρι την πόρτα του βαγονιού. Έκανε να την ανοίξει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε, φίλε δεν ανοίγει» είπε ένα από τα παιδιά
με τα ράστα. Αυτός με τα μαύρα μαλλιά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι εννοείς δεν ανοίγει;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Προσπάθησα και εγώ πριν. Ήθελα να κάνω ένα τσιγάρο
αλλά δεν ανοίγει» </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">« Τι βλακείες είναι αυτές;» είπε ο
κουστουμάτος και τράβηξε ξανά με φορά το χερούλι της πορτοκαλιάς δίφυλλης πόρτας.
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν ανοίγει φίλε, πρέπει να έχει μπλοκάρει
και έτσι. Τρελό σκάλωμα ε;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο τύπος με το κουστούμι προσπάθησε μερικές
φόρες ακόμα να τη ανοίξει, και ύστερα άρχισε να βαράει το τζαμί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε!» φώναξε χτυπώντας επανειλημμένα το χοντρό
τζαμί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε, φίλε χαλάρωσε» είπε η κοπέλα με τα ξανθά (δηλαδή
αυτά που μάλλον ήταν ξανθά, κάτω από τους 3 τόνους βρωμιάς) ράστα. «Δεν παίζει
να σε ακούσουν δίπλα, έχει πολύ θόρυβο ανάμεσα στα βαγόνια, και μια ακόμα ίδια ηχομονωμένη
πόρτα, δεν βλέπεις; Άσε που η ώρα....» σήκωσε το μανίκι της, κοίταξε το ρόλοι
της- με ύφος που έμοιαζε πιο πολύ ‘προσπαθώ να λύσω τριτοβάθμια εξίσωση με μιγαδικούς
και αλγορίθμους’ παρά με κοιτάω τι ώρα είναι. « Είναι 4 σχεδόν και αν δεις όλοι
κοιμούνται μάλλον»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Όπως θα κάναμε και εμείς αν δεν ήταν αυτό!» ξέσπασε
έξαλλος ο κουστουμάτος δείχνοντας το κορίτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε καμία ώρα φτάνουμε Δράμα . Στο σταθμό θα ανοίξουμε
τα παράθυρα, θα βγάλουμε τα κεφάλια μας και θα φωνάξουμε κάποιον από τον σταθμό
να μας ανοίξει»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε καμία ώρα; Δεν είμαστε καλά!» άρχισε να
βαράει πιο δυνατά το τζαμί της πόρτας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τώρα όλοι
κοιτούσαν τον εξοργισμένο κουστουμάτο. Ένα τσουλούφι από τα καλοχτενισμένα
μαλλιά του είχε ξεφύγει και τιναζόταν σαν κεραία αμαξιού σε ανώμαλο δρόμο, με
κάθε χτύπημα που έδινε στην πόρτα. Μερικοί από τους επιβάτες ψιθύριζαν στους διπλανούς
τους , και άλλοι κοιτούσαν αμήχανα γύρω τους. Μονό το κορίτσι συνέχιζε να
τσιρίζει χωρίς να δείχνει να νοιάζεται ούτε για καμία φρακαρισμένη πόρτα ούτε
για οτιδήποτε άλλο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">« Πριν στο σταθμό άκουσα ότι τα εισιτήρια
είναι μονό για Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη και ότι γενικά δεν θα σταματήσει πουθενά
το τρένο πριν την Κομοτηνή» είπε μια κοπέλα που καθόταν μόνη της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Δεν είμαστε καλά, καθόλου καλά!» επανέλαβε ο
τύπος με το κουστούμι. Γύρισε μεριά και πήγε προς το ζευγάρι των Αλβανών.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κύρια μου κοντεύω να τρελαθώ για όνομα του θεού»
έφτυσε σχεδόν τις λέξεις στην μητέρα του παιδιού. Το κορίτσι ούτε γύρισε να
κοιτάξει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μητέρα μάζεψε για ακόμα μια φορά την κόρη
της και άρχισε να την μαλώνει αρκετά έντονα στην γλωσσά της. Ήταν αξιοπερίεργο
ότι κανένας δεν απευθυνόταν στον πατερα, αλλά όλοι στην μητέρα του παιδιού.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Για δεύτερη
φορά ένιωσα εκείνη την αίσθηση της βαθιά αναπνοής, και κρίνοντας από τις εκφράσεις
των γύρω μου, δεν ήμουν ο μόνος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Φυσικά αυτή η όαση ηρεμίας δεν κράτησε για
πάνω από 5-6 λεπτά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μικρή άρχησε να χοροπηδά ανάμεσα στους γονείς
της φωνάζοντας λέξεις και πιάνοντας τα μικρούλικα δάχτυλα της. Μάλλον μετρούσε
μέχρι το δέκα και μάλλον ήταν πολύ περιφανή για αυτό, λαμβάνοντας υπόψη την ένταση
της φωνής της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αγκομαχητά και αναστεναγμοί ακουστήκαν από
όλους τους επιβάτες.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Παρόλο
που η φωνή του κοριτσιού ήταν απίστευτα γλυκιά και το ελαφρό τσέβδισμα αλλά και
το τεράστιο χαμόγελο της την έκαναν σαν καραμελίτσα ή κάτι τέτοιο, με μεγάλη
μου ντροπή σκέφτηκα ότι αν δεν με έβλεπε κανένας, άνετα θα της έριχνα ένα
σκαμπίλι, ίσως και δύο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ήταν κυριολεκτικά αφόρητη και θεωρούμουν
άνθρωπος με γαϊδουρινή υπομονή, ειδικά σε θέματα φασαρίας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αλλά μάλλον δεν είχαν όλοι την δική μου υπομονή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο
Σώτος ο φουσκωτός, σηκώθηκε από την θέση του και με αργά βάρια βήματα (θαρρείς
πως ακουγόταν ο ήχος από τα άρβυλα του) πήγε προς το ζευγάρι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κάντο να σκάσει, με ακούς;» είπε στον πατέρα αυτή τη φορά. Αυτός δεν φάνηκε να καταλαβαίνει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κάντο να σκάσει το μπάσταρδο σου ή θα το κάνω
εγώ! Με ακούς βρωμιάρη κωλοαλβανέ;» ύψωσε το δάχτυλο του. Το έφερε μπροστά στο
πρόσωπο του πατέρα. Η φωνή του, ακουγόταν σαν να έβγαινε από κάποιο βαθύ πηγάδι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Νεαρέ θα έπρεπε να ντρέπεσαι» σηκώθηκε η
κ.Αμαλία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Κυρά μου κοιτά την δουλεία σου» αποκρίθηκε ο
Ράμπο χωρίς να την κοιτάξει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο πατέρας αυτή τη φορά πήρε την μικρή στην
αγκαλιά του και αφού της είπε κάτι σκέπασε το στόμα της με την παλάμη του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Σωτος γύρισε της αφύσικα μεγάλες σαν βράχους
πλάτες του και γύρισε στη θέση του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Γαμημένοι Αλβανοί!» φώναξε στον αέρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ε, φίλε τι σχέση έχει αν είναι Αλβανοί ή Έλληνες
ή δεν ξέρω και εγώ. Η μικρή μου αδελφή κάνει χειρότερα και είναι Ελληνίδα. Σε πληροφορώ ότι κανένα δικαίωμα…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σκάσε βρωμιάρα χασικλού , μην σε πάρει και εσένα
ο διάολος!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το κορίτσι με τα ξανθά ράστα άνοιξε το στόμα
του να πει κάτι άλλο, αλλά το ξανάκλεισε αναστενάζοντας. Παρόλα τα αναμφίβολα
πολλά καμένα εγκεφαλικά της κύτταρα, κατάλαβε ότι ο Ράμπο είχε πολύ λιγότερα, διάολε
είχε γεννηθεί πιθανόν με λιγότερα!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Η ατμόσφαιρα
μέσα στο βαγόνι είχε γίνει βαριά, συμπαγής, αιχμηρή. Ένιωθες ότι… μια απότομη
κίνηση και….</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Το
στομάχι μου είχε γίνει κόμπος. Λες και ένα αόρατο σαδιστικό χέρι το είχε πιάσει
και το ζουλούσε και το τραβούσε. Η καρδιά μου χτυπούσε υπερβολικά γρήγορα και είχα ιδρώσει παρόλο που κρύωνα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Πλέον
κανένας δεν μιλούσε. Αυτό ήταν καλό. Η ώρα έμοιαζε να κυλά αργά. Φανταζόμουν τον
χρόνο σαν ένα γέρικο σαλιγκάρι που σέρνεται επάνω σε κόλλα η κάτι τέτοιο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Και σαν
ενοχλητικό ξυπνητήρι που χτυπά ένα χειμωνιάτικο πρωινό Δευτέρας, η μικρή πάτησε
μια τσιρίδα και άρχισε να ξανατραγουδά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πολλά
‘ω θεέ μου’ και ‘δεν είναι δυνατόν’ ακουστήκαν από διάφορα σημεία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο
Σωτος πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κάθισμα του. Με τους ώμους του γερμένους
και τα δόντια του σφιγμένα, έτρεξε σχεδόν στο ζευγάρι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Στο πα γαμιόλη Αλβανέ! Σε προειδοποίησα παλιόπουστα!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Άπλωσε το τεράστιο χέρι του να πιάσει την
μικρή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Νο!!!» ξεφώνισε ο πατέρας και τινάχτηκε από
την καρεκλά του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πηρέ φορά και παρόλο που ήταν ούτε ο μισός από
τον Σώτο , τον έσπρωξε μερικά βήματα πίσω, μακριά από το παιδί του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τι έκανες ρε καριόλη; Με λέρωσες; ΜΕ
ΛΕΚΙΑΣΕΣ;» ξεφώνισε ο Σώτος. Μάζεψε το χέρι του πίσω, και έριξε ένα κροσέ στον Αλβανό που για καλή τύχη του δευτέρου, αστόχησε
κατά μεγάλο μέρος του. Πάραυτα ο νεαρός σωριάστηκε
στην καρεκλά του κρατώντας το σαγόνι του. Το χείλος του σχίστηκε και αρχίσει να
ματώνει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ακούμπα με ξανά και θα σε σφάξω καριολη! Με
ακούς; Θα σε ξεκοιλιάσω παλιόπουστα» </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα δυο αγόρια με τα ράστα και οι τρεις
μεταλλαδες σηκώθηκαν και άρπαξαν τον Ραμπο από τα χεριά και την μέση. Δεν θα τα
είχαν καταφέρει αν δεν βοηθούσε ο φουσκωτός φίλος του Σώτου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">‘Ηρέμησε φίλε’ , ‘χαλάρωσε’ ‘ηρεμία’ και αλλά
τέτοια ακούγονταν από όλους. Η κοπέλα που καθόταν μονή της έβαλε τα κλάματα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η κ.Αμαλία έδωσε ένα χαρτομάντιλο και το νερό
της στον πατέρα της μικρής , ο όποιος δεν τα δέχτηκε κουνώντας το ελεύθερο χέρι
του δεξιά αριστερά. Με το άλλο τώρα έπιανε το στόμα της κόρης του η οποία είχε γουρλώσει
τα μάτια της, έτοιμη μάλλον να βάλει τα κλάματα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Οι υπόλοιποι
είχαν καλμάρει τον Σώτο που τώρα καθόταν στην θέση του και βαριανάσαινε σαν ταύρος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τον πούστη τον Αλβανό…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Τόλμησε να σηκώσει χέρι ο γαμιόλης…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι φλέβες στο κρανίο του, στο λαιμό και στα
χεριά του είχαν πεταχτεί, έτοιμες να σκάσουν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Εγώ
απλά ήμουν καθισμένος χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Τα πόδια μου έτρεμαν ανεξέλεγκτα.
Μάλλον δεν ήμουν από τους τύπους που θα έπαιρναν το χρυσό αστέρι ανδρείας ή που
θα γύριζαν με σώας τα φρένα από ένα πόλεμο ή κάτι τέτοιο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">‘Τι θα έκανε στο κοριτσάκι αν το είχε πιάσει;’
Αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό μου και το σαδιστικό χέρι που βρισκόταν στο
στομάχι μου, ξανάπιασε δουλειά. Αυτή τη φορά όμως με ιερό ζήλο και σκοπό να
σμπαραλιάσει το στομάχι μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Σε μίση ώρα το πολύ φτάνουμε Κομοτηνή, ελπίζω
οι στρατιώτες ή η οικογένεια να κατέβουν, αλλιώς θα πρέπει να κάνουμε κάτι, να ειδοποιήσουμε
κάποιον Αλέξανδρε.»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Ναι αγάπη μου θα ειδοποιήσουμε τον σταθμάρχη
μόλις φτάσουμε» είπε ο κ. Αλέξανδρος και την αγκάλιασε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Τώρα
η κατάσταση στο βαγόνι ήταν τόσο ηλεκτρισμένη, που λες και ένιωθες την ένταση
να αγγίζει το δέρμα σου. Να την αναπνέεις. Και ήταν κακή ένταση. Σαν βρωμερός υγρός
αέρας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο πατέρας της μικρούλας πολύ σοφά κρατούσε την
παλάμη του πάνω στο στόμα της κόρης του. Και αυτή έμοιασε να αποκοιμιέται. Θεέ
μου τι περίεργα που είναι τα μικρά παιδιά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο χρόνος
πραγματικά είχε κολλήσει . Η μίση ώρα που, που θα φτάναμε Κομοτηνή έπρεπε να είχε
περάσει ώρες πριν. Γαμώτο μέρες πριν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Και επιτέλους ακούστηκε από τα ηχεία, σαν φωνή
αγγέλου…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Η αμαξοστοιχία 410 σε δέκα λεπτά φτάνει στο σταθμό
της Κομοτηνής. Αποβίβαση από την δεξιά μεριά.»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τότε όλα έγιναν πολύ γρήγορα και τόσο αργά συνάμα.
Πρέπει να έγιναν σε λιγότερο από ένα λεπτό. Αλλά τώρα κάθε φορά που το σκέφτομαι
μοιάζει ώρες ολόκληρες.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Ο
πατέρας του κοριτσιού, νομίζοντας πως έχει αποκοιμηθεί , και είχε κοιμηθεί, έβγαλε
το χέρι του από το στόμα της. Την στιγμή που ακούστηκε η φωνή του οδηγού, η
μικρή άνοιξε τα μάτια της, έβγαλε ένα στριγκό γκάρισμα και άρχισε να κλαίει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το επόμενο δευτερόλεπτο ο μέγας Λοκατζής Σώτος,
είχε σηκωθεί όρθιος και με τεράστια βήματα κατευθυνόταν προς το κορίτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ακόμα τον βλέπω σαν σε αργή κίνηση με τους μυείς
τους στήθους του και των μπράτσων του να ανεβοκατεβαίνουν με κάθε του βήμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο πατέρας προετοιμασμένος αυτή τη φορά
σηκώθηκε στο διάδρομο έτοιμος να τον εμποδίσει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ένα γυναικείο ουρλιαχτό ακούστηκε από κάπου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τον έσπρωξε με τα δυο του χεριά αλλά ο τεράστιος
όγκος του Σώτου, δεν έμοιασε να μετακινείτε ούτε ένα χιλιοστό.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τότε με αστραπιαίες κινήσεις ο Σώτος έσκυψε και έβγαλε από το αριστερό του άρβυλο, ένα στρατιωτικό μαχαίρι τουλάχιστον <st1:metricconverter productid="30 εκατοστών" w:st="on">30 εκατοστών</st1:metricconverter>. Η λάμα
του γυάλιζε θαμπά στο αρρωστιάρικο φως από τις παλιές λάμπες του τρένου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Σηκώθηκε απότομα όρθιος και αγκάλιασε τον Αλβανό
πάνω από τους ώμους , σαν φίλοι παλιοί που έχουν να βρεθούν χρόνια.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Στο πα γαμιόλη Αλβανέ πως θα σε σφάξω αν με ξανακουμπήσεις»
. είπε και έχωσε το μαχαίρι στην κοιλιά του πατέρα ύστερα στο στήθος και πάλι
στην κοιλιά, ξανά και ξανά. Το πρόσωπο του είχε γίνει μια απόκοσμη μάσκα.
Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τόσο μίσος, παράνοια, και ευχαρίστηση ανακατεμένα σε μια έκφραση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Όλο το βαγόνι έχει κοκαλώσει. Κανείς δεν
κουνιέται, κανείς δεν αναπνέει καν. Δυο κοπέλες αρχίζουν να ουρλιάζουν. Εγώ
ξερνάω στο δίπλα κάθισμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Η
μικρή καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον μπαμπά της, ότι κάτι κακό του
έχει συμβεί και αρχίζει και κλαίει ακόμα πιο δυνατά, ουρλιάζει. Νομίζεις ότι θα
σκάσουν τα πνευμόνια της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">«Βούλωσε το επιτέλους βρωμόσπορε» μουγκρίζει μέσα
από τα δόντια του ο Σώτος. Με την αναστροφή της παλάμης του χτυπάει την μικρή η
οποία εκσφενδονίζεται κυριολεκτικά στο τζαμί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ένα ξερό υγρό ‘γκντουπ’ και ένα κόκκινος λεκές
μεγάλος σαν από μπάλα του χάντμπολ αποτυπώνετε στο τζάμι και αρχίζει να στάζει..
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μάνα αρχίζει να στριγκλίζει σαν πληγωμένο ζώο.
Ο Σώτος μπορεί να σταματήσει και αυτό το θόρυβο αλλά πλέον σχεδόν όλοι οι επιβάτες
από το βαγόνι είναι επάνω του .Το πρόσωπο του είναι κολλημένο στο πάτωμα μέσα
στην λίμνη από το αίμα του πατέρα της μικρής. Του παίρνουν το μαχαίρι αλλά
αυτός λυσάει να ξανασηκωθεί. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μητέρα ακόμα στριγκλίζοντας χαϊδεύει το
μικρό κεφαλάκι της κόρης της, που τώρα δεν είναι εντελώς κυκλικό. Μοιάζει με
σπασμένο αυγό. Ο Σώτος με το ένα μάτι του, την κοιτά με τόσο μισός που αν
γινόταν θα την σκότωνε με το βλέμμα του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Το τρένο
έχει πια σταματήσει. Άνθρωποι έσπρωξαν, έσυραν κυριολεκτικά έξω τον Σώτο που
ακόμα πάλευε να ξεφύγει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"> Εγώ είχα
ξεράσει ξανά. Αυτή τη φορά επάνω στο παντελόνι μου. Δεν μπορούσα να σηκωθώ να
βγω έξω,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Όταν βγήκαν όλοι από το βαγόνι, ο χρόνος άρχισε
να παίρνει ξανά μια κάποια υπόσταση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έτρεμα, μούσκεμα στον ιδρώτα, χωρίς να μπορώ
να κουνήσω κανένα μέλος του κορμιού μου. Και όσο και αν ήθελα να σταματήσω να
κοιτάω , τα μάτια μου απλά δεν κουνιόντουσαν.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span lang="EL">Η μανά του νεκρού παιδιού και σύζυγος του νεκρού
πατέρα, είχε πέσει στα γόνατα στο
διάδρομο . Στα χεριά της είχε την κόρη της και στα πόδια της το κεφάλι του
άντρα της. Δεν στρίγκλιζε πλέον. Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της. Μακάρι να ούρλιαζε,
μακάρι να ξεφώνιζε κατάρες στο θεό της αλλά δεν έκανε τίποτα από αυτά. Τραγουδούσε ένα σιγανό μοιρολόι. Η φωνή της
ήταν γλυκιά και υπέροχη. Για κάποιο άγνωστο
λόγο σκέφτηκα ότι θα έβγαινε νικήτρια στο ‘</span>X<span lang="EL">- </span>factor<span lang="EL">’. Ο κορμός της πήγαινε μπρος
πίσω και τραγουδούσε και τραγουδούσε…</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Φαντάζομαι ότι ο ακριβής-αν υπάρχει δηλαδή
κάτι τέτοιο, λόγος που παίρνω τα ροζ αυτά χάπια, είναι ότι εκείνη τη μέρα
συνειδητοποίησα ότι τελικά τα τέρατα δεν υπάρχουν μονό στα βιβλία και της
ταινίες. Υπάρχουν ανάμεσα μας. Και δεν χρειάζονται πανσέληνο για να μεταμορφωθούν.
Όχι. Η τσιριχτή φωνή μια τρίχρονης αλλοδαπής είναι ότι πρέπει. Και δεν χρειάζονται
νύχια και κοφτερούς κυνόδοντες, ένα στρατιωτικό μαχαίρι βολεύει μια χαρά! Θα σταματήσω
να παίρνω αυτά τα χάπια όταν θα σταματήσω να ακούω εκείνο το τραγούδι. Εκείνο
το μοιρολόι..</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
Κώστας Γαβράς</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">**Καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ που το διαβάσατε. Δεύτερον να με συγχωρείτε για ότι ορθογραφικά και συντακτικά λάθη- γραμματική is a bitch, αν ήσουν τούβλο στο σχολείο.Τρίτον το κείμενο είναι καθαρή μυθοπλασία. Και τέλος θα μου έδινε πολλή δύναμη να συνεχίσω να γράφω και να δημοσιεύω αν αξιολογούσατε την ιστορία (πάνω) ή αν αφήνατε σχόλια(κάτω κάτω) ή κάνατε like /share (</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> πάνω πάνω). </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3670907624103188587.post-77280829523459920482013-07-17T12:29:00.000-07:002013-07-24T15:12:01.178-07:00Όλγα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVxRyyFQRl40o307uYWwUA5KKcexe0EiFUDM-1I0B3UooPCheqdkJfSOAulaLNj70YLBEYWCzanj5nfISw_0-0lDkKdn6SGmuZEo1UfHKMizJIbkSragZuaZiJAaqe0lAsEWklfPh-pWxK/s1600/olga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVxRyyFQRl40o307uYWwUA5KKcexe0EiFUDM-1I0B3UooPCheqdkJfSOAulaLNj70YLBEYWCzanj5nfISw_0-0lDkKdn6SGmuZEo1UfHKMizJIbkSragZuaZiJAaqe0lAsEWklfPh-pWxK/s400/olga.jpg" height="248" width="400" /></a></div>
<i><br /></i>
<i> Πως μπορείς να ξεχωρίσεις τον αμνό από τον λύκο, αν δεν έχεις δει ποτέ σου ένα;</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b> Το ραντεβού</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Άνοιξε την εξώπορτα και μπήκε στο τεράστιο άδειο σπίτι. Κοίταξε γύρω της, αναρωτώμενη πόσο καιρό θα της έπαιρνε να συνηθίσει το νέο πατρικό της . Άφησε τα ψώνια της στο ογκώδες δρύινο τραπέζι στο σαλόνι και αποφάσισε να κάνει ένα γρήγορο ντους πριν δοκιμάσει τα νέα της ρούχα.</div>
<div>
Τελικά της πήρε μια ώρα και ένα τέταρτο. Το παλιό, γεμάτο μούχλα στις γωνίες 1χ1 μπάνιο της στο Λονδίνο την είχε κάνει να λησμονήσει πόσο απολαυστικό μπορεί να γίνει ένα αφρόλουτρο σε μπανιέρα και όχι όρθια σε μια μικρή ντουζιέρα που σε κάθε κίνηση της η κρύα κουρτίνα έγλυφε το σώμα της, κάνοντας την να ανατριχιάζει και να βλαστημά.</div>
<div>
Και τι μπανιέρα…σωστή πισίνα. Ο πατέρας της Όλγας ο κ.Παναγιώτης Σπύρου, ήταν μαθηματικός, αλλά το μεγάλο του πάθος ήταν η μαγειρική. Έτσι 4 χρόνια πριν, δηλαδή πριν η Όλγα φύγει για σπουδές στην Αγγλία, μετά από έντονους καβγάδες και σφοδρές αντιδράσεις της κυρίας Σπύρου- αποφάσησε να παραιτηθεί από το φροντιστήριο που εργαζόταν τα τελευταία 16 χρόνια, με πολύ καλές αποδοχές μάλιστα.</div>
<div>
Πήρε ένα επιχειρησιακό δάνειο, και ότι λεφτά είχαν μαζέψει στην άκρη και άνοιξε ένα μικρό εστιατόριο σε ένα στενό στην Καλαμαριά. Μέσα σε 4 χρόνια παρά τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα άνοιξε αλλά 5 κανονικά εστιατόρια σε όλη την Θεσσαλονίκη με το κλισέ και λίγο μπανάλ – έβρισκε η μάνα της Όλγας τουλάχιστον, όνομα ‘Στου Παναγιώτη’. Έτσι την συγκεκριμένη στιγμή , η κ. Σπύρου απολάμβανε ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι στα Κανάρια νησιά μαζί με τον άντρα της και πλέον δεν είχε το παραμικρό παράπονο από αυτόν. </div>
<div>
Η Όλγα βγήκε από το μπάνιο, τυλίχτηκε με ένα μπλε μπουρνούζι και κατέβηκε να δοκιμάσει τα ψώνια της. Αν και μόνη στο σπίτι, έβγαλε το μπουρνούζι της και φόρεσε γρήγορα γρήγορα το μαύρο κοφτό μποξεράκι, με την πολύ ελαφριά δαντέλα και το μαύρο καινούριο σουτιέν της. Πάντα ντρεπόταν να είναι γυμνή ακόμα και μόνη της.</div>
<div>
Το σουτιέν ανασήκωνε και αναδείκνυε το αναμφίβολα ωραίο αλλά και συγχρόνως τεράστιο όγκο του στήθους της.</div>
<div>
«Αλλά εδώ δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα ε κύρια μου;» είπε στον εαυτό της. Ρούφηξε την κοιλία της και γύρισε στον καθρέπτη για να δει πως φαινόταν το καινούριο βρακάκι.</div>
<div>
Είχε χάσει 13,5 κιλά τα τελευταία 4 χρόνια αλλά και πάλι η κόψη-αν και είχε αγοράσει από εκείνα χωρίς ραφές, που δεν γραφούν, πατούσε λίγο τον κώλο της δεξιά και αριστερά κάνοντας την τόσο μισητή κυτταρίτιδα να ξεχωρίζει ακόμα πιο πολύ.</div>
<div>
«seven more pounds Olga, seven more!» της έλεγε εδώ και 1 χρόνο ο Στέιθαμ ο διαιτολόγος της, αλλά ήταν λες και η ζυγαριά την μισούσε και είχε πεισμώσει να μην κατέβει κάτω από τα 61 κιλά, όσο πιστά και αν ακολουθούσε την δίαιτα της, σχεδόν δηλαδή.</div>
<div>
Φόρεσε από πάνω το νέο αέρινο γαλάζιο φουστανάκι, που φώτιζε υπέροχα τα μάτια της( όπως είχε πει η συμπαθητική χοντρή πωλήτρια) , μάζεψε τα μαλλιά της πίσω, ρούφηξε την κοιλία της, κορδώθηκε, και ξαναγύρισε...ο κώλος της συνέχισε να φαίνεται μεγάλος. Κάπου στο κεφάλι της άκουσε την μάνα της να της λέει ‘θα κάνεις εύκολη γέννα κορίτσι μου’. Ας είχε μικρό και σφιχτό κώλο και ας είχε την πιο δύσκολη γέννα που έγινε στην ιστορία. Ναι τρία πράγματα θα άλλαζε επάνω της – δηλαδή πολλά θα άλλαζε, αλλά 3 βασικά ήταν αυτά που μισούσε, Ο κώλος της πάνω από όλα, ύστερα η κοιλία της και τέλος τα σκαψίματα που είχε στα μαγούλα της από την έντονη ακμή που της είχε βασανίσει στην εφηβεία. Έβγαλε από την τελευταία τσάντα ένα ζευγάρι πεδιλάκια που τα είχε πληρώσει 269 ευρώ. Εξωπραγματικό πόσο για αυτήν, δεδομένου ότι δεν της άρεσαν τα ακριβά ρούχα( σε αντίθεση με την μάνα της) αλλά κυρίως δεν της άρεσαν τα ψώνια. Ο τρόπος που την κοιτούσαν οι πωλητές και οι πωλήτριες, παρόλο που αυτή ήταν η δουλειά τους το ήξερε ναι, από επάνω ως κάτω όταν δοκίμαζε ρούχα δεν της άρεσε καθόλου μα καθόλου.</div>
<div>
Αλλά σήμερα το είχε ανεχτεί υπομονετικά, όπως και τους 38 βαθμούς για πέντε ολόκληρες ώρες γυρνώντας από μαγαζί σε μαγαζί ψάχνοντας ρούχα, παπούτσια, εσώρουχα… Και όλα αυτά γιατί σήμερα είχε ραντεβού, και όχι κάποιο τυχαίο ραντεβού! Θα έβγαινε με τον Άκη Χατζή! Ακόμα κάπου μέσα της αδυνατούσε να το πιστέψει.</div>
<div>
Είχαν πέσει ο ένας πάνω στον άλλο, το προηγούμενο μεσημέρι έξω από τα Goodys στο Πανόραμα. Λογικό μιας και πλέον ήταν θεωρητικά γείτονες. Ο Άκης έμενε στην αρχή του Πανοράματος, το καινούργιο σπίτι των γονιών της ήταν λίγο αφού έβγαινες από Πανόραμα , κοντά στον Χορτιάτη, αλλά θεωρικά άνηκε στο Πανόραμα. Ουσιαστικά το σπίτι της ήταν στην μέση του πουθενά η μάλλον στην μέση αρκετών στρεμμάτων χωραφιών, ο πατέρας του είχε δηλώσει ότι σε μερικά χρόνια θα έπαιρνε αξία το μέρος όμως, άσε που το ίδιο οικόπεδο θα τους κόστιζε τα δεκαπλάσιο λεφτά ούτε πέντε χιλιόμετρα πιο κάτω. </div>
<div>
Αφού λοιπόν είπανε τα συνηθισμένα, που χαθήκαμε -δεν λέγανε ούτε γεια στο λύκειο, τι νέα και που σπουδάζουν, αυτός λογιστική στην Πάτρα - αυτή οικονομικά στο Λονδίνο και αλλά εξίσου αδιάφορα, εντελώς ξαφνικά…</div>
<div>
«Βασικά θες να πάμε για κάνα ποτάκι, ξέρεις να θυμηθούμε τα παλιά;»</div>
<div>
Η Όλγα δεν είχε καμία μα καμία όρεξη να θυμηθεί τίποτα από τα ‘παλιά’! τότε που ήταν 20 κιλά πιο χοντρή και με κόκκινα σπυράκια που έμοιαζαν να έχουν κάνει λαϊκό προσκύνημα την μύτη της και τα μαγούλα της, αλλά από την άλλη είχε κάτι παραπάνω από όρεξη να βγει για ποτό με τον Άκη. Μη θέλοντας να ακουστεί ότι κόντεψε να κατουρηθεί από την χαρά της απάντησε όσο πιο σοβαρά και αδιάφορα γινόταν </div>
<div>
«Ε ναι, ξέρεις από τότε που λείπω έξω, έχω χάσει επαφές με την Ελλάδα και δεν έχω και πολλούς να βγω όταν είμαι εδω» είπε και αμέσως σκέφτηκε. ‘Χριστέ μου και χοντρή και χωρίς φίλους. ΤΕΛΕΙΑ’</div>
<div>
«Χα, ναι φαντάζομαι» χαμογέλασε και της άγγιξε το μπράτσο «Τι λες για αύριο βραδύ τότε;»</div>
<div>
«Έ, ναι γιατί όχι» είπε η Όλγα και αναρωτήθηκε αν από την τζαμαρία φαινόταν η σακούλα από τα Goodys που έκρυβε τόση ώρα πίσω από την πλάτη της.</div>
<div>
«Να πούμε κατά τις 10 στη Καμάρα; Σε βολεύει;»</div>
<div>
Την βόλευε τελεία και αφού χαιρετήθηκαν, αντάλλαξαν ένα αρκετά θερμό για σταυρωτό, φιλί, και ο καθένας πήρε το δρόμο του.</div>
<div>
Τώρα ούτε τρεις ώρες πριν από το μεγάλο ραντεβού της, είχε αφήσει στρωμένα τα ρούχα που θα φορούσε επάνω στο κρεβάτι, και ξύριζε τα πόδια της προσεκτικά για να μην κοπεί η της ξεφύγει κάποιο σημείο. Αποφάσισε να κάνει και το μπικίνι της .</div>
<div>
Αν τελικά κατέληγαν στο κρεβάτι με τον Άκη, δεν θα ήθελε να είναι σαν γυναίκα από αναγεννησιακό πίνακα εκεί κάτω. Και ήθελε να καταλήξει στο κρεβάτι με τον Άκη. Ο Άκης χρόνια τώρα είχε πρωταρχική θέση στης φαντασιώσεις της όταν, ‘ασχολούταν’ με τον εαυτό της. Και πάντα τον φανταζόταν γλυκό και τρυφερό και άγριο όσο έπρεπε και γενικά υπέροχο. Και θα ήταν υπέροχος δεν υπήρχε αμφιβολία, άλλωστε για όνομα του θεού της άξιζε κάποιο που να ήταν καλός στο κρεβάτι.</div>
<div>
Η Όλγα είχε κάνει σεξ στη ζωή της τέσσερις φόρες όλες όλες. Η πρώτη και η δεύτερη στο πρώτο έτος της στο Λονδίνο με ένα χοντρουλή από την Πάτρα, που μόλις τελείωνε άρχιζε να κλαίει κάνοντας την και αυτή να θέλει να βάλει τα κλάματα η να τον χτυπήσει. Η δεύτερη, που δεν ήταν και εντελώς σίγουρη ότι είχε γίνει, ήταν σε ένα παρτυ με κάποιον που σίγουρα δεν θυμόταν το όνομα του, ούτε καν θυμόταν πως ήταν βασικά. Και η τελευταία και χειρότερη που ευχόταν να μην θυμόταν ήταν με ένα Άγγλο συμφοιτητή της τον Πήτερ.</div>
<div>
Είχαν βγει ένα απόγευμα παρασκευής και ο Πήτερ στις 10κ30 ήταν τυφλά. αλλά και αυτή αρκετά ζαλισμένη. Πήγαν σπίτι του με την πρόφαση ότι αυτός ήθελε να πάρει κάτι, το οποίο δεν της έλεγε τι ήταν. η Όλγα είχε σκεφτεί ότι αυτή πρέπει να ήταν μια από τις πιο ηλίθιες δικαιολογίες που είχε εφεύρει άντρας για να πάει γκόμενα στο σπίτι του, πάραυτα πήγε. </div>
<div>
Πριν περάσει πολύ ώρα, η Όλγα ήταν στα τέσσερα. Ο Πήτερ από πίσω της, της έκανε άγριο σεξ, χτυπώντας την μπάτσες στον πισινό. Κάτι που δεν την ενοχλούσε ιδιαίτερα αλλά της φαινόταν λιγάκι αστείο.</div>
<div>
Κάποια στιγμή, εντελώς ξαφνικά την γύρισε στην ιεραποστολική στάση. Άρχισε να της ζουλαει και να πασπατεύει το στήθος της άγαρμπα. Τα ζουλήγματα, μετατράπηκαν σε δυνατές σφαλιάρες, και δυνατές σφαλιάρες σε ένα στήθος με τον όγκο της Όλγας, ήταν σκέτο βασανιστήριο. Προσπάθησε να του μιλήσει, πάλεψε κυριολεκτικά με κάθε τρόπο να τον κάνει να σταματήσει, αλλά όσο αυτή πάλευε, τόσο έμοιαζε να ανάβει αυτός και να την βαράει ακόμα πιο δυνατές σφαλιάρες, που την σούβλιζαν από τον πόνο.</div>
<div>
. Τελικά σήκωσε απότομα αλλά πολύ υπολογισμένα το πόδι της δίνοντας του μια γονατιά στα αχαμνά.. Αυτός έβγαλε ένα ξερό βογγητό μαζί με λίγο μπύρα που χύθηκε επάνω στην κοιλία της και έπεσε άτσαλα από το κρεβάτι στο ξύλινο πάτωμα.</div>
<div>
Η Όλγα ντύθηκε άρον άρον και έφυγε από το σπίτι του, αφήνοντας τον διπλωμένο στα 2 να πιάνει τα στραπατσαρισμένα τέτοια του. Μετά από εκείνο το βραδύ, κάθε φορά που την έβλεπε στην σχολή έκανε πως δεν την ήξερε. </div>
<div>
Ήξερε εκείνο το βραδύ τι της είχε δώσει ιδέα και δύναμη να κάνει ότι έκανε. Το ΜΑΥΡΟ. Το μαύρο δεν είχε ιδέα τι ακριβώς ήταν αλλά το φαντάζονταν σαν δηλητήριο που έσταζε μέσα της από μια κύστη κάπου κάτω από τον εγκέφαλο της. Την πρώτη φορά που το είχε νιώσει ήταν στην έκτη δημοτικού το καλοκαίρι. </div>
<div>
Είχαν πάει στη Σίφνο, στο εξοχικό του θείου του Δημήτρη, του αδελφού της μητέρας της. Εκείνη τη χρόνια, το σώμα της Όλγας είχε αλλάξει τόσο που κάποια στιγμή είχε τρομάξει και η ιδία της η μητέρα. Η λεκάνη της είχε φαρδύνει ξαφνικά και απότομα, στα μέχρι τότε άτριχα πόδια της είχαν βγει τρίχες που απαιτούσαν ξύρισμα, και τέλος το πιο εμφανές απ’όλα το στήθος της από εκεί που απλά δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα, μέσα σε ένα χρόνο είχαν εμφανιστεί δύο μεγάλα, πιο μεγάλα από της μητέρας της στητά στήθη. </div>
<div>
Έβγαινε από την τουαλέτα, φορώντας μονό το μαγιό της και ο θειος της έβγαινε από καθιστικό.</div>
<div>
« Που είναι ο κορίτσι μου;» είπε και την σήκωσε στην αγκαλιά του, όπως πάντα. Αλλά φέτος δεν ήταν όπως πάντα, φέτος ήταν τρομερά άβολα καθώς αισθανόταν το πήχη του θειου της κάτω από τον κωλο της.</div>
<div>
«Πωπω σωστή κοπέλα έγινες» συνέχησε και την της χάιδεψε τα μαλλιά. Η αναπνοή του είχε γίνει πιο τραχιά και γρήγορη καθώς το βλέμμα του διέτρεχε όλο το κορμί της. </div>
<div>
Η Όλγα χαμογελούσε άβολα χωρίς να λέει τίποτα. </div>
<div>
«Αχ για να δω εδώ, έλα να σου το φτιάξω το μαγιό αυτό» είπε και άρχισε να φτιάχνει τη ράντα από το μαγιό της. « Για να δω εγώ» ψιθύρισε και η Όλγα είδε το στόμα του ήταν γεμάτο πυχτά σάλια. Το χέρι του πήγε από την ράντα πιο κάτω και ύστερα πιο κάτω, και τέλος μέσα από το ροζ μαγιό της. Το χέρι του ήταν τραχύ και ζεστό και η Όλγα ένοιωσε κάπως ‘ωραία’ μια εντελώς νέα εκδοχή του ‘νιώθω ωραία’ όταν τα τραχιά δάχτυλα πέρασαν πάνω από τις ρώγες της που σκλήρυναν αμέσως . Αλλά παρόλα αυτά ήξερε ότι αυτό που γινόταν ήταν λάθος τρομερά λάθος και απαίσιο. Τότε ήταν που έπεσε η πρώτη σταγόνα από το μαύρο μέσα στο σώμα της. </div>
<div>
Έβγαλε ένα στρίγκλισμα και όρμησε στο θείο της. Άρπαξε με τα δόντια της το μάγουλο του και άρχισε να πηγαίνει το κεφάλι της πέρα δώθε, ακριβώς σαν σκυλί…</div>
<div>
Άφησε ένα μεγάλο κόκκινο σημάδι στο μάγουλο του θειου της, που πρήστηκε και μελάνιασε της επόμενες μέρες, αλλά ποτέ κάνεις από τους δυο δεν μίλησε σε κανένα για το τι έγινε. Ο θειος της έλεγε και ξανάλεγε σε όλους ότι παιζαν και κάνανε χαζομάρες, αλλά η Όλγα για κάποιο λόγο πίστευε ότι η μανά της καταλάβει τι είχε γίνει στο περίπου. Παρόλο που δεν ανέφερε ποτέ τίποτα, δεν πήγανε κανένα καλοκαίρι στη Σίφνο ξανά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ναι λοιπόν ναι, το άξιζε και αυτή σαν γυναίκα κάποιον που να την ικανοποίησε στο κρεβάτι όπως έπρεπε, κάποιον που το σεξ μαζί του θα έμοιαζε σαν αυτό που κάνουν τα νεαρά ζευγάρια στις ταινίες, εντάξει περίπου έτσι. Και αν αυτό ο κάποιος ήταν ο Άκης, και θα ήταν…τότε θα’ταν σαν όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στεκόταν όρθια, ακριβώς κάτω από την Καμάρα. Ο Άκης βλέποντας την με το γαλάζιο φόρεμα και τα μαύρα μακριά μαλλιά της πιασμένα σε μια όμορφη κοτσίδα, σκέφτηκε ότι πολύ θα ήθελε να ήταν ο Μίμης εκεί να την έβλεπε. Όντως η Όλγα στο σχολειό μπορεί να ήταν μπαζο, αλλά τώρα φαινόταν όμορφη, σχεδόν εντυπωσιακή.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Μίμης ήταν ο κολλητός του και πριν έρθει στο ραντεβού, κάθονταν στο μπαλκόνι του Μίμη καπνίζοντας και πίνοντας παγωμένες μπύρες.</div>
<div>
«Με την Όλγα την Μιλκα ρε μαλάκα;»</div>
<div>
«Την ποια;»</div>
<div>
«Δεν θυμάσαι; Την Όλγα την Μιλκα, από την αγελάδα της Μιλκα…» είπε ο Μίμης.</div>
<div>
«Πωπω καλά που το θυμήθηκες αυτό;» είπε ο Άκης, που καθόλου δεν το είχε ξεχάσει. Ναι για πολλά χρόνια η Όλγα ήταν ‘Η Όλγα η Μιλκα’ η σκέτο ‘Μιλκα’.</div>
<div>
«Τι που το θυμάμαι, πλακά μου κάνεις; Και άντε χεστο αυτό. Το πρόσωπο της , που είναι σαν να του έχεις κάνει ανασκαφές; Και ο κωλος της…» είπε και έκανε τα δυο του χεριά του ένα μεγάλο κύκλο.</div>
<div>
«Ρε φίλε καμία σχέση, έχει αδυνατίσει, και έχει ομορφ...»</div>
<div>
«Φίλε μου είσαι μεγάλος σαβούρας» τον διέκοψε ο Μίμης κακαρίζοντας.</div>
<div>
«Καλά τραγούδα, Άσε που έχει και…» ο Άκης έκανε δυο μεγάλες χούφτες μπροστά στο στήθος του και σούφρωσε τα χείλη του.</div>
<div>
«Ναι εντάξει αυτό το παραδέχομαι Αλλά και πάλι με τη Μιλκα;»</div>
<div>
«Πω δεν αντέχεσαι ρε Μιμή, και στη τελική δεν πάω να την ζητήσω σε γάμο, για ένα ποτό βγαίνω!»</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ναι πολύ θα θελε να την έβλεπε τώρα ο Μίμης.</div>
<div>
«Γεια σου Όλγα» είπε φτάνοντας από πίσω της. </div>
<div>
«Α!!! Παναγία μου με κοψοχολιασες» χαχάνισε η Όλγα πιάνοντας την καρδία της.</div>
<div>
Ο Άκης ακολούθησε με το βλέμμα του το χέρι της , όπου προσγειώθηκε στο τεράστιο λευκό πρησμένο σχεδόν στήθος της που πολύ όμορφα είχε αναδείξει σήμερα, με ένα όχι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό, αλλά και σίγουρα όχι σεμνό ντεκολτέ.</div>
<div>
«Που πάμε;» ρώτησε η Όλγα, που έπιασε το βλέμμα του Άκη και σκίρτησε από χαρά.</div>
<div>
«Ακόλουθα» της είπε προτείνοντας της το μπράτσο του σαν ιππότης.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μπήκαν σε ένα μικρό σκοτεινό μαγαζάκι. Έπαιζε δυνατή ροκ και ο κόσμος παρά το νωρίς της ώρας ήδη είχε αρχίσει να κουνιέται με τον ρυθμό της μουσικής.</div>
<div>
Προς μεγάλη ανακούφιση, μάλλον και των δυο(και μεγαλύτερη έκπληξη του Άκη), είχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα και ακόμα πιο πολλά θέματα να συζητήσουν . Η βράδια κυλούσε όμορφα και τα ποτά και τα σφηνάκια, αλλά και τα ‘τυχαία’ αγγίγματα όλο και πύκνωναν.</div>
<div>
Η ώρα ήταν 2:30. και η Όλγα άκουγε με περίσσιο ενθουσιασμό την ανάλυση του Άκη επάνω σε ένα οικονομικό ντοκιμαντέρ που είχε δει πρόσφατα και που αν το έβλεπε όλος ο κόσμος πολλά πράγματα θα άλλαζαν στην παγκόσμια οικονομία. Μπορεί αυτός να νόμιζε ότι η Όλγα είχε προσηλωθεί στα λεγόμενα του, αλλά η πραγματικότητα ήταν ότι η Όλγα είχε προσηλωθεί, σχεδόν μαγευτεί από τα σαρκώδη του χείλι και τον τρόπο που κινούνταν και σούφρωναν καθώς μιλούσε. Τελικά δεν άντεξε- ίσως τα 2 ποτά και τα 3 σφηνάκια έπαιξαν κάποιο ρολό. Έσκυψε προς το μέρος του, και άγγιξε τα χείλι της με τα δικά του. </div>
<div>
Αυτός σταμάτησε, πήγε μερικά εκατοστά πίσω και την κοίταξε στα μάτια σαν να ρωτούσε ‘σίγουρα;’. και πριν ακούσει οποιαδήποτε απάντηση την αγκάλιασε και άρχισε να την φιλά.</div>
<div>
Η Όλγα κατέβηκε από το σκαμπό της και χώθηκε ανάμεσα από τα πόδια του Άκη, πιέζοντας το κορμί της επάνω του χωρίς να σταματήσει να τον φιλά ούτε δευτερόλεπτο. Αυτός όλο και χαμήλωνε τα χεριά του χαϊδεύοντας της άλλοτε τα μπούτια άλλοτε τον κωλο, αλλά καθόλου δεν την πείραζε. Δεν την πείραζε καν που με την άκρη του ματιού της έβλεπε μερικούς από τους πελάτες του μαγαζιού να του κοιτανε και μάλλον να τους σχολιάζουν. </div>
<div>
Δεν της καιγόταν καρφάκι. Φιλούσε τον ΑΚΗ ΧΑΤΖΗ, και ήταν ΤΕΛΕΙΑ.</div>
<div>
Ο Άκης από την άλλη, έπιασε τον εαυτό του ότι να απολαμβάνει παραπάνω από όσο είχε φανταστεί τα υγρά χείλη της Όλγας. Και η αίσθηση του μεγάλου μαλακού στήθους της επάνω του, ήταν πολύ πιο ωραία από ότι περίμενε. Παραήταν ωραία για την ακρίβεια.</div>
<div>
Η βράδια περνούσε και τελικά αφού γύρισαν τα μισά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης , κατέληξαν σε ένα σκοτεινό υπόγειο μαγαζί ονόματι Berlin που έπαιζε υπερβολικά δυνατή ροκ. Τα φιλία τους είχαν πάρει φωτιά, όπως θα έλεγε ίσως ένα ρομαντικός ποιητής, αλλά και τα χουφτώματα κυρίως από την μεριά του Άκη δεν πήγαιναν πίσω, ίσως τον αντέκρουε κάποιος πιο ρεαλιστής.</div>
<div>
Τελικά στις πέντε παρά, αφού το μαγαζί είχε σχεδόν αδειάσει, τα φωτά άναψαν ξαφνικά.</div>
<div>
«Μάλλον μας διώχνουν» είπε ο Άκης βγάζοντας βιαστικά το χέρι του μέσα από το σουτιέν της Όλγας.</div>
<div>
«Ναι μάλλον» του χαμογέλασε η Όλγα.</div>
<div>
Μάζεψαν τα πράγματα τους και βγήκαν από το μαγαζί. Ο δροσερός καλοκαιρινός αέρας ήταν ότι έπρεπε μετά από τόση ώρα σε ένα υπόγειο γεμάτο κάπνα με ανύπαρκτο εξαερισμό.</div>
<div>
«Δεν νομίζω ότι έμεινε κάτι άλλο ανοιχτό τέτοια ώρα Όλγα»</div>
<div>
«Χαχα, αλήθεια;»</div>
<div>
«Ναι είναι πέντε, και είναι καθημερινή. Θες να πάμε μέχρι τα ταξί;» είπε ο Άκης και σκέφτηκε ότι μέχρι εκεί θα πήγαινε. Θα άφηνε μετέωρο, αυτό το ‘πάμε μέχρι τα ταξί’ και αν ήθελε αυτή να συνεχίσουν ας του το λέγε. Όχι ο Άκης Χατζής δεν ήταν από αυτούς τους αποτυχημένους που κυνηγούσαν της γκόμενες. Οι γκόμενες κυνηγούσαν αυτόν. Άλλωστε οι γονείς της ήταν στην Καραϊβική η κάπου εκεί, και οι δικοί του στη Σκιάθο, και της το είχε πει.</div>
<div>
«Ναι αφού δεν έχει κάτι άλλο πάμε» είπε η Όλγα προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοούσε ‘στα ταξί’ .Θα έφευγαν μαζί, η απλά θα την πήγαινε μέχρι εκεί;. Όπως και να είχε, αυτή δεν θα του ζητούσε τίποτα. Άλλωστε αυτή ήταν που είχε κάνει την πρώτη κίνηση και τον είχε φιλήσει. Αν τον προσκαλούσε και σπίτι της, θα έδειχνε εντελώς απελπισμένη.</div>
<div>
Περπάτησαν μέχρι την πιάτσα, και στάθηκαν μπροστά σε μια βιτρίνα. Κοιταχτήκαν χωρίς να μιλανε, ο καθένας περιμένοντας τον άλλο να προτείνει κάτι. Τελικά γέμισαν το κενό, με ένα πεντάλεπτο παθιασμένο φιλί κόντρα στην βιτρίνα.. Ο Άκης την είχε κολλήσει στην τζαμαρία. Με το ένα χέρι του χάιδευε το μπούτι της που ήταν τυλιγμένο γύρω από το πόδι του , και με το άλλο χάιδευε απαλά το στήθος της , χωρίς να νοιάζεται στο ελάχιστο, για τους τρεις ταξιτζήδες πίσω τους, που τους κοιτούσαν χωρίς ίχνος διακριτικότητας.</div>
<div>
Ο πρώτος από τους τρεις, ένας τεράστιος 65αρης καραφλός άναψε τσιγάρο κοιτώντας την μεγαλόσωμη αφράτη κοπέλα. Σκέφτηκε ότι παρόλα τα παχακια της και τον μεγάλο κωλο της, θα την ‘χειριζόταν’ πολύ πολύ καλύτερα, από τον λέλεκα που την πασπάτευε, αν ήταν στην θέση του. Ύστερα ευχήθηκε να πάρει ο λέλεκας το πίσω ταξί και η αφράτη το δικό του, αλλά δεν το πείραξε καθόλου όταν τελικά και οι δυο μπήκαν στο δικό του ταξί. Πάλι θα μπορούσε να ρίξει μερικές κλεφτές ματιές από τον καθρέφτη στα μπούτια και στο ζουμερό στήθος της μικρής.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b> Το ταξί</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
‘Εντάξει, μέχρι εδω ήταν’ σκέφτηκε ο Άκης καθώς έμπαινε στο ταξί πίσω από την Όλγα. ‘Αν αυτή δεν προτείνει και τώρα κάτι…’ Της είχε πει, «Θες να πάρουμε το ίδιο ταξί;» .Αυτό ήταν, δεν θα την παρακαλούσε κιολλας. Όχι φιλέ μου, ο Άκης Χατζής δεν ήταν από τους τύπους που παρακαλούσαν. Έπρεπε αυτή να τον καλέσει σπίτι της.</div>
<div>
‘Σιγά μην παρακαλέσω την Όλγα την Μιλκα’ σκέφτηκε, και ύστερα απόρησε με τον εαυτό του. Πως μπόρεσε να σκεφτεί κάτι τοσο άσχημο, χωρίς να του έχει κάνει τίποτα η κοπέλα. Αλλά όπως και να είχε το πράγμα, η επόμενη κίνηση ήταν δίκια της, και αυτός ήξερε μερικούς τρόπους για να την παρακινήσει.</div>
<div>
«Γεια σας παιδιά»</div>
<div>
«Γεια σας είπαν με μια φωνή, ο Άκης και η Όλγα.</div>
<div>
«Που πάμε;»</div>
<div>
«Ε, προς Πανόραμα και θα σας πούμε.» είπε ο Άκης ελπίζοντας να μην ρωτούσε που ακριβώς ο οδηγός, γιατί τότε θα έπρεπε να πει στο σπίτι του, που ήταν πρώτο και σίγουρα θα ήταν πιο δύσκολο να αυτοκαλεστει η Όλγα στο δικό του από το να τον καλέσει απλά στο δικό της. ευτυχώς δεν ρώτησε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το ταξί ξεκίνησε την διαδρομή. Είχαν περίπου 15-20 λεπτά μέχρι το Πανόραμα και ο Άκης έβαλε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο του. Με το ένα του χέρι άρχισε να χαϊδεύει την πλάτη και τα μαλλιά τη Όλγας. Με το άλλο όσο πιο διακριτικά γινόταν, για να μην δώσουν και παράσταση στο χοντρό ταρίφα, άρχισε να χαϊδεύει το γυμνό μπούτι της Όλγας, πηγαίνοντας βαθμιαία όλο και πιο μέσα στους μύρους της. Ώσπου ύστερα από λίγα λεπτά άγγιξε φευγαλέα το κιλοτάκι της, κάνοντας την να βγάλει ένα μικρό βογγητό.</div>
<div>
Η Όλγα παρόλο που αγνοούσε ότι ο Άκης είχε το ‘σχέδιο’ του, είχε και αυτή το δικό της. Και σαν γυναίκα ήταν αρκετά πιο εύκολο. Είχε προσέξει ότι το μισό βραδύ ο Άκης κοιτούσε αντί για τα μάτια της, το στήθος της με θρησκευτική προσηλώση οταν του μιλούσε και είχε έρθει η ώρα να του παραχωρήσει λίγη ακόμα θεά. Έκανε πως βολεύεται στο κάθισμα και στρώνει το φόρεμα της , κατέβασε το μπούστο της αρκετά παρακάτω, μέχρι που λίγη δαντέλα από το μαύρο σουτιέν της φάνηκε, και γύρισε αρκετά προς το μέρος του. Η ιδέα του να βλέπει ο Άκης γυμνό τοσο μεγάλο μέρος του στήθους της άρεσε πολύ, Αλλά δεν την τρέλαινε η ιδέα του να το βλέπει και ο χόντρος γέρος που οδηγουσε το ταξί, και μύριζε λίγο περίεργα, σαν ιδρωτίλα και χαλασμένο τυρί.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά παρόλο που και οι δυο είχαν προσπαθήσει με τον τρόπο τους, τα ερωτικά τους κολπάκια να μην γίνουν αντιληπτά από τον ταξιτζή, ο γέρο-Θανάσης δεν ήταν κανένας πρωτάρης. Οδηγουσε 26 χρόνια ταξί και ζούσε για αυτές τις στιγμές.</div>
<div>
Έτσι, εκτός από τον τεράστιο πλατύ καθρέπτη που είχε βάλει αντικαθιστώντας τον ήδη μεγάλο καθρέπτη της 300 Mercedes, επάνω σε αυτόν είχε τοποθετήσει ένα μικρό κυρτό καθρεφτάκι, σαν αυτά που έχουν στις στροφές χωρίς ορατότητα, η στα ψιλικατζίδικα για τους κλεφτές, με αποτελεσμα να έχει πλήρη θεά του τι γινόταν στα πίσω καθίσματα του αμαξιού του.</div>
<div>
Τελικά είχε παρεξηγήσει τον νεαρό. Τελικά ήξερε τι έκανε. Είχε ξεσηκώσει τοσο την μικρή του φιλενάδα, που τώρα ανάσαινε γρήγορα και βάρια κάνοντας το πελώριο στήθος της να ανεβοκατέβαινε. Ο Θανάσης είχε δει πολλές τέτοιες φάσεις στο ταξί του ανά τα χρόνια, αλλά αυτή η μικρή είχε κάτι ξεχωριστό. Ο τρόπος που ήταν αφράτη και αγκομαχούσε κάτω από τα επίδοξα χαϊδολογήματα του αγοριού τον είχε ανάψει τοσο που με δυσκολία κοιτούσε πλέον τον δρόμο.</div>
<div>
Τα πολύτιμα λιγοστά λεπτά περνούσαν, και η Όλγα αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα.</div>
<div>
«Άκη, μου αρέσεις, πολύ!» του ψιθύρισε και του δάγκωσε ελαφριά τον λοβό.</div>
<div>
«Όλγα, και μένα!» είπε αυτός και ακούμπησε το φουσκωμένο καβάλο του στο μπούτι της.</div>
<div>
Άρχισαν να φιλιούνται . Είχαν μείνει 4-5 λεπτά μέχρι το σπίτι του Άκη.</div>
<div>
‘Θα με ρωτήσει! Θα με ρωτήσει το ξέρω. Αλλά και να μην με ρωτήσει ,δεν πειράζει, όλο το καλοκαίρι θα είμαι εδω, σίγουρα θα ξαναβγούμε, ναι σίγουρα’ σκέψεις ανάκατες παραληρούσαν στο μυαλό της Όλγας. ‘ Μπορεί να ξαναβρεθούμε! Σίγουρα θα ξαναβρεθούμε! Εγώ πάντως δεν θα του πω τίποτα για σήμερα. Στο κάτω κάτω αυτός είναι ο άντρας, ναι ο ΑΝΤΡΑΣ.» κατέληξε η Όλγα , χουρχουρίζοντας σχεδόν καθώς τριβόταν πάνω στον Άκη.</div>
<div>
Τώρα ο Θανάσης είχε ανάψει τοσο που ένιωθε το πουλί του σκληρό σαν πετρά κάτω από την κοιλία του. Όπως πλέον το ένιωθε σκληρό μονό όταν έβλεπε στο Ιντρενετ εκείνα να τα βίντεο με της δεμένες κοπέλες.</div>
<div>
Ναι, αυτά τα σωτήρια βίντεο , που είχαν βγάλει το φίδι του από ένα 7ετη σχεδόν λήθαργο, τι λήθαργο, χειμερία νάρκη δεν λες καλύτερα.</div>
<div>
Ο Κυρ.Θανασης ήταν ένας απλός οικογενειάρχης. Ήταν 66 χρονών με ένα αγόρι στα 28 και μια γυναίκα, την κυρά Βάγια.. Ζούσε μια ήρεμη ζωή , χωρίς προβλήματα, χωρίς χρέη, αλλά ούτε και πολλά λεφτά, και με ένα σχετικά ευτυχισμένο γάμο.</div>
<div>
Δεν την είχε κερατώσει ποτέ τη Βάγια.. 31χρονια γάμου κύριος . Και είχε και τις ευκαιρίες του, αυτό να λέγεται. Εκτός από τα ‘παχακια’ του, που τα είχε πάρει τα τελευταία χρόνια και όλο και αυξάνονταν σαν διαολεμένο σωσίβιο που φούσκωνε από μονό του, δεν ήταν και κανένας κακομούτσουνος. Οχι κυρίες μου.</div>
<div>
Το πρόβλημα τώρα ήταν ότι μετά τα 50 τους όσο ερωτισμός είχε απομείνει μεταξύ τους άρχισε να φθίνει με γοργούς ρυθμούς και τελικά στα 57 τους- ίσως να έφταιγε και που ήταν η χρόνια που πηρέ απότομα εκείνα τα 10 κιλά, ίσως να φταίγε και η εμμηνόπαυση της Βαγιάς, η οποία ερωτική έλξη υπήρχε, έσβησε σαν μισοσβησμένο κούτσουρο, που το πετάς ένα κουβά νερό. </div>
<div>
Είχαν περάσει επτά ολόκληρα χρόνια , χωρίς να αγγίξει ο ένας τον άλλο ούτε μια φορά, και ο Θανάσης είχε καταλήξει ότι μάλλον για το υπόλοιπο της ζωής του, το πουλί του θα του χρησίμευε για να κάνει την ανάγκη του και μόνο. Για πουτανες δεν γινόταν λόγος και ήταν λίγο μεγάλος και κουρασμένος για να τρέχει πίσω από κοριτσάκια. Δεν τον ενοχλούσε και πολύ, έτσι και αλλιώς ούτε ο ίδιος ένιωθε καμία ιδιαίτερη ανάγκη να κάνει σεξ η οτιδήποτε, μέχρι που μπήκαν στη ζωή του εκείνα τα βίντεο…</div>
<div>
Ο γιος του τελειώνοντας την σχολή έμεινε ένα χρόνο σπίτι τους, πριν πάει φαντάρος. Φεύγοντας το μονό που άφησε ήταν κάποια παλιά ρούχα και ο παλιός υπολογιστής του, που ελάχιστα είχε μάθει ο Θανάσης να χρησιμοποιεί, μετά από έντονες πιέσεις του γιου του να τον εκσυχρονισει. Και περά του υπολογιστή και των ρούχων ,40 ακόμα έξτρα ευρώ στο λογαριασμό του τηλέφωνου για το Ιντερνέτ.</div>
<div>
Ο κυρ-Θανάσης όλο έλεγε θα πάει να το κόψει και όλο το ξεχνούσε, ώσπου τελικά μετά από μια συζήτηση με ένα νεαρό συνάδελφο του ανακάλυψε την μαγεια του διαδικτύου. Πατώντας μερικές απλές λέξεις, και μερικά κλικ είχε μπροστά του δωρεάν μια πληθώρα από ενδιαφέροντα βίντεο. Ο Θανάσης παρόλο που δεν σκαμπαζε και πολλά από τους υπολογιστές και από αγγλικά, βρήκε γρήγορα τον δρόμο του, και πατώντας λέξεις, όπως ‘hardcore’ ‘tighten up’ στο youpορn η σε παρομοια κανάλια, αυνανιζόταν με περίσσια ευχαρίστηση και ζήλο, που είχε να νιώσει από τότε που ήταν έφηβος, κάθε φορά που η κύρια Βάγια έλειπε από το σπίτι.</div>
<div>
Στα βίντεο αυτά, έβλεπε νεαρές γυναίκες, μπουμπούκια σκέτα, δεμένα άλλοτε με χειροπέδες , άλλοτε με σχοινιά στα χεριά και στα πόδια να πασχίζουν να ξεφύγουν από επιβήτορες με τεράστια παλαμάρια , που τελικά πάντα της έπαιρναν . Και αυτές παρολες τις τσιρίδες και τις προσπάθειες( αυτό ήταν που τον τρέλαινε) τους να ξεφύγουν , πάντα στο τέλος έμοιαζαν να πεθαίνουν από ευχαρίστηση.</div>
<div>
Η λιμπιντος του μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια είχε απογειωθεί. Είχε αρχίσει μέχρι και την Βάγια να την ξαναθελει. Ήθελε να της κάνει πράγματα…πράγματα σαν αυτά που έβλεπε στα βίντεο.</div>
<div>
Έτσι μια νύχτα που είχε ρεπό το προηγούμενο καλοκαίρι και ξάπλωναν στο κρεβάτι με ελάχιστα ρούχα , αυτός άσπρο σώβρακο και φανελάκι και η Βάγια με ένα ελαφρύ νυχτικό, σκέφτηκε ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία.</div>
<div>
Άρχισε να χαϊδεύει τα πόδια της γυναίκας του, ενώ αυτή διάβαζε ένα χοντρό βιβλίο. Συνέχισε με φιλιά στα μπράτσα της και στο λαιμό της και τελικά της το είπε. Ότι μερικά ζευγάρια δένουν τα χεριά ο ένας του αλλού και ότι…</div>
<div>
«Είσαι με τα καλά σου βρε Θανάση;» είπε η κύρια Βάγια πριν ολοκληρώσει ο Θανάσης την φράση του, και πριν απαντήσει αυτός κάτι ξαναγύρισε στο βιβλίο της. </div>
<div>
Ο κυρ Θανάσης δεν το ξαναπροσπάθησε. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τώρα κοιτούσε αυτή τη κοπέλα στο πίσω κάθισμα, και την φανταζόταν να παλεύει γυμνή να ξεφύγει από τις χειροπέδες η ακόμα καλύτερα τα σχοινιά, φανταζόταν τα στήθη της να κουνιούνται περά δοθε και τα πόδια της να χτυπαν λυσσασμένα το κρεβάτι. Το πουλί του ήταν τοσο σκληρό που κόντευε να σκάσει.</div>
<div>
Ναι αν κατέβαιναν μαζί, που από την εμπειρία του ο Θανάσης θα έπαιζε τα λεφτά του σε αυτή τη εξέλιξη, θα πήγαινε στο παρκακι πάνω από κολλέγιο ‘Αριστοτέλης’ και θα αυνανιζόταν με αυτή τη κοπέλα στο μυαλό του δεμένη.</div>
<div>
Αν πάλι όχι…αν αυτός κατέβαινε πρώτος, ίσως να δόκιμε την τύχη του με την μικρή, να δει στο κάτω κάτω αν περνούσε η μπόγια του ακόμη, όχι τίποτα σπουδαίο, όχι τίποτα τραβηγμένο, να, μερικά γλυκόλογα και αν έπιαναν τόπο καλώς. Αν όχι υπήρχε πάντα το παρκακι.</div>
<div>
Και τότε παρατήρησε το λαμπάκι της βενζίνης που ανάβει δειλά δειλά , και τότε του ήρθε η ιδέα! Λίγο πιο κάτω ούτε δυο χιλιόμετρα έξω από το δρόμο ήταν το βενζινάδικο του μπαρμπαΤακη. Ναι, θα πήγαινε μέχρι εκεί να το φουλάρει, έτσι θα είχε πιο πολύ ώρα να σκεφτεί την κίνηση του. Αν ήταν ανοιχτό θα έβαζε την βενζίνη και θα έφευγε αλλά θα είχε κερδίσει και 5 επιπλέον λεπτά, σε περίπτωση όμως που ήταν κλειστό, έτσι ήρεμα που είναι εκεί μέσα στη φύση, θα ήταν μια χαρά για λίγο φλερτάρισμα, παραπάνω από μια χαρά. Ίσως και 2 χάρες μάλιστα.</div>
<div>
Αλλά όλα αυτά φυσικά μονό στην περίπτωση που κατέβαινε το αγόρι πρώτο.</div>
<div>
«Είσαι με τα καλά σου βρε Θανάση;»άκουσε στο μυαλό του την φωνή της γυναίκας του αλλά την αγνόησε εύκολα, είχε να ερεθιστεί τοσο ούτε αυτός ήξερε από ποτέ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Αυτό ήταν λοιπόν, αφού αυτή δεν είχε σκοπό, ας πήγαινε να πνίγει» σκέφτηκε ο Άκης, ρίχνοντας ένα τελευταίο σκαναρισμα στα μπούτια και το στήθος της Όλγας, για να έχει υλικό για το σπίτι.</div>
<div>
«Εμένα θα με αφήσετε Μαυροκορδάτου 20, είναι το στενό μετά από την τράπεζα στη γωνία» είπε με φωνή βραχνιασμένη σαν να είχε ξεραθεί ο λαιμός του. Ξερόβηξε δυο φόρες και συνέχισε… </div>
<div>
«Καλό βραδύ Όλγα, ξαναμιλάμε αν είναι» είπε και βγήκε. </div>
<div>
«Ναι ναι ξαναμιλάμε» είπε αυτή λιγάκι σαν αποχαυνωμένη.</div>
<div>
Η πόρτα έκλεισε και ο Θανάσης ευχαρίστησε τα Άγια για την καλή του τύχη.</div>
<div>
«Εμείς θα πάμε προς Χορτιάτη , μετά το τέρμα τον λεωφορείων» είπε η Όλγα αργά, σαν να μιλούσε μέσα από όνειρο.</div>
<div>
«Εμείς θα πάμε;» σκέφτηκε ο Θανάσης. «Εμείς;» και μετά το τέρμα τον λεωφορείων; Είχε καν σπίτια εκεί, η μήπως τελικά δεν θα χρειαζοντουσαν ούτε τα γλυκόλογα. Μήπως η τύχη του χαμογελούσε σήμερα για τα καλά;</div>
<div>
«Έχει σπίτια εκεί κοπελιά;» ρώτησε με περίσσια τσαχπινιά και νόημα στη φωνή του ο Θανάσης. </div>
<div>
«Ε ναι έχει, έχει. Θα σας πω πως θα πάμε μόλις φτάνουμε» είπε η Όλγα που δεν είχε παρατήσει καμία τσαχπινιά ούτε είχε πιάσει κάνα νόημα στη φωνή του. Και να ήθελε δηλαδή δεν θα μπορούσε. Ήταν τοσο αναμμένη ,σαν γάτα που σέρνει ένιωθε. Ήθελε να αγγίξει τον εαυτό της όσο δεν είχε θελήσει τίποτα στη ζωή της. Ένιωθε το καινούργιο εσώρουχο της τοσο υγρό, που ήταν σίγουρη ότι θα αφήσει στάμπα στο φόρεμα. </div>
<div>
Έβαλε την μικρή τσάντα της επάνω στα πόδια της και άγγιξε την ήβη της. Χωρίς να το καταλάβει ένα μικρό βογγητό βγήκε από τα χείλι της. Έβαλε ντροπιασμένη την παλάμη της στο στόμα της και έκανε πως καθαρίζει τον λαιμό της.</div>
<div>
«Είσαι υγρή;»</div>
<div>
«Με συγχωρείτε; Είπατε κάτι;» είπε η Όλγα βγαίνοντας από τον υπερδιεγερμενο κόσμο της.</div>
<div>
«Ε…όχι όχι τίποτα!» απάντησε ο οδηγός, ξύνοντας αμήχανα την φαλάκρα του. ‘Ηλίθιε’ είναι μια απλή κοπέλα, δεν παίζει σε πορνοταινια. ‘Ηλίθιε, Βλακα!’ μπινελικωσε τον εαυτό του για την βλακεία που είχε πει. Αλλά του είχε αρέσει που την ρώτησε, του είχε αρέσει ο τρόπος που βγήκαν οι λέξεις από το στόμα του, γλυκές και κάπως ζεστές και υγρές.</div>
<div>
«είσαι υγρή;» αυτό είχε πει σκέφτηκε η Όλγα και κατέληξε ότι μάλλον ήταν ιδέα της! Όχι αποκλείεται να είχε πει κάτι τέτοιο ο οδηγός.</div>
<div>
«Με συγχωρείτε, έπρεπε να στρίψετε στην επόμενη διασταύρωση» είπε βλέποντας το ταξί να στρίβει σε ένα παράδρομο που φωτιζόταν παραδόξως πιο πολύ από τον κεντρικό δρόμο.</div>
<div>
«Ναι κορίτσι μου το ξέρω, Αλλά να δες, άδειος είμαι» είπε ο Θανάσης χτυπώντας το δείκτη του στο καντράν εκεί που είχε ανάψει το λαμπάκι. «Δεν θα μου φτάσει να γυρίσω, ούτε ένα λεπτό παρακάτω έχει βενζινάδικο, δεν θα στα χρεώσω φυσικά» συνέχισε και πάτησε ένα κουμπί στο ταξίμετρο κάνοντας τους αριθμούς να παγώσουν στο 19.45.</div>
<div>
«Εντάξει, όπως..»</div>
<div>
«Αλήθεια 2 λεπτά θα κάνουμε» είπε ο Θανάσης και ευχήθηκε να ήταν κλειστό το Βενζινάδικο.</div>
<div>
Η νύχτα ήταν ζεστή, τα τζιτζίκια τραγουδούσαν λες και του κάναν την χάρη να ομορφύνουν την ατμόσφαιρα, και η μικρή, καυλωμένη μέχρι τα μπούνια και αυτός το ίδιο όμως – η αλήθεια να λέγεται, και το μέρος ότι έπρεπε. Και για να ήμαστε και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, η νεαρά δεν ήταν και καμία πριγκίπισσα, ασχημούλα ήταν, ασχημούλα αλλά… σκέφτηκε ο Θανάσης ρίχνοντας μια λαίμαργη μάτια από τον καθρέφτη. Έσπρωξε το καβάλο του με την παλάμη του και απόρησε με το μόριο του που ήταν ακόμα όρθιο, και όχι απλά όρθιο, άπλωνες μπουγάδα που έλεγε και ο Άγγελος από το 456.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όπως είχε πει ο κυρ-Θανάσης ούτε 2 λεπτά αργότερα φάνηκε μπροστά τους το βενζινάδικο. Όχι μονό όμως ήταν κλειστό, αλλά έμοιαζε να είχε κλείσει μήνες τώρα. Φαινόταν εντελώς εγκαταλειμμένο και πνιγμένο στα αγριόχορτα. Μερικά τζαμια ήταν σπασμένα.</div>
<div>
Σταμάτησε το ταξί μπροστά στις αντλίες, έσβησε την μηχανή και κατέβηκε. </div>
<div>
«Είναι κλειστό» είπε από το πίσω κάθισμα η Όλγα, που τώρα η ερωτική της διάθεση είχε κάνει φτερά, και δεν της άρεσε καθόλου που βρισκόταν με ένα άγνωστο στη μέση του πουθενά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b> Το βενζινάδικο</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Θανάσης γύρισε πλάτη στο ταξί και κοίταξε το εγκαταλειμμένο βενζινάδικο σαν να περίμενε κάποιο φάντασμα-υπάλληλο να βγει και να του γεμίσει το ντεπόζιτο.</div>
<div>
«Τώρα η ποτέ» σκέφτηκε «Δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα κάθε μέρα»</div>
<div>
‘Είσαι με τα καλά σου βρε Θανάση’ άκουσε πάλι την γυναίκα του με ύστερα εντελώς από το πουθενά του ήρθε μια φράση που κάπου είχε διαβάσει η ακούσει. ‘carpe diem’- ‘άδραξε την ευκαιρία’.</div>
<div>
Η Όλγα παρατηρώντας την τεράστια πλάτη του ταξιτζή, που στεκόταν και κοιτούσε ένα άδειο, εγκαταλειμμένο κτίριο, άρχισε να μην αισθάνεται καθόλου καλά. Η φράση ‘είσαι υγρή’ άρχισε να της φαίνεται πιο αληθινή, πιο απτή.</div>
<div>
Μια ολοένα και αυξάνουσα ανησυχία , σαν φιδάκι που ξετυλίγεται ,άρχισε να σέρνεται, κυλώντας από το στομάχι της μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών της.</div>
<div>
‘Carpe diem λοιπόν’ κατάληξε ο Θανάσης, και γύρισε προς το αμάξι. Άνοιξε την πίσω πόρτα.</div>
<div>
«Πως σε λένε κοπελιά;’ Είπε και στήριξε με σκέρτσο το σώμα του στην ανοιχτή πόρτα.</div>
<div>
«Όλγα» είπε αυθόρμητα και το μετάνιωσε αμέσως. Όχι. Δεν ήθελε να του πει πως την λένε, γιατί να του το πει. </div>
<div>
«Όλγα! Ωραίο όνομα έχεις μικρή. Βγες έξω λιγάκι ,είναι όμορφα εδω!» </div>
<div>
Δεν ήθελε να βγει έξω, δεν ήθελε να του πει το όνομα της, δεν ήθελε καν να είναι εκεί. Ήθελε να μπει πάλι στη θέση του ο χοντρός ταξιτζής και να την πάει σπίτι της.</div>
<div>
«Έλα λίγο, αλήθεια είναι ωραία!» συνέχισε Θανάσης και άπλωσε το χέρι του.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τότε όλα στράβωσαν, όλα έγιναν λάθος η σωστά! Ανάλογα πάντα από ποιου πλευρά και σκοπιά το βλέπεις.</div>
<div>
Η Όλγα βλέποντας το χέρι να έρχεται προς το μέρος της, αντανακλαστικά πήγε προς τα πίσω, και όταν ο ταξιτζής έσκυψε λίγο μέσα στο αμάξι, σύρθηκε γρήγορα στο κάθισμα κολλώντας στην απέναντι πόρτα. </div>
<div>
Μέχρι εκείνη την στιγμή ο Θανάσης ναι μεν είχε θολώσει από πόθο, ναι ήταν έτοιμος να αδράξει την ευκαιρία, αλλά δεν είχε τίποτα το τραβηγμένο στο μυαλό του. Τίποτα που δεν θα έκανε σε άλλες περιπτώσεις και κυρίως τίποτα που μπορεί να είχε σχέση με λέξεις όπως ‘σεξουαλική παρενόχληση’ ‘ μήνυση’ ‘δικαστήριο’ κλπ κλπ.</div>
<div>
Αλλά όταν η Όλγα ανέβασε τα πόδια της στο κάθισμα και έσπρωξε τον εαυτό της προς τα πίσω, τότε όλα άλλαξαν. Όταν είδε τα δυο μεγάλα μαστάρια της, να ταρακούνιονται , καθώς προσπαθούσε να απομακρυνθεί από αυτόν , το μυαλό του βομβαρδίστηκε κυριολεκτικά από εικόνες με γυναίκες φιμωμένες, αλυσοδεμένες, που σπαρταρούσαν να ξεφύγουν, εικόνες από όλα εκείνα τα βίντεο που τόσα χρόνια παρακολουθούσε με μανία.</div>
<div>
«Έλα έξω ένα λεπτό, Έλα για ένα λεπτό σου λέω» φώναξε και την έπιασε από τους αστράγαλους.</div>
<div>
Η Όλγα άρχισε να τσιρίζει και να κλοτσαει.</div>
<div>
«Σκασ….» πήγε να πει αλλά το μετάνιωσε. Δεν ήθελε καθόλου να σκάσει. Ισα ισα. Με κάθε της τσιρίδα, ένα κύμα αίματος λες και έσκαζε στο πουλί του, πρήζοντας το ακόμα περισσότερο.</div>
<div>
Την τράβηξε σχεδόν ολόκληρη έξω από αμάξι, και τότε η Όλγα κάνοντας μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει, τίναξε τα πόδια τα στην εσοχή της πόρτας, σαν να είχε στο μυαλό της ότι θα κατάφερνε να πετάξει η στην χειρότερη να πηδήξει πάνω από τον ταξιτζή </div>
<div>
Αυτό που κατάφερε, ήταν ουσιαστικά να πηδήξει στην αγκαλιά του Θανάση, ο όποιος έχασε την ισορροπία του- η Όλγα δεν ήταν και πούπουλο, και αφού έκανε μια περίεργη στραβή πιρουέτα με την Όλγα στην αγκαλιά του, προσγειώθηκαν στο χώμα. Αυτός από πάνω της…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η Όλγα ένιωσε όλο τον αέρα να βγαίνει με φορά από τα πνευμονία της κάτω από το βάρος του και τα μάτια κόντεψαν να πεταχτούν από τις κόγχες τους από την τρομερή και ξαφνική πίεση.</div>
<div>
«Όπα μικρή μου, όπα» είπε ο Θανάσης και γράπωσε το στήθος της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η Όλγα ένιωσε εκείνο το μαύρο πράγμα εκείνο το δηλητήριο να χύνεται στις φλέβες της ξανά. Το ένιωσε σαν φυσική αντίδραση του οργανισμού της, να την ξυπνά και να την δυναμώνει.</div>
<div>
Ο ταξιτζής άρχισε να πασπατεύει, να φιλά και να πιπιλίζει αχόρταγα κάθε μέρος του κορμιού της με τα χεριά του και το στόμα του. Τον ένιωθε παντού σαν να είχε όχι δυο αλλά δέκα χεριά και αλλά τόσα στόματα. Με ένα υπερενθουσιώδες ‘ΧΑ’ τράβηξε με δύναμη και έσκισε τη ράντα του σουτιέν της μαζί με τη ράντα από το γαλάζιο φόρεμα..</div>
<div>
Το παχουλό λευκο της στήθος απελευθερώθηκε και ο Θανάσης βλέποντας το βούτηξε σχεδόν επάνω του. Άρχισε να το γλύφει και να το δαγκώνει με μανία. Χωρίς να ξεκολλήσει καθόλου από πάνω της, με το ένα του χέρι κατέβασε το παντελόνι του και το άσπρο σώβρακο του, μέχρι τα παπούτσια του, ήθελε να το βγάλει αλλά δεν υπήρχε ούτε λογική ούτε ώρα για τέτοια πράγματα, έπρεπε να μπει μέσα της, έπρεπε να δαμάσει αυτή την άτακτη φοράδα, έτσι ακριβώς την σκεπτόταν. Μια άτακτη φοράδα που ήθελε τον αγελαδάρη της, τον καουμπόι της.</div>
<div>
Η Όλγα με τρόμο κατάλαβε ότι το σκληρό, όχι απλά σκληρό αλλά λες και πέτρινο καυτό πράγμα που της πίεζε το μπούτι λες και θα το τρυπούσε ήταν το πέος του γέρου. Αυτός με μια γρήγορη κίνηση γράπωσε το καινούριο εσώρουχο της και το έσκισε. Ο Όλγα ούρλιαξε ξανά και άρχισε να παλεύει ακόμα πιο ‘μανιασμένα’ να ξεφύγει. Όχι δεν προσπαθούσε ακριβώς όμως να ξεφύγει, άλλωστε θα ήταν αδύνατο να του ξεφύγει παλεύοντας… Διάολε τώρα σκεπτόταν, τώρα το μυαλό της πήγαινε με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο, πια η σκέψη της πήγαινε πιο γρήγορα και από το γαμημένο το φως. Θα πάλευε θα ούρλιαζε, θα χτυπούσε, αλλά όχι με πολύ δύναμη, </div>
<div>
,μονό για να νομίζει αυτός…και όταν θα ήταν η κατάλληλη στιγμή…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο κυρ-Θανάσης άρχισε να ψαχουλεύει ανάμεσα στα πόδια της, βρήκε αυτό που έψαχνε και έχωσε 3 από τα χοντρά του δάχτυλα μέσα. Ο πόνος δεν ήταν τοσο σπουδαίος αλλά η οργή και η κατάντια που αισθάνθηκε η Όλγα ήταν πρωτοφανής! Πάραυτα συνέχισε την παράσταση της, δεν είχε έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή. </div>
<div>
«Το ξέρα ότι ήσουν υγρή, το ξέρα μικρή μου, ήμουν σίγουρος» μούγκρισε ο Θανάσης.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τρύπωσε κουνώντας την μέση του πιο καλά άμεσα στα πόδια της και σήκωσε την λεκάνη του για να μπει μέσα της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Ααα»η Όλγα έβγαλε μια κραυγή σαν πολεμική ιαχή σχεδόν. Τίναξε το κεφάλι της και με τα δόντια της άρπαξε τον λαιμό του ταξιτζή δαγκώνοντας σαν λυσσασμένη με όλη της τη δύναμη. τώρα πλησίαζε η στιγμή…μόλις σήκωνε ακόμα λίγο την μέση του, μια ζυγισμένη αλλά δυνατή κλοτσιά ανάμεσα στα πόδια …. και… </div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Σκύλα!» ούρλιαξε ο Θανάσης και τράβηξε με φορά το σώμα του προς τα πίσω. Ένας αβάσταχτος πόνος σαν από κάψιμο μαζί με κόψιμο τον έκανε να ξανά ουρλιάξει. Κοίταξε στο στόμα της και είδε ένα μικρό κόκκινο κομμάτι ανάμεσα στα δόντια της, που… διάολε ήταν το δέρμα του.</div>
<div>
Αυτό που δεν είχε υπολογίσει η Όλγα ήταν ότι την προηγούμενη φορά το σχέδιο της είχε λειτουργήσει γιατί από πάνω της είχε ένα σουρωμένο Άγγλο που ζύγιζε με το ζόρι 70 κιλά. Τώρα όμως είχε από πάνω της τον κυρ Θανάση, που ζύγιζε 110 κιλά, και ήταν καυλωμένος σαν μαντρωμένος ταύρος την εποχή ζευγαρώματος, απέναντι από κοπάδι με αφράτες παχιές αγελάδες.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το επόμενο δευτερόλεπτο το κεφάλι της Όλγας τινάχτηκε σαν από πάνινη κούκλα. Όλα μαύρισαν μπροστά της και ένας δυνατός βόμβος σαν είχε μπει ολόκληρη μύγα μέσα στο κεφάλι της, άρχισε να ακούγετε στο δεξί αυτί της. Ήταν θαύμα που δεν έσπασε το σβέρκο της από την τοσο δυνατή σφαλιάρα.</div>
<div>
«Σκύλα!» φώναξε ξανά ο Θανάσης. Με το ένα του χέρι έπιασε και τους δυο καρπούς της Όλγας και τους κράτησε στο χώμα πάνω από το κεφάλι της. Τους χτύπησε 2-3 φόρες κάτω λες και τους κάρφωνε εκεί και ύστερα με το ελεύθερο χέρι του έπιασε το πουλί του, και μπήκε με φορά μέσα της.</div>
<div>
Η Όλγα που προσπαθούσε ακόμα να συνελθει από την σφαλιάρα, σχεδόν δεν το ένιωσε.</div>
<div>
Άρχισε να μπαινοβγαίνει μέσα της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δεν είχε ιδέα πόση ώρα πόση ώρα είχε περάσει- μπορεί 2 λεπτά μπορεί και 2 ώρες , όταν το κουδούνισμα στο κεφάλι της άρχισε να υποχωρεί. Η πρώτη της σκέψη ήταν </div>
<div>
«Με βιάζει! Χριστέ μου με βιάζουν» και αμέσως μετά με μεγαλύτερη σχεδόν φρίκη… «Και είμαι υγρή». Ήταν τοσο υγρή εκεί κάτω από πριν, που τώρα ο γέροταξιτζης έκανε την δουλεία του χωρίς καν να την ποναει.</div>
<div>
«Σκύλα μου, θα σε χύσω!» μούγκρισε ο Θανάσης. «Ναι θα σε χύσω»</div>
<div>
Η Όλγα έκανε μια κουρασμένη προσπάθεια να απελευθερώσει τα χεριά της αλλά ο Θανάσης τα πίεσε ακόμα πιο δυνατά στο χώμα.</div>
<div>
«Με βιάζουν...» Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια της μέχρι τα αυτιά της.</div>
<div>
Το μαύρο, η μαγική της δύναμη είχε αδειάσει από μέσα της, η μπορεί και όχι, το ένιωθε λίγο κάπου, αλλά ήταν σαν να έχει λουφάξει σε κάποια σκοτεινή γωνία του κεφαλιού της. Όπως και να είχε όμως, είχε φύγει και την είχε αφήσει αδύναμη και μικρή, κάτω από ένα γερασμένο χοντρό, που μύριζε χαλασμένο τυρί και την βίαζε χωρίς...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Σκύλα μου» επανέλαβε αγκομαχώντας ο Θανάσης. «Θα σε χύσω, αλλά δεν θέλουμε να αφήσουμε τον σπόρο μου μέσα σου, ε; Όχι, όχι τον σπόρο μου μέσα σου. Οχι»</div>
<div>
Το κεφάλι της τινάχτηκε βίαια από την άλλη μεριά αυτή τη φορά. Μια ακόμα σφαλιάρα για να είναι σίγουρος ότι δεν θα του το χαλάσει , τώρα στο καλό.</div>
<div>
Η Όλγα αισθάνθηκε κάτι ζεστό και σκληρό ανάμεσα στους γλουτούς της και αμέσως μετά ένιωσε να σκίζεται στα δυο. Έβγαλε μια μακρόσυρτη πονεμένη κραυγή και πήγε να διπλωθεί στα δυο αλλά μια ακόμα δυνατή σφαλιάρα την έφερε στη θέση της .</div>
<div>
Ο ταξιτζής άρχισε να μπαινοβγαίνει απο πίσω της όλο και πιο δυνατά όλο και πιο γρήγορα. Με κάθε κίνηση του ο πόνος που ένιωθε η Όλγα ήταν τοσο οξύς, τοσο ατέλειωτος και τοσο φρικτός που ένιωθε ότι θα πεθάνει, ότι κυριολεκτικά θα σκιστεί σε 2 κομμάτια. Και δεν είχε και άδικο, ένας οποιοσδήποτε γιατρός θα της έλεγε ότι χρειάζεται 4-5 ράμματα εκεί πίσω τουλάχιστον.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Θανάσης έβγαλε ένα άγριο βογγητό και εκσπερμάτωσε. Άφησε όλο το βάρος του ελεύθερο και ξάπλωσε επάνω της. Η Όλγα ένιωσε το πουλί του στον κώλο της να μικραίνει και να ζαρώνει. Ύστερα από λίγο, σηκώθηκε από πάνω της και ανέβασε το σώβρακο του και παντελόνι του. Η Όλγα καθόταν ακίνητη, κοιτώντας τον ουρανό.</div>
<div>
Αίμα άρχισε να κυλά ξανά στο κεφάλι του κυρ Θανάση, επαναφέροντας του την ‘λογική’ και μαζί με αυτή την ‘συνείδηση’ και τον φόβο. Κοίταξε ανάμεσα στα ανοιχτα πόδια της Όλγας. Οι μύροι της, ο κωλος της και όλη η γυρω περιοχή ήταν πασαλειμμένα με πολύ, κατακόκκινο αίμα . κομματάκια χόρτα και λίγους σβόλους χώματος.</div>
<div>
«Θεέ μου!» ψιθύρισε ο ταξιτζής και έπιασε το κεφάλι του με τα δυο του χεριά. Τα πόδια του άρχισαν αν τρέμουν. </div>
<div>
«Θεέ μου» ξαναείπε. Έτρεξε μέχρι το ταξί, Πήγε στο πίσω κάθισμα και πηρέ την τσάντα της Όλγας.</div>
<div>
«Τι έκανα; Χριστέ μου τι έκανα;» ψιθύρισε κοιτώντας, σκυμμένος γυρω του. Έπιασε από το πορτ παγαζ το κουτί με τα χαρτομάντιλα που είχε για όταν έκανε την ανάγκη του στο ύπαιθρο, και τα πέταξε μαζί με το μικρό τσαντάκι στην Όλγα που ακόμα καθόταν ακίνητη κοιτώντας τον ουρανό.</div>
<div>
«Συγ…Συγνωμη…κοπελιά! Εγώ..συγν..» τραύλισε. </div>
<div>
Μπήκε τρέμοντας σύγκορμος μέσα στο ταξί και έφυγε σπινάροντας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><i>Βιασμένη</i></b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
‘Λευκός πύργος Τ.Α 512’ πρόλαβε να δει προτού το ταξί εξαφανιστεί. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά έτρεμε τοσο έντονα που ήταν αδύνατο. Ξάπλωσε πάλι κάτω. Πηρέ την τσάντα της στην αγκαλιά της και την έσφιξε με όλη της την δύναμη. Ήταν το μονό καθαρό πράγμα που της είχε μείνει, και ένιωθε βρώμικη. Και πονούσε. Ο πόνος ανάμεσα στα πόδια της - ήξερε που ακριβώς ήταν αλλά δεν μπορούσε να αισθανθεί το μέρος ακριβώς, ήταν τοσο οξύς που δεν ήταν σίγουρη αν μπορούσε να κουνηθεί χωρίς να ουρλιάξει.</div>
<div>
«Με βίασαν, με βίασαν!» Αυτές η δυο λέξεις γυρόφερναν στο μυαλό της ασταμάτητα απομυζώντας ότι δύναμη της είχε απομείνει. </div>
<div>
Πέρασαν μερικά λεπτά και ύστερα πίεσε τον εαυτό της να περίμενει λίγο ακόμα .</div>
<div>
Πηρέ μερικές βαθιές ανάσες και επιστρατεύοντας κάθε ίχνος δύναμης που είχε μέσα της, ανασηκώθηκε και πιέζοντας άδειο της χεριά στο χώμα σηκώθηκε όρθια.</div>
<div>
Έκανε δυο βήματα και κόντεψε να λιποθυμήσει από τον πόνο. Δάγκωσε τα χείλι της για να μην ουρλιάξει και κοίταξε γυρω της. Σκέφτηκε τον Άκη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον σκεπτόταν αφού χωρίστηκαν. Τον είχε συνεχεία στο μυαλό της όσο ο ταξιτζής έκανε το κέφι του, τον είχε σκεφτεί αρκετές φόρες να έρχεται και να παίρνει από πάνω την χοντρό γέρο που την βίαζε και να τον σαπίζει στο ξύλο η να τον βαραει μέχρι να χάσει της αισθήσεις του η και τη ζωή του ακόμα πιο καλά. Κοίταξε πιο καλά γυρω της, περιμένοντας ότι θα τον δει να έρχεται πάνω στο λευκό του άτι να την σώσει, έστω και λίγο καθυστερημένα. Και ίσως να είχε ένα μικρό προβλήματα καβαλήσει το άτι στην κατάσταση της αλλά … </div>
<div>
Ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει και στα αριστερά της στο βάθος μπορούσε να διακρίνει το σπίτι της ούτε 1500 μετρά μακριά. </div>
<div>
«Με βίασαν διπλά στο σπίτι μου, διπλά στο ίδιο μου το σπίτι» ψιθύρισε και άρχισε να τρέμει ακόμα πιο δυνατά.</div>
<div>
Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι άλλο κάτι άσχετο, αλλά ήταν λες και το μυαλό της είχε κολλήσει σε μια και μοναδική λέξη. «βιασμένη» η ‘Βιασμός’ δεν μπορούσε ακριβώς να την ξεχωρίσει. </div>
<div>
Με το ένα χέρι της κράτησε την μικρή άσπρη τσάντα της και με το άλλο σήκωσε την ράντα από το φόρεμα της κρύβοντας το στήθος της που κρεμόταν χυδαίο και άσχημο. Με μικρά επώδυνα βήματα, που την έκαναν να μονάζει με ζόμπι από ταινία τρόμου του Ρομερο, ξεκίνησε μέσα από τα χωράφια για το σπίτι της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ξεκλείδωσε, μπήκε μέσα και ύστερα κλείδωσε ολες τι πόρτες του σπιτιού, ασφάλισε όλα τα παράθυρα, κατέβασε όλα τα πατζούρια, και έλεγξε το συναγερμό αρκετές φόρες.</div>
<div>
Έβγαλε τα σκισμένα και καταματωμένα ρούχα της, τα έβαλε σε μια μαύρη σακούλα και την έκρυψε κάτω από το κρεβάτι της. Γυμνή, τρέμοντας και παραπατώντας, πήγε μέχρι την μπανιέρα που είχε λουστεί μερικές ώρες πριν, τότε που ακόμα δεν ήταν ‘βιασμένη σκύλα’ και άνοιξε το ζεστό νερό. Κάθισε σε μια πολύ περίεργη στάση ώστε να μην ακουμπήσει ο κωλος της ακριβώς κάτω, και άφησε το νερό να τρέχει επάνω της. </div>
<div>
Έβαλε το κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια της και είδε το νερό να βάφεται κόκκινο. Ξέσπασε σε γοερούς λυγμούς. </div>
<div>
</div>
<div>
Ύστερα από…δεν είχε ιδέα πόση ώρα, σταμάτησε να κλαίει και άρχισε να πλένεται. Αφού έτριψε με το σκληρό σφουγγάρι και όλη της την δύναμη, περίπου 10.000 φόρες όλο της το σώμα με αφρόλουτρο και μπενταντιν, πηρέ μια βρεγμένη βαμβακερή πετσέτα και άρχισε να καθαρίζει και να ξεπλένει όσο πιο ελαφριά και μαλακά μπορούσε τον ξεσκισμένο πρωκτό της. Ο πόνος της τρυπούσε τα σωθικά άλλα έπρεπε, ήταν ανάγκη να καθαρίσει εκείνο το μέρος.</div>
<div>
Βγήκε από το μπάνιο, τύλιξε ένα καθαρό μπουρνούζι γυρω της, έβαλε ένα καθαρό εσώρουχο και μια μεγάλη σερβιέτα και πήγε μυξοκλαίγοντας στο κρεβάτι της. Ξάπλωσε μπρούμυτα και σε λιγότερο από 1 λεπτό βυθίστηκε σε ένα λήθαργο χωρίς όνειρα.</div>
<div>
Ξύπνησε το επόμενο απόγευμα , και για 2 δευτερόλεπτα δεν θυμόταν, αλλά με την πρώτη κίνηση που έκανε, ο πόνος ‘πίσω’ της θύμισε ακριβώς τι είχε γίνει. Τι είχε γίνει αυτή. Μια ‘βιασμένη σκύλα’. Έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να ξανακοιμηθεί αλλά ήξερε ότι ούτε στον αιώνα τον απάντα δεν θα γινόταν κάτι τέτοιο.</div>
<div>
Ξανάνοιξε τα μάτια της, σύρθηκε μέχρι την άκρη του κρεβατιού, και με πολύ αργές και προσεκτικές κινήσεις σηκώθηκε. Πήγε σέρνοντας τα πόδια σε μικρά βήματα- μειώνοντας έτσι τραντάγματα και έξτρα πόνο, μέχρι το μπάνιο άλλαξε την μουσκεμένη, κατακόκκινη σερβιέτα που ειχε κολλήσει στους μυρους της και κρατήθηκε με δυσκολία για να μην βάλει ξανά τα κλάματα.</div>
<div>
Δεν είχε ιδέα τι ώρα ήταν. Το σπίτι ήταν θεοσκότεινο μιας που όλα ήταν κλειστά και αμπαρωμένα. Και δεν είχε κανένα σκοπό να τα ανοίξει. Πιο καλά έτσι στα σκοτεινά που μπορούσε να κρυφτεί και να ξεγελάσει έστω και λιγάκι την πραγματικότητα.</div>
<div>
Πήγε στη κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει καφέ φίλτρου.</div>
<div>
Τι θα έκανε τώρα, τι έπρεπε να κάνει; Είχε διαγράψει απτήν πρώτη στιγμή την ιδέα της αστυνομίας. Όχι όχι, μετά θα το μάθαιναν. Δεν γινόταν να το πει σε κανέναν. Αν ένας το μάθαινε, όλοι μετά θα ήξεραν, και μα το θεό θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να αντέξει ένα βλέμμα από κάποιον που θα ήξερε ότι την είχαν βιάσει, κάποιον που θα ξερε ότι ήταν μια ‘βιασμένη σκύλα’</div>
<div>
Δεν ήξερε, και μάλλον δεν ήθελε να ξέρει πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα εκεί πίσω αλλά απέκλεισε το νοσοκομείο για τον ίδιο ακριβώς λόγο με την αστυνομία. Θα πήγαινε στο νοσοκομείο μονό αν χειροτέρευαν τα πράγματα, αν πάθαινε κάποια μόλυνση η αν…αν αυτός είχε έιτζ; Οι δυο γουλιές του καφέ που είχε κατεβάσει ανεβήκαν βιαστικές βιαστικές στον οισοφάγο της και της ξέρασε στο νεροχύτη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Για ώρες ολόκληρες πήγαινε με μικρά αργά βήματα γυρω γυρω στο σπίτι προσπαθώντας να σκεφτεί να βρει μια λύση, κάτι να κάνει! Κοιμήθηκε κουλουριασμένη στον καναπέ του σαλονιού, και ξύπνησε μερικές ώρες αργότερα. Άρχισε να πηγαινοέρχεται στο άδειο, σκοτεινό σπίτι ξανά. Μπορεί να πονούσε και να πονούσε πολύ με κάθε της βήμα, αλλά της ήταν αδύνατο να παραμείνει ακίνητη. Έπρεπε να βρει μια λύση. Και εντελώς ξαφνικά της ήρθε η λύση σίγουρη και λαμπερή. Ο ταξιτζή έπρεπε να πεθάνει. Ήξερε τον αριθμό του ταξί, δεν θα ήταν και τοσο δύσκολο να βρει πληροφορίες για αυτόν. </div>
<div>
Φανταστικέ τον εαυτό της σαν την πρωταγωνίστρια ενός παλιού καλτ θρίλερ που είχε δει μερικά χρόνια πριν. Ήταν μια κοπέλα που την βιάζουν 4 τύποι και την παρατανε μέσα στο δασός νομίζοντας την για νεκρή. Αλλά τελικά αυτή ήταν ζωντανή και γυρίζει και τους ξεπαστρεύει ένα ένα με κάθε λογής βασανιστήρια. </div>
<div>
Ναι αυτή ήταν η λύση , αυτό έπρεπε να γίνει αλλά…</div>
<div>
Το τηλέφωνο χτύπησε κάνοντας να πεταχτεί και να βγάλει μια κοφτή κραυγή.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Ναι» απάντησε στα όρια του πανικού. Κάπου μέσα της ήταν σίγουρη ότι ήταν ο χοντρός ταξιτζής.</div>
<div>
«Έλα κορίτσι μου» είπε μια φωνή που της φάνηκε γνωστή μεν αλλά ο εγκέφαλος της δεν μπόρεσε να την καταχωρήσει .</div>
<div>
«Ποιος είναι»</div>
<div>
«Η μητέρα σου βρε Όλγα, ποιος είναι.»</div>
<div>
«Γεια σου μαμά!» είπε κάπως ανακουφισμένη που δεν ήταν εκείνος άλλα χωρίς να θέλει καθόλου να μιλήσει στο τηλέφωνο. Έπρεπε να το είχε βγάλει από την πρίζα.</div>
<div>
«Είσαι καλά παιδί μου, δεν ακούγεσαι καλά. Τρως;»</div>
<div>
«Ναι μαμά, μόλις ξύπνησα» είπε η Όλγα και προσπάθησε να ακουστεί αγουροξυπνημένη.</div>
<div>
«Α! Τι ώρα είναι εκεί; Εδω είναι μεσημεράκι.» είπε η κ.Αντωνια και η Όλγα διέκρινε στην φωνή της ένα τόνο που είχε στην φωνή της μονό όταν ήταν ενθουσιασμένη με κάτι που είχε να της ανακοινώσει. Όπως όταν την μικρή και γυρνούσε από το σχολειό που την ρωτούσε πως ήταν η μέρα της αλλά είχε τον ίδιο παιχνιδιάρικα τόνο, και θα ανακοίνωνε ύστερα από λίγο ότι είχε ετοίμασε κοτόπουλο με ξεροψημένη πέτσα και πατάτες το φούρνο που ήταν το αγαπημένο της.</div>
<div>
«Δεν ξέρω τώρα σηκώθηκα» είπε κοφτά η Όλγα. Δεν ήθελε να μιλήσει στο τηλέφωνο. Δεν μπορούσε. </div>
<div>
«Α καλά κορίτσι μου μη θυμώνεις» συνέχισε η μανά της χωρίς να χάνει καθόλου κέφι της « Λοιπόν πήρα να ανακοινώσω ότι ο πατέρας το έχει χάσε εντελώς» είπε και σταμάτησε, περιμένοντας να την ρωτήσει η κόρη της τι είχε συμβεί. Τελικά βλέποντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν συνέχισε «Σε 2 μέρες θα επιστρέφαμε, θυμάσαι ε; Ε τι πήγε και έκανε ο αθεόφοβος…Έκλεισε εισιτήρια και ξενοδοχείο για το Μπαλί, στην Ινδονήσια, για άλλες 20 μέρες!»</div>
<div>
Η Όλγα είχε σταματήσει να την ακούει από τη στιγμή που άρχισε να μιλά. Είχε στηρίξει το τηλέφωνο ανάμεσα στο μάγουλο και στον ώμο της και κοιτούσε το πρόσωπο της στον καθρέπτη. Με το ένα της χέρι της άγγιζε την μελάνια κάτω από το δεξί της μάτι. 2 δάχτυλα διακρίνονταν πεντακάθαρα. </div>
<div>
«Όλγα:! Όλγα με ακούς;»</div>
<div>
«Ε ναι μαμά!» απάντησε περνώντας το ακουστικό ξανά στο χέρι της. Γύρισε πλάτη στον καθρέπτη.</div>
<div>
«Λοιπόν θα έρθεις;»</div>
<div>
«Που;»</div>
<div>
«Τι που Όλγα; Καλά δεν με ακούς που σου μιλαω τόση ώρα.; Στο Μπαλί . Θα σου βγάλει εισιτήριο ο πατέρας σου , ένα λεπτό δουλεία εάν…»</div>
<div>
«Όχι όχι μαμά δεν θα ρθω»</div>
<div>
«Γιατί παιδί μου, ωραία θα είναι ήλιος θάλασσες…»</div>
<div>
«Μαμά είχε και εδω ήλιο και θάλασσες;» είπε ανήσυχα η Όλγα. Ήθελε να κλείσει το τηλέφωνο εκείνη την στιγμή. Μονό που μιλούσε με την μανά της αγχωνόταν. Νόμιζε ότι αν μιλούσαν λίγο ακόμα θα καταλάβαινε τι της είχε συμβεί, η απλά θα της τα έλεγε όλα. Κάτι μέσα της την έσπρωχνε σε αυτή την απόφαση. Κάτι τις έλεγε ότι μπορεί τελικά η λύση να ήταν αυτή. Να ανοίξει το στόμα της και να τα πει όλα στην μαμά της, όπως όταν ήταν μικρή και της συνέβαινε κάτι κακό.</div>
<div>
«Τι να σου πω πάντως…ΤΩΡΑ ΒΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΕΡΧΟΜΑΙ, με το παιδί μιλαω» γκάριξε η μανά της μέσα από το τηλέφωνο. «Έλα κορίτσι μου, ο πατέρας σου περιμένει στο αμάξι να πάμε στη παραλία στο… ΜΑΚΑΡΑΝΤΙ; Την είπαμε Παναγιώτη;» ξαναγκαριξε η μανά της, κανονοντας την Όλγα να θέλει να ουρλιάξει από τα νευρά της.</div>
<div>
«Μαμά! ΜΑΜΑ! Καλά να περάσετε πρέπει να σε κλείσω, χτυπαει το κινητό μου.»</div>
<div>
«Εντάξει κορίτσι μου. Λοιπόν θα σε πάρουμε από το Μπαλί, αχ Θεούλη μου Μπαλί, δεν το πιστεύω ούτε που το λέω. Σίγουρα δεν θες να έρθεις κορίτσι μου;»</div>
<div>
«Μαμά!» μούγκρισε η Όλγα.</div>
<div>
«Εντάξει, εντάξει! Λοιπόν να τρως ε; Τα φιλία από τον πατερά σου έχεις ,αχ πρέπει να τον δει, μαύρος σαν τον γύφτο έχει γίνει.»</div>
<div>
«Γεια σου μαμά!»</div>
<div>
«Να τρως καλά έτσι; Και να μην βγαίνεις αργά μόνη σου…»</div>
<div>
Η Όλγα έκλεισε το τηλέφωνο.</div>
<div>
‘Να μην βγαίνεις μονή σου αργά’ επανέλαβε η Όλγα μειδιαζοντας στον καθρέπτη. Τι άλλο θα μπορούσε να της συμβεί. Είχε εξαντλήσει σε ένα βραδύ το όριο γκαντεμιάς .θα την βίαζαν για δεύτερη φορά; Αυτό θα ήταν η επιτομή της ‘καλής τύχης’ !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πέρασαν 15 μέρες από την μέρα που της ανακοινώσε η μητέρα της ότι θα πήγαιναν στο Μπαλί και ακόμα δεν είχε ξεμυτίσει από το σπίτι. Με τους 2 μοναδικούς ανθρώπους που είχε επικοινωνήσει ήταν μια εταιρία που έκανε στατιστικές, και με την μητέρα της στην οποία έκλεινε το τηλέφωνο γρήγορα προβάλλοντας μια ψεύτικη χαζή δικαιολογία κάθε φορά.</div>
<div>
Έκανε μπάνιο 5-6 φόρες την ημέρα και έτρωγε μια φορά τις δυο μέρες κάτι ελάχιστο που ξεπάγωνε από την κατάψυξη η μια φρυγανιά με μέλι η κάτι τέτοιο. Εκτός του ότι δεν είχε καμία όρεξη να φάει οτιδήποτε, την πρώτη φορά που πήγε στην τουαλέτα, 2 μέρες μετά το συμβάν(πλέον έτσι είχε ονομάσει τον βιασμό, η λέξη μονό έκανε το στομάχι της άνω κάτω και την ιδία να βγάζει σπαστικά άοσμα ρεψίματα) ενεργήθηκε ξεφωνίζοντας και κλαίγοντας από τον πόνο. Από τότε είχε πάει άλλες 3 εξίσου σχεδόν επώδυνες φόρες. Συνολικά 4 φόρες σε 15 μέρες , και πολλές ήταν σε σχέση με αυτά που έτρωγε. Σε αυτές τις μέρες είχε καταφέρει να χάσει τα 6 κιλά που πολεμούσε να χάσει ένα χρόνο. Ο Στειθαμ θα ήταν πανευτυχής αν την έβλεπε.</div>
<div>
Ήθελε να βγει από το σπίτι, ένιωθε ότι θα τρελαθεί εκεί μέσα, αλλά φοβόταν, φοβόταν τοσο που πολλές φόρες πήγαινε στο ματάκι της εξώπορτας και στις χαραμάδες από τα πατζούρια, κοιτώντας για κάποιο χοντρό καραφλό ταξιτζή.</div>
<div>
Αλλά πέραν αυτών, πριν βγει από το σπίτι, έπρεπε να καταστρώσει ακριβώς το σχέδιο της λύσης, να βρει την λύση στη λύση, δεν ήξερε ούτε η ιδία τι ακριβώς έψαχνε αλλά πλησιάζει, μπορούσε να το καταβάλει αυτό ναι!</div>
<div>
Κάθε μέρα έφτιαχνε όλο και πιο τρελά σχέδια για το πώς θα εκδικούταν τον χοντρό που την είχε κάνει ‘βιασμένη σκύλα’ , κάθε μέρα τα σχεδία γίνονταν πιο αγρία, πιο βίαια και πιο παρανοϊκά, ένιωθε ότι ένας αόρατος ορός ήταν συνδεδεμένος στο κορμί της με εκείνο το μαύρο δηλητήριο, την μαγική της δύναμη που ξετρύπωνε σιγά σιγά από το μέρος που είχε λουφάξει και την πότιζε σταγόνα σταγόνα κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Την δυνάμωνε, την έκανε να μην χρειάζεται να φάει, και να κάνει όλο και πιο όμορφα σχέδια. Κάθε μέρα που ξυπνούσε αισθανόταν πιο ισχυρή, πιο ενισχυμένη κατά κάποιο τρόπο, αλλά υπήρχε και μια στιγμή της ημέρας που αισθανόταν ξανά τιποτένια και μικρή και πληγωμένη και ΒΙΑΣΜΕΝΗ. Ήταν όταν σε κάποιο από τα μπάνια που έκανε την ημέρα-συνήθως το ανέβαλε μέχρι το τελευταίο, έπεφτε στο πάτωμα της μπανιέρας στα τέσσερα και με το ένα χέρι της στα τυφλά έριχνε μπεντανιν εκεί πίσω. Τις πρώτες μέρες την έπιαναν τοσο δυνατοί λυγμοί από την ντροπή και την κατάντια που αισθανόταν που της ήταν αδύνατον να βρει τον ‘στόχο’ της. Αλλά ήξερε ότι αφού δεν είχε πάει στο νοσοκομείο, αυτό ήταν το ελάχιστο μπορούσε να κάνει για να μην πάθει κάποια μόλυνση η οτιδήποτε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά επίσης κάθε μέρα που περνούσε, όσο και αν ευχαριστιόταν να σκεφτεται πως θα βασάνιζε και θα σκότωνε τον ταξιτζή, τοσο πιο πολύ συνειδητοποιούσε ότι όσο από αυτό το μαύρο και αν είχε μέσα της, μέχρι και να έσκαζε σαν νεροφουσκα από αυτό, αν έβλεπε μπροστά της τη μορφή του, θα παρέλυε και πιθανότατα να του έδινε μια ακόμα ευκαιρία για να την κάνει ‘διπλά βιασμένη σκύλα’</div>
<div>
Έτσι κατάληξε, αποφάσισε και έπεισε με μεγάλη δυσκολία τον εαυτό της ότι η λύση δεν ήταν ο ταξιτζής αλλά ο Άκης. Ναι ο Άκης. Αν αυτός την είχε πάρει σπίτι του εκείνη την νύχτα, τότε τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Αυτός έφταιγε αν το καλοσκεφτο…όχι όχι δεν μπορούσε να ξέρει…Ναι αλλά έφταιγε…</div>
<div>
Αλλά όπως και να είχε, ο Άκης ήταν το κλειδί , η λύση στο γρίφο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στις 11 Αύγουστου, 2 μέρες πρώτου επιστέψουν οι γονείς της, σηκώθηκε από το κρεβάτι και όλη η λύση όλα τα σχεδία όλα μα όλα ήταν στο κεφάλι της έτοιμα και ξεκάθαρα. Σαν να τα είχε ονειρευτεί σχεδόν, σαν εκείνο το βασιλιά του βυζάντιου που είχε δει το σταυρό και το εν τούτω νίκα. Ναι κάτι σαν αυτό.</div>
<div>
Για να αλλάξουν όλα, για να ξαναγίνουν ‘όχι λάθος’ τα πράγματα, για να σβηστεί εκείνο το συμβάν, έπρεπε να γίνει ότι δεν είχε συμβεί εκείνο το βραδύ. Έπρεπε να κάνει σεξ με τον Άκη. Αυτό θα τα έκανε όλα σωστά, ο Άκης θα διέγραφε το ‘βιασμένη σκύλα’ και θα την έκανε ‘η Όλγα που τελικά έκανε σεξ με τον κούκλο του σχολειού της’ . Η λύση όλο αυτό τον καιρό ήταν μπροστά της απλά δεν την έβλεπε. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν του είχε πει εκείνη να έρθει σπίτι της, αλλά γαμωτο αυτός έπρεπε να το είχε κάνει ,αυτός έφταιγε…αλλά τώρα πια τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία.</div>
<div>
Φόρτισε το κινητό της, που δεν είχε χρησιμοποιήσει ολες αυτές τις μέρες, το άνοιξε και άρχισε να πληκτρολογεί.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Γεια σου Άκη. Ξέρεις ολες αυτές τι μέρες σκεφτομουν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εκείνο το βραδύ. Και ήταν λάθος που δεν έγινε…Θέλω να το διορθώσω όμως. Θέλεις να έρθεις απ ατό σπίτι μου; ;-) »</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η ειλικρινά ήταν πάντα ο σωστός τρόπος. Εντάξει δεν θα του έλεγε για το συμβάν, αλλά κατά τ'αλλα ήταν ειλικρινέστατη.</div>
<div>
Η απάντηση ήρθε σε λιγότερο από ένα λεπτό.</div>
<div>
«Όλγα γεια. Βασικά είμαι μόνος. Δεν θες να έρθεις εσύ;»</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Σε μια ώρα περίπου θα είμαι εκεί. Φιλία» απάντησε και πέταξε το κινητό στο κρεβάτι. Έβγαλε τα ρούχα της και έτρεξε στο δωμάτιο. Ύστερα ξαναγύρισε στο δωμάτιο της. Όχι, αν ήθελε να ξαναγίνει η Όλγα και όχι η ‘βιασμένη σκύλα’ έπρεπε να γίνουν όλα σωστά.</div>
<div>
Διάλεξε ένα γαλάζιο τιραντακι και ένα κοντό τζιν σορτσάκι και τα έβαλε στο κρεβάτι. Ίσως να ήταν ακόμα πιο καλά, να φορούσε εκείνα τα ρούχα που είχε στη σακούλα κάτω από το κρεβάτι αλλά πέραν του ότι ήταν σκισμένα και μέσα στα αίματα, είχε ανακαλύψει πριν μέρες ότι της ήταν αδύνατο καν να αγγίξει τη σακούλα.</div>
<div>
Έβγαλε από το συρτάρι της το αγαπημένο μαύρο σουτιέν της εκείνο που έκανε το πληθωρικό της στήθος να μοιάζει σαν την διαφήμιση του wonderbra και τέλος έβγαλε για από κάτω ένα κολλητό μαύρο σορτσάκι.</div>
<div>
Μπήκε στο πειρασμό να φορέσει ένα στρινγκ αλλά το απέκλεισε γρήγορα. Παρότι ο κωλος της ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση δεν ήθελε να ρισκάρει με κάτι που θα τριβόταν εκεί.</div>
<div>
Μπήκε στο μπάνιο, ξυρίστηκε παντού και τρίφτηκε καλά, έπειτα βγήκε κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και για πρώτη φορά στη ζωή της δε έβαλε κατευθείαν το μπουρνούζι.</div>
<div>
Είχε απόλυτο δίκιο τελικά ο Στειθαμ για εκείνα τα 6 κιλά. Το σώμα της έδειχνε αρκετά καλό και το στήθος τη πιο στητό κατά κάποιο τρόπο. Λεπτά πόδια, μεγάλο στήθος, λεπτή μέση,(λίγο μεγάλος κωλος αλλά αυτό το προβλέπουμε) , λίγο τα μαγούλα της είχαν βαθουλωθεί, αλλά εντάξει ούτος η άλλος το πρόσωπο ποτέ δεν ήταν το δυνατό της σημείο.</div>
<div>
Ντύθηκε, χτένισε τα μαλλιά της και έκανε μια όμορφη φράντζα στα αριστερά. Πάντα στα αριστερά, για καλή τύχη. Έψαξε για αρκετή ώρα στις ντουλάπες της και τελικά βρήκε αυτό που έψαχνε. Μια μεγάλη πάνινη τσάντα με κοντά λουριά που είχε αγοράσει στη πενταμερή του λυκείου. Αυτή ήταν ότι έπρεπε. Πήγε στην κουζίνα και πηρέ το μεγάλο μακρύ μαχαίρι για το κρέας. Δοκίμασε στο δάχτυλο της την κόψη του, και ναι έκοβε διαολεμένα καλά, φίλησε την λάμα του, έσφιξε την λαβή του και το έχωσε στην τσάντα της. Δεν έβγαλε όμως το χέρι της από μέσα. Ποτέ δεν θα ήταν απροετοίμαστη, ποτέ ξανά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Άνοιξε το φως της εξώπορτα και κοίταξε έξω από το ματάκι. Έσφιξε και ξέσφιξε την λαβή της στο μαχαίρι μέσα στην τσάντα της και με το άλλο χέρι της ξεκλείδωσε την πόρτα. Βγήκε σιγά σιγά και προσεκτικά έξω και αφού κοίταξε παντού στην αυλή, χωρίς να γυρίσει προς την πόρτα ξανακλειδωσε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είχε αρχίσει να νυχτώνει, και ο δροσερός καλοκαιρινός αέρας σχεδόν την ζάλισε. Μετά από 20 μέρες σε ένα γεμάτο μπαγιάτικο αέρα, θεοσκότεινο σπίτι που είχε αρχίσει να πιστεύει ότι είναι στοιχειωμένο…από την ιδία, θα έλεγε κάνεις ότι ήταν φυσικό.</div>
<div>
Έφτασε 20 λεπτά αργότερα έξω από το σπίτι του Άκη. Στη διαδρομή κάθε φορά πού περνούσε ένα ταξί, έσκυβε και κρυβόταν πίσω από αμαξια η κάδους απορριμμάτων κάνοντας τους περαστικούς να τις ρίχνουν περίεργες ματιές.</div>
<div>
Στο ασανσέρ έφτιαξε λίγο τα μαλλιά της έστρωσε το μπούστο της και προσπάθησε να πάρει την πιο σέξι έκφραση της. Τα βαθουλωμένα μαγούλα της και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της κατά ένα περίεργο τρόπο το έκαναν πολύ εύκολο.</div>
<div>
Η πόρτα του Άκη άνοιξε. Φορούσε μονό μπλε μποξερακι με τον Τουιτι και οι κοιλιακοί του διαγράφονταν υπέροχοι. Τα μαλλιά του ήταν πιασμένα σε ψηλή κοτσίδα , ήταν ιδρωμένος και πανέμορφος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Γεια σου Όλγα!»</div>
<div>
«Γεια σου Άκη» και χωρίς να χάνει λεπτό, πολύς χρόνος είχε χαθεί χωρίς λόγο άλλωστε, κόλλησε επάνω του και άρχισε να τον φιλαει. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά η Όλγα ήταν χωρίς μπλούζα και αυτός εντελώς γυμνός. </div>
<div>
Το όργανο του Άκη σε αντίθεση με του ταξιτζή ήταν μικρό και άτριχο αλλά εξίσου σηκωμένο και σκληρό. Έμοιαζε λιγάκι με αυτές τι κεραιουλες από τα καινούργια αμαξια σκέφτηκε η Όλγα καθώς το έβαζε στο στόμα της και έπνιξε ένα γελάκι.</div>
<div>
«Όλγα…» είπε ο Άκης και βολεύτηκε πιο πίσω στον καναπέ.</div>
<div>
Παρόλο που η Όλγα είχε κάνει κάτι τέτοιο μια ακόμα φορά μονό, μάλλον είχε κάτι σαν έμφυτο ταλέντο, μιας και ο Άκης τρανταζόταν και έτρεμε από ευχαρίστηση.</div>
<div>
«Όλγα! Μπράβο!» είπε και ύστερα «Σ’αρέσει;»</div>
<div>
«Μμμ μμμ» </div>
<div>
«Σ’αρέσει ο πουτσος μου ε;» </div>
<div>
«Μμμ μμμ» είπε ξανά η Όλγα. Δεν της άρεσε και τοσο, και μύριζε λίγο περίεργα αλλά δεν ήθελε να του το χαλάσει. Όχι τώρα που επιτέλους έφτιαχναν όλα. Επιτέλους γινόταν ξανά η ‘Όλγα’ . ‘Βιασμένη σκύλα’ αντίο…</div>
<div>
«Είχες δίκιο, ναι…» </div>
<div>
«Σ’αρέσει το καυλι μου ε;»</div>
<div>
«Ειδές τι έχασες…»</div>
<div>
Ο Άκης μιλούσε πλέον ασταμάτητα.</div>
<div>
«Μμμ μμμ» Δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν είμαι ακριβώς σε θέση να ανοίξω συζήτηση σκέφτηκε λιγάκι εκνευρισμένη η Όλγα.</div>
<div>
«Ειδές τι έχασες καυλιάρα μου, ειδές τι πουστο έχασες εκείνο το βραδύ. Εσύ φταις. Ναι δικό σου φταίξιμο ήταν που δεν με κάλεσες… Ειδές τι πουτσο…»</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πολλές κοπέλες είχαν πει στον Άκη ότι είναι σπαστικό να μιλεί επάνω στο σεξ, μάλιστα είχε φάει και δυο σφαλιάρες. Επίσης τρεις η τέσσερις κοπέλες τα είχαν μαζέψει και είχαν φύγει. Ποτέ όμως ο Άκης δεν είχε φανταστεί ότι αυτή του η συνηθεια η βίτσιο αν θες , θα μπορούσε να του κοστίσει κάτι παραπάνω από μια σφαλιάρα η από ένα βραδύ χωρίς σεξ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Φταίω; ΦΤΑΙΩ;» ούρλιαξε η Όλγα κρατώντας το πουλί του με το ένα χέρι της. </div>
<div>
Ο Άκης γούρλωσε τα μάτια του από την έκπληξη και τράβηξε την μέση του προς τα πίσω ενστικτωδώς για να ελευθερώσει το μόριο του από την σφιχτή λαβή της.</div>
<div>
«Εσύ φταις, εσύ φταις για όλα παλιομαλακα. ΕΣΥ!» φώναξε ακόμα πιο δυνατά και τράβηξε πιο δυνατά το πέος του Άκη, λες και προσπαθούσε να το ξεριζώσει. Ύστερα έβγαλε ένα σχεδόν ‘μη ανθρώπινο’ βαθύ γρύλισμα και όρμισε ανάμεσα στα πόδια του.</div>
<div>
Έκλεισε τα δόντια της γυρω από τον ένα ορχη του, και τράβηξε με όλη της την δύναμη το σώμα της προς τα πίσω. Ένιωσε ότι παραλίγο να της ξεριζωθούν τα μπροστινά δόντια αλλά χαμογέλασε με ένα αστραφτερό όλα ικανοποίηση κοκκινο χαμόγελο, φτύνοντας την ματωμένη μικρή μπάλα στην παλάμη της.</div>
<div>
Για ένα δυο δευτερόλεπτα ο Άκης δεν έκανε τίποτα , ύστερα έπεσε κάτω από τον καναπέ στο πάτωμα και άρχισε να ταρακουνιέται σαν να είχε πάθει επιληπτική κρίση. Το πρόσωπο του ήταν μια μάσκα αγωνιάς και φρίκης και το στόμα του ορθάνοικτο. Κανονικά θα έπρεπε να ουρλιάζει και να ακούγεται μέχρι το κέντρο της Θεσσαλονίκης αλλά το μονό που έβγαινε από το στόμα του ήταν ένας σιγανός υπόκωφος συριγμός σαν αυτό που κάνουν τα πονεμένα σκυλιά.</div>
<div>
Η Όλγα σκούπισε τα χεριά της και το στόμα της στον καναπέ, έχωσε το ματωμένο τρόπαιο της στη τσέπη του τζιν της και σηκώθηκε! κοιτάχτηκε στον καθρέπτη του χωλ, σκούπισε το πρόσωπο της καλά καλά ,φόρεσε το σουτιέν της και την μπλούζα της και χωρίς να ρίξει ούτε μια μάτια στον διπλωμένο στα δυο μονορχη πλέον Άκη, άνοιξε την πόρτα και βγήκε από το διαμέρισμα..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πυροτεχνήματα μαύρου υγρού έσκαζαν στο κεφάλι της. Ένιωθε υπέροχα, θαυμάσια, θεϊκά! Ένιωθε ελεύθερη. Δεν ήταν πια η ‘βιασμένη σκύλα’ δεν ήταν καν η Όλγα , δεν είχε ιδέα ποια ήταν αλλά ήταν θεϊκά! Αυτή ήταν μια θεά, μια ελεύθερη θεά. Και τώρα ήξερε ολες τις λύσεις, είχε ολες τις απαντήσεις στο κεφάλι της. Και ήξερε ποιο ήθελε να είναι το πρώτο κερασάκι στη τούρτα της. Ω ναι ήξερε πολύ καλά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σήκωσε το χέρι της και το αμάξι σταμάτησε μπροστά της. Ένας σαραντάρης με γκρι μαλλιά και γενιά ήταν ο οδηγός. Το ταξί βρωμούσε τσιγαριλα.</div>
<div>
«Καλησπέρα σας» είπε η Όλγα και εντυπωσιάστηκε με την άνεση της. </div>
<div>
«Που να σε πάω κοπελιά;»</div>
<div>
«Ξέρετε ένα βενζινάδικο πριν από το τέρμα των λεωφορείων;»</div>
<div>
«Ναι αλλά έχει κλείσει νομίζω»</div>
<div>
«Το ξέρω» είπε η Όλγα και ζούληξε το στήθος της ανάμεσα στα μπράτσα της. Πήγε λίγο πιο μπροστά στο κάθισμα και μέσα από τον καθρέπτη έριξε ένα βλέμμα στον ταξιτζή όλο υποσχέσεις, του όποιου κόντεψε να του πέσει το σαγόνι. «Το ξέρω» επανέλαβε. </div>
<div>
«Εεε, εντάξει!» είπε αυτός και ξεκίνησε μάλλον πιο βιαστικά από ότι ξεκινούσε τις άλλες κούρσες του.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η Όλγα βολεύτηκε στο κάθισμα της . Έβαλε το χέρι της μέσα στην τσάντα της , χάιδεψε απαλά την μεταλλική κόψη και ύστερα γράπωσε σφιχτά την λαβή του μαχαιριού. Κοίταξε έξω και χαμογέλασε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>Και τελικά όταν τον δεις, αν είσαι από τους τυχερούς που την σκαπουλάρουν με μια δαγκωνιά στα καπούλια, ανακαλύπτεις κάτι που δεν σου έχει πει ως τότε κάνεις. Είναι πιο ωραίο τελικά, έχει πιο πολύ πλακά να είσαι εσύ ο λύκος παρά ο αμνός.</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ΤΕΛΟΣ </div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">**Καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ που το διαβάσατε. Δεύτερον να με συγχωρείτε για ότι ορθογραφικά και συντακτικά λάθη- γραμματική is a bitch, αν ήσουν τούβλο στο σχολείο. Και τέλος θα μου έδινε πολλή δύναμη να συνεχίσω να γράφω και να δημοσιεύω αν αξιολογούσατε την ιστορία (πάνω) ή αν αφήνατε σχόλια(κάτω κάτω) ή κάνατε like /share (</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> πάνω πάνω). </span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κώστας Γαβράς</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08264066244173159208noreply@blogger.com0